รักใสๆของยัยบ๊อง

เนื้อเรื่อง

 

เรื่อง รักใสๆของยัยบ๊อง

"เอ่อ...พี่บาสค่ะเราเลิกกันดีกว่านะคะ"เสียงสั่นเครือจากปากของชั้นพูดออกมา

"อ้าวทัมมัยล่ะมิ้น...เราเพิ่งคบกันเองนะ"เสียงตอบรับดูเหมือนจะไม่เสียใจแต่เปนโมโหมากก่า

"ก้อเพราะว่าเราไปกันไม่ได้มั้งคะ" ชั้นพูดแบบปัดๆไปเพราะสถานะมันอึดอัดน่ะ

"มิ้นปัยก่อนนะคะ" ชั้นพูดพลางเช็ดน้ำตาที่ไหลด้วย

"ริน...ชั้นเสียจายอ่ะ ฮึกๆ" T-Tชั้นระบายกับเพื่อนซี้สุดตรีนคนนี้ของชั้น
"เฮ้ยมิ้นคนอย่างอั่ยบาสอ่ะไม่ต้องไปเสียใจกับมันหรอกนะ"รินพูดอย่างเหลืออด


"ดูดิพอมันรู้ว่าแกชอบก้รีบตกลงแฟนตัวเองก้มี เหอะให้ตายดิหน้าหม้อโคตรๆเลย"รินพูดอย่างอารมเสีย-V-


"อื้ม"ชั้นตอบรับเสียงสั่นก้ดูดิชั้นบอกเลิกพี่บาสไปเพราะเค้าเหมือนไม่ใช่เค้า  

ดูดิพอรุว่าชอบก้อ่อยซะชั้นน่ะเกียดคนอ่อยเว้ย


"แกตัดใจเหอะมองคนใหม่ดีก่า"รินพูดปลอบใจ(ปลอบใจเรอะ)



++วันใหม่++



"แก แกโว้ย อั่ยริน แกแก๊" ชั้นนี่ตะโกนใส่หูมันซะ 555สงสารหูมันเจงๆ
(นี่นางเอกของเราดูดิร้องไห้วันเดียวอีกวันนะหายเส้าละร๋อคะ)

"เออได้ยินแร้วเว้ย มีรัย"รินทัมหน้าปวดหูขนาดหนัก  - -^

"แหะแหะ โทดที ก้คือนั้นบุ้งของแกไง"ชั้นพูดพลางขอโทดรินเสร็จสับ

"อ้อก้แค่บุ้งอ่ะแหละ... ห๊ะบุ้งร๋อ ไหนว่ะ" อั่ยรินขอร้องล่ะแกอย่าทัมคอยาวเล้ยยยย ปกติก้ยาวแร้ว


"นั่นไงเจอยัง"ชั้นพูดพลางชี้ไปที่สนามบาส

"โอ้ยน่ารักโคดเรยแก อ๊ายยยยย ^///^ "รินเขิลนาแดงเรยละ


"เอ้ยแกไป ไปเร็ว"รินพูดเร็วปรื๋อ

"เฮ้ย ไปไหนว่ะริน" ชั้นถามพลางโดนมัน จูง เอ๊ะ ไม่ดิลากนะชั้นว่า


"ก้ไปซื้อน้ำให้บุ้งน่ะเซ่"รินพูดพลางลากไปร้านน้ำ

"อ้อเออ"ชั้นตอบรับแบบยัง งง(เอ้ยแต่คนเขียนงงกว่าน่ะ งูกี่ตัวล่ะนั่น)
"ลุงน้ำขวดเซ่"รินพูดเร็วมากมาย


"เฮ้ยริน แกใจเย็นๆก้ได้มั่งั้นพูดพลางดูท่าทางไม่น่าไว้ใจประมาน
ว่าใครขวางตูมรึงตายยย (ประมานนั้นเชียวรึ มิ้นเอ๋ย)


"เอาน้ำขวดนึงครับ"เสียงใหญ่นุ่ม ที่น่าฟังที่คุ้นเคยพูดขึ้น

"เอ้ยพี่หลบหน่อยซิคะ"รินพูดพลางผลักอกเค้าเล็กน้อย

"เอ่อ รินป่ะครับ"เสียงนุ่มน่าฟังพูดขึ้นอีกครั้งบุ้งยิ้มจนแก้มบุ๋มลงไป

"เออ เดี๋ยวนะเรารีบ" ไปไหนล่ะอั่ยริน พ่อเทพของแกอยุเนี่ย คนที่แก
ผลักเค้าน่ะแหละว้าเพื่อนใครว่ะโง่จัง แต่ดูสิสายตาบุ้งเส้าลงอย่างชัดเรยนะแก


