คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Nothing Better than you :: Chapter 12 : You can trust me [100%]
Nothing Better than you
Chapter 12 : You can trust me
ายหนุ่มร่าสูโปร่นั่ไว้ห้าพลามอนาฬิาแวนพนัหลัาที่เาัแารแ่ัวอัวเอเรียบร้อย ยฮวาออียิ้มว้าให้ับหิสาวที่มอเาเป็นาเียวอย่าไม่ใส่ใ
“วันนี้ะพาเ็ไปไหนอีล่ะพ่อุ”
อนเย…หิสาวรูปร่าสูโปร่เ้าอร้านนสวยเินเ้ามาทัทายยฮวารุ่นน้อนสนิท้วยท่าทีสนิทสนมและอไม่ไ้ที่ะ่อนแวะายหนุ่มมาเสน่ห์แบบเา
“เ็อะไรรับ นนี้ผมริใ”
“ันะรอูว่านายะทำไ้แบบที่พูหรือเปล่า” อนเยบออย่าไม่เื่อถือำพูอยฮวาเพราะาที่เธอเห็นเาไม่เยพาผู้หิที่้ำหน้ามาทำผมที่นี้สัน
“ผม็ไม่รู้เป็นอะไรับเธอนนี้ เธอวิเศษว่าใร” ยฮวาบอ้วยน้ำเสียแหบพร่า่อำพูอัวเอะหัวใำลัสั่นไหว “เธอูสวยาม บริสุทธิ์เหมือนับสีาวที่น่าปป้อ”
“็ีที่นายิไ้แบบนี้ แล้ว็อย่าไปทำให้สีาวแบบเธอแปเปื้อนสีำแบบนายเ้าล่ะยฮวา” รุ่นพี่นสนิทบอ้วยเสียหัวเราะับใบหน้าหล่อเหลาที่แ่นรอยยิ้มเหยีย่อำพูอเธอ
“ผมะแ้มสีมพูให้ับสีาวอเธอ” ยฮวาบอะผุัวลุึ้นเ็มวามสูนู่สนทนาไ้แ่มอ้วยวามุน “ห้อสระผมอเธออยู่ที่ไหนรับ?”
“แ่นั่นมันเป็นห้อส่วนัวนะยฮวา”
“โธ่ พี่รับผมับเธอนะเราำลัะเป็นนนเียวันแล้วนะรับ”
“ยฮวานายนี่มันริๆเลย อยู่ั้นสอห้อ้านในสุแล้ว็อย่าลืม ห้ามทำอะไรโ่แ้นะรู้ไหม”
“ผมบอแล้วไรับว่าผมะไม่ทำให้เธอแปเปื้อน” ยฮวาบอพลายัิ้ว่อนะเินหายลับไปามทาเินโยมีสายาู่หนึ่ออนเยที่มอพร้อมับส่ายศีรษะไปมาราวับไม่เื่อใ่อผู้ายปาว่ามือถึแบบน้อายัวแสบ
สายธารน้ำเย็นถูโลมะล้าเรือนผมหาแ่ล้ายับแผ่่านวามเย็นลบไอร้อนภายในหัวใอหิสาวที่หลับาสนิทผ่อนลายวามว้าวุ่นในใยามที่อยู่ห่าไลาเาราวับ่วเวลาเหล่านี้ือ่วเวลาพัผ่อนอหัวใ
ยฮวาแ้มประูเ้ามา้วยเสียที่เบาที่สุ่อนะลี่รอยยิ้มว้าเมื่อเห็นนัวเล็ำลันอนหลับาา ร่าสูเินมาหยุยืนอยู่้าพนัานสระผมสาว่อนะระิบระาบเสียแผ่ว
“่วยถามเธอหน่อยสิรับว่าเธอทานอะไรหรือยั?”
“เอ่อ ุอฮยอนทานอะไรมาหรือยัะ?”
“ยัเลย่ะ ันพึเลิเรียนอนลาวัน็ยัไม่ไ้ทาน” อฮยอนอบทั้ที่ยัหลับาโยที่ไม่รู้เลยว่ามีายหนุ่มที่เธอพยายามหลีเลี่ยำลัทำหน้าที่ะล้าเรือนผมให้ับเธอ
“่วยถามเธอหน่อยรับว่าเธอเป็นอะไรับผม” ยฮวาะโหน้าเ้าไปใล้พนัานที่หลีทาให้ับเาเป็นนสระผมให้ับเธอ
“ุอฮยอนเป็นอะไรับุยฮวาหรือะ?”
