ข่มขืน # 3 ตอน มีสอินเตอร์เน็ต (miss internet )

เนื้อเรื่อง

                    เรื่อง     ข่มขืน#3           ตอน มีสอินเตอร์เน็ต (Miss Internet)

            ยุพาสาวน้อยวัย  14  เธอเรียนอยู่มัธยมศึกษาปีที่  2  โรงเรียนชื่อดังในจังหวัดอุดร  เมื่อกลับจากโรงเรียนเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ  ตอนนี้ใจเธอไปอยู่ที่ร้านอินเตอร์เน็ตซะแล้ว  วิ่งลงบันไดบ้านเสียงดัง 
                 "  ตึง  ตึง  ตึง  "

            แม่ของยุพาได้ยินลูกสาววิ่งลงบันไดเสียงลั่นบ้าน  "  นังพาแกจะรีบไปใหนของแกฮึ  "  แม่ถามอย่างหัวเสีย 
               "  ไปเล่นอินเตอร์เน็ตจ่ะแม่  "  ยุพาตอบอย่างรู้สึกอารมณ์ดี 
              "  เจริญละลูกฉัน  งานบ้านไม่เคยคิดจะทำ  บ้าเล่นอินเตอร์หน่ง  อินเตอร์เน็ต  นั้นแหละถามจริงเหอะเล่นให้มันได้อะไรขึ้นมาฮึ  "

แม่ถามอย่างรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของลูกสาวเท่าไหร่นัก  เธอ . . .  วัยรุ่นสมัยนี้พูดกะมันไม่ค่อยรู้เรื่อง  ต้องด่าถึงจะเข้าหูมัน 
           "  แล้วที่แม่หละ  จะด่าหนูให้มันได้อะไรขึ้นมา  "  ยุพาเถียงกับไป 
           "  แน๊ะ  . . .  นั่งนี้  เถียงคำไม่ตกฟากเลยนะเอ็ง  "  แม่เริ่มเดือดในอารมณ์

            ยุพาเดินออกไปโดยไม่ฟังคำทัดทานของแม่  แม่ของเธอก็เป็นซะเงี้ย  หัวโบราณ  ครำครึ  ไม่ทันสมัย  เดี๋ยวนี้ใครเขาก็เล่นอินเตอร์เน็ตกันทั้งนั้นแหละ  แม่จะไปรู้อะไร  แม่จบแค่  ป.4  หนังสือก็ไม่ยอมอ่าน  จะตามโลกทันเหมือนพวกหนูได้ไง

            ยุพาเดินมาจนถึงร้านอินเตอร์เน็ตค่าเฟ่ร้านประจำ  เธอเดินเข้าไปในร้านนั้น  เมื่อคนเฝ้าเห็นยุพาเดินเข้ามาในร้านเขาก็ตะโกนบอกยุพาว่า 
                           "  เครื่อง  9  ว่าง  "  ยุพาพยักหน้ารับอย่างคุ้นเคย  และเดินไปที่เครื่อง  9   ที่ว่างนั้น

            เมื่อเดินมาคอมฯ  เครื่อง  9  เธอนั่งลง  จับเมาส์  เลื่อนเคอร์เซอร์ไปที่ตัวอี (ภาษาอังกฤษ)  เชื่อม  (CONNECT)  เครื่องข่ายเข้าไปท่องโลอินเตอร์เน็ตเธอเลือกเข้าไปที่  WWW.MSM.COM  (ชื่อสมมุติ  ถ้าไปตรงกับใครขออภัยจริง  ๆ  )  มันเป็น  WEP  ยอดนิยมมีคนนิยมเข้ามา CHAT  แชทมากที่สุดในประเทศไทย 
                     "  มาหรือยังจ๊ะ  PAK-D"  ยุพาพูดกับเครื่องคอมฯ  เธอเลื่อนเมาส์ดูรายชื่อ  ในที่สุดก็เจอชื่อ  PAK-D  
                     "  มาแล้วหรือจ๊ะ"   เธอพูดกับเครื่องคอมฯอีกครั้ง  ผู้ชายที่นั้งอยู่ข้าง  ๆ  มองเธอแบบแปลก  ๆ  แล้วอมยิ้ม  เธอเริ่มพิมพ์คำว่า 
                      "  นู๋(หนู)  น้ำหวานมาแล้วจ้า  "  ลงไปในคอมฯสักครู่  PAK-D  เขียนตอบกลับมา
                       "  มาแล้วเรอะนู๋(หนู)  น้ำหวาน  วันนี้ทะมะ(ทำไม)มาช้าจัง ?

