ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ภายในห้องครัวไม่ใหญ่ไม่เล็กแต่ดูอบอุ่นด้วยโทนสีน้ำตาลและขาว
สองพ่อลูกกำลังง่วนกันทำอาหารพร้อมกับร้องเพลงไปด้วย ซึ่งแม่หนูน้อยพริซซิลลาเป็นคนฝึกสอนเพราะจำมาจากเพื่อนวัยเดียวกันในละแวกบ้านที่เมืองไทยร้องกันส่วนผู้เป็นพ่อเป็นนักเรียนฝึกร้องในขณะที่มือของเขากำลังจับตะหริวเพื่อทำอาหารไปด้วย
“คราวนี้แด๊ดร้องตามค่ะ”
แม่หนูน้อยแก้มกลมหันมาสั่ง พร้อมกับปรบมือให้กำลังใจ
เฮย์เดนต้องร้องตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“อยากกินไข่โล้ โป๊ะ กินกับแกงกะหรี่ โป๊ะ อยากกินกล้วยบวชชีส กะหล่ำปลีน่ากิน
น่ากิน โป๊ะ. โป๊ะ โป๊ะ”
เด็กน้อยทำหน้ายู่ ”แด๊ดดี้ขาร้องผิดอีกแล้ยค่ะไม่ใช่กล้วยบวชชีสค่ะ
กล้วยบวชชีต่างหาก”
จากนั้นหนูน้อยก็โชว์พลังเสียงร้องดังไปทั่วครัวแต่ฟังอย่างไรเฮย์เดนก็ได้ยินว่ากล้วยบวชชีสเพราะเขานึกภาพไม่ออกว่ากล้วยบวชชีคืออะไรหน้าตาเป็นอย่างไร
“แด๊ดว่ากล้วยบวชชีสถูกแล้วนะ” เฮย์เดนเถียง
“ไม่ใช่ค่ะ กล้วยบวชชี ต่างหาก”
“แล้วกล้วยบวชชีมันเป็นยังไงครับแด๊ดไม่เคยกิน
นึกไม่ออกเลย” เฮย์เดนขมวดคิ้ว นึกถึงอาหารไทยอร่อยลิ้นหลายชนิดทั้งต้มยำกุ้ง
ผัดไท ส้มตำไทยกุ้งสด แต่กล้วยบวชชีเขายังไม่เคยชิมมาก่อน
สาวน้อยพริซซิลลาเปิดยิ้มกว้างก่อนจะกล่าวอย่างฉะฉานมั่นใจ
“กล้วยบวชชีคือ เอาแม่ชีไปใส่น้ำหวานสีขาว แล้วก็เอาไปต้มให้เดือดค่ะแด๊ดดี้
มามี๊บอกว่าอร่อยมากๆ”
เฮย์เดนตาโต “พระเจ้า! อะไรนะ
อาหารโปรดของแม่หนูโหดเกินไปหรือเปล่า ถึงว่าเมื่อคืนจมูกแด๊ดเกือบหาย”
พบกับ เค้นรักซิงเกิ้ลมัม เร็วๆ นี้
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย