ลำดับตอนที่ #66
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #66 : [ MEGUMI ]
... พวกเรารู้จักเธอมาก่อนหน้านี้แล้ว ...
' เมงุมิ '
( เดี๋ยวมาอัพค่ะ เอนทรี่นี้เกี่ยวกับสามหน่อตาแดงและเมงุมินะ )
# ถ้าเซโตะเป็นผู้หญิงล่ะก็!! ... ก๊วนนี้ก็คือสามหน่อตาแดงของชั้น TT
( 5 ปีที่แล้ว จากปัจจุบัน )
ร่างเด็กชายวัย 9 ขวบเจ้าของผมสีส้ม และดวงตาสีแดงอ่อนกำลังเดินไปยังไม่มีจุดหมาย
เรียกสายตาจากหญิงสาวเจ้าของผมยาวสีดำได้เป็นอย่างดี
แม้ผู้คนที่เดินผ่านเด็กชายคนนั้นอาจจะสนใจ แต่ก็ไม่มีใครเข้าไปช่วยเหลือ
เพราะดูจากสภาพเนื้อตัวแล้ว เด็กคนนั้นดูคล้ายกับจรจัดทั่วไปยังไงชอบกล
" เธอกำลังหาอะไรอยู่เหรอจ๊ะ ? "
แต่กลับไม่ใช่กับหญิงสาวผมดำคนนี้ เธอเดินเข้าไปหาเด็กชายด้วยสีหน้าเป็นห่วง
เด็กชายออกอาการงุนงงน้อยๆ แต่ก็ตอบคำถามของหญิงสาวโดยดี
" ผมน่ะ [เป็นปีศาจล่ะ] "
พูดจบก็เค้นหัวเราะออกมาเล็กน้อย
" เธอทำอะไรงั้นเหรอ ? ถึงเป็นปีศาจ "
หญิงสาวผมดำพูดขึ้นพลางมองเด็กชายแล้วอมยิ้มน้อยๆอย่างอารมณ์ดี
" ผมสามารถ วาร์ป ได้ ... "
" วาร์ป นี่คือ... ที่ย้ายตัวเองจากที่หนึ่งไปที่หนึ่งใช่ไหม ? "
หญิงสาวถาม ใบหน้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม
เด็กชายพยักหน้า ก่อนจะเริ่มพูดราวกับระบายอารมณ์ที่อัดอั้นตันใจ
" ทุกคนอยู่ห่างจากผมหมดเลย ... เพราะผมมีพลังบ้าๆนี่ !! "
แต่หญิงสาวผมดำก็แค่ยิ้มให้เด็กชายพร้อมลูบหัวสีส้มอย่างเอ็นดู
" ฉันว่าพลังแบบนั้นมันน่าทึ่งจะตายไป "
" ...ฉันยังอยากมีพลังแบบเธอเลยนะ "
สิ้นคำพูดนั้นเด็กชายเหลือบตาสีแดงอ่อนมองหญิงสาวทันที
มีประกายความชอบใจไหวขึ้นในดวงตาสีแดงคู่นั้น ก่อนที่หญิงสาวจะพูดขึ้นมาทั้งรอยยิ้ม
" พี่ชื่อเมงุมิจ๊ะ "
เด็กชายนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนตอบกลับ
" ผมชื่อ มิสชง "
========================================
หญิงสาวเจ้าของผมดำฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี
ก่อนจะเหลือบตามองไปเห็นเด็กผู้หญิงน่าจะ 10 ขวบได้
กำลังนั่งทอดมองท้องฟ้าอย่างเลื่อนลอย เธอดูไม่อยากมีชีวิตเลยสักนิด
ผู้คนที่เดินผ่านเด็กหญิงคนนั้น มองเธอราวกับเธอคือเศษขยะที่ไม่น่ามองสักเท่าไหร่
" เธอกำัลังมองอะไรอยู่เหรอจ๊ะ ? "
แต่หญิงสาวผมดำกลับตรงเข้าไปถามเด็กหญิงคนนั้นทั้งรอยยิ้ม
แถมยังนั่งลงจ้องมองไปตามดวงตาสีแดงของเด็กหญิงคนนั้นอีกด้วย
เด็กหญิงแม้จะดูงุนงง แต่ก็ตอบหญิงสาวออกไปโดยดี
" ฉันน่ะ [ แย่ที่สุดเลย ] "
พูดจบก็หลุบตาลงต่ำมองตักตัวเอง
" ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้นเหรอจ๊ะ ? "
หญิงสาวผมดำถามขึ้นพร้อมยิ้มอ่อนโยน ขณะที่มองใบหน้าของเด็กหญิงผมดำเช่นเดียวกับเธอ
" เพราะฉันสามารถเห็นอนาคตของคนที่ตัวเองสบตาได้