            ยุพาเข้ามาเล่นอินเตอร์เน็ตครั้งแรกโดยการชักชวนของเพื่อนเมื่อต้นเดือนก่อนนี้  พอลองเล่นดูเธอก็สนุกไปกับโลกไร้พรมแดนของอินเตอร์เน็ต  ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  เธอก็กลายเป็นคนติดอินเตอร์เน็ตอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

            "  เรา  CHAT  กันมาเป็นเดือนแง้ว(แล้ว)  เราอยากให้เธอมาเที่ยวบ้านเราจังเยย(เลย)  "  PAK-D  เขียน 
            "  เราก็  WANT  จา(จะ)  ไปเที่ยวบ้านเทอ( เธอ )เหมือนกัน  แต่บ้านเทอ(เธอ)  อยู่ไกล๊ไกล  กรุงเทพแนะ  .  .  .  ไกลโครต ๆ  "  ยุพาเขียนกลับไป

            ยุพาได้รู้จักกับ  PAK-D  ในอินเตอร์เน็ต  ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเข้ามาเล่น  CHAT  และเธอก็คุยกับ  PAK-D  เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน
               "  ไม่ไกลเกินไป  ถ้าใจเทอ(เธอ)"  จา(จะ) มา             เราอยากให้นู๋ (หนู)  น้ำหวาน  มาเยี่ยมบ้านเราจริง ๆ นะ  "  PAK-D  เขียน

               "  จ้า  . . .  รู้แล้วจ้า . . .  เอาไว้คิดดูก่อนนะจ๊ะ  "  ยุพาตอบกลับไป 
*   หลายชั่งโมงผ่านไป

            ยุพาหันไปดูนาฬิกา  "  ว้าย  .  .  .  ห้าทุ่มแล้ว  "  วันนี้เธอเล่นเพลินไปหน่อย  กลับบ้านดึกกว่าทุกวัน  มีหวังโดนพ่อแม่ทำโทษแน่  ๆ  "  วันนี้  นู๋(หนู)น้ำหวานกลับก่อนนะค่ะ  เด๋ว(เดี๋ยว)  พรุ่งนี้มาเจอกันใหม่  .  .  .  บาย  "  เขียนบอก  PAK-D ๆ เขียนตอบกลับมา 
              "  อ้าว  .  .  .  จา(จะ)กลับแง้ว(แล้ว)เหยอ  ไม่เปน(เป็น)ไร  พรุ้งนี้  ค่อยเจอกันมะ(ใหม่)  แล้วอย่าลืมกลับไปคิดเรื่องมาเที่ยวบ้านเราละ  บาย  " pak-d ย้ำให้ยุพาไปคิด
                     ยุพารีบไปจ่ายเงินแล้วออกไปจากร้านอย่างรวดเร็ว

ã--------------------------------------ã

            ยุพาเดินอย่างเร่งรีบ  เพื่อกลับบ้าน  วันนี้ทางเดินกลับบ้านทำไมมันมืดจังสงสัยจะเป็นคืนเดือนแรม  พ่อกับแม่ต้องดูเราแน่เลย  วันนี้คุยกับ  PAK-D  เพลินไปหน่อย  อยากเจอตัวจริงจังเลย  เขาคุยสนุกดี  ตัวจริงคงจะน่ารัก  อยากเจอจัง

