คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Nothing Better than you :: Chapter 6 : Love is begin here [100%]
Nothing Better Than You
Chapter 6 : Love is begin here
อฮยอนมอนาฬิา้าพนัพร้อมับถอนลมหายใยาวพรืวาหนัสือเล่มหนาพร้อมับถอแว่นสายาสีแออ
“ะนอนแล้วหรือะ?”
“ันแ่ะลไปเินเล่นเสียหน่อย่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนันที่วันนี้รู้สึไม่่ว”
“ให้ิันลไปเป็นเพื่อนนะ่ะ”
“ุไปนอนเถอะ่ะนี่็ึแล้วันูแลัวเอไ้”
อฮยอนียิ้มบอโอึนที่เอาแู่แลเธอราวับเธอยัเป็นเ็น้อยัวเล็ไม่ประสีประสาเรื่อราว่อนะผุัวลุึ้นเินออาห้อหมายะไปเินเล่นในสวนว้าให้ผ่อนลายอารม์และสิที่ฟุ้่านาารระทำเมื่อหัว่ำอยฮวา
อฮยอน้าวออาประู้าน้าอฤหาสน์หลัให่้วยเสื้อลุมสีาวัวบาที่ระับแนบอเพราะลมหนาวที่พัระแทร่าบานหนาวสะท้าน เธอทิ้ัวลนั่บนิ้าสีาวภายในสวนว้าที่รายล้อมไป้วยอไม้หลาสีภายใ้แสไฟสลัวาโมไฟที่ถูวาอยู่ทุำแหน่
“แม่่ะ” เสียหวานพึมพำมอไปยัสวนหย่อมนาเล็ที่แม่อเธอเป็นผู้ปั้นแ่ “หนูวระทำอย่าไีะ?” อฮยอนถอนหายใับวามว้าวุ่นในใอัวเอ่อสถานะทารอบรัวที่บีบั้นให้เธอำยอมอยู่ร่วมบ้านับ ‘ภรรยา’ นใหม่อผู้เป็นพ่อ
สายลมหนาวพัพาเส้นผมสีำลับสยายปลิวว่อนไปามแรลมพร้อมับที่สอแนเรียวโอบรัรอบัวเอบรรเทาวามเย็นที่แผ่่านไปทุวามรู้สึ
“ใรนะ!”
อฮยอนที่ำลัผุัวเินออาสวนว้าะโนถามเสียัลั่นพร้อมับวาสายามอบริเวในวามมืเมื่อเธอไ้ยินเสียฝีเท้าหนัหน่วสัมผัสับผืนห้า วามหวาลัวแล่นโมีนัวเล็ทันทีที่หันไปไม่เอเ้าอเสีย
“รี๊!!”
“ผมเอุอฮยอน” ยฮวาที่ใว้านัวเล็เ้ามาใ้้นไม้สูลับานส่มือหนาทาบทับปิริมฝีปาที่ำลัส่เสียร้อัลั่น “ผมเอ…หันมาูสิ”
“ุ็ปล่อยัน่อนสิ่ะ!” อฮยอนบอ้วยใบหน้ายุ่เหยิับสภาพอเธอที่อยู่ในอ้อมออเานแผ่นหลัเบียเสียับแผอแร่ “เล่นอะไระ?” ทันทีที่ยฮวาปล่อยเธอเป็นอิสระอฮยอนัแเอือนเอ่ย้วยน้ำเสียและแววาุัน
“แ่แหย่เล่นนิหน่อยเอ ว่าแ่ทำไมุถึยัไม่นอน?”
“อย่าเล่นแบบนี้อีนะ่ะ ันไม่อบ!” อฮยอนบอ้วยน้ำเสียไม่พอใ “แล้วทำไมุถึมาทำอะไรึื่นแบบนี้?”
