ห้ามรัก (รีไรท์)

เขา รู้มาเสมอว่าเธอรู้สึกอย่างไร

เธอ รู้มาเสมอว่าเขาไม่เคยรู้สึก

ต่างคน ต่างจึง ต้อง…ห้ามรัก

สำหรับเธอ.เขาเหมือนพี่ชายที่เธอจงใจทำเป็นลืมสถานะนั้น เพราะรักจนหมดใจ  

สำหรับเขา.เธอเหมือนน้องสาวที่ไม่เคยเรียกน้อง ไม่รักแต่หวง รู้แค่ว่าสำคัญ  

เพราะหัวใจที่ต่างคิดไปเองว่าไม่ตรงกัน ก็เลยต้อง 'ห้ามรัก'

“เจ้าหญิงไพรนา กรุณาให้เกียรติแต่งงานกับเรา”

“ถ้าหากเจ้าหญิงตอบตกลง เจ้าชายจะแต่งงานกับเจ้าหญิงจริงไหม”

            “เจ้าชายของพายหล่อสู้แพทได้ไหม”

เจ้าชายของพายจะไปหล่อสู้แพทได้ยังไงก็ในโลกนี้พายรู้จักเจ้าชายอยู่แค่คนเดียว แม้จะคิดแบบนั้นแต่หญิงสาวก็แกล้งทำหน้าคิดหนักกับคำถามนั้นอยู่สักพัก ก่อนจะส่งรอยยิ้มพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ ทำให้พศินเปลี่ยนท่านั่งมาเป็นคุกเข่าต่อหน้าเธอ มือจับมือของเธอขึ้นมากุมไว้พร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้

“เจ้าหญิงไพรนากรุณาให้เกียรติแต่งงานกับเรา”

แม้จะรู้ว่าเขาแกล้งแต่เธอก็อดใจสั่นไม่ได้ สายตาสบตาเขาอย่างจริงจังกว่าครั้งไหนๆ

“ถ้าเจ้าหญิงตอบตกลง เจ้าชายจะแต่งงานกับเจ้าหญิงจริงไหม” ทั้งน้ำเสียงและสายตาเศร้าๆ นั้นทำให้หัวใจเขากระตุกอย่างประหลาด ความรู้สึกของไพรนาที่มีต่อเขา สายตาที่เธอมองเขา เขารู้มาตลอด มันตรงไปตรงมาเสมอ เพียงแต่เขาไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเธอได้ พศินเงียบไปอย่างไม่สามารถตอบคำถามของเธอได้

ไพรนาเอ๋ยหาเรื่องให้ตัวเองปวดใจเล่นอีกแล้วสิ รู้ทั้งรู้ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไรแต่ยังเลือกที่จะถามมันออกไป

แพท พศิน อายุ 28 ปี

พาย ไพรนา อายุ 24 ปี

                    สวัสดีค่ะ นักอ่านทุกท่าน ที่เห็นนิยายเรื่องนี้มีการเคลื่อนไหวอีกครั้ง ครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ อาจจะสี่ หรือ ห้า เราไม่แน่ใจ 

               เมื่อสี่ปีที่แล้ว เราเขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้น เป็นนิยายเรื่องแรกที่เขียนจบ ตอนนั้นอยู่ปีสามกำลังจะขึ้นปีสี่ เราเริ่มต้นการเขียนด้วยความที่ไม่รู้เทคนิค วิธีการเขียนใดๆ หรือข่าวสารอะไรเกี่ยวกับวงการหนังสือเลย เป็นแค่นักอ่าน แล้วก็อยากเขียนก็เลยเขียน

               พอเขียนจบ ก็ส่งสำนักพิมพ์...แล้วก็ไม่ผ่านอยู่หลายที่ จนเลิกส่ง...แต่อาจเพราะตอนนั้นโตแล้วในระดับหนึ่งเลยไม่ได้เฟลอะไรมากมาย เข้าใจในความเป็นไป เป็นจริง 

