ตอนจบของโดราเอมอนที่ว่ามีกันหลายตอน ตอนจบที่ของจิงมีตอนเดียว
เป็นตอนจบของเรื่องโดราเอมอนที่แท้จริง ที่ F.ฟูจิโอะ ใช้กำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่พยายามเขียนขึ้นมา แต่ไม่ได้มีการเผยแพร่ก็เพราะว่ารัฐบาลของญี่ปุ่นนั้นกลัวว่าเด็กญี่ปุ่นจะคิดสั้น เนื้อหาอ่านกันเลยคับ
ผู้เข้าชมรวม
1,635
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
(เกรินนำก่อน)ทุกๆคนก็รู้กันอยู่แล้วว่า โดราเอมอน เป็นการ์ตูนอมตะ ที่ได้ครองใจทั้งเด็กและผู้ใหญ่ทั่วโลกมาแล้วไม่น้อยกว่า 10 ปี ผลงานอมตะของ F. ฟูจิโอะ เป็นผลงานอมตะที่ไม่มีวันจบจริงหรือ คำตอบคือไม่จริง (กำลังจะเริ่มเรื่องแล้วนะ)
F.ฟูจิโอะ เขียนเรื่องโดราเอมอนมาจนประสบความสำเร็จสูงมากเขียนจนตัวเองเขียนต่อไม่ไหวแล้ว จึงเห็นว่าเรื่องโดราเอมอน ควรจะถึงจุดจนซะที จึงได้ใช้กำลังมือของตนเองเป็นครั้งสุดท้าย จับปากกาเขียนตอนจบเพียงหนึ่งเดียวของโดราเอมอนขึ้นมา(เริ่มละนะ)
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง : โนบิตะนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆอยู่เลย
หมอกับแม่ของโนบิตะคุยกันด้วยน้ำเสียงที่แสนเศร้า
หมอ : หมอคงดึงชีวิตของโนบิตะไปนานกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วนะ
แม่ : ค่ะคุณหมอ แต่ก่อนที่ลูกของดิฉันจะหมดลมหายใจ ดิฉันขอให้เค้าได้มีโอกาสลุกขึ้นมาเดินเป็นครั้งสุดท้ายได้ไม๊คะ
หมอ : ครับ ผมจะลองดู
หลังจากนั้น หมอก็ได้ใช้ยาบางอย่างกับโนบิตะ โนบิตะจึงฟื้นขึ้นมาเดินได้ก็เลยเล่าความฝันคร่าวๆให้แม่กับพ่อฟังแล้วก็เดินไปนั่งที่ริมหน้าต่าง มองใบไม้ร่วงแล้วคิดว่า
โนบิตะ : เรามันเป็นคนโชคร้ายจังนะ เกิดมาชีวิตนึงไม่เคยได้ออกไปวิ่งเล่นข้างนอกเหมือนเด็กคนอื่นๆ ไม่เคยได้กินอะไรอร่อยๆกับครอบครัว ไม่เคยมีเพื่อน โดยเฉพาะเพื่อนแท้อย่างโดราเอมอน ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อน ไม่เคยได้เรียนหนังสือสูงๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง โดราเอมอน ของวิเศษ พวกเพื่อนๆอย่าง ไจแอนท์ ซูเนโอะ ชิซุกะ และเพื่อนคนอื่นๆ เป็นความฝันทั้นสิ้น
ก่อนที่จะคิดต่อ โนบิตะก็ได้เดินไปหาผู้ให้กำเนิดทั้งสองคน กราบเท้าทั้งน้ำตาแล้วพูดว่า
โนบิตะ : พ่อครับ แม่ครับ ผมขอบคุณพ่อกับแม่มากนะคับที่ให้ผมได้เกิดมาดูโลก ผมมีความสุขมากครับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีโอกาสเหมือนคนอื่นเค้า แต่ผมก็ภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่ ผมภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นผมคนนี้ และผมก็ภูมิใจที่ได้พูดขอบคุณพ่อกับแม่ซักครั้งนึงในชีวิตของผม ขอบคุณมากครับ
ตอนนี้ทั้งสามคนมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา แล้วโนบิตะก็ลุกขึ้นไปนั่งดูใบไม้ที่ยังคงร่วงอยู่ตลอดเวลาแล้วคิดว่า
โนบิตะ : เราคงอยู่ได้อีกไม่นานแล้วสินะ
หลังจากนั้น โนบิตะก็นั่งดูใบไม้ร่วงไปเรื่อยๆ แล้วเมื่อใบไม้ใบสุดท้ายร่วงลงถึงพื้นโนบิตะก็ล้มลง แล้วเสียชีวิตในทันที ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับที่นักเขียนชื่อดัง F.ฟูจิโอะ สิ้นชีวิตพอดี
เรื่อง โดราเอมอนนี้มีแง่คิดหลายแง่ แล้วแต่คนจะคิด แต่หนึ่งในข้อคิดที่สำคัญก็คือ เพื่อนแท้ช่วยเติมเต็มส่วนที่เราขาดในชีวิตของเรา
ผลงานอื่นๆ ของ JohN DalY ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ JohN DalY
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น