“วะ…ว่ายัไนะะ?”
“เอ่อ ือว่าิันเห็นุมาับุยฮวานะ่ะ” พนัานสาวรีบแ้้วยน้ำเสียะุะัทันทีที่อฮยอนเอ่ยถาม้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามใ
“เรา็แ่นรู้ัันนะ่ะ”
“อะไรันผมเป็นแ่นรู้ัสำหรับุหรือไ?” เสียนุ่มหูทำให้อฮยอนลืมาสบสายาับยฮวาที่มอมา้วยวามไม่พอใ แ่วินาทีนี้ทำให้อฮยอนมุ่ยหน้ามอเาที่อยู่เหนือศีรษะอเธอ
“ุมาทำอะไรที่นี้”
“ผม็มาสระผมใหุ้นะสิ” ยฮวาว่า้วยรอยยิ้มะที่อฮยอนยผ้าผืนบาึ้นมาปิใบหน้าอย่าเินอาย “ุ่วยไปเรียมอว่าใหุ้อฮยอนหน่อยไ้หรือเปล่ารับ?” ายหนุ่มัแบอับพนัานสาว่อนที่เธอะเินออไปพร้อมับรอยยิ้มอย่ารู้ทัน
“ุทำให้ผู้หิบ่อยสินะ่ะแบบนี้”
“ผมไม่เยทำให้ใรผมทำใหุ้นเียว” ยฮวาบอ่อนะ่อยๆสัมผัสับเส้นผมนุ่มลื่นอเธอ “ผมอยาะอใหุ้เลิสนใอีอผม อีมัน็แ่ส่วนหนึ่ที่ไม่สามารถลับไปแ้ไอะไรไ้” ยฮวาปิน้ำพร้อมับที่อฮยอนลผ้าผืนบาออมอสบสายาับนัวสูที่โน้มัวลมา
“…”
“แ่ปัุบันและอนาือสิ่ที่ผมสามารถเลือทำ” มือหนาแะสัมผัสแผ่วเบาับใบหน้านวลเนียน ลมหายใร้อนผ่าวรแผ่วแะสัมผัสพวแ้มเนียนสวย “และอนาอผม...ผมอยาสร้ามันร่วมับุ” ริมฝีปาหนาทาบทับริมฝีปาบามอบรสูบที่แสนอ่อนหวาน อฮยอนปิเปลือาอย่าเื่อ้า เนิ่นนานที่ริมฝีปาปาแะสัมผัสันอย่าอ่อนโยน ละมุนละไมนเธอเผลออบรับ้วยวามไม่รู้ัว
“…”
“ำพูที่ออมาาปาอผู้ายนนี้ะไม่มีวันทรยศุ” ยฮวาถอริมฝีปาออ่อนะลอบมอใบหน้าที่ึ้นสีแ่ำออฮยอนที่รีบปิเปลือาหลบหนีวามเินอาย่อารเผิหน้าับเา
สัมผัสที่แสนอ่อนโยนหลอมละลายหัวใที่เยัาให้อ่อนยวบนแทบหมเรี่ยวแร วามหอมหวานยัรารึฝัแน่นอยู่ในทุอูวามรู้สึนเธอไม่สามารถถอถอนวามิออามัน วามอิ่มเอมเอ่อล้นหัวใอเธอราวับสัมผัสอเา ำพูอเาเ้ามาเิมเ็มบาสิ่ให้ับหัวใ
านเลี้ยถูัึ้นภายในโรแรมหรูใลาเมือึ่อยู่ภายใ้ารบริหารอประธานอหนุ่มวัยลานมาฝีมือที่เินเียู่้วยภรรยาสาวท่วท่าส่าแ้ม้วยรอยยิ้มอ่อนโยนวามอบรราพนัานทั้ายและหิที่ล้วนแ่โ้ศีรษะให้ับนทัู้่อย่านอบน้อม
แ่ทว่า…หิสาวที่ไม่เป็นัวอัวเอเพียแ่ห้วนิถึสัมผัสที่ยัฝัแน่นอยู่ที่ริมฝีปาและถ้อยำอเาที่ยัรารึอยู่ภายในห้ววามิ
อฮยอนรวบายระโปรพร้อมับ้อนสายามอายหนุ่ม้าาย้วยวามัเิน่อนะลาสายามอท่อนแนแร่ที่อยู่ในท่าเรียมพร้อมนเธอไ้แ่มวิ้วมอ้วยวามไม่เ้าใ