               "  สาวัดดี(สวัสดี)น้องสาวมาคนเดียวเรอะจ๊ะ"  มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดแว่วเขาหูยุพาเธอสดุ้งสติที่ล่องลอยกลับคืนมา  เธอมองไปที่ที่มาของต้นเสียง  เธอเห็น  วัยรุ่นขี้เมา  2  คนนั่งกินเหล้าอยู่ที่โต๊ะริมทาง 
              "  เอิ๊ก  .  .  ก  .  .  ดึกๆ  อย่างนี้ให้พี่ไปส่งให้มะ(มัย)คนสวย  .  .  .  เอิ๊ก .ก "  วัยรุ่นขี้เมาคนนั้นพูดขึ้นอีกครั้ง 
               ยุพาไม่สนใจที่จะพูดกับมัน  เธอรีบเดินหนีไปใกล ๆ  จากวัยรุ่นขี้เมาสองคนนั้นให้ไวที่สุด  เธอหันกลับไปดู  "  ว้าย  ! .  .  .  ตายแล้ว  "  เธอร้องอุทานอย่างตกใจ  อยู่ในใจ  เมื่อเห็นวัยรุ่นขี้เมาสองคนนั้นลุกขึ้นเดินตามเธอ     ทำไงดี  คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย  จนด้วยเกล้า  เธอตัดสินใจวิ่งเป็นทางออกสุดท้าย  ที่เธอคิดได้ในตอนนี้  เธอหันไปมองที่ขี้เมาสองคนนั้นอีก  แย่แล้วมันสองคนวิ่งตามเธอมาห่าง  ๆ  ทำยังไงดี  !  
               " ยุพา  ทางนี้ "   มีเสียงหนึ่งร้องเรียกยุพาดังขึ้นมาจากข้างทาง 
               "  พ่อ  .  .  .  "  เธอร้องอย่างรู้สึกดีใจ  ที่เห็นพ่อของเธอมาดักรอเธออยู่  เธอหันไปดูไอ้ขี้เมาสองคนนั่น  มันสองคนหันหลังวิ่งกลับหายไปในความมืด  อย่างรวดเร็ว  เมื่อมันเห็นพ่อของยุพามารอรับ 
              "  ไง  .  .  .  นังตัวดี  แกอยากมีผัวที่เดียวหาหกคนรึงัย  ถึงได้กลับบ้านซะดึกดื่นอย่างนี้  แถวนี้ไอ้พวกบ้ากามมันเยอะ แกไม่รู้เรอะ  "  แม่ของเธอพูดเสียงแวดใส่เธอทันที  ทำไมนะแม่ของเธอถึงพูดกับเธอดี  ๆ  สุภาพ ๆ  เหมือนแม่คนอื่นเขาบ้าง  เห็นจ้องจะด่าเธออย่างเดียว 
                "  คุณนี่ยังไง  พูดกับลูกดี ๆ หน่อยได้เรอะ  เห็นมัยว่าลูกกำลังตกใจอยู่  "  พ่อดุแม่  "  แต่  .  .  .  วันนี้หนูทำผิดนะ  พ่อจำเป็นต้องทำโทษ  "  พ่อเธอบอก 
                "  ดี  .  .  .  นังลูกไม่รักดี  ตีให้หนังมันขาดไปเลย  "  แม่ยุส่งพ่อ

            ยุพาโดยทำโทษ  โดยพ่อของเธอเอาไม้เรียวตีก้นเธอสามที  และห้ามไม่ให้เธอออกไปเล่นอินเตอร์เน็ตอีกเลย 
           ยุพาเสียใจกับการกระทำของพ่อกับแม่  เห็นเธอเป็นวัวเป็นควายหรือไงถึงได้ตีเอา  ตีเอา  สิทธิ์ขึ้นพื้นฐานของความเป็นคนของเธอหายไปใหนพ่อกับแม่  จะมากักขังหน่วงเหนียวลูกได้ยังไง  พ่อกับแม่ใจร้าย

            "  หนูจะไม่อมทำตามคำสั่งของพ่อกับแม่หรอก  .  .  .  คอยดู  "  เธอนึกใจ

ã--------------------------------------ã

     ( เช้าวันใหม่  )
                " พ่อ  !  .  .  .  มาดูนี่เร็ววว .  .  .  ว"  เสียงแม่ร้องเอะอะโวยวายอยู่ในห้องนอน  พ่อวิ่งหน้าตื่นมาที่ห้อง 
              "  เกิดอะไรขึ้นแม่  "  พ่อถามน้ำเสียงตื่นเต้น 
             "  เงินในกระเป๋าของฉัน  สองหมื่นบาทหายไปใหนไม่รู้  "  แม่พูดเสียงสั่นนึกเสียดายเงินที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรง 
             "  เงินหาย  .  .  .  ยุพา  .  .  "  พ่ออุทานแต่เหมือนเขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้  เขารีบวิ่งไปที่ห้องของยุพา