พ่อแม่เลยหาว่าฉันเป็น [ ปีศาจ ] พวกเขาจะฆ่าฉัน แต่พี่ชายก็มาช่วยฉัน
พี่ชายต้องเสียตาไปข้างหนึ่งก็เพราะฉัน "
สิ้นคำกล่าวระบายอารมณ์นั่น หญิงสาวผมดำก็กอดร่างของเด็กหญิงเอาไว้
" เธอเลยหนีออกมาห่างๆพี่ชายสินะ ? "
เด็กหญิงพยักหน้าช้าๆ ความอบอุ่นของกอดนั่นแผ่ซ่านจนอบอุ่นใจ
" พี่ชายเธอต้องห่วงเธอแน่ๆ "
หญิงสาวพูดต่อก่อนจะเหลือบมองใบหน้าเด็กหญิงทั้งรอยยิ้ม
" ...จะกลับไหม ? "
เด็กหญิงนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนพยักหน้ารับ
หญิงสาวผมดำยิ้มหวานออกมาก่อนพูดขึ้นทั้งรอยยิ้ม
" พี่ชื่อเมงุมิจ๊ะ "
เด็กหญิงผมดำเจ้าของตาสีแดงฉานยิ้มกลับให้หญิงสาวก่อนพูดชื่อตัวเอง
" ฉันชื่อ บีลีฟ ค่ะ... "
====================================
เด็กหญิงเจ้าของผมสีเขียว และดวงตาสีแดงโดดเด่นนอนหอบหายใจ
เลือดไหลพรากลงมาตามช่วงท้องที่โดนแทงด้วยมีดสีเงินวาววับเข้า
... ในระหว่างที่เธอกำลังปลงไปกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
เธอโดนแทง แถมยังไม่มีเสียงกรีดร้องพอจะขอความช่วยเหลือ และยังอยู่ในที่ลับตาคน
... สงสัยคงต้องตายลงที่นี่แหละ ...
" มีคนบาดเจ็บอยู่ตรงนี้ค่ะ !! "
เสียงของหญิงสาวผมดำดังขึ้น พร้อมไฟฉายที่ส่องมาทางเธอ
และการปรากฏตัวของกลุ่มคนที่คล้ายจะเป็นตำรวจ
" ไม่เป็นอะไรแล้วนะจ๊ะ ? "
หญิงสาวผมดำพูดยิ้มๆ ขณะกุมมือขาวซีดของเด็กหญิงที่อ่อนแรง
" ขอบคุณค่ะ ... "
เด็กหญิงเค้นคำพูดจากลำคอ พร้อมมองใบหน้าของหญิงสาวผมดำอย่างขอบคุณ
ก่อนที่เด็กหญิงจะพูดออกมาเสียงแผ่วเบาราวกับคำกระซิบ
" ฉัน [ กลัว ] "
หญิงสาวผมดำยิ้มแล้วส่ายหัวให้เด็กหญิง
" ไม่หรอก... ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย "
แต่เด็กหญิงกลับยังตัวสั่นเทาอยู่ แม้จะได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นไปแล้ว
" ฉันสามารถเห็นอดีตของคนอื่นจากการจ้องตา
แล้วเมื่อกี้นี้ฉันจ้องตาของคนพวกนั้น... แล้วฉันก็เห็น ฮึก ! "
หญิงสาวจับมือที่อ่อนแรงและขาวซีดของเด็กหญิงอย่างอ่อนโยน
" อย่ากลัวไปจ๊ะ คิดว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย "
เด็กหญิงพยักหน้า เธอก็แค่ต้องการคนที่มาให้กำลังใจเท่านั้น
" ขอบคุณอีกครั้งค่ะ พี่สาว "
หญิงสาวผมดำยิ้มอ่อนโยน แล้วลูบหัวเด็กหญิงก่อนพูดขึ้น
" เรียกพี่ว่าเมงุมิก็ได้จ๊ะ "
เด็กหญิงพยักหน้าก่อนพูดแนะนำตัว
" ฉันชื่อเลียฟ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "
====================================
( 2 ปีที่แล้ว จากปัจจุบัน )
ร่างเจ้าของผมสีดำกึ่งน้ำตาลค่อยๆวางกระดาษคำตอบลงกับโต๊ะเรียน
แล้วเดินออกไปจากห้องสอบเหมือนปกติ
... เขาเป็นเด็กอัจฉริยะ ... เรื่องนี้เขารู้ดี และรำคาญมันเสียด้วยซ้ำ ...