“ผมเป็นห่วลัวว่าุะสะุล้ม”
“อบุ่ะ” อฮยอนำใวแนอเาอย่าไม่มีทาเลี่ย ไหนะระโปรที่ยาวเินนาและส่วนสูอรอเท้าที่สามารถทำให้เธอหน้าะมำไ้ทุเมื่อ
ร่าบาอรรเินเียู่ายหนุ่มร่าสูโปร่ที่สวมุสูทสีำมเ้มย่าายผ่านบันไสูที่ถูประับ้วยพวอไม้ส่ลิ่นหอม ฝ่ามือหนาอบุมมือเรียวที่พาอยู่บนท่อนแนอัวเอล้ายับหวาลัวว่าเธอะหายาไปไหน
“ยิ้มสวยๆนะรับ”
ยฮวา้มมอน้าายที่ียิ้มหวานเล็น้อยทันทีที่แสแฟลนับสิบาบรราสื่อมวลนที่มารอทำ่าวอบริษัทยัษ์ให่ในเรืออรุ๊ป หิสาวสวยามั่เ้าหิที่้าวออมาาโลอนิยายเ่นเียวับายหนุ่มที่ยืนโ้ศีรษะเล็น้อยทัทายบรราสื่อมวลนที่่าื่นเ้นับารเปิัว ‘ว่าที่รอประธาน’ นใหม่อเรืออรุ๊ป
“ุมีแผนารเ้าำรำแหน่เมื่อไรรับุยฮวา”
“้นปีหน้าผมถึะเ้ารับำแหน่รับ” ยฮวาอบแมรอยยิ้มเล็น้อย หาแ่ว่าเาลับรู้สึแปลประหลา่อสายาอหิสาว้าาย “แล้วผมะอธิบายให้ฟันะุ” ายหนุ่มระิบเสียแผ่วบอหิสาวที่ับ้ออยู่ที่เา้วยวามไม่เ้าใ
“ทาเรืออรุ๊ปะเป็นบริษัทที่พันาไ้้าวไลเพราะไ้รอประธานนใหม่ที่ทั้หนุ่มและไฟแรแบบุอยฮวา ุมีแผนพันาใน้านใบ้าะ?”
“เรื่อนี้ผมะให้สัมภาษ์็่อเมื่อผมไ้เ้ารับำแหน่นะรับ” ยฮวาบอปิเสธ้วยรอยยิ้มพิมพ์ใ “ผมอัวนะรับ” มือหนาทาบทับแผ่นหลับอบบาออฮยอนที่ผละมือออาเา้วยวามสับสนุน่อเรื่อราวที่เ้าใยา
ยฮวาพาอฮยอนเินเ้ามาร่วมลุ่มับประธานอและุนายอที่ยืนสนทนาับู่้าาว่าาิ แ่ทว่าภายในหัวใลับระสับระส่ายับปิิริยาอหิสาว้าายที่เยเมินเสียนน่าหวั่นใ
“เป็นอะไรไปุ?”
“ุและุแม่อุมีุประส์อะไรันแน่” อฮยอนระิบอบำถาม้วยน้ำเสียไม่พอใพลาลอบมอใบหน้า้าน้า่อนะหลุบหลบสายามที่้อมอมาที่เธอเ่นัน
“แล้วผมะอธิบายทุอย่าใหุ้ฟั” ยฮวาว่าพร้อมับมวิ้วเป็นปมแน่นเมื่ออฮยอนัแรริมฝีปาลิ้มรสเรื่อื่มสีสันสวยามแ่แฝไป้วยพิษสนหมแ้ว “ใเย็นสิุ” มือหนาุยื้อ้อมือเรียวหลัาที่เธอัแว้าแ้วเรื่อื่มอีรั้
“ปล่อย่ะ” อฮยอนสะบัมือออ่อนะลี่รอยยิ้มลบเลื่อนสายาอผู้เป็นพ่อที่มอมา้วยวามไม่เ้าใ “ุและุแม่อุ็เป็นแ่พวาฝา” อฮยอนแ่นเสียเย้ยหยัน่อนะหมุนัวหันหลัระแทเ้าับไหล่แร่อยฮวาที่ไม่ทันั้ัวนเถลามอามแผ่นหลับอบบา้วยสายาุรุ่น
อฮยอนทิ้ัวลนั่ับบันไที่ทอยาวลมาา้านบนพลาลอบถอนหายใยาวพรืระบายวามอัอั้นภายในและวามมึนึอสิที่ถูสั่นลอน้วยฤทธิ์อแอลอฮอล์
