ป ร า ร ถ น า รั ก

ป ร า ร ถ น า รั ก 

อั ก ษ ร

‘มีนเป็นได้แค่ที่ระบายของคุณเท่านั้นใช่มั้ย’ สิ้นเสียงที่ดูสะอื้นนั้นทำให้คิมหันต์ต้องหยุดการกระทำทุกอย่างลงชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเมลดาอย่างสับสนแค่คำพูดของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ไม่ได้มีค่าอะไรแต่กลับทำให้ใจของเขารู้สึกชาหนึบอย่างบอกไม่ถูก

“ไม่ใช่” เขาตอบเสียงแหบพร่า

“เธอไม่ใช่” ว่าจบเขาก็พรมจูบร้อนลงบนแก้มนวลเพื่อซับน้ำตาอย่างทะนุถนอม ดวงตาคู่คมของคิมหันต์ฉายแววออกมาอย่างชัดเจนว่าเขาปรารถนาในเรือนกายของเมลดาจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่