คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Wedding Ceremony : เพื่อนเจ้าสาว
Wedding Ceremony : เพื่อนเจ้าสาว
เช้าวันใหม่ แสงแดดสาดส่องผ่านบานหน้าต่าง ร่างบางยังนอนหลับซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาเพื่อรักษาความอบอุ่นของร่างกาย ใบหน้าเนียนดูสงบแต่ก็ยังมีรอยยกที่มุมปาก ราวกับเจ้าตัวกำลังนอนหลับฝันดี หญิงสาวอีกคนในห้องมองภาพคนหลับสบายตรงหน้า พร้อมแต้มรอยยิ้มบางๆปนเอ็นดู ก่อนจะสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้คนที่นอนอยู่บนเตียงนุ่ม
แอสลี่ ทรุดตัวนั่งลงบนเตียงนุ่มที่น้องสาวลูกพี่ลูกน้องของเธอยังนอนหลับสบายอยู่ เธอเอื้อมมือบางของตัวเองไปมาจับเบาๆที่แก้มของน้องสาว คนหลับสบายที่ถูกก่อกวนขมวดคิ้วเข้าหากัน หน้ามุ่ยขึ้นมานิดๆ แต่ตาเธอยังคงปิดสนิทอยู่
“เฮ้...น้องสาว อีกสองชั่วโมงพี่สาวเธอจะแต่งงานแล้วนะ” แอสลี่บอกกับคนที่ยังนอนหน้ามุ่ย ยกมือของตัวเองบังแดดที่สาดส่องเข้ามา และเมื่อเห็นว่าคนมาปลุกเธอจากนิทราเป็นใคร ออโรร่าก็ยิ้มบางไปให้ ก่อนจะยอมลุกจากเตียง นั่งมองหน้าพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง สำรวจใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข
“ดีใจด้วยแอสลี่” น้ำเสียงงัวเงียนิดๆ แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ เธอสวมกอดพี่สาวที่นั่งตรงหน้า พร้อมกับกล่าวคำอวยพรมากมายให้กับพี่สาว
“ขอบใจออร่า แต่จะดีกว่านี้ถ้าเพื่อนเจ้าสาวคนนี้จะยอมลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนที่งานแต่งพี่จะขาดเพื่อนเจ้าสาวไปหนึ่งคน” แอสลี่บอกอย่างล้อเลียน เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบชุดเพื่อนเจ้าสาวสีชมพูขึ้นมา ก่อนว่าทาบลงกับตัวเอง
“นั่นไม่ใช่ชุดที่พี่จะใส่” น้องสาวขัด เดินไปดันตัวพี่สาวให้ออกไปเตรียมตัวที่ห้องของตัวเอง แต่ประตูห้องก็ยังไม่ทันได้ถูกเปิดจากเจ้าของห้องก็ถูกสองฝาแฝดเปิดประตูเข้ามาก่อน
“เฮ้…สาวๆ แม่บอกให้มาตาม” มาคัสบอก ไม่ได้สังเกตุหน้าตาของพี่สาวทั้งคู่เลยว่าเป็นอย่างไร ขณะที่ลูคัสฝาแฝดอีกคนเริ่มเห็นถึงหายนะที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง
“ทำไมไม่เคาะประตู เธอสองคนเข้าออกห้องใครโดยพลการได้ยังไง” เสียงออโรร่าพี่สาวแท้ๆเอ็ด ทำเอาสองฝาแฝดหน้าเจื่อนไปนิด พร้อมยังกล่าวคำขอโทษเบาๆ พอให้ได้ยิน
“เดี๋ยวพี่สองคนจะตามลงไป พวกเธอออกไปก่อน” ออโรร่าไล่น้องชายออกไป ก่อนจะหันมาหัวเราะเบาๆกับพี่สาวข้างๆ
“นานๆทีจะได้เห็นตัวยุ่งทำหน้าสำนึกผิด” แอสลี่พูดอย่างสนุก ลืมไปเลยว่าน้องชายที่เธอแกล้งไปนั้นอายุห่างจากเธอเกือบสิบปี
ร่างบางในชุดเพื่อนเจ้าสาวเกาะอกสีชมพู กระโปรงสุ่มที่ยาวกรอมพื้น ผมเหยียดตรงสีดำถูกดัดให้เป็นลอนใหญ่ หน้าเนียนถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์เพียงเล็กน้อย นัยน์ตาสีฟ้าทอประกายนิ่งสงบราวกับท้องทะเล
“ออร่า พี่แต่งตัวเสร็จหรือยังเนี้ย” เสียงหนึ่งในฝาแฝดตะโกนเรียกหน้าห้อง
