คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love between
ตกลงระหว่างเราสองคนมันคืออะไร ทำเหมือนใครๆก็เป็นคนพิเศษสำหรับเค้า ทำเหมือนว่าผมก็สำคัญเท่าๆกับคนอื่น…. มันไม่สนุกแล้วนะ ลี บยองฮอน !!!
ใบหน้าหวานที่บูดบึ้งของสมาชิกสุดเหวี่ยงของวงทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าไปทักได้แต่นั่งสงสัยกันเงียบๆ แม้แต่ลีดเดอร์อย่างแคปยังทำได้แค่มองอยู่ห่างๆเพราะทุกคนรู้ว่าเมื่อ ลีชานฮี เจ้าแห่งการเหวี่ยงอารมณ์เสียขึ้นมาเมื่อไหร่นั่นแหละวันนั้นเป็นวันฝนตกฟ้าครึ้มของทีนท็อป…
คนหน้าหวานจิ้มไอแพดก่อนจะชักสีหน้าบึ้งตึงกว่าเดิม รูปในจอ ผู้ชายสองคนที่กอดกันกลางคอนเสิร์ตก่อนจะกดดูคลิปแฟนแคมที่แฟนคลับถ่ายและอัพลงในเว็ปคาเฟ่ของวงตัวเอง
“มันจะมากไปแล้วนะบยองฮอน ไอ้ตี๋ ไอ้หน้าก็อตซิล่า ไอ้เตี้ย”
เสียงบ่นงึมงำๆพร้อมกับกระแทกไอแพดเครื่องใหม่ลงบนโซฟาอย่างแรงแล้วเดินเข้าห้องไป หลังจากแผ่นหลังบางๆหายลับไปในห้อง เนียลรีบไปที่โซฟาก่อนจะหยิบไอแพดมากอดโอ๋ราวกลับมันเป็นลูก
“โมโหใครทำไมต้องมาลงที่ลูกรักผมด้วยเนี่ย”
แคปที่นั่งมองอีกคนโอ๋ลูกรักก็ได้แต่หัวเราะขำๆออกมา “สมาชิกในวงมีใครเต็มบ้างไหมเนี่ย” แคปได้แต่พูดในใจ เพราะถ้าพูดออกไปคงไม่พ้นโดนลูกถีบในตำนานของคนบ๊องแน่ๆ
“กลับมาแล้วครับบบบบ”
เสียงของริคกี้ดังลั่นหอก่อนจะตามด้วยเสียงหัวเราะที่แสนคุ้นหู ใบหน้าหวานหงิกงอก่อนจะซบลงบนตุ๊กตาตัวโปรดขาเรียวยืดก่อนจะคว่ำตัวนอนลง ความหงุดหงิดก่อตัวขึ้นในใจและเหมือนว่าพร้อมที่จะอาละวาดทุกเมื่อ ชานฮีพยายามข่มใจก่อนที่จะเผลอหลับไป
“ขนาดนอนยังหน้าบึ้งตึงเลยนะคนสวย”
บยองฮอนเดินเข้ามาให้ห้องจะมาตามคนสวยไปกินขนมที่ซื้อมากลับกลายเป็นว่าอีกคนหลับสนิท หน้าหวานสวยบึ้งตึงยามหลับไหลกับคราบน้ำตาที่เกาะตามแพขนตาก็รู้ว่าต้องไม่พอใจอะไรเค้าสักอย่าง ยิ่งเนียลบอกว่าเจ้าตัวเป็นยังงี้ตั้งแต่รู้ว่าเค้าออกไปกับริคกี้แต่เช้าก็พอจะเดาๆได้ว่าคนคิดมากที่นอนหลับอยู่ตอนนี้เป็นอะไร
“คิดมากอีกแล้วนะครับ รู้ไหมว่าบยองคนนี้น่ะรักลีชานฮีคนเดียว มองอยู่แค่คนเดียว คิดมากแบบนี้ปล้ำเป็นเมียแต่งงานเลยดีไหมหื้ม”
จมูกโด่งๆกดลงบนแก้มนุ่มหลายต่อหลายฟอด ก่อนที่จะหยิบผ้าห่มมาห่มให้อีกคน บยองฮอนคิดว่าเล่นๆถ้าคนหน้าหวานตื่นมาเห็นเค้ากำลังลักหลับจะโดนอะไรบ้างไม่อยากจะคิด
“เข้าไปนานมากนึกว่าพากันหลับไปแล้วนะเนี่ย”
บยองฮอนยักไหล่นิดๆก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟากว้างแล้วหยิบขนมมออกจากถุงเก็บไว้คนที่กำลังหลับไม่รู้เรื่อง คนในวงมองเป็นตาเดียวก่อนจะล้อทางสายตาอย่างขำๆ
“ไปพวกเราแยกย้ายๆ เดี๋ยวเจ้าแม่ตื่นมาจัดการเจ้าพ่อเราจะโดนไปด้วย”
แคปพูดขำๆก่อนจะลุกเดินออกจากห้องนั่งเล่นเข้าห้องตัวเองไป เนียล ชางโจ และริคกี้พยักหน้าหงึกๆก่อนจะระเห็จตัวเองไปเล่นเกมให้ห้องทิ้งตัวก่อปัญหาไว้คนเดียว บยองฮอนส่ายหน้าแล้วหยิบหนังสือที่ซื้อมาเมื่อเช้าขึ้นมาอ่านฆ่าเวลารอคนสวยตื่น
“คนอื่นไปไหนหมด”
