มอดไหม้ในเปลวเทียน

เพราะธุรกิจของครอบครัวกำลังล้มละลาย พ่อของเธอจึงต้องขอความช่วยเหลือจาก ตาณ พิศาล 

"ชื่อของพี่ตาลมีความหมายไหมคะ ใช่แบบน้ำตาลไหม" 

"ไม่ครับ ตาณ สะกดด้วย ณ แปลว่า ที่พึ่ง"

สิบปีก่อน...สิบปีที่เขาหายไป วันนี้เขากลับมาพร้อมคำว่า "ที่พึ่ง"

"พี่ตาณเหรอคะ" กันต์กวีในวัยยี่สิบหกเอ่ยถามบิดา 

ผู้หญิงของเขา...รอเขาโทรหาและส่งคนมารับยามค่ำคืน นี่คือสถานะของเธอ

เขายังคงมีรอยยิ้มอบอุ่นเหมือนวันวาน หากท่าทีน้ำเสียงนุ่มนวลนั้นกลับกรีดหัวใจเธอให้ร้าวราน

สวัสดีค่ะ มาเปิดเรื่องใหม่ไว้ น่าจะทำเป็นเรื่องสั้นลงอีบุ๊กนะคะ

นามปากกา ฝนพราง ค่ะ 

เรื่องนี้จะออกเป็นโรมาซ์ดรามาหน่อยๆ เป็นแนวที่รู้สึกว่าสักวันอาจจะได้เขียน แล้วก็ได้เขียนจริงๆ อาจจะไม่ค่อยถนัด แต่จะพยายามค่ะ ฝากไว้ด้วยนะคะ