"รินนั่นบุ้งนะ"ชั้นพูดเบาราวเสียงกระซิบพลางรับตาปี๋

"อะไรนะมิ้น..แกเจงร๋อว่ะ" รินพูดน่าตาตื่น แก้มแดงเล็กๆ ยิ้มจนไม่เห็นตาเรยแก

"เออเด่ แกอ่ะ" ชั้นพูดยิ้มๆเขิลแทนเจงๆ


"เอ่อไม่เปนรัย ถ้ารินรีบก้ไปก่อนได้"เสียงบุ้งพูดมาอีกครั้งอั่ยรินเอ๋ยแกนะแกพูดเนี่ยไม่ดูคนเรย

"อ้าวบุ้งเองร๋อเออ มีรัยล่ะพูดมาซิ"รินถามพลางตีหน้าซื่อ เปี่ยนอารมเร็วได้ใจเจงๆเพื่อนช้านน

"อื้ม เดี๋ยวเราไปนั่งคุยกันตรงนั้นละกัน"บุ้งพูดตัวเปียกเหงื่อและผมดูเซอร์ที่ดูซอยประบ่าแล้วรวมกันน่ารักว่ะ(เฮ้ย ของเพื่อนอั่ยมิ้นออกแนวเลว)พลางเดินนำไปก่อนหน้าดูมีความหวังขึ้นเยอะเชียวแก

รินเดินตามพลางหันมายิ้มเขิลๆให้ชั้นที่เดินตามอยุห่างๆ
"ไม่รุรินจะรับได้เปล่านะ เอ่อคือว่าเราเอ่อ"

"อยากจะอยากจะเอ่อ...ขอติดอ่ะได้ป่ะ"บุ้งก้มหน้าและเก็บอาการอายเล็กๆของเค้าไว้

แต่เหมือนแกเก้บไม่อยุว่ะบุ้งชั้นเหนอ่ะ

"เอ่อหะขอติดร๋อ....ดะดะได้สิได้อยุแร้ว"รินตอบเสียงฟังแทบไม่รู้เรื่องแร้วริน แกน่ะยิ้มซะแก้มแทบปริเรยนะแก

อ้ากกกกยืนฟังอยุห่างๆงี้แอบดีใจแทนเจงๆเรย
ดูซิเพื่อนเราตำลึงสุกเรียกป้าเรยน่ารักเจงๆเพื่อนเรา(เฮ้ยแกเปนเลสเบี้ยนป่ะเนี่ย)

"อ้าวมิ้น  มานี่สิมา"บุ้งเรียกพลางกวักมือเรียกพร้อมหน้าที่ยังยิ้มไม่หุบ

"อะอ้าวทัมมัยล่ะบุ้งเรียกเราเพื่อว่ะ"ชั้นกะบุ้งสนิทกันหน่อยๆน่ะ

"อ้อก้คือว่าอยากบอกว่ามิ้นช่วยยื่นยันให้หน่อยว่ามิ้นอ่ะยอมรับเราเปนแฟนแร้วนะ"แหมบุ้งแกก้นะแก้มแดงไม่แพ้รินเลยหนิหว่า"อ้อ เออโหยบุ้งแกไม่มีบอกเรยนะว่าแกชอบริน"ชั้นพูดแหย่ทั้งบุ้งละริน

"เอ้ยแกอ่ะพูดบ้าๆ"รินตอบพลางก้มหน้างุดๆ มืองี้บิดผ้าเช็ดหน้าเปนเกลียวเขิลจัดอ่ะเซ่

"เฮ้ย บุ้งแต่แกจะรับประกันความปลอดภัยของรินได้ป่ะแกก้อยุอันดับสองของชั้นเรยนิหว่า  แร้วยังมาเป็นอันดับที่ห้าของโรงเรียนอีกนะเรากลัวรินจะโดนรุมสกัมตายน่ะ"ชั้นพูดตามที่คิดอันดับที่ว่าคือความหล่อ เท่ น่ารัก ประมานนั้นละนะ


