ผมขอโทษนะ - ผมขอโทษนะ นิยาย ผมขอโทษนะ : Dek-D.com - Writer

    ผมขอโทษนะ

    เป็นเรื่องชั่ว ๆ ที่ตัวเองเพิ่งไปก่อมา เป็นความลับสุดยอด ปัจจุบันยังคงปกปิด เล่าให้ใครฟังไม่ได้ เก็บไว้คนเดียว ก็ร้อน จะต้องระบายออก

    ผู้เข้าชมรวม

    167

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    167

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  5 เม.ย. 49 / 14:29 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      29/3/06
      ตอนเอาข้าวเข้าไปอุ่นในไมโครเวฟตอนเที่ยงใช่ป่ะ
      ตอนเอาออกมา ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน กล่องข้าวไม่รักดี หนีมือไปนอนอยู่ที่พื้นซะงั้นน่ะ
      แบบว่า กล่องกระจาย  ส้มบนไมโครเวฟ กับกล้วยของเราก็จะตก ลงพื้นอีก ไมโครเวฟตอนนั้นนี่ แทบจะตกจากโต๊ะอยู่แล้ว ด้วยแรงความลกของเราเอง  
      อารมณ์นั้นอยากให้มีซักสิบมือ จะได้ช่วยกันคว้าของทัน เพราะดูเหมือนว่า ทุกอย่างที่อยู่ในรัศมีมือเรามันจะตกหมด ข้าวหอมมะลิหอมกรุ่น ลงไปนอนแบ
      เป็นอึ่งไชโยอยู่ที่พื้นห้องอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  อนาถจริง ๆ เลย
      อายก็อาย คนก็เยอะด้วย ไม่ไหวแล้ว หนีอายเข้ามาอยู่ใน office ดีกว่า
      นั่งสมเพชกับชะตากรรมของตัวเองแป๊บนึง
      ก็ทนพิษความหิวไม่ไหว ไปกินกับข้าวที่เรารักษาไว้ได้ดีกว่า กลับไป ข้าวก็ยังกองอยู่ที่เดิม แต่ไม่มีใครสนใจ เหมือนกับว่า คนที่นี่ไม่มีใครรู้จักเรา
      อิ อิ เข้าทาง กรูกินกับข้าวสบายใจเลยดีกว่า
      กำลังจะกินหมดอยู่แล้ว ดู everybody love lemond เพลิน ๆ  ไอ้เกย์ยักษ์ มันดันกินหมดก่อนที่เราจะกลับเข้า office อีก เสียแผนหมดเลย ว่าจะรีบกิน รีบหนีกลับ
      แล้วมันก็เดินถอยหลัง เพราะตามันจับจ้องหนังตลกอยู่ เหยียบกองข้าวหอมมะลิของเราแบบ เต็มตีนครับท่านผู้ชม แบบว่า จมไปถึงตาตุ่มเลยทีเดียว
      ไอ้เราก็หน้าตาย หันไปมองตาแบบ เฉยชา ในตาของเราพยายามสื่อให้มันรู้ว่า เราเห็นใจ แล้วก็ตำหนิคนทำข้าวหกไม่เก็บอีกตะหาก  แล้วกลับไปกินไข่เจียวของเราต่อไป มันก็ฉุนนะ มีถามเพื่อน ๆ มันด้วยว่า แม่ง ใครทำข้าวหกว่ะ
      เพื่อนเกย์ของมันไม่ตอบ แต่ค่อย ๆ หันมามองเราเบา ๆ
      แหะ แหะ กรูเองแหละจ๊ะ คิดในใจ พร้อมก้มหน้างุด ๆ เอานิ้วควงสว่านจิ้มโต๊ะกินข้าว + เขิลเล็กน้อย
      อารมย์ตอนนั้นนี่แบบว่า อยากจะหัวเราะก็อยาก แล้วก็ อายด้วย  แต่อยู่ในโหมดหน้าตายน่ะจ๊ะ ห้ามวอกแวก
      เราเลยแก้เขินด้วยการ เอากล่องกับข้าวไปเก็บ แล้วก็แกล้ง เหยียบข้าวที่ตัวเองทำหกอ่ะ
      แบบว่า ทำหน้าทำตาด้วยน๊า ไม่รู้ผีห่าซาตานอะไรเข้าสิง
      อุทานเบา ๆ เป็นภาษาอังกฤษว่า อุปสสสสส์ ใครทำหกว่ะเนี๊ยะ !!!
      แล้วก็ไปเอากระดาษมาเช็ดรองเท้า ทำเป็นฉุนด้วยนะเราอ่ะ ตอนนั้น แบบว่า แอคติ้ง
      มาก ๆ อ่ะ กรูทำไปได้ไงว่ะ แต่ในใจนี่ประมาณว่า กูทำสำเร็จแล้ว
      เดินส่ายหัว แบบไม่สบอารมณ์ออกจาก ห้องอาหาร อย่างสวยงาม
      คนไทยดังแล้วโว้ย พี่น้อง
      ปล. ข้าวสวยติดเต็มกางเกงเลย แต่ลืมดู ป่านนี้คงรู้ทั่วบริษัทแล้วล่ะว่าใครทำหก
      ปล.2 ตอนแรกกะจะพูดอุทานเป็นภาษาจีนแล้ว "ไอ๋หญ๋า โป๊งชี้กลางนางก๋อย" ประมาณว่า ปกปิดสัญชาติอ่ะ ให้มันไปด่าคนจีนแทน 555

      ปล.2.1 เรามะได้อยู่เมืองไทยจ้า
      ปล.3 แม่ครับ ผมทำได้แล้วครับ T T 

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×