            "  พ่อค่ะแม่ค่ะ  เมื่อเห็นจดหมายนี้  หนูคงไปจากบ้านนี้แล้ว  ต่อไปนี้แม่คงจะเหงาปากที่ไม่มีใครมาทนให้แม่ด่าอีกแล้ว  พ่อคงเหงามือที่ไม่มีลูกสาวคนนี้ไว้ให้ตี  ขอบคุณสำหรับชีวิตนี้ที่พ่อแม่สร้างมา  ลาก่อนค่ะ  หนูจะไปตามทางของหนู  " 
                    "ยุพาลูกพ่อ  .  .  .  พ่อก็แค่ตีเตือนสติเจ้าเอง  "  พ่ออุทาน  หันไปมองทางแม่  "  เพราะคุณนั่นแหล่ะเอาแต่ด่าด่าด่าลูก  เห็นมัยลูกมันหนี้เราไปแล้ว  เป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้  "         
            "  คุณจะมาโทษฉันคนเดียวได้ไง  ถึงแม้ฉันจะด่าลูกแต่ฉันก็ไม่เคยตีมันสักครั้ง  คุณนั่นและที่ผิด  ที่ไปตีลูก  "  พ่อกับแม่ของยุพาโต้เถียงกันอย่างสนุกปาก

ã--------------------------------------ã

            "  สา – วัด – ดี   (สวัสดี)  คุณ  PAK-D  ดีใจจังที่คุณมา  CHAT  วันนี้  "  ยุพาเขียน 
              "หวัดดี  (สวัสดี)  นู๋(หนู)น้ำหวาน  " 
              "  เมื่อวานที่คุณ  PAK-D  ชวน   นู๋(น้ำหวาน)  เที่ยวบ้าน  นู๋(หนู)  น้ำหวานได้กลับไปขออนุญาติคุณพ่อคุณแม่แล้ว  ท่านอนุญาติให้  นู๋(หนู)  ไปเที่ยวบ้านคุณได้  ไม่รุ(รู้)  PAK-D  ยังอยากต้อนรับอยู่รึเปล่า  "  ยุพาเขียนเรื่องของตน 
              "  ยินดีซิ  .  .  ยินดีมากกว่า  .  .  .  ก  นู๋(หนู)  น้ำหวานจะมาเยี่ยมบ้านเราเมื่อไหร่ละ  "

            "  วันนี้เราซื้อตัวรถ  บ.ข.ส.  เอาไว้แล้วหละ  คงจะถึงกรุงเทพฯพรุ่งนี้เช้านั้นแหละ  PAK-D  มารับเราที่ขนส่งหมอชิตนะ  นู๋(หนู)ขอเบอร์ PAK-D  หน่อยนะเอไว้ติดต่อกัน  "

        "  เราจา(จะ)  ต้อนรับนู๋(หนู)น้ำหวานอย่างดีที่สุดเลย  เบอร์เรา  09-7777777 "  PAK-D  เขียน 
              "  ขอบคุณ  พรุ่งนี้เจอกันที่หมอชิตนะ  พอดีรถ  บ.ข.ส.  จะได้เวลาออกแล้ว  เราต้องไปขึ้นรถแล้ว  บาย  "  ยุพาเขียน 
              "  โชคดีในการเดินทางนะ  .  .  .  นู๋(หนู)น้ำหวาน  ผมจะรอคุณ  บาย  "  PAK-D  เขียน

ã--------------------------------------ã

            รถ  บ.ข.ส.  พายุพามาจนถึงขนส่งหมอชิต  ปลายทางของการเดินทางของยุพา  นี่เหรอกรุงเทพฯ  มีแต่ตึกสูง ๆ  เต็มไปหมดเลย  ดีใจจังที่ได้มา  เดียวเราก็จะได้เจอกับ  PAK-D  แล้ว  ใช่  .  .  .  เราต้องโทรหา  PAK-D  ก่อน  บอกเขาว่าเรามาถึงแล้ว  ไม่รู้ว่าเขาจะมารอรับเราหรือยัง

            ยุพาหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์โทรของ  PAK-D สักครู่ก็มีเสียงรับสาย  "  ฮาโหล  ผมป่องพูดครับ  "  PAK-D  รับสาย
               "  สวัสดีค่ะขอสาย  PAK-D  หน่อยค่ะ  บอกเขาว่า  นู๋(หนู)  น้ำหวานต้องการพูดด้วยค่ะ  "  ยุพาพูด 
                "  อ๋อ  .  .  .  โทษที่ครับผมนี่แหละ  PAK-D  กำลังรับสายอยู่  นู๋(หนู)น้ำหวานมาถึงแล้วหรือจ๊ะ"