“สนใเรื่อผม้วยหรือไุน้อสาว?” ำถามอเาทำให้อฮยอนรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าทันทีที่รู้ัวว่าเสียท่าให้ับผู้ายรหน้าอีรั้ “หลัามาสุ่พ่อ ผม็มีธุระ่วนนะเลยพึลับมาแล้วไม่ิว่าุะมารอผม”
“ใรรอุ อย่ามาพูมั่วนะ่ะ”
“แล้วุมานั่ทำอะไรรนี้ ไม่หนาวบ้าหรือไุ็บานานี้” ยฮวามอสำรวเรือนร่าสมบูร์แบบอย่ายียวน
“เรื่ออัน”
“ิถึเพื่อนสนิทอุอยู่หรือไ?” ยฮวาแสร้ัพ้อ่อนะเินามอฮยอนออาใ้้นไม้บนพื้นหินที่ทอยาวเ้าสู่ัวบ้าน “รู้ไว้้วยนะว่าผมหึมา” ยฮวาบอ้วยเสียหนัแน่นไม่ไ้สนใว่าอฮยอนะเินนำเาไปราวับไม่ใส่ใ
“อะไรอีะ” อฮยอนเอี่ยวัวมาถามหลัาที่เาว้าแนเธอ่อนะที่เินึ้นบันไไปยัั้นสอ
“ไม่้อสนใใร สนใรแ่ผมนเียว็พอไ้หรือเปล่า?”
ำถามอเาล้ายับเวทมนร์สะเวลาให้หยุเินและโลทั้ใบอยู่ในภวั์ที่มีเพียแ่เาและเธอยืนผสานสายาราวับ้อาร้นหาวามริบาประารที่สั่นลอนัหวะหัวใให้วูบไหว
“ันอัวนะ่ะ”
“สนใผมนเียวเหมือนที่ผมสนใุนเียว”
ยฮวาบอไล่หลัอฮยอนที่เินึ้นบันไ้วยย่า้าวที่หนัอึ้ราวับัหวะหัวใเ้นแรเสียนร่าายแทบหมเรี่ยวแร
ยฮวามอามแผ่นหลัออฮยอน้วยรอยยิ้มและแววาอ่อนโยนแบบที่เาไม่เยาิว่าารระทำเหล่านั่นะเิึ้นไ้เพราะเธอ…เธอผู้ที่เป็น ‘น้อสาว’ อัวเอ
มินโฮายหนุ่มร่าสูผิวเ้มลอบมอใบหน้าภายใ้แพนายาวและริมฝีปาอวบอิ่มอหิสาวที่นั่อยู่บนเ้าอี้ัวสูพร้อมับระเรื่อื่มสีอำพันอย่าไม่ลละ
“พอเถอะรับ”
“อย่ามายุ่ับพี่”
ินเฮ…หิสาวผู้เป็นพี่สาวเพียนเียวอมินโฮ หิสาวที่เยยอมแลับทุสิ่อย่าเพื่อรอบรอัวและหัวใอเา แ่เธอลับว้ามันไ้แ่เพียร่าายหาใ่หัวใที่ไม่มีวันไ้สัมผัส
“เรื่อผ่านมานานแล้ว พี่วระทำใและมอไป้าหน้านะรับ” มินโฮพยายามปลอบ้วยำพูเิมวนไปวนมาลอหนึ่ปีที่ผ่านเหุาร์ที่ทำให้เา้อสูเสียนัร้อนำที่มาวามสามารถแบบ…อยฮวา
“หึ…ทำไมแบบนั่นเหรอ” ินเฮลี่รอยยิ้มเหยีย “ันไม่ีรไหนัน ทะ…ทำไมเาถึไม่ิะ…ริัับใร” ินเฮพึมพำเสียสั่นเรือ
เธอเยาหวัว่าา ‘เพื่อนเล่น’ สถานะระหว่าเาและเธอะสามารถพันาไปไ้มาว่าที่เป็นอยู่ แ่ทว่า…เธอ็ยัไ้ในสถานะเิม สถานะที่ไม่มีวันไ้สัมผัสวามอ่อนโยนาผู้ายนนั้น
“พี่็รู้นิรับว่าเาไม่มีทาริใับใร”
“ันรู้ แ่ันหวัว่าสัวันันะเปลี่ยนเาไ้ นายำลัสมเพพี่สาวอัวเออยู่ใ่ไหมล่ะมินโฮ!”
