คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ครั้งแรก I
…………นัท แฟนคนแรกของซิน……………
………..ซิน ผู้ชายที่ผ่านมาในชีวิตนัท…......
แค่คำจำกัดความสั้นๆที่กล่าวถึงอีกผ่ายของทั้งคู่ เท่านั้นก็สะท้อนให้เห็นอะไรได้หลายอย่างจนไม่ต้องการคำพูดใด ร่างบางอ่านไดอารี่ของตนเองอย่างสุขสมอยู่บนเตียงกว้างอันแสนนุ่ม ร่างบางกลิ้งขลุกขลักบนเตียงเพราะความเขินอายจนผมยาวสลายทั่วไปทั้งหมอน บันทึกไดอารี่หน้าแรก Sinstory เจ้าของไดอารี่นั่งตัดข้อความเป็นตัวอักษรเป็นคำๆมาเรียงต่อกันอย่างตั้งใจ ร่างบางเปิดไดอารี่หน้าถัดมา มุมขวามีรูปผู้ชายคนนึง..คนที่เขารักสุดหัวใจ
“นัท ซินรักนัทนะ ถึงแม้ว่าเราจะพึ่งรู้จักกันแต่..ก็รักมาก” ประโยคแรกถูกเอื้อนเอ่ยออกจากปากบางก่อนมือเรียวหยิบปากกาบรรจงเขียนลงข้างๆรูป
‘นัท แฟนคนแรกของซิน’
นัทจ๋า..ซินชอบนัทมากเลย ชอบมากๆตั้งแต่ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก ครั้งนั้นซินจำได้ดีนัทพาคุณป้าคนนึงมาโรงพยาบาล พอรู้จักกันมาเลยรู้ได้ว่านัทใจดีชอบช่วยเหลือผู้อื่น แต่นัทจ๋า..ทำไมนัทใจร้าย ใจร้ายกับซินจังเลย’
ติ๋งง หยดน้ำใสไหลออกจากตาเรียวของผู้ป่วยที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง น้ำใสๆหยดลงบนหน้ากระดาษเปล่า มือบางปัดหยดน้ำตาให้ออกจากเรียวหน้าสวยเพราะกลัวจะเลอะเทอะหน้ากระดาษอีก มองรูปแล้วก็ได้แต่ยิ้ม มือบางสั่นเทิ่มปล่อยปากกาลงก่อนจะปิดสมุดไดอารี่ลงช้าๆ
ไม่เขียน…ไม่อยากเขียนอีกต่อไปแล้ว
ยิ่งเขียน…ก็ยิ่งคิดถึงมากเท่านั้น
นัทไม่รู้หรอกว่าการที่เขาตื่นมารอนัททุกๆวัน หวังว่าสักวันหนึ่งนัทจะเข้ามาหา จะเข้ามากอดปลอบเขาเหมือนเดิม …..นั่นคือสิ่งที่ ‘นัท’ ไม่รู้
นัทไม่เคยรักกัน…….นั่มก็คือสิ่งที่ ‘ซิน’ ไม่รับรู้เหมือนกัน
วันวาเลนไทน์..ปีที่แล้ว
กรุ๊ง..กริ๊งง ทันทีที่ประตูคอนโดที่เขากับนัทใช้ชื่อร่วมกันถูกเปิดออกระฆังใบเล็กี่ถูกแขวนไว้เหนือประตูก็ส่งเสียง คนร่างบางมองกวาดไปทั่วรอบๆห้อง ก็พบว่ามันแปลกตาไปกว่าทุกวัน ภายในห้องสีขาวถูกตกแต่งด้วยดอกไม้นานาชนิด ส่งกลิ่นหอมคละคลุ้งทั่วห้อง บนผนังสีขาวถูดสติ๊กเกอร์ติดทับเป็นร้อยๆดวง สติ๊กเกอร์รูปหัวใจเหล่านั้น ถูกร้อยเรียงให้เป็นรูปหัวใจดวงใหญ่ แต่ที่น่าแปลกใจกว่านั้นก็คือ กล่องสีแดงเล็กๆบนโต๊ะกลมที่วางอยู่กลางห้อง ร่างบางเดินเข้าไปภายในมือบางปิดประตูลงเบาๆเดินมาจนถึงกลางห้อง กล่องเล็กๆสีแดงวางอยู่ตรงหน้า กระดาษโน้ตเล็กๆถูกวางบนโต๊ะ ‘ให้…ซิน ของนัท’
แกร๊ก ประตูห้องนอนถูกเปิดออกจากใครอีกคน นัทเดินออกมาจากห้องนอนที่เรานอนด้วยกันทุกๆคืน กุหลาบช่อโตจากนัทมอบให้คนตรงหน้า ซินรับช่อดอกไม้ไปถือในมือด้วยหัวใจพองโต ร่างสูงดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนจะก้มลงจนลมหายใจร้อนสัมผัสกับหูบางของคนตรงหน้า “เป็นแฟนนัทนะครับ”
การที่เราจะยอมรับความรักจากคนๆนึง เราต้องให้ความรักเค้ามากแค่ไหน
……ผมก็ให้นัทไปเท่านั้นแหละครับ
“นัท^+++^” ผมรีบก้าวขายาวเข้าหาร่างสูงที่กำลังนั่งหน้าวุ่นอยู่กับเอกสารกองโต
“อ้าวซิน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ร่างสูงปละออกจากเอกสารกองโต มองคนตรงหน้าก่อนจะส่งยิ้มหวาน
“เพิ่งมาเมื่อกี้เอง..อะ นี่ซินซื้อมาฝาก ” มือบางยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลให้คนตรงหน้า เหมือนจะเป็นขนมหวานที่นัทชอบ
“ นัทเปิดนะ ”
“อื้อ เปิดสิ” ผมพยักหน้าตอบรัวๆ
“ว้าวว ช็อคโกแลตบราวนี่หนิ”
“อื้มมม ซินทำเองเลย นัทชอบรึเปล่า” ซินถามออกไปเก้ๆกังๆ
ร่างสูงยิ้มกริ่ม วางถุงขนมลงบนกองเอกสารกองโต มือหนาคว้าหมับเข้าที่เอวบางดึงรั้งจนคนตัวเล็กลงมานั่งบนตัก ริมฝีปากหนาไล่ระเรี่ยใบหูก่อนจะกดจูบเบาๆ
“ชอบสิ แต่ชอบคนทำมากกว่า” ฟอดด สันจมูกโด่งกดลงบนแก้มนุ่มจนขึ้นสีแดงระเรื่อ ใบหน้าหวานเอียงไปทางอื่น หลบสายตาคนที่พึ่งหอมเขาฟอดใหญ่
“นัท ปล่อยซินก่อนเดี๋ยวมีคนมาเห็นหรอก”
“แล้วทำไมล่ะ ลูกเจ้าของบริษัทซะอย่างใครจะมาว่า หื้มม?” ฟอดด หอมลงไปที่หลังหูบาง ก่อนจะออกแรงกอดรัดแน่นกว่าเดิมเสียอีก
ใช่แล้วหล่ะ นัทน่ะเป็นลูกเจ้าของค่ายเพลงขนาดใหญ่แถมยังพ่วงทำแหน่งผู้บริหารรองต่อจากพ่อ อนาคตของนัทน่ะฉายแววเติบใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
ไม่เหมือนเขา…..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เราเจอกันที่บาร์ขายตัว
ความคิดเห็น