            "  มาถึงแล้วค่ะ  PAK-D  อยู่ที่ใหนค่ะ  " 
          "  ตอนนี้ผมอยู่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินน่ะ  นู๋...(หนู)  น้ำหวานมาหาผมที่นี่ได้มัย  " 
           "  อะไรค่ะรถไฟฟ้าใต้ดิน  มันอยู่ตรงใหนเหรือค่ะ  นู๋(หนู)น้ำหวานไม่รู้จัก  "  
          "  เอาอย่างนี้  ๋(หนู)น้ำหวาน         ลองถามคนแถวนั่นดูซิ  ถามเขาว่ามาสถานีรถไฟฟ้าไต้ดินยังไง  มาไม่ยากหรอก  ง่ายนิดเดียว"    
           "  ก็ได้ค่ะเดี๋ยว  ๋(หนู)น้ำหวาน  ลองถามคนแถวนี้ดูก่อนนะค่ะ  วางสายก่อนเดี๋ยวจะโทรกลับนะค่ะ  "  ยุพามองคนที่เธอคิดว่าอยากถาม  บังเอิญมีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นข้าง ๆ  หู 
            "  แทกซี่  มั๊ยครับ  "  เขาถามยุพา 
            "  ไม่ค่ะ  .  .  .  แต่  .  .  .  หนูขอถามหน่อยได้ไหมค่ะ  พอดีหนูอยากไปสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินนะค่ะ  หนูพึ่งมากรุงเทพครั้งแรก  เลยไม่รู้ทางไปสถานนีรถไฟฟ้าใต้ดินนะค่ะ  พี่พอจะบอกทางหนูหน่อยได้ไหมค่ะ  "  ยุพาถามเขา 
            "  หนูมากรุงเทพฯครั้งแรกเรอะไม่แปลกหรอกที่จะไม่รู้จักสถานีรถไฟฟ้าไต้ดิน  ไปแท๊กซี่ซิ  35  บาทเอง  พี่จะไปส่งให้ถึงที่เลย  "  ชายคนนั้นบอก 
             "  จริงเหรอค่ะ  ขอบคุณค่ะ  ที่นี้ใจดีจริง ๆ เลยค่ะ  "  ยุพาดีใจที่มากรุงเทพฯครั้งแรกก็เจอคนใจดี 
            "  ไม่เป็นไร  มันเป็นหน้าที่ของแท๊กซี่ไทยอยู่แล้ว  "  ยุพาทำตามที่แท๊กซี่คนนั้นบอก  เธอขนกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นรถแท๊กซี่

ã--------------------------------------ã

            ครึ่งชั่วโมง  แท๊กซี่ขับมาตั้งนานแล้ว  ทำไมไม่เห็นสถาณีรถไฟฟ้าซะที  สองข้างทางทำไมมีแต่ป่ารก  รถก็ไม่เห็นจะมีวิ่งซักคัน  ไหน  PAK-D  บอกว่าแป๊ปเดียวก็ถึงสถานีรถไฟฟ้านั่นนะ  พี่แท๊กซี่ขับตั้งนานแล้วยังไม่ถึง 
                 "  เฮ้ย  .  .  .  นั้นไอ้ดิเหรอ  .  .  .  เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมวันนี้เรามีมีสอินเตอร์เน็ตเพิ่มอีก  1  คน  " 
                พี่ที่ขับแท๊กซี่พูดโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้  เธอไม่เข้าใจที่เขาพูดกันเท่าไหร่นัก  สถานีรถไฟ้ฟ้าละอยู่ใหน  PAK-D  ต้องรอนะอย่าพึ่งไปนะสงสัยพี่แท๊กซี่เขาหลงทางมั้ง

