[Short fic wonkyu] นายอยู่ข้างใน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 ฟิค วอนคยู

คู่ Y [ yaoi]  ไม่ชอบออกไป  ^^

เนื้อเรื่อง

 

"พี่ พี่ฮะ  พี่อยู่ไหนฮะ คุณน้ารอกินข้าวอยู่นะครับ"  เหมือนกำลังพูดอยู่กับอากาศ อยู่ไหนก็ไม่รู้ ข้าวน่ะข้าว จะกินมั้ย  คนตัวเล็กเริ่มหงุดหงิดนิดๆ


        "ฉันจะกินไม่กินมันคงไม่ได้ทำให้นายตายหรอกมั้ง ไอ้เหมียว" ตัวสูงอยากยั่วเล่น


        "ผมไม่ได้ชื่อเหมียวนะ ผมชื่อคยูฮยอน โจว คยูฮยอน!" เหมือนตัวเล็กจะไม่ชอบหนัก


        "ชื่อไหนก็เหมือนกันแหละน่า นายชวนฉันไปกินข้าวนี่ ไปดิ ^^" ตัวสูงตัดบทง่ายๆ  อะไรของเขาวะ ปั้ดโธ่!! มันน่าจับอัดสักทีถ้าไม่ติดที่เป็นลูกของเพื่อนแม่นะ ชิ!!

  
        "นายคิดว่านายเป็นผู้วิเศษหรือไง จะกินมั้ยน่ะช้าว" ตัวสูงที่เดินไปแล้วหันมาพูด


        "รู้แล้วน่า" หน้าตัวเล็กบอกชัดเจนว่าเคืองสุดๆ 



.........




"คยูฮยอนจ๊ะ วันนี้คุณแม่ของลูกจะมารับนะ เตรียมเก็บเสื้อผ้าด้วยนะจ๊ะ" หญิงสูงวัยพูดขึ้นกลางโต๊ะอาหาร


        "ครับ..."  ตัวเล็กหน้าหงอยลง  

        กลับแล้วหรอ ต้องกลับอีกแล้วสินะ อยากอยู่ต่อจังอยู่กับพี่ชาย...


        "นี่...นายไม่อยากกลับหรือไง" ตัวสูงกระซิบข้างหู


        "คือ..." ตัวเล็กก้มหน้าลง


        "ตอบมาสิ หรือว่า...นายอยากอยู่กับฉันหรอ"


        "อือ...งั้นมั้งครับ" ตัวเล็กตอบออกมาพร้อมกับใบหน้าที่สีแดงระเรื่อ  เฮ้ย!! คยูแกพูดอะไรออกไปวะเนี่ย เค้าก็รู้หมดดิวะ โอ้ย ไอ้เหมียวอยากตาย


        "แค่นี้แหละ ทำอย่างกับมีความลับ" ตัวสูงหันหน้าไปหาผู้เป็นแม่ "แม่ครับผมอยากให้คยูอยู่ที่นี่ต่อจังเลยครับ จะได้ให้ช่วยเรื่องติวก่อนสอบด้วย นะครับแม่" ตัวสูงออดอ้อนเหมือนนตัวเองเป็นเด็ก


        "จะดีหรอแต่น้องไม่ได้กลับบ้านเดือนนึงเลยนะลูก น้ายุนฮวาคงจะคิดถึงน้องแย่เลย"


        "แต่ผมก็คิดถึงคยูนี่ครับถ้าเขาไม่อยู่ผมคงเหงา...มากๆ" ตัวสูงที่เอาแต่ใจเสียงแผ่วลง จนคนตัวเล็กแอบเข้าข้างตัวเองไปนิดนึง  

  
        พี่เศร้าที่ผมกำลังจะไปจริงๆใช้มั้ยครับ อยากให้เป็นอย่างนั้นจัง ผมจะดีใจมากที่พี่อยากให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ


        "งั้น คยูฮยอนจ๊ะลูกอยากอยู่กับพี่เขามั้ยลูก"


        "ครับ อยากอยู่ ผมอยู่ที่นี่ได้เล่นได้เรียนรู้อะไรตั้งมากมายผมก็คิดว่าอยากจะขอคุณแม่ให้ผมค้างที่นี่ต่อครับ ^^"


        "งั้นก็แล้วแต่ลูกนะ แล้วจะให้แม่คุยให้หรือลูกจะคุยเองจ๊ะ"


        "ผมคุยเองฮะ ขอบคุณมากๆครับ ^^" ตัวเล็กไม่รีรอรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ห้องทันที   ได้อยู่ต่อแน่ๆงานนี้เรา วะฮะฮ่า   เหมือนตัวเล็กจะดีใจเกินเหตุจบไม่ได้มองทางเลย



        โป๊ก!!



        "โอ้ย!!  เจ็บๆๆ เสาบ้ามายืนขวงทางอยู่ได้ โอย เจ็บอ่ะ"  การกระทำของตัวเล็กสร้างความขบขันให้แก่ หญิงสูงวัยเป็นอย่างมาก   ไม่ต่างจากร่างสูงที่ดูมีความสุขเหลือเกินกับการกระทำของตัวเล็ก  


        เหมียวน้อยเอ๋ย ต่อให้เกิดอะไรขึ้น ต่อให้นายอยากไปจากที่นี่ ก็อย่าหวังเลยฉันไม่ยอมให้นายห่างจากฉันแน่นอน หึๆ


             





ห้องนอนของ คยูฮยอน







"ครับ  ครับแม่  ผมจะไม่ก่อเรื่องรบกวนคุณน้ากับพี่ซีวอนเลยครับ ครับ ขอบคุณครับแม่" ตัวเล็กดีใจเหมือนเด็กได้ของขวัญชิ้นวิเศษ  
ได้อยู่ที่นี่ต่อเป็นสิ่งที่คนอย่างเรามีความสุขมากที่สุดในตอนนี้เลย อยู่กับพี่ชาย อยู่ด้วยกัน อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปจัง


