ลำดับตอนที่ #76
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #76 : [ต้นข้าวซังคะ...] - Bility
[ ให้ผมช่วยไหมครับ ? ]
เพราะคุณเป็นคนช่วยเหลือฉัน... ดังนั้นฉันน่ะ...
จะต้องตอบแทนคุณให้ได้เลย
===============================
=======================
ฉันเหม่อมองออกไปนอกบานหน้าต่าง
ละสายตาจากตำราเรียนพิเศษมองทิวทัศน์ด้านนอกอย่างเหม่อลอย
ก่อนจะพบคุณยายคนหนึ่งที่กำลังหิ้วของรุงรังมากมาย
ท่าทางของคุณยายคนนั้นแลดูเหนื่อยล้า
ทว่าคนที่เดินผ่านไปมาก็ไม่คิดจะเข้ามาช่วยเหลือเลย
เว้นก็แต่เพียงคุณ...
ไม่ใช่เดินผ่านแล้วเมินเฉยแบบคนทั่วไป
แต่คุณกลับเดินเข้าไปช่วยคุณยายคนนั้นหิ้วของ
พร้อมทั้งยิ้มอย่างอ่อนโยน...
รอยยิ้มของคุณติดตาของฉันนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา...
สิ่งที่ฉันจำเกี่ยวกับคุณได้แม่นยำก็คือ... คุณปิดตาข้างหนึ่ง...
================================
การพบเจอกันครั้งแรกยังตราตรึงอยู่...
และครั้งต่อมาฉันก็ได้เจอคุณอีกครั้งหนึ่ง
ภาพของโจรวิ่งราวที่ฉกชิงกระเป๋าของหญิงสาวคนหนึ่งไปฉายอยู่ตรงหน้าฉัน
เธอคนนั้นกรีดร้อง ดูไร้สติไปแล้ว
และก่อนที่จะมีใครช่วยอะไร คุณนั่นเองก็วิ่งผ่านหน้าฉันไปทางโจรคนนั้น
และไม่กี่นาทีต่อมาคุณก็กลับมาพร้อมกระเป๋าและร่างของโจรคนนั้น
ภาพของคุณตอนที่ยิ้มรับคำขอบคุณจากหญิงสาวคนนั้น
... ก็ยังตราตรึงอยู่ในหัวฉันเช่นกัน ...
=============================
การพบเจอกันครั้งที่สามเริ่มขึ้น...
ฉันที่ออกมาเดินเล่นในเมืองใหญ่ยังคงมึนงงกับถนนหนทางที่ปรากฏ
เพราะปกติฉันมักจะเรียนรวมถึงใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้านของตนเพียงอย่างเดียว
ไม่ใช่ว่าเป็นเด็กมีปัญหา...
แค่ถูกคุ้มกันจนน่ากลัวโดยพ่อแม่ที่รักฉันจนเกินไป
และในขณะที่ฉันกำลังสับสนกับถนนนั้น...
" ให้ผมช่วยไหมครับ ? "
คุณก็เป็นคนที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือฉันอย่างดี...
ฉันไม่คิดจะปฏิเสธอะไร
และถือโอกาสขอให้เขาพาเที่ยวรอบเมืองไปด้วยเลย...
...
ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา... ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้
เขาใจดี... เขาอ่อนโยน...
ฉันรู้สึกดีจังที่ได้อยู่เคียงข้างเขาแบบนี้...
" อา... ผมพักอยู่ที่นี่กับน้องสาวและ เอ่อ... เพื่อนๆ น่ะครับ "
เขาพูดขณะเราสองคนเดินมาหยุดอยู่หน้าโบสถ์ใจกลางเมือง
ฉันยิ้มรับ ขณะกวาดสายตาไปทั่วทั้งโบสถ์อย่างนึกสนใจขึ้นมา
" แล้ว... บิลลิตี้พักอยู่ที่ไหนเหรอ... แอ๊กกกกกกกก! "
" เจ้าหายหัวไปไหนมาผู้รับใช้พระเจ้า!! ให้ข้ารอเจ้าแบบนี้แย่มากเลยนะ!!! "
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ
ผู้หญิงผมดำคนหนึ่งก็พุ่งตัวมาชนเขาอย่างแรง
ทีท่าและคำพูดคำจาที่ดูสนิทสนมกันนั่นทำให้ฉันรู้สึกจี๊ดใจขึ้นมานิดหน่อย...
" มะ... มันเจ็บนะ ฮิคาริ... "
เขาพูดขึ้น ขณะหันไปยิ้มแห้งๆให้ผู้หญิงคนนั้น
" คุณโฮพคะ... ? "
ฉันพูดเชิงคำถามขณะปรายตามองไปทางผู้หญิงที่มาใหม่คนนั้น
เขาจึงหัวเราะแหะๆ ก่อนจะพูดเหมือนแนะนำ
" ฮิคาริ... นี่บิลลิตี้นะ รู้จักกันไว้ด้วยล่ะ... "
" ส่วนบิลลิตี้นี่ฮิคาริครับ... อาจจะแรงช้างไปหน่อย แต่ก็น่ารักนะ "
พูดพร้อมอมยิ้มไปด้วยอย่างอารมณ์ดี
ส่วนผู้หญิงที่ชื่ฮิคาริก็จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาเหมือนเด็กหวงของ
... เด็กหวงของ
ฉันยกยิ้มขึ้นอย่างนึกสนุกก่อนจะเดินไปกระซิบข้างหูของเขา
" ... ฉันไม่ยอมแพ้นะคะคุณโฮพ "
แม้เขาจะยังมีสีหน้างงอยู่ แต่ฉันก็แค่หัวเราะเบาๆ
ก่อนจะตัดสินใจคล้องแขนเขาเอาไว้แน่นๆ พร้อมหันไปยิ้มมุมปากให้ฮิคาริ
อีกฝ่ายจึงคล้องแขนเขาแบบฉันบ้าง
" เอ่อ... ทั้งสองคน... คล้องแบบนี้มัน... "
เขาดูมีท่าทีขัดเขินไม่น้อย
ฉันหัวเราะเบาๆอีกรอบก่อนจะพูดขึ้น
" ... ก็ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันจะไม่ยอมแพ้น่ะ... "
" ผู้รับใช้พระเจ้าเป็นของข้านะ!!! "
ฮิคาริพูดพร้อมรัดแขนเขาไว้แน่น
และนั่นเป็นตอนที่ฉันนึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้...
" อ่า... คุณโฮพคะ... "
ฉันพูดพร้อมวาดรอยยิ้มบนใบหน้าก่อนพูดขึ้น
" วันนี้ฉันขอนอนกับคุณหน่อยได้ไหมคะ... ตอนนี้มันเย็นแล้ว ฉันจำทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้น่ะค่ะ
ก็ฉันยังไม่คุ้นทางดี อีกอย่าง... "
ฉันสรรหาคำมาพูด พร้อมทั้งทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จ
เขาดูลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ
" คิก... "
แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหันไปขำใส่ฮิคาริเบาๆ
ร่างเล็กทำหน้าไม่ค่อยพอใจหน่อยๆ
... ก็ฉันบอกไปแล้วนี่คะ ...
ว่าจะไม่ยอมแพ้โดยเด็ดขาดน่ะ !
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น