            "  เอี๊ยดดด  "  ยุพาเห็นรถคนหนึ่งปาดหน้าแท๊กซี่คันที่เธอนั่งอยู่แล้วเบรค  เธอเห็นผู้ชายสองคนจากรถคันที่ปาดหน้าแล้วเบรค  เปิดประตูรถของเขาแล้ววิ่งตรงที่แท๊กซี่ของเธอ  ผู้ชายสองคนนั้น เปิดประตูทั้งสองข้างเข้ามานั่งขนาบซ้ายขวาของยุพาไว้  พวกมันจับแขนยุพาเอาไว้ทั้งสองข้าง 
                "  เกิดอะไรขึ้น  พวกพี่จะทำอะไรหนู  "  ยุพาร้องอย่างรู้สึกตกใจ 
                "  เฮ้ย  .  .  .  ไอ้ดิ  เอากระเป๋าเงินของน้องหนูคนนั้นมาดูหน่อยซิ "             พี่คนขับแท๊กซี่เป็นคนสั่ง  คนชื่อดิทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย  พี่คนขับแท๊กซี่  เอากระเป๋าเธอไปเปิดดู 
                  "  เฮ้ย  ฟรุ๊คเว้ยเพื่อน  .  .  .  น้องหนูคนนี้  มีเงินจ้างให้เราขมขื่นมันตั้งเกือบสองหมื่นแน่ะ "  มันพูดอย่างดีใจ
                   "  วู้จริงหรือพี่  "  ไอ้ดิดีใจด้วยคน 
            "  "ไอ้เอ็มไหนกล้องดิจิตอลเตรียมมาเหรือเปล่า  "         พี่คนขับแท๊กซี่ไปถามผู้ชายอีกคน   
            " เอามาซิพี่  อุปกรณ์หากินใครไม่เอามาก็โง่แล้ว  "  เอ็มบอก      
          " ดีมาก  .  .  .  แต่อย่าลืมเวลาที่ถ่ายข้าข่มขื่นน้องหนูคนนี้  ห้ามถ่ายเห็นหน้าข้านะโว้ย  ถ่ายแต่หน้าน้องหนูก็พอ  .  .  .  เอาหละ  เรามาปั่นมีสอินเตอร์เน็ตคนใหม่กันดีกว่า  "  พี่คนขับรถแท๊กซี่โถมตัวลงมาบันตัวเธอ  "

            "  อย่า  .  .    พี่  .  .  .  อย่าทำหนูเลย  .  .  .  หนูไหว้หละ  "  เธอพูดเสียงสั่น  ตัวเธอก็สั่นยกมือไหว้  ขออย่าให้พวกมันข่มขื่น  เธอทำได้เพียงเท่านั้นจริง ๆ  
                      " ตืด..ตืด....ตืด....."     
                     "เฮ้ยโทรศัพท์ใครดังวะ"  พี่คนขับแท๊กซี่โวยวาย 
                   "  ของน้องหนูคนนี้นะพี่  "  ไอ้ดิบอก

            "  เอามานี่ซิ  "  พี่คนขับแท๊กซี่  กดปุ่มรับโทรศัพท์ของยุพา

            "  ฮาโหล  นั่นนู๋(หนู)  น้ำหวานเหรอ  อยู่ใหนทำไมยังมาไม่ถึงอีก  ผมรอตั่งนานแล้  .  .  .  ตืด  .  .  .  ด  "  คนปลายสายพูดได้เท่านั้น 
                         พี่คนขับแท๊กซี่ก็ปิดเครื่องและพูดขึ้นว่า 
                      "  เสียใจ  เธอไปหาแกตอนนี้ไม่ได้แล้วว่ะ  "  มันทั้งสามคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะ

ã--------------------------------------ã

            ยุพาถูกไอ้พวกแท๊กซี่หื่นกามข่มขื่นเธอจนสำเร็จ   แล้วปล่อยเธอทิ้งไว้ข้างทางในสภาพร่างกายที่เปลือยเปล่าและหมดสติ  พวกมันทั้งสามคนรุมข่มขืนเธอและยังบันทึกภาพการรุ่มข่มขืนนั้นเอาไว้ ในกล้องดิจิตอลอีกด้วย  พวกมันหนีไปอย่างไร้ร่องลอยแต่  ยุพายังโชคดีทีมีพลเมืองดีผ่านมาเห็นเธอ  และช่วยเหลือนำเธอส่งโรงพยาบาล

ã--------------------------------------ã

            ป่อง  วัยรุ่น  อายุ  18  ปี  เดินกลับบ้านอย่างผิดหวัง  เขาเดินตรงไปที่ห้องนอน  เปิดห้องเข้าไป  เจอเพื่อน  2  คน  ซึ่งพวกมันกำลังเล่นคอมพิวเตอร์กันอยู่ในห้อง

