คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รับรองบุตร 1 ea
การรับรองบุตร 1 ea
การเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าครึ่งเทพทำให้ชีวิตบัดซบมากค่ะ...
เด็กสาวร่างเล็กผู้มีส่วนสูงเพียง 155 ซม. คิดในใจอย่างเซ็งจิต ขณะเดินออกมาจากร้านที่แปะโปสเตอร์รูปการ์ตูนใส่ชุดอลังการถือดาบถือคทาปล่อยพลังเปรี้ยงปร้างใส่กันรอบด้าน
ใช่แล้ว ร้านเกมนั่นเอง....
มือเล็กบรรจงขยี้ศีรษะทุยที่มีผมสีเงินอมฟ้าให้ฟูฟ่องขณะก้าวเท้าฉับๆเพื่อหาร้านเกมแหล่งใหม่ ท่ามกลางแสงอาทิตย์เจิดจ้าที่สาดส่องลงมาไม่เหน็ดเหนื่อยอันทำให้สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆอย่างเด็กสาวคนนี้เหนื่อยแทบขาดใจ
ด้วยความร้อนสุดจะทานทน ในที่สุดเด็กสาวก็ตะโกนออกมาดังลั่นโดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมณ์ใดๆ
“แง้~ ทำไมเค้าต้องมาเหนื่อยเดินเข้าร้านเกมด้วยเนี่ย ปะป๊าบ้า~!”
#ย้อนความ 20 April. 2XXX
สวีดัดสวัสดีเจ้าค่ะ ขณะนี้คุณกำลังอยู่กับเดียร์ค่ะ วันนี้เดียร์จะพาทุกคนย้อนอดี----------ปี๊บ---------
อุ๊ย ลมแรงค่ะ....
#ย้อนความ 20 April. 2XXX / TAKE 2
หลายวันแล้วที่เด็กสาวผมเงินอมฟ้าผู้มีนามว่า “เดียร์” มาสิงสถิตอยู่ที่ค่ายฮาล์ฟบลัด แม้หลายเวลาเธอจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย(?) แต่เธอก็มั่นใจว่าคนในค่ายน่าจะรู้จักเธอหลายคน จึงยังคงทำสถิติหายตัวไปอย่างต่อเนื่อง(?)
“อ๊าย ทั้งๆที่พิสูจน์ได้แล้วแท้ๆว่าใครเป็นปะป๊า แล้วทำไมปะป๊าถึงไม่มาหาเดียร์เลยคะ!”
เด็กสาวบ่นออกมาอย่างเหลืออดขณะมองเพื่อนร่วมค่ายได้รับการรับรองบุตรกันแล้วเกือบหมด
หรือปะป๊าไม่ชอบเดียร์?
เดียร์คิดอย่างกระวนกระวาย เพราะถ้านั่นเป็นจริง ก็ย่อมหมายความว่าเธออาจหมดสิทธิการเป็นชาวค่ายไปโดยปริยายน่ะสิ!
“ไม่นะ! ทั้งขนมนมเนย เกมเอย ปาร์ตี้เอย บ้านแสนสุขเอย เดียร์ก็ชวดหมดเลยน่ะสิคะ! ม่าย”
ไม่มีการอาลัยอาวรณ์ถึงผู้เป็นบิดา เด็กสาวคิดถึงเพียงแต่เรื่องงานสังสรรค์และความสบายแต่เพียงเท่านั้น
เรียกได้ว่าสมแล้วที่เป็นลูกของไดโอนีซัส ผู้เป็นเทพแห่งไวน์ เทศกาลรื่นเริง และการละครดีจริงๆ
“อาเด๊ะ?”
เด็กสาวมีสีหน้าเหลอหลา เมื่อเธอได้ยินเสียงไร้โทนที่อ่อนโยน แต่แข็งกระด้างอยู่ในที ดังก้องขึ้นในหัวแบบฉับพลัน
“นี่ปะป๊าแอบดูเดียร์แต่ไม่ยอมโผล่หัวมาได้ไงคะ! นี่ลูกนะคะไม่ใช่ตอไม้ไผ่! สนใจความรู้สึกกันบ้างได้ม้าย!”