“…”
“ไ้โปรมินโฮ” ินเฮปาหยาน้ำา่อนะว้ามืออมินโฮมาอบุมไว้แน่น “ไปพาเาลับมา…ลับมาที่นี้ ทำานที่นี้ พี่…ยอมแ่เพียไ้เห็นเา็พอ” สายาเว้าวอนับน้ำเสียอ้อนวอนทำให้มินโฮไ้แ่ถอนหายใพร้อมับส่ายศีรษะอย่าหนัใับสภาพอพี่สาวเพียนเียวที่ยัมปัอยู่ับผู้ายที่ไม่มีวันเป็นริ
เสียัาโทรศัพท์าหัวเียทำให้วามยับเยื้อนพลาวานหา่อนะรับพร้อมับรอเสียลปลายสาย้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามหุหิใับารถูรบวนั้แ่ยามเ้า
“วะ…ว่าไ”
‘อรุสวัสิ์่ะ’ ปลายสายประิษ์เสียหวานอย่าเย้ายวน ‘ุลืมันไปแล้วหรือไัน’
อนฮวา…หิสาวนาแบบื่อัหนึ่ในหิสาวที่หลใหลับรูปลัษ์ภายนอและเสน่ห์อยฮวาที่ยอมเป็นเพีย ‘อเล่น’ ั่วรั้ั่วราว
“ุมีธุระอะไร…” ยฮวาบอเสียัวเีย “ไว้ผมะโทรหานะอนฮวา” ยฮวาบอปั้วยใบหน้าบิเบี้ยว
‘หวัว่าะโทรมานะ่ะ’
ยฮวาผุัวลุึ้นนั่พลายี้เส้นผมอย่าไม่สบอารม์พลาสายาเหลือบมอนาฬิาบ่บอเวลาใล้นัสำหรับวันนี้ ร่าสูผุัวออาเีย้วยท่าทีรีบร้อนพร้อมับหายเ้าไปในห้อน้ำทันที
อฮยอนนั่ร่วมโ๊ะอาหารมื้อแรระหว่าเธอและุนายอ บรรยาาศเ็มไป้วยวามเียบันอย่าน่าอึอัในประธานอไ้แ่ลอบถอนหายใรั้แล้วรั้เล่า
“หนูอยาเรียนับรถ่ะ”
“เพราะอะไรันมียฮวาอยไปรับไปส่็ีอยู่แล้วไม่ใ่หรือไ?”
“หนูไม่อยาเป็นภาระอใรนิ่ะ” อฮยอนบ่นเสียแผ่ว่อนะื่มน้ำในแ้วับบรรยาาศมาุอหัวใ “และหนูไม่้อาระอยู่ใล้ิับเาที่เป็นน ‘แปลหน้า’” น้ำเสียเรียบนิ่ออฮยอนบาลึใบหน้าอหิวัยลานนไ้แ่หลุบสายาลาวาาร้ายาอเธอ
“อูฮยอน!”
