สืบพรางรัก

ร้อยตำรวจโทหญิง พกรกานต์ เกียรติเกรียงไกร

“ พู่กัน ”

เพราะความมั่นใจว่าสามารถทำได้แท้ๆ

ใครจะไปคิดล่ะว่า “ งาน” ที่รับอาสาเองน่ะ

มันจะไม่ “ หมู ” อย่างที่คิด

โอ๊ยยยยย แล้ว “ เธอ ” จะทำยังไงกันดีเนี่ย!!!

แอชเลย์ คาตินาร์ส สมิท

“ แอชเลย์ ”

หลังจากทำงานหนักมานาน

“ เขา ” ก็เลยถือโอกาสลาพักร้อนซะเลย

แต่เมื่อ “ ปัญหา ” พากันดาหน้าเข้ามา

จาก “ นักธุรกิจ ” กลายเป็น “ ผู้ต้องสงสัย ” ไหงเป็นงั้นล่ะ!!!

เรื่องราวสุดอลม่านเกิดขึ้นเมื่อตำรวจสาวต้องปลอมตัวไปสืบราชการลับ กับนักธุรกิจหนุ่มที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีค้ามนุษย์และยาเสพติดข้ามชาติโคจรมาพบกัน แค่เจอกันครั้งแรกตำรวจสาวก็ฝากรอยประทับใบบนใบหน้าของอีกฝ่ายซะแล้ว เฮ้อ!แล้วทีนี้จะหาความสงบสุขได้จากที่ไหนล่ะเนี่ย...

“ มีอะไร ” ทันทีที่กระจกรถถูกเลื่อนลงจนสุด ภาษาไทยสำเนียงแปร่ง แต่ยังพอจับใจความได้ก็ดังออกมาจากปากของบุรุษชาวต่างชาติในชุดสูทยี่ห้อดัง

“ นี่คุณ ลูกน้องคุณขับรถประสาอะไรห๊ะ ไม่มีมารยาท เกือบทำให้ฉันเกิดอุบัติเหตุแล้วนะ! ” หมวดพู่กัน หรือ หมวดกันแหวขึ้นอย่างเหลืออดเมื่อเห็นท่าทีไม่ยินดียินร้ายของคนพูด 

“ อ้อ คุณก็เลยทำตัวมีมารยาทด้วยการขี่รถมาขวางหน้ารถผม? ” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มในแว่นกันแดดสีชาเหลือบมองมาพร้อมพูดประโยคที่ทำให้หมวดสาวสะอึกได้ในทันที

“ แต่ลูกน้องคุณก็ควรจะขอโทษฉันที่ขับรถปาดหน้า ”

“ จะเรียกค่าเสียหายก็ไม่เห็นจะต้องอ้อมค้อม บอกผมมาตั้งแต่แรกก็จบ ” เมื่อชายหนุ่มถอดแว่นตาออก สายตาที่มองมาจึงมีแววดูถูกอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเจ้าตัวพูดพร้อมหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา แล้วยื่นธนบัตรสองสามฉบับมาให้หมวดสาว

“ ฉันไม่ได้ต้องการ! ”

“ หรอ?แต่ท่าทางของคุณบอกอย่างนั้นนะ ” บ้าน่า!ถึงเธอจะงกแค่ไหนก็ไม่มีวันที่จะเห็นเงินแล้วออกอาการอย่างเห็นได้ชัดขนาดนั้น พูดแบบนี้มันดูถูกกันชัดๆเลยนี่! เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับหมวดกัน  หึ

“ ขอบคุณค่ะ ” หมวดสาวพูดขึ้นพร้อมยิ้มหวาน แต่ถ้าหากมองดีๆรอยยิ้มนั้นช่างดูเหี้ยมเกรียมบ่งบอกถึงอันตรายที่มาเยือนโดยไม่รู้ตัว

ตุ้บ หมัดฮุกขวาที่เธอปล่อยมาโดนเข้าจังๆที่เบ้าตาข้างซ้ายของชายหนุ่ม พร้อมกับแรงกระทบของธนบัตรที่หมวดสาวปาเข้ามาที่ใบหน้า

“ ไปตายซะไอ้ฝรั่งขี้นก! ”

สวัสดีค่ะ \(^w^)/ไรท์เตอร์ชื่อ มะปราง ค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์เตอร์เลย5555 บอกไว้ก่อนเลยว่านิยายเรื่องนี้เลิฟซีนเบาๆไม่อิโรติก ติ๊งต๊องตามไรเตอร์5555
กราบงามๆขอบพระคุณนักอ่านที่อุตส่าห์(หลง)เข้ามาอ่านด้วยนะคะ
ปอลิง.นักอ่านที่รักอย่าคาดหวังอะไรกับนิยายเรื่องนี้เลยนะ เพราะไม่รู้ว่าจะมีเวลาแต่งจนจบหรือเปล่า-0-
 

Passenger - Let Her Go

Well you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
Only know you love her when you let her go
Only know you've been high when you're feeling low
Only hate the road when you're missin' home
Only know you love her when you let her go

คนเราน่ะ ต้องการแสงสว่างแค่ตอนที่มันใกล้จะมืดเท่านั้นแหละ
คิดถึงดวงตะวันแค่เมื่อตอนหิมะใกล้จะตก
รู้ว่ารักเธอ ก็ต่อเมื่อเสียเธอไป
รู้ว่าตัวเองเคยมีความสุข เมื่อตอนมีความทุกข์
เกลียดเส้นทางเหล่านั้น เมื่อคิดถึงบ้าน
รู้ว่ารักเธอ ก็ต่อเมื่อเสียเธอไป