อนิจจา... แม้จะสามารถวิเคราะห์ออกมาได้ตรงจุด แต่เรื่องที่เธอบ่นออกมาก็ดูจะยังผิดประเด็น...
แม้เวลาจะผ่านไปหลายนาที ทว่าเสียงก้องๆนั้นก็ไม่ดังขึ้นมาอีก ทำให้เด็กสาวเดียร์หัวเสียขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
“เอาสิปะป๊า! ถ้าคิดว่าจะหนีเดียร์ได้ก็หนีไปเลย ยังไงเดียร์ก็ต้องหาปะป๊าเจอค่ะ!”
พูดไม่ทันขาดคำดีนัก เสียงหัวเราะชอบใจราวกับคนบ้าก็ดังสนั่นขึ้นมาจนเด็กสาวต้องรีบใช้มือเล็กๆปิดหูพร้อมหลับตาปี๋ด้วยใบหน้าเหยเก แต่นั่นก็ดูจะไม่ช่วยให้เสียงนั้นเบาลงเลย เพราะมันดังก้องอยู่ภายในหัวเธอต่างหาก
เมื่อเสียงค่อยๆเบาลง ดวงตาสีฟ้าครามสดใสจึงค่อยๆลืมขึ้น สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของเธอจึงปรากฏให้เห็น
เป็นข้อความสั้นๆ อันเป็นเหตุให้เด็กสาวเดียร์ตระเวนเข้าออกร้านเกมร้านประจำต่างๆเป็นว่าเล่น
‘ความสุขในทุกๆวัน’
“บอกมาแค่นั้นจะไปรู้ได้ยังไงกันค้า~!!!”
#จบการย้อนความ
สรุปโดยรวมแล้ว เกิดมาเป็นครึ่งเทพก็อาจจะไม่บัดซบเท่าไหร่นัก แต่สำหรับเด็กสาวเดียร์ผู้รู้สึกขัดใจกับคุณพ่อของหล่อนแล้ว การเป็นครึ่งเทพนั้นสุดแสนจะสร้างความลำบากให้เธอจริงๆเชียว
ด้วยความเหนื่อยล้า เด็กสาวเดียร์พาร่างเล็กของตนเดินกลับบ้านด้วยจิตใจห่อเหี่ยวและเซื่องซึม เมื่อขาเรียวเล็กสั้นกะทัดรัดพาเธอมาถึงหน้าห้องนอน จู่ๆดวงตาสีฟ้าครามก็เบิกขึ้นเหมือนคนเห็นผี ก่อนจะรีบพาตัวเองเข้าห้องแล้วถลาไปเปิดคอมเหมือนคนสติหลุด ระหว่างรอเครื่องเปิดตัวก็กัดเล็บหงึกๆเหมือนคนบ้า
“You’ve got an e-mail”
ข้อความเตือนสีเหลืองคาดแถบสีดำ โผล่เด่นหราอยู่กลางหน้าจอที่มีพื้นหลังเป็นสาวน้อยโมเอะสวมชุดว่ายน้ำนักเรียน แต่เวลานี้เด็กสาวเดียร์ โอตาคุติดเกมและอนิเมไม่มีเวลามาสนใจ เธอรีบลากเมาส์บนแผ่นรองเป็นรูปสาวหน้าอกดินระเบิดเพื่อเปิดดูอีเมล์นั้นอย่างรวดเร็ว
สายตาไล่ไปตามตัวอักษรในอีเมล์อย่างรวดเร็ว อ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ ในที่สุดเด็กสาวก็ตะโกนออกมาพร้อมกับชูแขนขึ้นฟ้าแบบดีใจสุดๆ
“วรั้ยยยยยยส์! ไม่ต้องหาที่สิงใหม่แล้วค้า~~~!!!”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dear Ms.Destrier Charlotte Lemanate
You’re accepted.
Welcome to Camp Half Blood
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heaven & Hell
ความคิดเห็น