การถูกพวกอาจาร์ยปอเลาะชมอย่างน่ารำคาญ เป็นเรื่องที่เขาเกลียดมันที่สุด
" วันนี้ก็เก่งเหมือนเดิมเลย "
เสียงชื่นชมจากหญิงสาวผมดำดังขึ้น เรียกให้ชายหนุ่มว่าที่อัจฉริยะหันไปมอง
เขาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรมากมาย แค่ทำหน้านิ่งเฉยเช่นเดิม
" แล้วเธอล่ะเป็นไงบ้าง ? "
หญิงสาวผมดำหัวเราะแหะๆ ก่อนจะเกาหัวตัวเองแก้เขิน
คะแนนของเธอก็คงแย่เหมือนเดิมแน่นอน
" แต่ก็นะคินคุงนั่นแหละ เก่งเกินไป "
หญิงสาวผมดำพูดต่อพร้อมหัวเราะและปรบมือไปด้วย ก่อนที่จะหันไปส่งยิ้มให้คินแล้วพูดขึ้น
" ฉันน่ะนะ [ .... ] "
คำพูดของเธอช่างพร่าเลือนเหลือเกิน
... ทำไมเขาไม่เอะใจให้มากกว่านี้นะ ...
=============================================
( ปัจจุบัน )
" อา... วันนี้เป็นวันสำคัญนี่นา ฉันขอตัวไปก่อนนะคะ "
บีลีฟพูดขณะหันไปโบกมือลาให้พี่ชายและคนที่เหลือในโบสถ์ เธอแบกช่อดอกไม้ขนาดใหญ่
แล้วเดินไปสุสานที่อยู่ใจกลางตัวเมือง
" อ้าว... มิสชงกับเลียฟไม่อยู่เหรอ ? "
โฮพพูดขึ้น แต่บีลีฟไม่สนใจเสียงพูดนั่นเท่าไหร่
เพราะวันนี้เป็นวันที่แสนสำคัญของคนสำคัญของเธอ ...
เท้าคู่เล็กหยุดยืนอยู่หน้าป้ายหลุมศพสีขาวเรียบที่สลักชื่อผู้ตายไว้
[ ' Megumi ' ]
เธอเค้นยิ้มให้หลุมศพพร้อมวางช่อดอกไม้ลงอย่างบรรจง
" สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่เมงุมิ "
บีลีฟหัวเราะเบาๆก่อนจะเหลือบตาสีแดงฉานไปมองทางผู้มาใหม่
" มาช้า !!! "
เธอพูดทันทีเมื่อเห็นมิสชงและเลียฟที่โผล่มาพร้อมของกินมากมาย
" เพราะเราคิดว่าพี่เมงุมิต้องได้อาหารที่ดีที่สุดต่างหากล่ะ ! "
มิสชงว่าก่อนจะวางอาหารลงหน้าหลุมศพ
" ปีนี้พวกเราก็มีความสุขดีค่ะ "
เลียฟพูดทั้งรอยยิ้มขณะมองหลุมศพ
แต่หยาดน้ำใสก็ร่วงเผลาะลงมาจากตาสีแดงอย่างห้ามไม่อยู่
" คิดถึงจังเลยพี่เมงุมิ "
มิสชงรีบเข้าไปเช็ดน้ำตาให้เลียฟทันที
" อย่าร้องสิ พี่เขาคงไม่อยากเห็นเราร้องไห้... "
แต่ยังว่าไม่ทันจบน้ำตาก็ร่วงจากตามิสชงอีกคน
" ว่าแต่ฉัน นายก็ร้อง "
เลียฟพูดติดตลก แล้วบีลีฟก็ขัดขึ้นมาเสียงนิ่ง
" ทำไมพี่ต้องตายนะ ? "
" น่าจะอยู่ด้วยกันกับพวกเราอีกสักหน่อย "
ก่อนที่ทั้งสามคนจะร้องไห้โฮหน้าหลุมศพ
... ทำแบบนี้ทุกปีตั้งแต่เธอตายไป ...
และคนที่ทำให้เธอต้องตายไปก็ไม่ใช่ใคร ... แต่เป็นตัวผมเอง ...
คินได้แต่มองภาพหลุมศพของเมงุมิ
... สุขสันต์วันเกิดนะเมงุมิ ฉันขอโทษที่ทำตามคำขอของเธอไม่ได้ ...
แต่เด็กๆพวกนั้นเขารักเธอ ... เธอน่ะ เป็นพี่สาวที่วิเศษมากเลยล่ะ
=================================
" ฉันน่ะนะ [ อยากให้นายช่วยเด็กสัก 3 คนหน่อยสิ ] "
คำพูดของเธอในวันนั้น
เหมือนกับการฝากฝังก่อนจากโลกไปไม่มีผิด
....
2 เดือนต่อมาเมงุมิก็ตายลงเพราะผมเอง
ขอโทษนะ ... ผมน่าจะตายแทนเธอแท้ๆ
ขอโทษจริงๆนะ เมงุมิ ...
===================================
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น