    "  อ้าว   .  .  .   ไ อ้ป่อง ไหนวะมิสอินเตอร์เน็ตคนใหม่ของพวกเรา  "  เพื่อนคนหนึ่งถามป่อง 
               ป่องสายหัวไปมา 
            "  แห้ววะ  .  .  .  วันนี้ข้าไปรอ รับเหยื่อ  ที่สถานี้ขนส่งหมอชิต  แต่ว่าเหยื่อมาถึงก่อนที่ข้าจะไปถึงหมอชิต  ข้าก็เลยให้เหยื่อเดินมาหาข้าที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน  ที่แรกเหยื่อรับปากว่าจะมาหาที่รถไฟฟ้าใต้ดิน  ข้ายืนรออยู่ครึ่งชั่วโมงกว่า  เหยื่อก็ยังไม่มา  ข้าก็เลยโทรไปหาเหยื่อ  มีคนรับสายนะ  แต่ไม่ยอมพูด  ข้าเลยถามไปว่า"  ฮาโหล  นู๋(หนู)น้ำหวานเหรอ  อยู่ทีไหน  ทำไมยังไม่มาอีก  รอตั้งนานแล้ว  ตุ๊ด  ตุ๊ด .  .  . "        เหยื่อปิดเครื่องไม่ยอมพูดสายกับข้าเลยวะ  " ป่องพูดอย่างรู้สึกเสียดายในเหยื่อคนนั้น
        " อ้าว  .  .  .  เฮ้ย  .  .  .  วันนี้ข้าก็อดของคาวนะซิ  "  เพื่อนป่องพูดอย่างเสียดายไม่น้อยไปกว่าป่อง 
       "  แกอดคนเดียวรึไงข้าก็อดด้วยนะโว้ย  "  ป่องโว้ยเพื่อนกลับไป 
       "  กล้องดิจิตอลที่ข้าเตรียมมาก็ไม่ได้ใช้งานนะซี่วันนี้  แล้วที่สำคัญเมื่อวานข้าไป  POST  บอกแฟนคลับ  เวบไซต์  "  MISS  INTERNET.COM  (  มีสอินเตอร์เน็ต.ดอทคอม  )  "  ว่าวันนี้จะมีการออนไลน์สด  ๆ  ให้ชมกัน  ซึ่งแฟนคลับของมีสอินเตอร์เน็ตดอทคอมของพวกเรา  เขาก็ตอบตกลงและยินดีเสียเงินเข้ามาดูหนังสด  ออนไลน์ของพวกเรา  คราวนี้แฟนคลับคงด่าเราหูชา  แถมต้องชวดเงินก้อนโตด้วย  "  เพื่อนของป่องโวยบ้าง 
       "  แล้วแกจะให้ข้าทำไงฟะ  ก็ในเมื่อมันผิดแผนเมื่อมันไม่มีเหยื่อ  ก็ต้องล้มเลิกการออนไลน์วันนี้  จะทำไงได้  "  ป่องบอก 
         "  ตืด.ตืด.ตืด  "  เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าป่องดังขึ้น 
                 ป๋องหยิบขึ้นมารับสาย  "  ฮาโหล  ใครจะพูดขอรหัสผ่านด้วย  "  ป่องกาม
                 "  แท๊กซี่โฉดอยากพูด  "  เสียงตอบกลับมา  
                 "  อ้าวพี่เก่งมีธุระอะไรด่วนเหรอครับ  " 
                 "  วันนี้มี  VCD  เด็ด ๆ  มาเสนอขายให้น้อง  "  เก่งพูด 
                 "  เด็ดจริงรึเปล่า  ราคาคุยมากกว่ามั่ง  "  ป่องไม่เชื่อน้ำคำของเก่ง 
                 "  ไม่เชื่อมือพี่เหรอน้อง    งั้นน้องไปเปิดเวบไซต์  มีสอินเตอร์เน็ตของน้องดูได้เลย  พี่จะส่งเป็นคลิบวีดีโอ  ไปดูเป็นตัวอย่างได้เลย  "  เก่งบอกป่อง 
                ป่องรีบวิ่งไปเปิดเวบไซต์ของตัวเองดู  เขาเปิดไปที่คลิบวีดีโอที่ถูกส่งมา  ในวีดีโอนั้น  ป่องเห็นเด็กหญิงอายุประมาณ  14 – 15  ปี คนหนึ่ง  นั่งอยู่ท้ายรถแท็กซี่มีผู้ชายสองคนล๊อกแขนขนาบข้างเธออยู่  ภาพตัดไป  ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นถูกทอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่า  แล้วภาพก็ดับวูบหายไป 
         เสียงโทรศัพท์ของป่องดังขึ้นอีกครั้ง  ป่องกดรับ 
           "  เป็นไงไอ้น้อง  ตกลงจะซื้อวีซีดีอันนี้ไหม  "  เก่งถามป่อง 
           "  ซื้อซิ่พี่  ภาพมันธรรมชาติขนาดนั้น  ผมซื้อพี่  3  หมื่นนะ  "  ป่องเสนอราคา 
           "  ห้าหมื่นไอ้น้อง  พี่รู้ว่าถ้าน้องเอาวีซีดีนี้ไปทำเงิน  น้องต้องทำเงินได้เยอะกว่าพี่ แน่นอน  ฉนั้นอย่าต่อรองพี่ขอร้อง"  เก่งรู้ทัน 
          "  เบื่อจริง ๆ  คนรู้ทัน  5  หมื่นก็ห้าหมื่น  ผมตกลงซื้อ  แต่พี่ต้องเอา  วีซีดี  แผ่นนั้นมาให้ผมเดี๋ยวนี้เลยนะพี่  เพราะอีกหนึ่งชั่วโมงผมต้องออนไลน์  " 
                 "  ได้เลยไอ้น้อง  เตรียมเงินสดไว้ให้พี่ด้วยละ  "  เก่งบอก 
               "  ได้พี่  แต่พี่พอรู้มัยว่าน้องหนูคนที่พวกพี่รุมยำนั่นนะชื่ออะไร  "
               "  มีใครบางคนมันโทรบอกพี่ว่า  เธอชื่อนู๋(หนู)น้ำหวาน  "  เก่งบอก 
               "  หา  "  ป่องร้องเสียงหลง

