โลกหลากสีของราชินีบ้าหัว

ลำดับตอนที่ #60 : [Special] Junai RISUTOREINTO

:)  Shalunla

ที่เขียนว่า [SPECIAL] เนี่ย เพราะอันเนี้ยยยยยยยยย

คือฟิคแต่งให้เป็นของขวัญวันเกิดพี่โคโนมิค่ะ

สุขสันต์วันเกิดนะคะ 13/04/13 #เลยมากี่ชาติแล้วหล่อน

จะเดือนหนึ่งแล้วนะคะที่หนูเบี้ยวฟิคพี่ ขอโอกาสแต่งให้เลยนะคะ 




#โอ้ยโทมะ... ฉันสาบานว่าจะหมุนGacha ให้ได้นาย ฮือววววววว

 

เด็กหนุ่มเจ้าของผมสีเหลืองทองเช่นเดียวกับสีตายืนยิ้มอยู่หน้าประตูโบสถ์เหมือนเช่นเคย

ร่างเล็กเจ้าของผมสีดำค่อยๆเปิดประตูออกแล้วหันไปยิ้มให้คนที่ยืนอยู่หน้าประตูพร้อมตุ๊กตาหมีตัวใหญ่

" วันนี้ตัวใหญ่จังเลยนะคะ... "

บีลีฟเริ่มทักพร้อมรับตุ๊กตามาจากคนตรงหน้ามากอดไว้

" ก็นะ... แล้ววันนี้พี่กะจะชวนบีลีฟไปเที่ยวด้วยกันหน่อยน่ะ "

เดมิทรี่พูดพร้อมยิ้มแบบเจ้าตัว ก่อนจะดึงตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ในมือบีลีฟคืนมาที่ตัวเอง

พร้อมทั้งแลบลิ้นให้คนตัวเล็กกว่าอย่างหยอกล้อแล้วพูดขึ้น

" ถ้าอยากได้ตุ๊กตาก็ต้องไปกับพี่นะ ? "

คนผมดำยืนนิ่งพร้อมตวัดตาสีแดงมองตุ๊กตาตัวใหญ่ในมือคนตัวสูงตรงหน้าก่อนจะพยักหน้ารับ

... วันนี้ก็ไม่มีเวรต้องทำอะไรที่โบสถ์ด้วยนี่นะ ...

แล้วบีลีฟก็ขอตัวไปแต่งตัวให้ดีๆ ก่อนจะหายเข้าไปในโบสถ์เป็นเวลาเกือบ 15 นาที

แล้วโผล่ออกมาอีกทีทั้งชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นดูสบายๆ

" พร้อมแล้วค่า! "

บีลีฟพูดยิ้มๆ แต่เดมิทรี่ก็ไม่พูดอะไรอีก คนตัวสูงเบนสายตาออกจากร่างเล็กกว่า

บีลีฟจึงทำได้แค่งง ขณะมองตามร่างสูงกว่าที่เบือนหน้าหนีจากเธอไป

" ...งั้นเราไปขึ้นรถกันก่อนดีกว่า"

เดมิทรี่พูดแล้วเดินนำบีลีฟไปทางรถคันงามของเขาที่จอดเด่นหราอยู่หน้าโบสถ์โชว์ออร่ารวย

...

คนตัวเล็กได้แต่นั่งเกร็งอยู่บนรถคันหรู เพราะไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาเลย

ทำให้บรรยากาศในรถมันเลวร้ายสุดๆไปเลยทีเดียว...

" ...พี่เดมิทโกรธอะไรบีลีฟหรือเปล่าคะ? "

สุดท้ายบีลีฟก็ต้องเริ่มพูดก่อน เดมิทรี่ชะงักนิ่งไปกับคำถามนั้นก่อนจะหันไปยิ้มละไมให้คนตัวเล็ก

" เปล่านี่... "

" งั้นทำไมพี่ไม่ยอมมองบีลีฟเลยล่ะคะ ?"

คนตัวเล็กยังถามต่อไปหยุด 

" ก็... บีลีฟ... ใส่ขาสั้น... "

เดมิทรี่พูดเสียงเครือๆ ใบหน้าเริ่มขึ้นสีแดงเรื่อเมื่อนึกถึงขาขาวๆของคนข้างๆ

และเมื่อเดมิทรี่ทำปฏิกริยาอย่างนั้น คนที่อยู่ข้างเขาอย่างบีลีฟก็อดเขินตามไม่ได้เช่นกัน

...

