แพ้หัวใจนายคาสโนวา

        ฉันชื่อมะนาวใครๆก็หาว่าฉันเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา อินโนเซนต์ แถมยังซื่อบื่ออีกต่างหาก โธ่!!!!!ก็ป๊ากับม๊าฉันเลี้ยงฉันอย่างถนุถนอมมาตั้งแต่เด็กนี่นา จะให้ฉันไปเปรี้ยวจี๊ดก๋ากั่นเหมือนคนอื่นได้ไงกันเล่า
       คงเป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้ฉันไม่เคยสมหวังกับความรักเลย จนกระทั่งได้มาเจอกับเขาผู้ชายที่มาเติมเต็มให้ช่องว่างของหัวใจฉัน เขาเป็นผู้ชายที่สาวๆหลายๆคนหมายปอง เขาเป็นผู้ชายอบอุ่น อ่อนโยน เอาใจเก่ง และรู้ใจฉันเป็นที่สุดและที่สำคัญคุณพ่อคุณแม่เราสองคนเป็นเพื่อนกันเลยทำให้เราสองคนไม่มีปัญหาด้านความรักของเราสักเท่าไร
"จ๊ะเอ๋!!"ไม่สงใสว่าเป็นใครเพราะว่ามาทีไรเล่นเอาฉันหัวใจแทบวาย
(ต๋อง ผู้ชายที่ฉันสาทะยายมาข้างต้นแฟนที่ดีที่สุดของฉัน)
"ว้าย!!!โธ่ต๋องนาวตกใจหมด"จู่ๆเขาก็เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียงฉันในขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่
"๑//@$$%^^&^&^%"เขาไม่พูดอะไรกลับทำหน้าทะเล้นใส่ฉัน ฉันทนหน้าตาทะเล้นของเขาไม่ได้เลยตบไหล่เขาเบาๆ
"โอ๊ย!"เขาร้องขึ้นเสียงดังเหมือนจะเจ็บเอามากๆ
"ต๋องเป็นไรหรือป่าว เจ็บมากไหม เจ็บตรงไหน"ฉันตกใจมากรีบถามอาการเขาด้วยความเป็นห่วง แต่เขากับจับมือฉันแล้วไปวางที่อกข้างซ้ายของเขา ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึง30ลูกรวมกัน><///
"เจ็บตรงนี้"เขาพูดขึ้นพลางสบตาฉัน  อ๊ายเขิลเป็นบ้า////><////ใครใช้ให้มามองตาฉันเล่า เราสองคนสบตากันพอได้สติฉันก็รีบชักมือออกด้วยความเขิลฉันปรี่เข้าไปทุบเขาเล่นเอาเขาหลบแทบไม่ทัน
"โอ๊ย!พอแล้วมะนาว เราขอโทษ โอ๊ย!เราจะไม่ทำแล้ว โอ๊ย!!พอแล้ว"เขาวิ่งหนีฉันรอบสนามหน้าบ้าน
"ต๋องหยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าหนีนะ"ฉันวิ่งไล่เขาจนตัวเองหมดแรงทรุดตัวลงบนสนามหญ้า
"อ้าว!หมดฤทธิ์แล้วหรอ"เขาพ๔ดขึ้นพลางเดินมานั่งข้างๆฉันและวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เขาทำให้ฉันมีความสุขที่สุด