เราไม่ได้เขียนเรื่องใหม่ต่อในทันที (มีนิยายฉบับสั้นจบอีกหนึ่เรื่องในสองปีถัดมา) เป็นนัก(อยาก)เขียน ที่ขี้เกียจจะเขียนเรื่องยาว แต่ก็ไม่ได้หายไปจากการเขียนเลย รู้จักเพื่อนๆ นักอยากเขียนด้วยกัน เป็นเด็กทดลองนู่นนี่นั่น ลองอะไรใหม่ๆ ส่วนใหญ่ก็เขียนเรื่องสั้น มันเขียนจบอะนะคะ เพราะมันสั้น ^^ เปิดเรื่องยาวไว้หลายๆ เรื่อง ก็ดองทุกที (อยากเขียนแนววัยรุ่นไง แต่อาจจะเลยวัยมาแล้ว ฮาา)

จนเรียนจบ ทำงาน จนเกือบจะไม่กลับมาเขียนเรื่องยาวอีกแล้ว แต่อยากหาอาชีพเสริม เลยกลับมาลองอีกสักตั้ง

เราเริ่มจากการกลับมาอ่านนิยายเรื่องนี้ใหม่ ในรอบน่าจะสองปี...

ซึ่งมันทำให้เราถอดใจที่จะเข็นนิยายเรื่องนี้ต่อ เห็นข้อผิดพลาดอะไรต่างๆ ตามวัยที่โตขึ้น จากวันนั้นเมื่อสี่ปีที่แล้ว 

และเริ่มเขียนนิยายเรื่องใหม่...คือ เรื่องเพื่อนรักวิวาห์ลวง

และทำเรื่องนี้เป็นอีบุ๊คไว้ ในราคาย่อมเยา 99 บาท ไม่ได้หวังผลนัก

จนเขียนเรื่อง คู่หมั้น(ไม่ได้) หมาย จบ กำลังจะเขียนเรื่อง สถานะ รัก ต่อ ใจมันก็คะนึงหา นิยายเรื่องแรก คิดถึง แพทกับพาย อยากให้มันเป็นภาพจำที่สวยงาม ไม่อยากรู้สึกผิดกับมัน เพราะครั้งหนึ่งเราก็เกือบจะ เท มันทิ้งไปแล้ว

เอากลับมาอัพใหม่ และจะจัดรูปเล่มอีบุ๊คใหม่ค่ะ ตอนนี้ได้ปกใหม่มาแล้ว มีการแก้คำผิด ปรับสำนวนเล็กน้อย แต่ไม่แก้โครงเรื่อง เพราะลงอีบุ๊คขายไปแล้ว จะให้มันกระทบกับคนที่ซื้อไปแล้วน้อยที่สุด

เอาเป็นว่า...อย่างที่บอกไปย่อหน้าก่อนๆ เป็นนิยายเรื่องแรก ที่เราเขียนเมื่อสี่ปีที่แล้ว ที่เมื่อเรากลับไปอ่านในตอนนี้เราก็ยอมรับว่ามันมีความไม่เข้ากันของอะไรหลายๆ อย่าง ในมุมของนิยายเรื่องหนึ่ง ที่มีเรื่องราว...มีเหตุมีผล

แต่เราคิดถึง คิดถึงแพทกับพาย คิดถึงบรรยากาศ คิดถึงความรู้สึก...แค่อยากจะบอกว่า ถ้าในแง่ของบรรยากาศ ความรู้สึกของความรัก ของแพทกับพาย 'ห้ามรัก' ก็ยังเป็นนิยายเรื่องแรก ที่เรารัก และรู้สึกกับความรักพระเอก นางเอก จริงๆ 

ผลงานที่ผ่านมา 

แฟนเพจเค้า ฝากกดไลค์ด้วยนะคะ ^^