คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Nothing Better than you :: Chapter 2 : Between Us [100%]
Nothing better than you
Chapter 2 : Between Us
“ุพ่อละะโอึน” อฮยอนเอ่ยถามะทิ้ัวลนั่บนโ๊ะรับประทานอาหารเหมือนเ่นทุวัน แ่ที่แปลไปือปิเธอ้อไ้พบผู้เป็นพ่ออย่าน้อย็แ่มื้ออาหารเ้า
“ุท่านฝานี้ไว้ใหุ้หนู่ะ”
อฮยอนมออหมายสีาวที่ถูยื่นมารหน้า้วยวามแปลใระนหวาหวั่น่อสิ่ที่เธอำลัะเปิอ่าน
‘ูฮยอนลูรั…อนนี้พ่อและุนายอำเป็น้อเินทาไปเราธุริที่่าประเทศ พ่ออโทษที่ไม่ไ้บอล่าวับลู้วยัวอัวเอ และพ่อหวัว่า่วเวลานี้ะถือเป็นโอาสที่ีที่ลูและพี่ยฮวาะเรียนรู้ึ่ันและัน พ่อเื่อว่าลูสาวสุที่รัอพ่อะไม่ทำให้พ่อผิหวัใ่ไหมูฮยอนอา’
วามรู้สึอเธอเเ่นโน้อนนาให่ฟาอย่าไม่ยั้แรลสู่ลาใน้านาและร่าายถูเวทมนร์สะให้แน่นิ่อยู่ับที่ไม่ไหวิหรือรับรู้่อสิ่แวล้อมรอบาย
“ุหนู”
“ันับเา…” อฮยอนปล่อยมือที่ำหมายลบนโ๊ะอย่าอ่อนแร “ไม่ริใ่ไหมะแ่เรื่อล้อเล่นใ่ไหมะ” เสียหวานยัพร่ำถามำเิมและส่ายศีรษะไปมาล้ายับะปลุัวเอออาฝันร้ายรหน้า
“ให้ายเถอะ” ยฮวาทิ้ระาษที่เ็มไป้วยัวอัษรลบนโ๊ะพร้อมับปล่อยลมหายใยาวพรืลอบมอใบหน้าออฮยอนที่เ็มไป้วยวามหวาวิไม่่าัน “ุอูฮยอน”
“่าน่าอยู่่ะ อย่าแะ้อัวัน!” อฮยอนปรายสายาุันบอล่าว่อยฮวาที่ไ้แ่มอเธอ้วยสายาทอประายวามว่าเปล่า “หาเห็นันไ้โปรอย่าพูุยเพราะเราวรสถานะที่ไม่รู้ัันไว้”
“ุไม่อยาเป็น ‘พี่น้อ’ ับผมนานี้เลยหรือไ” ยฮวาแสยะยิ้มร้ายโน้มใบหน้าไปใล้ับเธอนไ้ลิ่นหอมหวานอายสาว “หาเป็นแบบนี้ผมะไ้ ‘ีบ’ ุแบบไม่เรใแล้วสินะ” ลมหายใอุ่นแะสัมผัสับผิวแ้มเนียนใสแ่ทว่าไม่เท่าับำพูอเาที่แะสัมผัสหัวใที่สั่นลอนอเธอเสียนน่าอับอาย
“…”
“ผมะไปรอุที่รถ…แล้วที่สำัผมไม่มีเวลามาพอมารอุหรอนะ เร็วๆ้วย” อฮยอนไ้แ่มอามแผ่นหลัว้าอยฮวา้วยสิที่ระเิระเิไปนละทิศละทา นัยน์าลมใสทอมอามร่าสูอย่าเหมอลอย่อนะรู้สึัวอีรั้เมื่อเธอออแริรเล็บลบนฝ่ามือเรียวอัวเอ
“มันเิอะไรึ้นันแน่” อฮยอนพึมพำะผุัวลุึ้น้วยวามมึนับสถานาร์ลืนไม่เ้าายไม่ออแบบที่เธอำลัเผิ
“้อเท้าุเป็นยัไบ้า?”