“อืม จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” เธอผละออกจากกระจกบานใหญ่ ตรงไปที่ประตูห้อง เมื่อเปิดมันออกออโรร่าเห็นฝาแฝดอยู่ในชุดสูทสีดำหรู ผูกเนคไทด์ พี่สาวมองสองน้องชายอึ้งๆ นานๆทีจะมีภาพแบบนี้ให้เห็น
“เฮ้ อย่าแซวนะ เรารู้ว่ามันดูเห้ย” มาคัสบอก ทั้งยังทำหน้าแหย่ใส่ พร้อมกับก้มลงมองชุดตัวเอง อย่างเซ็งๆ
“ใช่ แม่กับแอสลี่บังคับให้เราใส่” ลูคัสพูดสนับสนุนพี่ชายฝาแฝด
“ไม่สักหน่อย พี่ว่าเธอสองคนดูดีออกนะ” ออโรร่าบอกน้องชายตามความจริง ไม่ได้ยกยออะไรอย่างที่ทั้งสองคนคิดกัน
“พูดมากน่า ไปได้แล้ว แม่ให้เราขึ้นมาตาม” สองคนบอกพี่สาว ก่อนจะเดินหนีลงบันไดไป ทำเอาพี่สาวได้แต่มองตามอย่างเอื้อมระอากับทั้งสองคน
ประตูโบสถ์เปิดออก พร้อมกับเพื่อนเจ้าสาวสี่คนเดินออกมาในชุดที่เหมือนกัน พร้อมกับช่อดอกไม้สีขาวเล็กๆในมือ น้องสาวของเจ้าสาวเดินยิ้มสวยออกมา ถึงแม้ตัวเธอจะไม่ใช่คนที่ศรัทธาในความรัก แต่เธอก็ดีใจที่พี่สาวเธอมีความสุข ออโรร่าเดินไปที่สุดทางเดินของโบสถ์ ปลายทางมีบาทหลวงหน้าตายิ้มแย้มอิ่มเอม เต็มไปด้วยความเมตตา อีกด้านของบาทหลวงมีเจคชายหนุ่มในชุดสูทผูกทักซิโด้ มองดูก็รู้ว่างานวันนี้เขาคงเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก
แอสลี่เดินเข้ามาในอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่อง ลากยาวละพื้น มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กสองคนในชุดกระโปรงสีขาว เดินถือชายกระโปรงตามหลัง แอสลี่มีผ้าคลุมหน้าสีขาวบางๆ เธอเดินคล้องแขนออกมากับอาเธอร์ผู้มีศักดิ์เป็นลุงและเป็นพ่อของออโรร่า มืออีกข้างถือช่อดอกกุหลาบสีขาว
ระหว่างทางเดินไปสุดทางโบสถ์มีดอกไม้มากมายประดับอยู่ตรงที่นั่งของแขกผู้มาเป็นพยาน หญิงสาวเดินยิ้มโปรยให้บรรดาแขก ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นญาติของทั้งสองฝ่ายและเพื่อนสนิทของทั้งคู่ อาเธอร์ส่งมือแอสลี่ให้กับเจค ก่อนเจ้าสาวจะยื่นแก้มมาแนบกับแก้มของผู้มีศักดิ์เป็นลุง พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณเบาๆ
พ่อแม่ของแอสลี่จากไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน ทำให้แอสลี่ตกอยู่ในความดูแลของผู้เป็นลุง ภรรยาชาวไทยของลุง ป้าพรรณก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเธอ ซ้ำยังดูแลเธอดีเหมือนเป็นลูกสาวอีกคน ออโรร่า ชื่อนี่เธอก็เป็นคนตั้งให้น้องสาวลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งสำหรับเธอแล้ว ออโรร่าคือน้องสาวที่เธอรักมากที่สุด
แอสลี่หันมายิ้มให้กับออโรร่าที่ยืนมองอยู่ รอยยิ้มของแอสลี่เต็มไปด้วยความสุข แววตาฉายชัดให้เห็นว่า ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก เธอหันไปมองเจ้าบ่าวของตัวเอง เขาเองก็ส่งรอยยิ้มหวานมาให้เธอ วันนี้ที่ทั้งคู่รอคอยมานานหลายปีหลังจากคบหาดูใจกันมาหลายปี
“ไมเคิล นายมองอยู่หรือเปล่า ตอนนี้ลูกสาวของเรากำลังจะแต่งงานแล้วนะ” อาเธอร์พูดเบาๆ ทั้งยังเงยหน้ามองขึ้นไปบนเพดานโบสถ์ แววตาฉายชัดไปด้วยความสุขทั้งยังนัยน์ตาคู่นั้นทำราวกับว่ากำลังสบตากับน้องชายที่จากไปแล้วจริงๆ
