พร่างพราวแสงตะวัน [ ซีรีส์ชุด ลงใจให้เธอ ] มี e-book แล้ว

พร่างพราวแสงตะวัน

โดย มัญนิตา

( ชัชชน - พราวตะวัน )

 

พราวตะวันเปรียบเหมือนบูมเมอแรงที่ลอยออกไปไม่นานก็กลับเข้ามาในชีวิตของชัชชนอีกครั้ง ขนาดเขาไปอยู่บนเกาะส่วนตัวอันไกลโพ้นนน แม่คุณยังอุตส่าห์ลงเรือผิด ลอยไปเกยตื้นอยู่บนเกาะของเขาได้อีก! 

เมื่อคนสองคนที่ทำเหมือนว่า ‘มูฟออน’ จากกันได้แล้ว ต้องมาติดเกาะอยู่ด้วยกัน สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ จำเลยรักน่ะมีอยู่แค่ในนิยาย ชีวิตจริงน่ะมีแต่จำไว้ว่าไม่รัก!

“ฮือออ...”

ชายหนุ่มหลับตาข่มความรู้สึกต่างๆ ไว้ในอก พยายามนอนนิ่งเอาไว้ ไม่ต้องไปสนใจอีกคนในกระท่อม เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ พรุ่งนี้พราวตะวันก็จะจากไป อย่าให้เธอเซาะกำแพงหัวใจเข้ามาได้เด็ดขาด

“ฮึก....ฮืออออ...”

ไม่! ใจอ่อนไม่ได้นะชัชชน! พราวตะวันไม่ได้รักมึง!

“ฮือออ...”

ชัชชนพยายามท่องคาถา ‘พราวตะวันไม่ได้รัก’ เพื่อสงบใจให้นิ่ง ทว่าเสียงสะอื้นแผ่วเบาทางนั้นไม่มีวี่แววจะเงียบเลย เขาจะอดทนได้อีกนานสักแค่ไหน ภายในกระท่อมไม่ได้มืดจนมองไม่เห็นอะไร มุ้งที่กางกั้นก็บางเพียงนี้ เมื่อชัชชนเผลอลืมตาขึ้นมองคนนอนอยู่ในมุ้ง จึงเห็นร่างเล็กๆ นอนสะอื้นฮักจนตัวสั่นไม่หยุด เสี้ยวนาทีที่เห็นแบบนั้น ความอดทนเขาก็ได้หมดลงทันที ร่างสูงใหญ่ขยับเข้าไปในมุ้ง นอนลงซ้อนกอดร่างเล็กไว้จากด้านหลัง รั้งเธอเข้ามาแนบอกอย่างปวดใจ

“ขอโทษ...” เอ่ยได้เท่านี้เขาก็ไม่มีเสียงจะพูดแล้ว ส่วนคนถูกกอดก็สะดุ้งตกใจและดิ้นหนีทันที

“ปล่อยนะ!”

“พี่ขอโทษ ตะวันหยุดร้องไห้เถอะนะ ใจพี่จะขาดอยู่แล้ว”

จากที่สะอื้นๆ อยู่ พอได้ยินเขาพูดประโยคนี้ พราวตะวันก็เลยร้องไห้ออกมาเสียงดัง เธอพลิกตัวกลับมาทุบอกกว้างแรงๆ อย่างสุดจะทน

“มันจะขาดได้ยังไง! คนอย่างพี่น่ะมีหัวใจที่ไหน! เกลียดกันนักก็อย่ามาใกล้ ไม่ต้องมากอด! ถอยไปห่างๆ เลย!!”

***

เรื่องนี้เป็นภาคลูก จาก  'ตะวันปราบใจ' นะคะ

อยู่ในลำดับที่ 2 ของซีรีส์ชุด ลงใจให้เธอ

สนใจ e-book จิ้มเลย

เรื่องอื่นในซีรีส์ชุดนี้