“เรื่ออ้อเท้าัน่ะ” อฮยอนอบอย่าหลีเลี่ยที่ะ่อบทสนทนาับเาในสถานที่ับแบอย่าในรถและบรรยาาศล้ายับโนรัสีบาอย่าปลุม
วามเ็บปวา้อเท้าหาไ้เทียบเท่าับวามลัลุ้มใับปัหาที่ำลัเิึ้น่อานี้…ปัหาที่เธอ้อเผิหน้าับปีศาัวร้ายามลำพั
หิสาวไร้เียสาับบรรยาาศที่เ็มไป้วยวามอึอัทำให้เธอแทบอยาะหายัวไปาวามมืมัวรหน้าให้รู้แล้วรู้รอ
“อบุ่ะ แ่ถ้าเป็นไปไุ้ไม่ำเป็น้อทำ…ะ…ุ” ไม่สิ้นวาาที่เธอำลัพ่น่อว่า่อานน้าาย้อมือเรียวับถูรอบรอ้วยายหนุ่มใบหน้าเรียบนิ่ที่ถือวิสาสะระาัวเธอเ้าับายแร่เสียนลมหายใร้อนอุ่นรปลายมูเรียวสวย
“สามโมสิบห้านาทีผมะมารอุรนี้…อย่ามาสายแม้แ่วินาทีเียวเพราะผมเป็นนมีวามอทน่ำ” ยฮวาบอเธอ้วยรอยยิ้ม “ั้ใเรียนนะรับ” เาว่าพร้อมับปล่อย้อมือเรียวให้เป็นอิสระโยที่ไม่ลืมะรียิ้มร้ายาให้ับอฮยอนที่ไ้แ่ลอบลืนน้ำลายอย่าพยายามวบุมวามรู้สึแปลประหลาอัวเอ
หลัาที่อฮยอนพาเรือนร่าและหัวใอัวเอ้าวพ้นารัสีอผู้ายที่ไ้ื่อว่าเป็น ‘พี่าย’ อัวเอร่าบาสูลมหายใเ้าปอราวับรวบรวมแรายและแรใให้ับหัวใที่เผลอสั่นลอน่อนที่ะวาสายามอรอบบริเวที่ปลุมไป้วยบรรานัศึษาร่วมสถานบัน
“ูฮยอน”
“พี่่ะ”
อฮยอนียิ้มว้าพร้อมับถลาัวเ้าไปหาหิสาวรูปร่าสมบูร์แบบผู้ที่ไ้ื่อว่าือหิสาวที่ามที่สุในรั้วมหาลัยแบบ…เสสิ้า หิสาวที่ไ้สมานามว่า ‘เ้าหิ’ ที่เ็มเปี่ยมไป้วยวามเย็นยะเยือหาใระรู้ถึวามเป็นริว่าเธอ่าแสนอ่อนโยนและอบอุ่นุั่วอาทิย์บนฟาฟ้าแสนไล
“ใรัน”
“เอ่อ…” อฮยอนปรายสายามอรถยน์ันสวยแล่น้วยวามเร็วออารั้วประู่อนะส่ยิ้มเหยเให้ับ ‘พี่สาว’ นสวยที่ยืนแย้มยิ้มว้าอย่ารออยำอบ “นรู้ัับุพ่อนะ่ะ รีบเ้าเรียนันีว่านะ่ะ”
“ปิบัอะไรพี่หรือเปล่า?”
“พี่่ะ”
อฮยอนแสร้พ่นลมหายใและปั้นแ่ใบหน้าบิเบี้ยวอย่าเรียร้ออวามเห็นใาหิสาวรหน้าอย่าวิวอนนเสสิ้าไ้แ่พ่นเสียหัวเราะ่อนะล้อแน ‘น้อสาว’ นสนิทเ้ายัึเรียนสูระฟ้า
ยฮวามอามแผ่นหลับอบบาออฮยอน้วยรอยยิ้มแบบที่ไม่เยปรา่อใบหน้าหล่อเหลาอเา รอยยิ้มที่เาเอไม่รู้เนื้อรู้ัวายออเพียแ่่อบทวาาับเธอเหมือนเ่นทุรั้
“วันนี้สนใไปเินเล่นับพี่หรือเปล่า?”
“่ะ”
“ไม่ไ้รับ”
เสียนุ่มแ่แฝไป้วยวามเ็าึวามสนใาหิสาวทั้สอให้หันไปมอยัผู้มาเยือนนใหม่้วยวามนสสัย
“ุ!”
