[ Daniel ] คุณผู้ชายสายบีบอย
[ไม่ทราบว่าคุณแดเนียลจะไปทางไหนดีคะ ทางของฉัน หรือทางของเธอ?]
คุณแดน : ทางของลูกผู้ชายครับ
[......]
[ช่วยกรุณาออกไปจากนิยายเรื่องนี้ด้วยค่ะ]
คุณแดน : แต่ผมจ่ายเงินสนับสนุนไปเต็มที่แล้วนะครับ
[...แล้ว?]
คุณแดน : ผมก็ต้องได้อยู่ในเรื่องนี้สิครับถามอะไรไม่ฉลาด
[งั้นเชิญไปเป็นต้นไม้หลังส้วมตรงนั้นได้เลยค่ะ ทางเราจะได้รีบดำเนินเนื้อเรื่องต่อ]
คุณแดน : แต่ผมอยากเป็นพระเอก
[ "ทีมงาน : ก็เรื่องของเอ็งสิฟระ!" ]
[ช่างเถอะค่ะ ทีมงานเตรียมเปิดเรื่องนะคะ!]
คุณแดน : อ้าวเฮ้ย...เดี๋ยวดิ!
[ทีมงาน : โอเคครับ เตรียมพร้อมนะครับนางเอกก็ด้วย]
[โอเคค่ะ นับพร้อมกันนะ]
5
4
3
2
1
{ [ Daniel ] คุณผู้ชายสายบีบอย!}
[ คังแดเนียล ]
"คังแดเนียล"
คุณแดน : ครับ ?
"ช่วยแนะนำตัวเองในนิยายกึ่งวาไรตี้เรื่องนี้ด้วยครับ"
?
"ความสุขของผมคือความสุขอันมากล้นอันได้มาจากความพยายามอันยากเย็น ความทุกร์ของผมคือช่วงเวลาที่จะนำพาไปหาความสุขเมื่อค้นพบเส้นทางนั้น และทางของผมคือทางของลูกผู้ชาย เมื่อค้นหามันไม่เจอ ผมจะทำการดีลีทมันออกจากหัวสมองทันทีครับ เพราะความสุขอันสูงสุดคือการไม่ค้นหามันเพิ่มเติมไปมากกว่านี้"
#คุณแดนคนคูรร2017?
[ฮวัง ทาร์บอน]
"คุณทาร์บอน"
ทาร์บอน : คะ?
"รู้นี่ครับว่าต้องทำอะไร"
ทาร์บอน : นี่แบ่งมาตรฐานกันรึเปล่าคะ?
"เชิญพูดเลยครับ"
......ชิส์
"ความสุขของฉันคือความทุกข์อันไม่สิ้นสุด ความทุกข์ของฉันคือแรงกระตุ้นที่น้อยนิด ทางของฉันคือทางของอิสตรีที่ผู้ชายมักอ่านไม่ออก นี่คือนิยายซึ่งยากจะอธิบายถึงความนัยทางความรู้สึก แต่จงจำไว้ว่าผู้คนมักมีความรู้สึกที่หลากหลายตลอดเวลาเราคิดอะไรมากมายกว่าที่แสดงออกมาในเจตนาเดียว สตรีเรียกสิ่งนั้นว่ามารยาหรือจะพูดให้แบบสุภาพชนก็คือ การกระทำที่ถูกไตร่ตรองออกมาแล้วนั่นเอง และคุณผู้ชายต้องกล่าวขานสิ่งนั้นว่า
ความประมาท"
#ทาร์บอนคนคูลที่แท้เทียม2017?
_________________________________
ทักท่านผู้อ่านที่น่ารักเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราแต่งขึ้นเพราะอยากจะมโนกับเมนตัวเองเหมือนคนอื่นเขาบ้างค่ะ 555
อันนี้เราแอบหนีมาคลายเครียดด้วยเพราะอีกแอคนึงนิยายกำลังดราม่าเลยหนีมาเขียนเรื่องนี้
ด้วยแอคนี้ เพราะโปรไฟล์แอคนี้มันช่างใสสะอาดไร้มลทินเหลือเกิน 555
ขอบคุณที่เข้ามาน้า
ความคิดเห็น