โดยปราศจากรัก

ดารัณ แต่งงานกับ ภูรินท์ เพราะ 'ความรัก' แต่เขาแต่งกับเธอเพราะ 'ความจำเป็น'เธอวาดฝันถึงครอบครัวที่สมบูรณ์ เขาคาดหวังว่าสักวันจะได้หย่า ความแดารัณ แต่งงานกับ ภูรินท์ เพราะ 'ความรัก'

แต่เขาแต่งงานกับเธอเพราะ 'ความจำเป็น'

เธอวาดฝันถึงครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่เขาคาดหวังว่าสักวันจะได้หย่า

ความแปลกของความรักคือสุดท้ายแล้ว...คนที่ไม่ได้รักมักเป็นฝ่ายชนะเสมอ

ถึงเวลา ฝันของดารัณก็ไปต่อไม่ได้ แต่ความหวังของภูรินท์กลับได้เป็นจริง

ได้สิ...หย่าก็หย่า

ภูรินท์ ไม่คิดว่าเขาจะรักผู้หญิงที่ชื่อ ดารัณ เลย

เธอไม่มีอะไรที่เขาจะรักได้ลง

อย่างมาก...ก็แค่ 'ติดใจ'

แล้วไอ้ความติดใจนี้เองที่นำพาพ่อหม้ายอย่างเขาต้องวนกลับมาหา 'เมียเก่า' อีกครั้ง

รสชาติของน้ำพริกถ้วยเดิมหรือ เขารู้รสมันดีเลยล่ะ แต่ว่าตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์ได้กินมันแล้วสิ

แล้วไอ้คนที่บอกว่าไม่รักเมีย มันตายไปแล้วหรือไง ถึงได้มีแต่ผู้ชายท่ีนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้

ตัวอย่าง 

“อยากเป็นเมียผมดีนัก ผมก็จะเป็นผัวแบบที่คุณไม่กล้าฝันถึงเลยเป็นไง”

“เป็นยังไงคะ ผัว เอ่อ! สามีที่รัณไม่กล้าฝันถึง” ดารัณนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเขา

ภูรินท์ตั้งหม้อกาแฟบนเตา ก่อนจะเลื่อนสายตามามองคนพูด ใจหนึ่งอยากให้เธอรอดูเอง แต่อีกใจก็คิดว่าคนสมองน้อยอย่างดารัณคงจะไม่เข้าใจหรอก หากไม่พูดตรง ๆ

“ผัวที่ไม่ได้รักเมียเลยไง ไม่รัก ไม่มีของขวัญวันสำคัญ ไม่มีวันพิเศษ และบางครั้งก็...อารมณ์ฉุนเฉียวกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ หยาบคายเป็นนิจ ถ้าโมโหมาก อยากจะลงไม้ลงมือด้วย”

ดารัณลอบกลืนน้ำลาย

เป็นสามีที่เธอไม่กล้าฝันถึงจริง ๆ ด้วยแฮะ

“รัณรักคุณยักษ์ไปแล้ว ต่อให้คุณยักษ์เป็นจะยังไง...รัณก็รักค่ะ”

ปลกของความรักคือสุดท้ายแล้ว คนที่ไม่ได้รักมักเป็นฝ่ายแพ้เสมอ