“สวัสีรับุอฮยอน”
ฮยอน...รุ่นพี่หนุ่มรูปหล่อทัทายเธอ้วยรอยยิ้มว้าอย่าอ่อนโยนพร้อมประายแวววับส่อแสาวาู่สวยเสียนนที่ไ้พบเห็น่าหลใหลไ้ปลื้มไปับเา
“ุฮยอน” อฮยอนแย้มยิ้มปรับเปลี่ยนสีหน้าาอาารื่นใเป็นอ่อนโยนและอ่อนหวานทันที “ลับมาั้แ่เมื่อไรันะ?” เธอว้ามือเสสิ้า่อนะ้าวเินเ้าไปหาเาที่เินมาทาเธอเ่นัน
“ผมลับมาไ้สออาทิย์แล้วแ่ไม่ไ้ไปเยี่ยมุที่บ้าน” ฮยอนว่าพร้อมับโ้ศีรษะเป็นเิทัทายหิสาวอีนที่ไ้ียิ้มรับ “ว่าแุ่อาสบายีหรือเปล่า?”
อฮยอนลอบถอนหายใออมาอย่าไม่รู้ัวเพียแ่ิถึเรื่อราววุ่นวายและว้าวุ่นใอสถานาร์ภายในบ้าน…สถานาร์ที่ทำให้เธออยาะหายัวาเรื่อราวเหล่านี้
“ุพ่อสบายี่ะ สสัยะสบายีมาเสีย้วย”
“เิอะไรึ้นที่ผมไม่รู้หรือเปล่า?”
“ไม่มีอะไรหรอ่ะ” อฮยอนบอปั่อนะแย้มยิ้มหวานลบเลื่อนวามไม่สบายใอัวเอ “แล้วุเริ่มทำานเมื่อไระ?” เธอออปาถามอย่าใเบี่ยเบนบทสนทนาอย่าน้อยพัหัวสมอาเรื่อพวนั่นใน่วอยู่ที่มหาวิทยาลัยใ่เรื่อที่ีไม่น้อย
“ผมำลัทำานอยู่”
“ุืออาารย์สอนภาารแสนใหม่หรือะ?”
เสสิ้าโผล่ถามออมาทันที่อนะเสมอไปทาอื่นเพียแ่สบสายาับเาที่ลอบมอท่าทาสใสราวับแสพระอาทิย์ยามเ้าอเธอ
“รับ”
บรรยาาศ่าแสนามับารไ้ทำิรรมที่รัและสบายอสบายใเสียว่าาร้อทนอุอู้อยู่แ่ในบ้านหลัให่แ่ไร้ึ่ผู้น…และที่สำัือารมี 'เา' อยู่ในสายา
เธอไม่เยาิว่าเหุาร์่าๆนานาะัสาใส่เธอล้ายับลูพายุลูหนึ่นไม่ทันั้ัว ารสูเสียแม่ไปั้แ่เ็ทำให้เธอ้ออยู่ามลำพั็ว่าไ้ถึแม้ประธานอะูแลเธอราวับเ้าหิัวน้อยในรทอที่เพียบพร้อมไปเสียทุอย่า
แ่ทว่า….วามอบอุ่นที่เธอเฝ้าปรารถนาลับถูเิมเ็ม้วยัวเอเสียนเิเป็นวามเ้มแ็ยาเินที่ะให้เธอเปิใรับใรนอื่นในานะ ‘รอบรัว’
“ูฮยอนอา”
“อ่าว เฮุน”
อฮยอน้อนสายามอายหนุ่มรูปร่าสูโปร่เ้าอนัยน์าวนฝันภายใ้แพนาามและเส้นผมสีน้ำอ่อนรับับใบหน้าาวเนียนไ้อย่าน่าอัศรรย์ใ
“มานั่ทำอะไรรนี้”
เฮุนทิ้ัวลนั่้าอฮยอน่อนะลอบสัเใบหน้าอเพื่อนสนิทที่เอาแ่ถอนหายในนับรั้ไม่ถ้วนลอรอบวัน
“รอนที่บ้านมารับนะ”
“เธอไม่เย้อรอนิน่า"
อฮยอนไม่ไ้พูอะไร่อนะลาสายามอไปยัเบื้อหน้าึ่ปรารถันสีาวแสนุ้นาพร้อมับำมือแน่นเพียแ่เห็นรอยยิ้มปีศาผ่านระบานใส…รอยยิ้มที่มีเสน่ห์สำหรับนที่ไ้พบเห็นหาแ่ไม่ใ่ับนแบบเธอ
ยฮวาแ่นหัวเราะในลำอับภาพนสอน้านหน้า่อนะใลระับระรถพร้อมับรียิ้มร้ายโยที่ไม่ลืมะ้อมอเฮุนราวับะินเลือินเนื้อ
