30 Minutes

:รู้ไหม ว่าทุกครั้งที่ซีเห็นพี่เขาคนเดิม ทุกๆวัน สถาที่เดิม เวลาเดิม อารมณ์มันเหมือนเราเจอคนที่ทำให้หัวใจเราเต้นแรงทำให้หลั่งสารอะดรีนาลีนออกมา พอได้มองได้หันไปเจอ พ้นจาก7:30เป็น7:31 ทุกอย่างก็เหมือนเดิมอ่ะเติ้ล เราหันกลับมา หันไป ก็เจอแต่โต๊ะว่างๆ สุดท้ายก็ไม่มีไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น ต่างคนต่างเดินหายออกจากกัน เหมือนที่หันไปเจอกันเป็นเเค่เพียงอารมณ์ชั่วขนณะ เหมือนความฝัน มันก็แค่นั้นอ่ะเติ้ล....................

:ผมนั่งกุมขมับตัวเองพร้อมคิดถึงหน้าไอ่เด็กหน้าหวานคนนั้น คิดแล้วผมก็ได้แต่นั่งยิ้มไปคนเดียว ผมไม่รู้จะเริ่มตามหาน้องยังไงผมรู้แค่ น้องมันอยู่4 แต่ยังไงผมก็จะตามหาน้องให้ได้   รอพี่นะ ไอ่เจ้าเด็ก.........

ปล.พึ่งหัดแต่ง ถ้าผิดพลาดตรงไหน ขอโทษนะคะ ติชมได้เลยค่ะ