"เฮ้ย อั่ยเพื่อนเวน"ปรางทุบพลางทัมหน้าบึ้งใส่

"โอ๋ แกอ่ะล้อเล่น" ชั้นพูดพลางทัมมือป๋องแป๋งใส่มัน

"เอ้ย แกแต่ความเป็นไปได้มันสูงนะ"ชั้นทัมหน้าเครียดเล็กๆพร้อมนั่งลงข้างๆริน

"มันก้นะจริงของแก"รินพูดด้วยน้ำเสียงกังวลนิดๆชั้นมองหน้ารินที่คิ้วขมวดเป็นปม

"ไม่ต้องห่วงหรอกเราปกป้องรินได้ห้องก้อยุติดกันหนิ"บุ้งพูด ดูเหมือนจะทัมหน้าที่สุภาพบุรุษเต็มที่เชียว


"แกดูแลพื่อนเราดีๆก้ละกัน  ถ้าเกิดไม่ดีรุนะว่าแกจะเจอรัยบ้าง"ชั้นพูดสั่งก่อนเดินออกไป

"แกไปไหนล่ะ"รินถามพลางยืนเตียมไปเต็มที่

"ก้เดินเล่นน่ะ บุ้งฝากรินด้วยนะเราจะไปเดินเล่น"ชั้นเหมือนสั่งเด็กไว้กับพี่ชายยังไงม่ารุดิเนอะ



++สนามบาส++



"เฮ้อ ดูเด่รินกะบุ้งก้สมหวังเหลือตัวเองแร้วน้ามิ้น"ชั้นพึมพัมกะตัวเองเบาๆ

อั่กกกก "โอ้ย  ครัยฟร่ะ"ชั้นสบถอย่างหัวเสียลงก้ก้นกระแทกไปนั่งกะพื้นเรย


 "ขอโทษคับ"เสียงครัยว่ะนุ่มได้จาย 

"ระวังมั้งดิ๊ เจ้บอ่ะนะ" ชั้นพูดพลางก้มลงเก้บผ้าเช็ดหน้าลายทาโบสุดที่ร้ากกของช้านน

"อ้าวแต่เทอชนเราก่อนนะ" เสียงใหญ่ดูนุ่มๆ พูดขึ้นมา

"อ้าวพูดงี้ก้สวยดินาย"ชั้นไม่ยอมแพ้พลางเงยหน้า

"อ้าวโทษนะครับผู้ชายครับไม่สวยครับผมหล่อน่ะครับ ^ ^ " " อ้าวพูดงี้ก้กวนตีนเด๊ะ
"กวนเรอะ"ชั้นถาม โอ้ววววหล่อว่ะแมร่ง(เริ่มหยาบคายละลูก)

"ผมป่าวนะครับเทอเริ่มก่อนนะครับ" อ้าวหล่อแต่หมาม่าดื่มนี่น้าเตะละนะ

"ไปไกลๆเรยปะน่ารำคาญว่ะ"ชั้นพูดไล่คือแบบว่าค่อนข้างใหญ่อ่ะค่ะ
ในโรงเรียนก้นะคะจ่ายค่าปรับปรุงปีละหลายแสนนี่(เอามาให้มิ้นไปช้อปยังดีก่าเรยเนอะ

"ทัมมัยล่ะครับ คุณเริ่มก่อนมารำคาญผมใช้ได้ร๋อครับบ"เอ๊ะอั่ยพวกพูดครับแต่ปากจัดเนี่ยมันเหมือน  นาย ซิว   ศิรวัฒน์  ประเสริฐศรีมณีมาส เรยเหมือนสุดๆที่มัยบริจาคเงินเข้าโรงเรียนไม่แพ้ชั้นน่ะร๋อช่างเหอะยังม่าอยากมีเรื่อง


"คือแบบว่าไม่มีเรื่องได้มะ คือเบื่อยังไม่อยากมีน่ะได้ป่ะ"ชั้นพูดตามที่คิดออกไป

"เอ่อคงไม่มั้งครับ คือยังอยากมีเรื่องน่ะครับ" เอ้ยกวน...นี่หว่ามามีเรื่องเรยดีมั้ย

--------------------------------------------------

ฝากด้วยนะเมย์ตั้งใจสุดละนะค๊ะ