อฮยอนพ่นลมหายใยาวหลัาที่เธอพาัวเอเ้ามานั่ในรถยน์ันสวยึ่มีเาเป็นผู้ับประำำแหน่อยู่หลัพวมาลัย นัยน์าลมใสเบือนออ้านนอทันที
“ที่อนอยู่ับ ‘หมอนั่น’ ยิ้มหน้าบานเลยนะน้อสาว”
“…”
“เห็นหน้าใสใสไร้เียสาแบบนี้เสน่ห์แรไม่เบา”
อฮยอนปลปล่อยสายาไปยัเบื้อหน้าไม่แม้แ่ะสนใวาาที่เาพูระุ่อมอารม์ให้เือพล่าน สอมือเรียวำเ้าหาันแน่นอย่าพยายามวบุมโทสะที่ำลัะระเบิออมา
“…”
“แวะไปที่ที่หนึ่่อนะไ้หรือเปล่าุอฮยอน”
“เรื่ออุ”
ำอบอเธอทำให้ยฮวาพ่นหัวเราะอย่านึบันับท่าทาบึ้ึทีู่ยัไ็ยัน่าเอ็นูสำหรับผู้หินนี้ ผู้หิที่ไม่ว่าะสบสายาสัี่รั้็ยัสั่นลอนหัวใให้วูบไหวไ้อย่าน่าประหลา
ยฮวาลอบมอใบหน้า้าน้าออฮยอน้วยวามไม่รู้ัว่อนะรีบลาสายามอไปยัถนนทันทีที่ไ้ยินสัาารถันหลั ริมฝีปาหนาเม้มเ้าหาันแน่นราวับำลัึสิที่ระัระายอัวเอให้เ้าที่เ้าทา
“ไ้ใบับี่มาไ้อย่าไนะ”
อฮยอนพ่นวาาหน้าาใสื่อ่อนะเบ้ปาให้ับเาที่หันมามอล้ายับไม่พอใ หาแ่ใรเลยะสนใเธอใปรับเบาะลพร้อมับเอนัวลนอนโยที่ไม่ลืมะหันหลัให้ับเาที่ไ้แ่มอารระทำอเธอ้วยวามแปลใ
“ะถึแล้ว ะมานอนอะไรัน” ยฮวาอรถพร้อมับใใ้นิ้วเรียวยาวี้ไปที่เอวออย่าวนประสาท สัมผัสที่แรึ้นทำให้อฮยอนบิัวไปมา่อนะผุัวลุึ้นพร้อมับหันมาั้ท่าเอาเรื่อับเา
ไวว่าวามิ…ล้ายับวินาทีอโลหยุหมุนเพียแ่เธอหันมาพร้อมับเาที่โน้มใบหน้าลมา เพียแ่เสี้ยววินาทีที่ปลายมูไ้รูปแะสัมผัสพร้อมับลมหายใร้อนอุ่นรริริมฝีปาอันและัน
“ไอ้ลาม!”
“ะบ้าหรือไุ ุเอไม่ใ่หรือไที่เอามูมาแะมูผม” ยฮวาัแปลเ็มันิรภัยพร้อมับลอบมอใบหน้าที่ึ้นสีแระเรื่ออเธอ “ผมไม่ไ้พิศวาสผู้หิแบบุหรอน่าวาใไ้ ุไม่ใ่สเป็ผมเลย” ยฮวาพูพร้อมับหัวเราะเสียั่อนะ้าวออารถปล่อยให้อฮยอนยันั่ัวแ็ทื่อาสัมผัสประหลาเมื่อรู่
นัยน์าลมใสทอมอไปอย่าไรุ้หมายล้ายับสัมผัสแปลประหลานั่นยัฝัอยู่ในวามรู้สึ ่อนสิะลับมาพร้อมับเสียเาะระอเาทำให้เธอรีบส่ายหน้าพร้อมับมอไปยัร้านอาหารมืมิรหน้า
“ุพาันมาที่ไหนัน!!”
-100%-
้าไปหน่อยพอีานวุ่นวายมา้า
ยัไอมเม้นให้ำแนะนำไรเอร์้วยน่า
เม้นให้ำลัใเ้า้วยนะ่ะ อบุ่า
มา่อ้วยวามไวมา ? 5555
พี่ยประาศเนารม์ัเนไปไหม ฮ่าๆ
ฝาิามและเม้นโหวให้ำลัใเ้า้วยน่า่ารีเอร์ผู้น่ารั > <
:) Shalunla
ความคิดเห็น