คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 1
Passage 1
‘วันดีหรือวันร้าย?’
สวัสดีคาบบ่ายวันอังคาร....../ตังเม
“กรี๊ดดดดดดดดดด ดด วันนี้วันอังค๊ารรรรรรรรร ตายดีกว่าแก แอ่กๆ”
เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นกลางห้องเรียนอย่างบ้าคลั่ง
“แกหลอนหรอตังเม หรือแกเสพกาวมากไป?”
“เห้ยดี้ อย่าไปพูดความจริง เดี๋ยวตังมันเสียใจเอานะ ใจเย็นนะตัง”
เออออค่ะ คุณเพื่อนปั่นนน ช่วยได้เยอะค่ะ = =
“มันน่าเบื่ออ่ะแก เป็นแกแกไม่เบื่อกันหรอ วันนี้วันอังคาร มีแต่คาบน่าเบื่อ แถมครูจะกระโดดตีลังกา 368 ท่ามากัดคอนักเรียนอยู่แล้ว ต้นสัปดาห์อีก โอ้ยย~”
“ชั้นเห็นแกเบื่อมันทุกคาบ บ่นมันทุกคาบอ่ะตั้งแต่เช้าแล้ว ทำไมไม่ลาออกไปเลี้ยงวัวเลยล่ะ - -”
อุ้ยตาย วันนี้เท็ดดี้มาแรง นางมาอารมณ์ไหนคะ T_T
“อย่าเลยดี้ ตังมันยังเลี้ยงตัวเองไม่รอดเลย สงสารวัวแหน่ะ จริงมั้ย?”
เม้าท์กันอยู่นาน 1 ชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนนิยายพินโฟน
.นักเรียนเคารพ !”
“ขอบคุณครับ/ค่ะ คุณครู”
‘ ต่อไปคาบพละอ่ะแก !! ไม่อยากเรียน ‘
‘ เห้ยดีออกนะแก จะได้ดูพี่บอสซ้อมอะ อั๊ยย๊ะ! ‘
จะว่าไป....พี่บอสย้ายชมรมไปอยู่กีฬาแล้วนี่นา เพราะเรื่องยัยปั่นป่วนรึเปล่านะ? เป็นห่วงนิดๆแห๊ะ
“เห้น้องสาววว มานั่งเหม่อมองท้องฟ้าสีชมพูอะไรตรงนี้จ๊ะ เหงามั้ยเหงามว้อยยย?”
ชั้นหันไปตามต้นเสียงก็ต้องเผชิญหน้ากับคนที่กำลังสงสัยอยู่ในใจ
“เออปั่น คือเรื่องพี่บอสอ่ะ...”
“เห้ย ไม่เป็นไรเว้ย แค่พี่น้องกัน ....อย่าคิดมาก”
“ไม่ใช่ว่ะ...ชั้นจะถามว่า ที่พี่เค้าลาออกจากชมรม เพราะเรื่องของแกรึเปล่า...?”
‘
“........”
ตึกตัก...ตึกตัก....ตึกตัก
“เห้ยพวกแกรรรรรรรรรร มีนางฟ้าตนหนึ่งประทานเค้กแสนอร่อยมาให้จ้ะ”
“เอ้อออ กะลังหิวเลยย ฝากบอกนางฟ้าด้วยว่าน้ำปั่นอยากจะ ตบ!! รางวัลให้ซักฉาดดด”
“ไม่เป็นไรจ่ะ นางฟ้ายินดี และเกรงใจอย่างยิ่ง แหะๆ ...คุยไรกันอยู่อ่ะ? ท่าทางน่าหนุก”
หนุกบ้านป้า....ยัยดี้ เครียดสุดๆค่ะโธ่วววววว
“สาวน้อยโอตาคุช่างฝัน ปะทะติ่งเกาหลีสุดหล่อหรอจ๊ะ? เรื่องอะไรอ่ะเล่าบ้างดิๆๆๆ”
ยัยนางฟ้ากำมะลอทำท่าออดอ้อนเต็มที่พลางเอาเค้กใส่ปากตัวเองทีละน้อย ....ตกลงมันเอมาให้ใครกินกันแน่หนิ?