“ไมเคิลกับเจนต้องรู้ค่ะ” พรรณธิดาบอกกับสามี พร้อมทั้งบีบมือคู่หนาเบาๆเป็นการให้กำลังใจ เธอรู้ดีว่าสามีเสียใจกับการจากไปของน้องชายคนนี้มากแค่ไหน เขาพยายามเลี้ยงดูแอสลี่ซึ่งเปรียบเสมือนตัวแทนของน้องชายให้ดีที่สุด อาเธออร์หันมาสบตาภรรยา นัยน์ตาแดงก่ำ ทั้งดีใจและปลื้มที่แอสลี่มีความสุข แต่ก็อดใจหายไม่ได้ แม่หนูน้อยที่เคยร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของเขา ตอนนี้โตเป็นสาวพอที่จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว
“ผมคงคิดถึงแกมาก” อาเธอร์มองไปที่หลานสาวที่เขารักเหมือนลูกด้วยแววตารักใคร่
“เราคิดถึงแกมากค่ะ” พรรณธิดาบอกสามี ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่จะคิดถึงลูกสาวคนนี้ เธอเองก็คงคิดถึงแอสลี่ไม่ต่างกัน
“นั้นสิ ก็เป็นลูกสาวของเรานี่หนา”
งานแต่งงานของแอสลี่ผ่านไปได้ด้วยดี เจ้าบ่าวเจ้าสาวยิ้มแย้มมีความสุข โดยเพื่อนเจ้าสาวที่ควบตำแหน่งน้องสาวอย่างออโรร่าก็พลอยมีความสุขไปด้วย แอสลี่เคยผิดหวังกับความรักมาแล้วครั้งหนึ่งแต่พี่สาวของเธอคนนี้ก็สามารถลุกขึ้นมามีความรักครั้งใหม่ได้อีกครั้ง งานเลี้ยงแต่งงานเต็มไปด้วยบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่มมาแสดงความยินดีกับทั้งคู่
“แอสลี่ น้องสาวเธอสวยจริงๆนะ แนะนำให้รู้จักหน่อยสิ” เมททิวเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของเจ้าสาวบอก ทั้งยังมองไปยังน้องสาวของเธอด้วยดวงตาระยิบระยับ ชวนให้พี่สาวที่แสนจะห่วงน้องสาวอยากเอานิ้วทิ่มตาเพื่อน
“นายอย่ามายุ่งกับน้องสาวฉันนะ นายก็รู้ออโรร่าไม่สนใจนายหรอก” แอสลี่บอก น้ำเสียงติดเคืองๆเล็กน้อย จนเพื่อนเก่าต้องรีบยกมือยอมแพ้ก่อนจะรีบขยายความต่อว่า
“ฉันแค่จะแนะนำให้รู้จักกับเอียนลูกพี่ลูกน้องฉันสักหน่อย” เมททิวหน้าไปทางลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง ซึ่งอีกฝ่ายทำเพียงก้มหัวน้อยๆ ทักทายแอสลี่เท่านั้น ก่อนจะหันไปหาญาติตัวเอง
“นายอย่าหาเรื่องมาให้ฉันเมท นายกลัวเมาเลยให้ฉันมาเป็นเพื่อนเพราะกลัวขับรถกลับไม่ไหว พูดจาแบบนี้ฉันว่านายคลานกลับบ้านดีกว่า” ชายหนุ่มร่างสูงบอกอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันมาขอโทษกับการเสียมารยาทของญาติเขา ขณะที่เอียนหัวเราะสนุกสนานมีความสุข
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณเรียนหรือทำงานคะ” แอสลี่ถามอย่างเป็นมิตร เพราะดูจาท่าทางและหน้าตาแล้ว คนๆนี้น่าจะรุ่นเดียวกันกับออโรร่าน้องสาวของเธอ
“ผมเรียนที่...” ชายหนุ่มบอกชื่อมหาวิทยาลัยไปก็ทำเอาคนฟังตาโต ฉายแววประหลาดใจนิดๆ
“เรียนที่เดียวกับน้องสาวฉันเลยค่ะ ออโรร่าเรียนสัตวแพทย์”
“งั้นเราคงมีโอกาสเจอกันยากครับ คณะของเราออกจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันสักเท่าไหร่” เอียนบอกพร้อมรอยยิ้มบางๆ อยากเห็นหน้าผู้หญิงที่ชื่อเพราะขนาดนี้จังเลย จะสวยเหมือนชื่อไหมนะ ชายหนุ่มชะเง้อหน้ามองตามสายตาของญาติสนิท แต่ก็ไม่เจอกับเธอแล้ว
ความคิดเห็น