        "นี่...ไอ้เหมียว อยู่ใช่ป่ะ" ตัวสูงถือวิสาสะเปิดประตูออกและเข้ามาเหมือนห้องของตัวเอง


        "ไม่เคยมีใครสอนมารยาทพี่หรอ ว่าก่อนเข้าห้องคนอื่นต้องขออนุญาติก่อนน่ะ" ตัวเล็กบ่นซะชุดใหญ่


"นี่บ้านฉันนะ นายยังไม่ชินอีกหรอไง" ตัวสูงยิ้มเจ้าเล่ห์นึกถึงเหตุการณ์ครั้งก่อนที่ตนเปิดประตูโดยไม่ได้เคาะก่อน
และก็...เจอเจ้าเหมียวนอนอ่านหนังสือใส่กางเกงขายาวตัวเดียว แถมไม่รูดซิบอีกต่างหาก


"พี่!! คิดเรื่องนั้นอยู่ใช้มั้ย หยุดเลยนะ!" ตัวเล็กแสร้งเถียงกลบความเขินอาย


ตัวสูงเดินเข้ามาในห้องและลงกอนประตัวไว้ ไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวของเจ้าตัวเล็ก  (สูงไปไหนฮะพี่ : คยู)


"พ..พะ..พี่ล็อคประตูทำไม"


"ก็...ฉันอยากคุยกับนายน่ะ"


"แล้วทำไมต้อง..อุ๊บ อื้อ!" ตัวสูงเข้าประกบปากของตัวเล็กไม่อยากฟังคำถามร้อยแปดใดๆ ตอนนี้ฉันไม่อยากพูด แต่อยากกิน!


ตัวสูงค่อยๆเปลี่ยนองศาไปเรื่อยๆ มือซ้ายจับที่ต้นคอของตัวเล็กเพื่อให้ได้สัมผัสหวานมากขึ้น มือขวาโอบที่เอวคอดของตัวเล็ก
ตัวเล็กทั้งตกใจและทำอะไรไม่ถูกจะผลักออกก็ทำไม่ไดเลยเพราะตัวสูงตรงหน้าแข็งแรงกว่ามาก  


   ลิ้นร้อนค่อยๆแทรกเข้ามายังโพรงปากตัวเล็กสะดุ้งกับการรุกของตัวสูงลิ้นหนาไล่ตามลิ้นเล็กที่เลี่ยงไปมา แต่สุดท้ายตัวเล็กก็คล้อยตาม

        
        หวาน หวานจริงๆนายเริ่มทำให้ฉันตื่นเต้นขึ้นมาแล้วหึหึ    


        ตัวเล็กตัวอ่อนยวบเหมือนจะหมดแรงไปเลยแต่ก็ได้ตัวสูงที่คอยพยุงไม่ให้ล้มไป


ทำไมนายถึงอ่อนต่อโลกอย่างนี้นะ ช่างน่ารักจริงๆ
          
 

ตัวเล็กใกล้จะหมดลมหายใจอยู่รอมรอม เพราะร่างสูงเหมือนจะดูดกลืนลมหายใจไปทั้งหมด ตัวเล็กจึงทุบที่ต้นแขนของตัวสูง
เพราะจะขาดใจอยู่แล้วหายใจไม่ได้

 
          ร่างสูงถอนปากออกและมองร่างที่เหนี่อยหอบด้วยร่างที่แนบชิดกันทำให้ตัวสูงสัมผัสถึงก้อนเนื่อที่เต้นอยู่ข้างใน
มันเร็วมากๆ  มันทำให้ร่างสูงแทบอดใจไม่ไหวที่จะดำเนินไปฐานต่อไป


"พี่...แฮกๆ ทำไม" ตัวเล็กหอบอกกระเพื่อมอย่างไม่หยุดรีบกอบโกยอากาศอย่างรวดเร็ว


"นายมันไม่ค่อยรู้จักโลกเลยจริงๆนะ หึหึ" รอยยิมเจ้าเล่ห์ถูกส่งไปยังตัวเล็ก ตัวเล็กกำลังเพลีย และก็....


พรึ่บ

         "เฮ้ย คยูฮยอน ไอ้เหมียว ฮ่าๆๆ  โอ้ย แค่จูบนายเป็นลมเลยหรอ ฮ่าๆๆๆ แล้วถ้าฉันทำมากกว่านี้นายจะทำไงน้า...หึหึ เด็กเอ๋ยเด็กน้อย"
ตัวสูงอุ้มตัวเล็กขึ้นมาจะพาไปนอนที่เตียง
 


ไอ้เหมียวนี่มันเบา เบากว่าผู้หญิงซะอีกมั้งเนี่ย  นายกินแต่ผักหรอไงนะตัวถึงได้เบาขนาดเนี่ย แต่ว่า...ตอนนายหลับน่ารักมากเลยนะ
จะรู้ตัวมั้ยนะว่ารอยยิ้มและดวงตาของนายน่ะทำให้ฉันแทบบ้า


แล้วเจอกันนะเหมียวน้อยที่กำลังจะเป็นของฉัน ^^






.
................................
.




ครั้งแรกจะมี NC เลยมันก็ยังไงอยู่
ถ้าใครคิดว่ามันโอก็จะแต่งเรื่องยาวเลยค่ะ
ช่วยวิจารณ์หน่อยนะ ^^
แล้วจะมาเพิ่มต่อนะไม่ค่อยมีเวลา ^^