“ไม่มีอะไรแก คุยกันเรื่องทั่วๆไปอ่ะแหละ”
“ใช่สี้~~~~ ชั้นมันคนนอกอ่ะ ไม่เหมือนพวกแกสองคน โลกส่วนตัวก็สู๊งงงงงสูง แถมอยู่ด้วยกันตั้งแต่ยังเช็ดก้นกันเองไม่ได้ยันหมาสกายคิกไม่ถึง”
“หมาบ้านแกสกายคิกได้ด้วยหรอคะคุณดี้ เชิญไปทำเค้กต่อเลยค่ะ แล้วเนี่ยตกลงเอามาให้ใครกินคะ ให้พวกชั้นใช่มั้ย? ไหนดู เหลือตรงไหนให้กินบ้างมั้ยเนี่ยยยย =___=!!”
ยัยดี้มองเราสองคนสลับกัน ทำหน้าสำนึกผิด ไม่ทันได้ลาก็วิ่งหนีเข้าห้องคหกรรมทันที
“เฮ้อ.... ตกลงว่าไงอ่ะน้ำป....”
ตุ้บ!!
“ชิท!! ตังเมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!”
แล้วทุกอย่างก็เป็นสีขาวโพลน~
ห้องพยา(ยม)บาล หรือสวรรค์ชั้นไหน?? /น้ำปั่น
สิ้นเสียงปะทะของวัตถุบางอย่างที่พุ่งเข้าหาหน้าของตังเมอย่างจัง ก็มีใครบางคนวิ่งตามมาอย่างเร่งรีบ
“ขอโทษครับน้อง เป็นอะไรม......”
พอชั้นหันไปก็ต้องตกใจเรียกชื่อกันและกันแทบจะพร้อมกัน รับรู้ได้เลยว่าเราทั้งคู่ในตอนนี้เสียงหลงมาก
“น้ำปั่น!! / พี่บอส!!”
“อย่าเพิ่งห่วงเรื่องอื่น! พาตังเมไปห้องพยาบาลก่อนค่ะ!!”
ตกใจแค่ไหนก็ยังไม่ลืมตังเม เพื่อนรักกันจะตายไป ลืมง่ายๆได้ไง ไม่น่าเลยยังตัง!
ณ ห้องพยาบาลประจำโรงเรียน
“ฮึก..ฮืออ ยัยตัง ฟื้นสิ แกอย่าเป็นอะไรนะ โธ่ ไม่น่าเลย เพราะชั้นไม่พาแกมาเล่นห้องคหกรรม ทำให้แกนั่งตรงนั้นแล้วโดนลูกหลงจากฟุตบอลอ่ะ ฮือออ ยัยตังตื่นสิ มาเถียงกับเท็ดดี้กับไอ่ปั่นทีเถอะนะ ฮืออ”
เอ่อะ..........?
“โอ้ยอิบ้า! มันโดนฟุตบอลอัดหน้า มันไม่ได้ไปตาย!! ใจเย็นดิวะดี้ - -”
เพ้อซะแบบ ..เอ่อจ่ะๆ แกนั่นแหละที่เมาๆหลอนๆ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่ขอตัวนะครับ แล้วก็....ฝากขอโทษน้องตังเมด้วย”
“ค่ะ..ปั่นเข้าใจ ว่าพี่ไม่พร้อมเจอไอ่ตังมันตอนนี้ พี่ไปเถอะ”
“ขอบคุณนะน้องน้ำปั่น ที่เข้าใจพี่ ^^”
“เออ น้ำปั่น ว่าแต่ จารย์’ ห้องพยาบาลไม่อยู่ จะทำไง ปล่อยมันนอนซี้เงี้ยอ่อ?”