“ฟัผมอธิบาย่อนไม่ไ้หรือไุ” ยฮวาเินมาทิ้ัวลนั่้าหิสาวที่เอาแ่ลิ้มรสเรื่อื่มในมือราวับมันไม่สามารถทำลายล้าสิอเธอ
“แ่สิ่ที่ันรับรู้็ทำให้ันเ้าใไ้แล้ว่ะว่าุับุแม่อุมีเนาแบบไหน”
“ับารที่ผมแ่รับหน้าที่รอประธานเท่านีุ้สามารถัสินผู้ายแบบผมไ้เลยหรือยัไุอฮยอน” ยฮวาพยายามวบุมน้ำเสียที่เริ่มสั่นเรือาวามไม่พอใับแววาและำพูเหยียหยามอหิสาวัวเล็
“หึ” อฮยอนแ่นรอยยิ้มเหยีย “ุับุแม่อุ็หวัแ่เพียทรัพย์สินเินราหาใ่วามบริสุทธิ์ใ” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวามร้อนในายาแอลอฮอล์หรือว่าาสายามที่้อลึนเธอแทบมอไหม้
“ผมเยเือนุแล้วนะุอฮยอน!” ยฮวาระาท่อนแนเรียวสวยนร่าบาแนบิเ้าับลำัวอเา “ุไม่วระพูาถึุแม่ผมแบบนี้” แรมหาศาลาฝ่ามือทำให้ใบหน้าเนียนสวยบิเบี้ยว้วยวามเ็บปว
“ุำลัะทำบ้าอะไร!”
“ผมแ่อยาใหุ้ฟัำอธิบายอผม” ยฮวาบอ้วยน้ำเสียหนัแน่นะพยายามหยุยื้อ้อมือเรียว “เลิื่มไ้แล้วหน้าุแหมแล้วนะุอฮยอน” เสียเ้มบออย่าหัวเสียให้ับท่าทีที่่าาเิมอเธอ
“เรื่ออัน ุไม่มีสิทธิ์มายุ่”
“ผมมีสิทธิ์!”
“ุไม่มีสิทธิ์อะไรับันทั้นั้นุยฮวา” อฮยอนบอ้วยน้ำเสียสั่นพร่าราวับหัวใำลัั้านับำพูอัวเอ…แม้หัวใะไหวหวั่นสัเพียใแ่ส่วนลึอิใับัา่อเรื่อราวที่ประเประัเ้ามา
“…”
“ุับแม่อุสามารถทำทุอย่าไ้เพื่อ…” ริมฝีปาเรียวเล็ที่ำลัพ่นวาาสาเสียเทเสียใส่ายหนุ่มรหน้าถููลืนำพูทั้หมลลำอระหทันทีที่ยฮวาัแทาบทับออแรบลึามแรโทสะที่ันำ
ใบหน้าสวยสบิเบี้ยวพยายามเบือนหน้าออาารรุรานที่แสนเร่าร้อนแ่ลับถูฝ่ามือหนาบีบเล้นปลายาให้อบรับรสูบอเา ริมฝีปาหนาออแรบเม้มฝัแน่นริมฝีปาลับเรียวปาเล็นเธอแทบหมลมหายใ
“ุมัน็เหมือนุแม่อุที่เอาัวเ้าแล” ทันทีที่ยฮวาถอถอนริมฝีปาให้เธอเป็นอิสระอฮยอนวาร้าวพลาผุัวลุึ้น้อมอายหนุ่มที่้อนสายามาสบาับเธอ้วยวามัพ้อ “ันะทำทุวิถีทาใหุ้และุแม่อุระเ็นออไปารอบรัวอันุอยฮวา!”
อฮยอนวาัลั่นวาลมใสทอประายมุ่มั่นแม้ในใำลัร่ำไห้่อวามผิปิอหัวใที่ำลัสั่นไหว ริมฝีปาที่เป็นรอยแ้ำเม้มเ้าหาันเ็บลืนวามอ่อนแอที่ำลัปราออมา
‘ผู้ายนนี้ไม่ใ่นที่เธอะรู้สึถึำว่ารั…อูฮยอน’
-100%-
ไม่มาม่าใ่ไหมะ ? นิๆหน่อยๆเน๊อะ หวานปนมะไ้ไม่เลี่ยน อิอิ
มารอูอนหน้านะ่ะว่าุพี่ายะทำยัไับน้อสาวนนี้ > <
:) Shalunla
ความคิดเห็น