ฉันเฝ้าดูทุกสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นจากมหาต้นกำเนิด แต่ในดาวเคราะห์ดวงหนึ่งที่มีบาเรียคอยกีดขวางการมองเห็นของฉันและป้องกันการบุกรุกจากเทพภายนอก พวกเขาเลยทำได้เพียงพยายามสอดส่องเข้าไปภายในดาวเคราะห์เพื่อดูสถานการณ์ภายในแต่ฉันต่างออกไป ฉันเป็นดวงตาแห่งสัพพัญญู ฉันมองเห็นความรู้สึกของสิ่งมีชีวิตบนพื้นดินเหมือนที่ฉันมองทุกฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงบนโลกใบนี้
เพียงแต่...
ดวงตาแห่งสัพพัญญูมองดูชายหนุ่มที่ค่อยๆ ตื่นขึ้น ภายใต้แสงจันทร์สีแดงเข้ม แล้วค่อยๆ สัมผัสถึงตัวตนของตนเองรวมถึงอารยธรรมและสิ่งต่างๆภายในสถานที่ที่เขาไม่รู้จัก
ดวงตาแห่งสัพพัญญูที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกได้ถึงวิกฤตบางอย่าง
เพื่อไม่ให้ราชันย์เร้นลับและตัวตนที่มีแก่นแท้แห่งต้นกำเนิดตื่นขึ้น เพราะพสกมันจะทำให้ดวงตาแห่งสัพพัญญูหายไป ด้วยเหตุนี้ดวงตาแห่งสัพพัญญูก็พร้อมที่จะเข้าร่วมในบทประพันธ์ของเหล่าทวยเทพ เพื่อที่จะทำการตอกปิดฝาโลงวิธีคืนชีพของราชันย์เรันลับและเหล่าตัวตนที่มีแก่นแท้แห่งต้นกำเนิด
เทพธิดารัตติกาล:คุณไม่ต้องการทำลายโลกใบนี้เหรอ
ดวงตาแห่งสัพพัญญู:ไม่
เทพวายุสลาตัน:แล้วเจ้าต้องการอะไร
ดวงตาแห่งสัพพัญญู:ตอกปิดฝาโลงวิธีคืนชีพของ เร้นลับ
7 เทพจารีต: °_°
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น