รักนิรันดร์ที่กัลยาฯ - นิยาย รักนิรันดร์ที่กัลยาฯ : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    รักนิรันดร์ที่กัลยาฯ

    เมื่อลมหนาวพัดพาให้คนสองคนมาเจอกันแบบถูกที่ถูกเวลาตามแรงดึงดูดของจักรวาลเนื้อคู่ ทั้งผลบุญและผลกรรมจะนำพาให้ทั้งสองฟันฝ่าอุปสรรคและตกหลุมรักกันชั่วนิจนิรันดร์...

    ผู้เข้าชมรวม

    222

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    222

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    2
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  11 ธ.ค. 66 / 12:03 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เมื่อลมหนาวพัดพาให้คนสองคนมาเจอกันแบบถูกที่ถูกเวลาตามแรงดึงดูดของจักรวาลเนื้อคู่ ทั้งผลบุญและผลกรรมจะนำพาให้ทั้งสองฟันฝ่าอุปสรรคและตกหลุมรักกันชั่วนิจนิรันดร์...

    ***นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆนะคะ อาจมีเนื้อหาที่เกินจริงและอาจมีคำพูดที่ไม่เหมาะสมเพื่อสร้างอรรถรสในการอ่านเท่านั้น เป็นเพียงจินตนาการที่ผู้แต่งได้สร้างขึ้นมาเท่านั้นนะคะ

    โปรดใช้วิจารณญาณ และเสพเนื้อหาอย่างมีสติ ลิขสิทธิ์เป็นของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียว การคัดลอก เผยแพร่ ทำซ้ำหรือดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตถือว่าผิดกฎหมายตาม พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537มาตรา 15 27 31และฉบับเพิ่มเติม มีโทษทั้งจำทั้งปรับ


    โปรยปรายยยยยย :)

    “ขวัญเอ๊ย ขวัญมา” วรรณรินหันไปมองหน้าเขาเพียงแวบเดียวก็โล่งอก กลับมาลูบหน้าอกตัวเองอย่างโล่งใจ นึกว่าชาตินี้จะต้องตายโดยที่ยังหาผัวไม่ได้เสียอีก

    “คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่ให้ซุ่มให้เสียง ถ้าฉันหัวใจวายขึ้นมาคุณจะรับผิดชอบยังไง?”

    “ตายเองก็รับผิดชอบตัวเองสิ ผมไม่ได้ฆ่าคุณสักหน่อย จะไปกันได้หรือยัง ผมหิวแล้ว”

    “พี่ชื่ออะไรครับ ผมชื่อตะโก้”

    “ทิวากร ปัณณ์ปริชญ์” หนุ่มลายพรางบอกชื่อเสียเต็มยศ มาทั้งชื่อจริงและนามสกุลจนวรณรินต้องขมวดคิ้ว นอกจากหน้าตาจะดูเย่อหยิ่งจองหองแล้ว คำพูดคำจากับสายตายังน่าหมั่นไส้สุดๆ

    “นี่คุณ ไม่มีชื่อเล่นหรือไง เอาที่เรียกกันง่ายๆ ชื่อเล่นน่ะมีไหม?” หญิงสาวที่สูงน้อยกว่าชายหนุ่มตรงหน้าลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเท่าที่มียกแขนทั้งสองข้างขึ้นเท้าสะเอวถามเขาคอเป็นเอ็น

    “ชื่อเล่นเอาไว้เรียกกับคนที่สนิทกันเท่านั้น แล้วเราก็ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นเรียกชื่อเล่นกันได้ เอาล่ะนำทางไปสิ” ทิวากร ปัณณ์ปริชญ์ ไอ้หนุ่มในชุดลายพรางแบกกระเป๋าเป้ใบใหญ่ขึ้นหลังเตรียมพร้อม สีหน้าของเขานิ่งเรียบออกจะเฉยชาเสียด้วยซ้ำ

    “เอาล่ะ โอเคค่ะ ตะโก้นำทางพี่วรรณริน ยสกร กับคุณ ทิวากร ปัณณ์ปริชญ์ ไปที่หมู่บ้านกันเถอะ เขาไม่อยากสนิทก็อย่าไปอยากสนิทกับเขาเลย” หญิงสาวกอดคอเด็กชายเดินนำหน้าคุณคนหน้าหยิ่งชื่อยาวตรงกลับไปที่หมู่บ้านพร้อมกระซิบนินทาเขาในระยะเผาขนตลอดทาง

    “ผมได้ยินนะ”

    “ไม่แปลกหรอกที่คุณได้ยิน ก็คุณไม่ได้หูหนวกนี่จริงไหม”หญิงสาวหันกลับมาตอบอย่างกวนประสาท พร้อมเบะปากใส่เขา


    นิยายประจำเดือนธันวาคม ฝากเพิ่มเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะ แล้วเจอกันเร็วๆ นี้จร้า

    ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ฝากกดใจและติชมเพื่อเป็นกำลังใจให้นักหัดเขียนคนนี้ด้วยจร้า

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น