ã--------------------------------------ã

แม่  พ่อ  ยุพาซื้อหนังสือพิมพ์มาอ่าน  หนังสือพิมพ์ไทยรัด  พาดหัวตัวเท่าหม้อแกง  "  เด็ก  14  เรียน  ม.2  แท๊กซี่หื่นข่มขื่นยับ  "  เนื้อความข่าว 
                       "  ด.ญ.  เก๋  ( นามสมมุติ  )  หนีพ่อแม่มาเที่ยวกรุงเทพฯ  ถูกแท๊กซี่หื่นที่หากินอยู่แถวหมอชิต  ลวงไปข่มขื่นยับ  แล้วปล่อยร่างที่เปลือยเปล่าทิ้งไว้ข้างทาง  หลังขนส่งหมอชิต  พลเมืองดีพบเห็นช่วยเหลือนำส่งโรงพยาบาล  ส.ส  ปวีณา  ลงมาช่วยทันควัน  เร่งตำรวจไร่จับคนร้ายมาทำให้ได้  (  อ่านต่อหน้า  19  )  ข้าง  ๆ  เนื้อข่าว  เป็นรูป  ส.ส.  ปวีณา  ยืนคู่กับเด็กหญิงคนหนึ่งถูกคาดตาด้วยสีดำ  ใส่หมวก  สวมเสื้อแจ็กเก็ตสีดำ  ยืนอยู่ข้างๆ  ตำรวจ

                     "  ยุพา  ลูกพ่อ  "  พ่อของยุพาอุทานอย่างตกใจ  "  อ้าว  .  .  .  แม่เป็นอะไร  "  แม่ของยุพาเป็นลม  เมื่อเห็นข่าว

                                                               จบ

YYYYYYYYYYYYYY

พ่อรักแม่                                                          =  จึงมีลูกรัก

แม่ด่าทอลูก                                                      =  ลูกคิดว่าแม่ไม่รัก

พ่อทุบตีลูก                                                      =  ลูกคิดว่าพ่อไม่รัก

ลูกรักขาดความรัก                                           =  ออกไปหาคนที่รักตนนอกบ้าน

คนนอกบ้านมีทั้งคนรักเราและเกลียดเรา         =  แต่พ่อแม่รักลูกเท่าชีวิต

การด่าทอหรือตีลูก                                           =  เหมือนการการไล่ลูกให้ออกไปนอกบ้าน

นอกบ้านล้วนอันตราย                                     =  ดีกว่าอยู่บ้านที่ไร้รัก

พ่อรักแม่                                                          =  แม่รักพ่อ

พ่อแม่รักลูก                                                     =  ลูกรักพ่อแม่

คืนความรักให้ครอบครัว                                 =  พ่อแม่ลูก  ครอบครัวสุขสันต์เอย.

                               โดย mangpong