Sun,Moon and Love
คุณเคยมองเห็นพระอาทิตย์และพระจันทร์พร้อมกันไหม? คุณคิดว่าพวกมันจะอยู่ด้วยกันได้ไหม? ในเมื่อผมเป็น “สุริยะ” แต่เธอคือ “จันทรา”
ผู้เข้าชมรวม
126
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
คุณเคยมองเห็นพระอาทิตย์และพระจันทร์พร้อมกันไหม?
คุณคิดว่าพวกมันจะอยู่ด้วยกันได้ไหม?
ในเมื่อผมเป็น “สุริยะ” แต่เธอคือ “จันทรา”
กริ๊งๆ กริ๊งๆ~~
เสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าดังขึ้น
หนวกหูจังนะ
ผมได้เพียงแต่คิดในใจหลังจากตื่นนอน
“ขี้เกียจจังนะ ต้องไปเรียนแล้วเหรอ”
ชายหนุ่มพูดกับตัวเอง
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก
ของชั้นม.ปลาย
ผมที่สอบติดในโรงเรียนดังในกรุงเทพฯ
ผมที่เป็นเด็กต่างจังหวัดมาทั้งชีวิตก็คงต้องปรับตัวสักพัก
ต้องมาอยู่หอคนเดียวตั้งแต่อายุ
15ย่าง16 ลำบากเหมือนกันนะ
เสียงรถวิ่งผ่านเด็กหนุ่มไปมา
และรถที่เด็กหนุ่มรอคอยก็มาถึง
สักพักหนึ่งเมื่อรถใกล้ออกตัว
“รอด้วยค่ะ รอด้วย” เสียงหญิงสาวที่วิ่งมาด้วยความรีบร้อน
“ทันจนได้
ถ้าไม่ทันจะต้องสายตั้งแต่วันแรกแน่ๆ” เธอพึมพำ
ทันใดนั้นเธอก็เดินมาตรงที่นั่งที่ผมนั่ง
และเธอได้นั่งข้างๆผม
เครื่องแบบที่เธอใส่
คือเครื่องแบบนักเรียนหญิงที่คุ้นตา
เธอก็หน้าตาดีอยู่ระดับหนึ่งเลยละ
ผมได้เพียงมองเธอในไม่กี่วิ ก่อนจะเบือนหน้าหนี
และตลอดทางเธอไม่สนใจผมเลยแม้แต่น้อย
07.00
ผมถึงที่โรงเรียน
แน่นอนวันเปิดเรียนวันแรกก็ต้องไปดูห้องเรียนเป็นอันดับแรก
ว่าแต่ ต้องไปดูที่ไหนนะ?
“นี่คุณครับ
ไม่ทราบว่าไปดูว่าอยู่ห้องไหนตรงไหนเหรอครับ” ผมเอ่ยถามผู้หญิงแปลกหน้าที่สวนทางมา
“อ่อค่ะ ตรงหน้าห้องฝ่ายปกครองนะ
จะมีบอร์ดวางอยู่ค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ห้อง 734
ผมเปิดประตูเข้าไป บรรยากาศห้องที่มีเสียงพูดคุยราวกับทุกคนในห้องรู้จักกันอยู่แล้ว
มุ่งหน้าไปยังที่นั่งหลังห้องติดหน้าต่าง
จุดนี้เป็นจุดที่แสงส่องถึง ผมวางกระเป๋าและนั่งลง
วันนี้ไม่มีเข้าแถวเพราะเปิดเทอมวันแรก
โรงเรียนเลยให้อาจารย์มาโฮมรูมเร็วขึ้นตั้งแต่7โมงครึ่ง
ผมหันสำรวจรอบห้อง หันไปทางขวามือก็ทำให้ผมประหลาดใจ
ผู้หญิงที่เจอบนรถเมล์
นั่งอยู่ทางขวามือผม โต๊ะห่างกันไม่มากเท่าไหร่
โลกกลมจังนะ ผมคิดในใจ
ไม่ทันไร เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ
ทุกคนฉันเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องนี้นะคะ”
“ก่อนอื่นเราจะให้แต่ละคนมาแนะนำตัวกันนะว่ามาจากที่ไหน”
แต่ละคนก็ได้แนะนำตัว ผลัดไปทีละคน
ทีละคน
จนกระทั่ง...
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเดือน
เป็นนักเรียนใหม่ของที่นี่”
“ฝากตัวด้วยนะคะ” หญิงสาวที่ชายหนุ่มเจอบนรถเมล์พูดอย่างมั่นใจ
“ต่อไป
ผู้ชายที่นั่งริมหน้าต่างคนนั้นน่ะ มาเร็ว”
อ้าวนั้นตาผมแล้วนี่...
“สวัสดีครับ ผม รพี
เป็นนักเรียนใหม่ครับ ย้ายมาจากต่างจังหวัด”
“ฝากตัวด้วยครับ” ผมพูดไปอย่างเขินอาย
ใช่ครับผมชื่อ รพี
=> สวัสดีครับ ไรท์เอง ฝากเรื่องนี้ด้วยครับ ฝึกเขียนเป็นงานอดิเรกครับ
=>อาจจะอัพไม่บ่อยมาก แต่จะพยายามครับ
ผลงานอื่นๆ ของ manmk13 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ manmk13
ความคิดเห็น