รุ่นพี่ที่รัก

“ คะ” ฉันและเพื่อนพูดพร้อมกัน

“ ช่างเถอะ วันหลังก็ให้มาเข้านะ เพื่อสีของเรา ” พี่คุมเชียร์พูดขึ้น

ความรู้สึกตอนนั้น อายมาก ไม่อยากขึ้นมาอีกแล้ว สายตาของคนจิตใจไม่อยู่กับที่

ก็เหลือบไปมองเห็น...รุ่นพี่คนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้องซ้อมเชียร์ แบบเอ๋อๆ

ผมซอยยาวถึงปกคอเสื้อนักเรียน  ขาว ตาตี่ สูงประมาณ 157ซม. ได้มั้ง

เพียงแค่พี่เขาคนนั้นเดินเข้ามา ก็ทำให้ฉันยิ้มได้ทันที

แต่ถึงยังไง ฉันก็ไม่อยากขึ้นเชียร์อยู่ดีแหละ

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!

เสียงออด ดังขึ้นบอกเวลาเลิกเรียน ฉันองดูสีหน้าเพื่อนที่กำลังซ้อมเชียร์ออกเลยว่า

นั่นคือ  เสียงสวรรค์

แต่เสียงที่ไม่พึงปรารถนาก็โผล่มา

“ น้องกลุ่มที่คาบที่แล้วไม่เข้า รอพบพี่ก่อนนะ” พี่คุมเชียร์พูดเสียงดังฟังชัด

ฉับกับเพื่อนนั่งรอ พบพวกพี่เขา กลัวจัง!!!

แต่แล้วสิ่งที่ฉันต้องเปลี่ยนสีหน้าจาก ความกลัว เป็นพูดไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก

เมื่อรุ่นพี่ผมซอย คนนั้นเดินตรงเข้ามา แล้วพูดขึ้นว่า “ เก่งมากเลยนะ เจอกันพรุ่งนี้”

แล้วก็เดินออกไป กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

น่ารักอ่ะ ! พรุ่งนี้ฉันจะต้องมาซ้อมเชียร์ และต้องรู้ชื่อเค้าให้ได้