จริงๆดี้จะหยุดกวนเบื้องล่างซัก 3 วิ ก็ได้นะ ไม่มีใครว่า = =
“แกลุกเลย ไปตามหาจารย์’ มา เดะชั้นเฝ้าเอง ไป๊ ชิ่วๆ”
“ค่า าาา าา คุณหญิงน้ำปั่นนนน! เช๊อออออออะ~”
นั่นงอนแล้วช้ะ? - - สิ้นเสียงแหลมในระดับหนึ่งของคนไม่เต็มบางคน ห้องพยาบาลก็ตกอยู่ในความเงียบทันที สงบดีจริงๆ........ไม่อยากให้คนตรงหน้าที่กำลังหลับ ตื่นมาเจอเราแล้วถามย้อนเหตุการณ์เลย อย่าเพิ่งตื่นได้มั้ย? กลัวว่ามันจะไม่ดีถ้าเธอรู้เข้า คิดคำโกหกคำโตไปก็คงไม่ได้ ซักวันเธอก็ต้องรู้ ....ชั้นจะทำยังไงดีตังเม??
หนีคนหลอน มาเจอคนหล่อโดยไม่รู้ตัว!? /เท็ดดี้
โอ้ยย เครียดเรื่องยัยตังเม แอ๊บไปนั่น อยากหนีจากห้องคหกรรมตะหากกก เกือบโดนเพื่อนในห้องจะจับยัดอาหารรูปร่างหน้าตาประหลาดเกินทนใส่ปากเรียวสวยได้รูปน่ารักๆของชั้นแล้ว โฮกกกกก แต่สงสารยัยตังนิดๆตรงที่ตื่นขึ้นมาจะไม่ได้เจอพี่บอสแห้ะ แต่ก็ช่างเต๊อออะ พี่บอสคงมีเหตุผลส่วนตัวของเขาที่ไม่อยากจะเจอตังเม สงสัยวีรกรรมเยอะอ่ะเนอะ ท่าทางจะซนใช่เล่นนี่นา!
เดินเหม่อมองโน่นนี่นั่นไปที จารย์ห้องพยาบาลหายไปไหนว๊าาาา~ โอ๊ะ! นั่นไง จารย์’ ห้องพยาบาลอยู่สุดทางเดินฝั่งตรงข้ามของตึก แต่ตึกนี้ห้ามวิ่งบนอาคาร......เอาวะ
“อาาาาาาจารรรรรรรรย์ ค้าาาาาาาาา~~~~~”
“ห..เห้ย!!”
โครมมม!
Special part /กัน
“อ..โอ้ย ..เมื่อกี้นี้มันอะไรวะ เจ็บ...ฟร่ะ”
เหมือนมีอะไรผ่านหน้าไป เห็นผมยาวๆแว๊บๆ แถมเสียงตะโกนอะไรซักอย่างนั่นอีก = =!!
“เป็นอะไรรึเปล่ากัน? เราต้องไปส่งงานชั้นสามนะ มานั่งเล่นอะไรตรงนี้”
“ใครว่านั่งเล่นห้ะยัยซา ผมตกบันไดคร้าบบบบบบ เมื่อกี้มีวัตถุอะไรซักอย่างติ้วๆผ่านหน้าไป จนสภาพเป็นอย่างที่เห็นเนี่ย โห่ยยย”
“งั้นไปห้องพยาบาลกัน ชั้นต่อไปนี่เอง ลุกไหวมั้ย?”
เจ็บโว้ย....ถ้ารู้ว่าใครนะ จะจับปล้ำซะให้เข็ด เหอะ!!
อ่านไม่ออกบอกทันทีนะคะ จะรีบกลับมาแก้ค่ะ อาจจะสั้นไปหน่อยนะคะ แต่ก็สู้ตายค่า าา! /ไรท์เตอร์
## เรื่องราวที่เกิดระหว่าง น้ำปั่น บอส และตังเม คืออะไรกันแน่!? กันกับซากุระเป็นอะไรกัน!? แล้วเท็ดดี้ที่วิ่งไปชนกับกัน ทำให้เกิดอุบัติเหตุตกบันไดไปนั้น จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ใน ‘MUZIX ดนตรี ทำนอง คำร้อง เพลงรัก’ ค่ะ!!
To Be Continued.
ความคิดเห็น