บยองฮอนหันขวับไปทางคนที่ยืนหน้าบูดแต่ตาใสๆนั่นยังไม่เปิดมือบางสอดเข้าไปในเสื้อก่อนจะเกายุกยิกๆ จนทำให้เห็นหน้าท้องแบนราบ คนหน้าหล่อส่ายหัวก่อนจะหิ้วถุงขนมเดินไปที่อีกคนที่หาววอดๆแล้วลากเข้าห้องไป
“สงสัยงานนี้คดีพลิกผมว่าเจ้าแม่โดนเจ้าพ่อแน่ๆ” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
ชานฮีหน้าบูดบึ้งก่อนจะสะบัดมืออีกคนออก นั่นยิ่งเพิ่มความไม่พอใจให้คนที่อารมณ์คุกกรุ่นเข้าไปใหญ่มือหนากระชากอีกคนเข้ามากอดจนแน่น ยิ่งร่างบางดิ้นเท่าไหร่บยองฮอนก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเท่านั้น
“อย่ามาเนียนปล่อยเราด้วย”
“ไม่ปล่อยไม่เนียนทำไมกอดเมียตัวเองผิดตรงไหน”
ชอนจีทุบไปที่ไหล่กว้างหลายๆครั้งไม่รู้เพราะเขินหรือเพราะอะไร บยองฮอนรวบรัดช้อมือก่อนจะจับให้อีกคนนั่งลงบนตักมือหนาเลือนไปกอดเอวบางไว้แทน
“อย่ายืนล้วงแคะแกะเกาอะไรในที่โล่งแจ้งได้ไหม รู้ไหมว่ามันโป๊ คนอื่นเห็นหวงได้ยินไหมว่าหวงมากไม่อยากให้ใครเห็น เสื้อกล้ามก็เหมือนกันพยายามอย่าใส่ไปนู้นนี่บยองฮอนไม่พอใจนะครับลีชานฮี”
“ที่บยองฮอนยังกอดคนนู้นคนนี้ไปทั่วได้เลยไปจิ๊จ๊ะกับริคกี้ จูบนางเอกเอ็มวีอะไรเยอะแยะร้อยพันอย่าง อย่าทำได้ป่ะครับรู้ไหมว่าลีชานฮีก็หวงแม้จะไม่รู้ว่าตอนนี้จะหวงในฐานะอะไรก็เห่อะ”
บยองฮอนกอดเอวบางแน่นขึ้น ก่อนจะสบตาคนที่กำลังทำหน้าบึ้งๆขัดกับหน้าสวยๆ
“ทำขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรอครับว่าลีบยองฮอนคนนี้ให้ลีชานฮีอยู่ในฐานะไหน”
“แต่คุณบยองก็ไม่เคยทำอะไรให้คุณชานฮีคนนี้รู้สึกว่ามันชัดเจน”
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมามีแต่เสียงของเครื่องปรับอากาศในห้องที่ดังขึ้นมา ชานฮีค่อยๆเอามือไปโอบคอหน้าหวานซุกลงที่ไหล่ลาดของอีกคน
“บยองรักจี้มากนะ ถึงบางครั้งบยองจะแสดงออกมาจนเหมือนล้อเล่นเหมือนไม่จริงใจแต่ทุกอย่างบยองทำเพราะว่าคนที่บยองอยากจะทำอยากจะแกล้งอยากจะยอมคือจี้ คือลี ชานฮี คนนี้คนที่กอดบยองอยู่คนที่บยองอยากกอดตลอดไป คนที่บยองรักคนที่อยากจะดูแลไปตลอดชีวิตคนที่หวงห่วงมากกว่าใครๆทีนี้รู้หรือยังว่าบยองรักจี้มากแค่ไหนแล้วจี้ก็อยู่ในฐานะอะไร”
เสียงสะอื้นเล็กๆที่ร่างบางเก็บกลืนหลุดออกมา แขนบางๆกอดอีกคนแน่นกว่าเดิม หน้าหวานซบเงยขึ้นจากไหล่ก่อนจะร้องไห้งอแงเหมือนเด็กน้อย มือหน้าลูบหลังอีกคนเบาๆ เหมือนส่งต่อความรักให้อีกคน
“โอ๋เอ๋ๆเด็กน้อยชานฮีของพี่อย่าร้องนะครับ เดี๋ยวตาบวมไม่สวยนะครับปวดตาด้วยไม่เอานะคนดีไม่ร้อง”
“ฮึกๆเค้าไม่ได้ร้องซะหน่อยบยองอย่าฮึก…มั่วเค้าฮึก…เปล่า”
หน้าหล่อค่อยๆจูบลงบนเปลือกตาที่ชุ่มไปด้วยน้ำตา นิ้วเรียวเกลี่ยผมอีกคนแล้วเช็ดน้ำตาอย่างเบามือ ชานฮียิ้มก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มสากของอีกคนแรงๆ
“ขอบคุณนะ รักบยองรักที่สุดจี้รักบยองนะหวงเหมือนกัน”
“รู้ไหมว่าหัวใจของบยองน่ะชื่อ ลี ชานฮี”
จบ.
เฮ้ออออออขอเริ่มแต่งใหม่นะคะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ ^^
ความคิดเห็น