ทั้งคู่มองวิวไปแทบจะรอบเมืองแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ

จนกระทั่งเดมิทรี่ตัดสินใจพูดทำลายความเงียบ...

" บีลีฟ... มีคนที่ชอบหรือยัง? "

ถึงแม้จะแปลกใจกับประโยคคำถามของเดมิทรี่แต่บีลีฟก็ตอบตามตรงไป

" ...เอ่อ... ยังค่ะ "

สิ้นคำนั้น คนผมเหลืองที่นั่งนิ่งมาตลอดทางก็กลับมายิ้มแย้มแจ่มใสแบบปกติ

" อ้อเหรอ... ดีจังนะ ~ "

เดมิทรี่พูดยิ้มๆ ก่อนจะหยุดรถเพื่อให้คนข้ามทางม้าลาย แล้วก็พูดต่อ

" แล้วคุณอาคิระล่ะ ? "

แม้จะยังคง งงกับท่าทีของคนตรงหน้าที่เปลี่ยนไป แต่บีลีฟก็ตอบไปตามปกติ

" ชอบค่ะ... "

เดมิทรี่ขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะถามต่อ

" แล้วคุณเอลริคล่ะ ? "

" ...ก็ อาจจะชอบค่ะ "

แล้วเขาก็ขับรถต่อไปเรื่อยๆ ภายใต้บรรยากาศนิ่งเงียบเช่นเดิมเหมือนตอนแรก

ก่อนที่เดมิทรี่จะจอดรถไว้ข้างทาง พร้อมถอนหายใจหนักหน่วงแล้วหันไปสบตาสีแดงของบีลีฟอย่างจริงจัง

" ตกลงมีคนที่ชอบหรือเปล่าน่ะบีลีฟ!? "

" ...ที่บีลีฟบอกว่าชอบเมื่อกี้ไม่ได้หมายถึงในแง่คนรักนี่คะ! "

บีลีฟแย้ง ในใจเริ่มสับสนอย่างหนักกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของพี่ชาย(ไม่แท้)ที่แสนดีของตัวเอง

เดมิทรี่พ่นลมหายใจออกมาก่อนจะใช้แขนคร่อมร่างเล็กไว้กับบานประตูรถปิดทางหนี

" ...งั้นพี่ก็ยังมีโอกาสใช่ไหม ? "

เดมิทรี่พูดพร้อมจ้องตาคนตัวเล็กกว่าอย่างจริงจัง

และเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปเขาก็หัวเราะขึ้น พร้อมยกมือขึ้นยีผมสีดำของคนตัวเล็กกว่าจนยุ่ง

" พี่ล้อเล่นน่ะ "

ว่าจบก็กลับไปขับรถต่อ ส่วนบีลีฟก็ถอนหายใจยิ้มๆ

...

คนที่บีลีฟชอบจะเป็นใครไปได้ล่ะ ?

ก็ต้องพี่อยู่แล้ว พี่แน่นอน ต้องเป็นพี่เท่านั้นนั่นแหละ!!

ก็พี่ทำเพื่อบีลีฟขนาดนี้!!!

... พี่เคยมั่นใจว่ามันจะต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ ...

แต่เมื่อกี้... หน้าบีลีฟไม่ได้บอกว่าชอบพี่มากกว่าฐานะพี่น้องเลย ...

เห็นที... พี่คงซ่อนอยู่หลังฉากต่อไปไม่ได้แล้วล่ะมั้ง ?



=====================================


จบแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยย

เพราะไอๆอัพอะไรยันๆ (คุณฮินะ) เลยทำให้นึกถึงของขวัญของพี่โคโนมิ

แล้วก็ตอนนั้นฟังเพลงของจัสตินอยู่ มันเหมือนมีพลังงานบางอย่าง...

#พี่โคโนมิชอบจัสติน #ตอนนั้นหลอนมาก...

ก็ขอบคุณเธอนะคะ ที่ทำให้เราอัพได้ เย้ววววววววว \(u_u)/

ตอนแรกเกือบไม่ได้อัพ มัวแต่เสพรูปโทมะ #เวลล์กำ

พอล่ะๆ ฮาาาาาาาา