“…”
เธอไม่มีทาเลี่ยนอเสียาาร้มหน้าอย่าสำนึผิเพียแ่ผู้เป็นพ่อวาเสียัลั่นนเพิ่มอุหภูมิบนโ๊ะอาหารให้เือระอุมายิ่ึ้น
“มีอะไรันหรือเปล่ารับ?” ยฮวาที่พึอาบน้ำแ่ัวลมาเอ่ยถาม้วยวามสสัย่อใบหน้าออฮยอนที่แลูบิเบี้ยวบ่บอถึอารม์บาอย่า
“มานั่นี้สิลู”
บรรยาาศอาหารเ้ามื้อแรอ ‘รอบรัวใหม่’ ทำให้อฮยอนแทบอแายับารสะลั้นอารม์ แ่ลับไม่เท่าับสายาอนรหน้าที่ทำให้เธอนึไปถึำพูอเาเมื่อืนที่เป็น้นเหุให้เธอรุ่นิถึมันลอเวลา
‘สนใผมนเียวเหมือนที่ผมสนใุนเียว’
หลัามื้ออาหารพร้อมหน้าพร้อมาันรั้แรยฮวารับหน้าที่ามเิมเเ่นเียวับอฮยอนที่ปิเสธำสั่อผู้เป็นพ่อับารที่ให้เาือนมารับมาส่
“อบุ่ะ”
อฮยอนบอเสียแผ่ว้วยวามสสัยับารระทำที่เาเป็นนเปิประูรถให้ับเธอ แ่นั่นลับทำให้เธอรู้สึลำบาใอยู่ไม่น้อยับสายาอเพื่อนสนิทและพี่สาวนสนิทที่มอมาอย่าให้วามสนใ
“ั้ใเรียนแล้วอย่าลืมิถึผมล่ะ” ยฮวาบอ้วยรอยยิ้มยียวนทำให้อฮยอนมุ่ยหน้าอย่านึไม่อบใับำพูที่เาใใ้สั่นลอนหัวใอัวเอ
“เป็นไปไ้ันไม่อยาะเห็นหน้าุ้วย้ำ”
“ไม่เอาน่า ผมะทำให้สัวันุะเป็นะายหาไม่ไ้เห็นหน้าผม ผมะทำใหุ้ินไม่ไ้นอนไม่หลับเพราะิถึผม”
น้ำเสียและแววาริัและหนัแน่นับำพูอัวเอทำให้อฮยอนนึหมั่นไส้ไ้แ่เบ้ปา่อนะเินหันหลัไปยัเพื่อนสนิททั้สอที่ยืนรออีฟาอถนน เธอปิเสธไม่ไ้เลยว่าเสน่ห์อผู้ายแบบเาทำให้ใร่อใรหลลและอันรายไ้อย่าน่าประหลาใ
แ่ทว่า…เธอลับพยายามสะวามรู้สึประหลาเอาไว้ในหัวใล้ายับำลัหวาลัว่อเรื่อราวที่เหนือวามาหมายแบบที่หัวใยาเินะวบุม
-100%-
มา่อให้แล้วนะ่ะ เน็พึะใ้ไ้เลยพึมาอัพ ประเ็นือน้อย้วย อย่าพึโรธน่า > <
พี่ยแสเนารม์ัเนว่ารุน้ออแบบไม่มียั้ นี่ ‘พี่น้อ’ ันนะเนี้ย หึหึ
ฝาิาม อมเม้น ำิม อรีเอร์ือำลัใให้ับไรเอร์นะ่ะ
อิพี่ยเลี่ยน หรือไรเอร์เลี่ยนันแน่นะ ฮ่าๆๆ มาะแทบอ้ว
น้ออำลัหวั่นไหวให้ับ ‘พี่าย’ ู่ัแล้ว > < หึหึ พี่ยะไ้ัเ็มหรือยันะ?
ไรเอร์มา่อให้้าและน้อยมาอย่าพึว่าเ้านะ่ะ วันนี้วันหยุมาอัพแ่เ้ารู่ รไหน = =
วันหยุพัผ่อนให้หายเหนื่อยนะ่ะ แล้ว็อ่านฟิอไรเอร์้วย 5555
อบุสำหรับอมเม้นารีเอร์นะ่ะ ำลัใในารปั่นฟิือรีเอร์ผู้น่ารัทุน ^^
:) Shalunla
:) Shalunla
ความคิดเห็น