Short fiction เธอคือของหวง [นทแอป]

เนื้อเรื่อง

เช้ามืดวันใหม่ที่ห้องของฉัน

ฉันตื่นขึ้นมาพบกับใบหน้าหวานๆของพี่นท ที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่  ผมม้าเทของพี่นท ทำให้พี่นทที่น่ารักอยู่แล้ว น่ารักยิ่งขึ้นไปอีก เพราะเมื่อคืนวานมัวแต่งอนกันไปมา กว่าจะเข้าใจกันได้ก็ดึก จนในที่สุดพี่นทเลยต้องค้างที่คอนโดของฉัน ดีใจที่สุดที่ฉันยังมีพี่นทอยู่ข้างๆกัน ฉันขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ แล้วหอมแก้มพี่นทเบาๆ

พี่นทส่งเสียงร้องเล็กๆ ที่ฉันเข้าไปรบกวนการนอน เอามือปัดหน้าฉันออก

“อื้มมมม”

พี่นทลืมตา ร้องขึ้นมาอย่างตกใจ และขยับตัวออกห่าง

“เฮ้ยๆๆ”

ฉันยิ้มให้พี่นท

“555 พี่นท นี่แอปเอง”

“แอปอ่า ตกใจหมดเลย” พี่นทบ่นเบาๆ ขยับตัวเข้ามากอด แล้วหลับต่อ

“คนอะไรขี้เซาชะมัดเลย”

พี่นทหลับไปแล้ว ในขณะที่ฉันยังนอนลืมตา ด้วยความรู้สึกเขินๆ ที่ลมหายใจอุ่นๆของพี่นทมาสัมผัสเบาๆที่คอ มันกำลังทำให้ใจเต้นไปใหญ่แล้ว

ผ่านไป 20 นาที ที่ฉันต้องนอนนิ่งๆ

“แอป...หนาวจังเลย”

ไม่บ่นเฉยๆ พี่นทยังขยับเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น จนปลายจมูกสัมผัสกับลำคอ

“พี่นท...”

“..........”

พี่นทไม่ตอบอะไร ยังคงหลับต่อไป จนกระทั่ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พี่นทจึงลุกไปหยิบโทรศัพท์ และปล่อยให้ฉันเขินหน้าแดงอยู่ตรงนั้นเอง

“ใครโทรมาเหรอพี่นท”

“รับสายไม่ทันอ่ะ เบอร์แปลกๆน่าจะโทรจากต่างประเทศ สงสัยพี่เต้ยมั้ง”

“หืม...”

“พี่เต้ย เป็นเพื่อนพี่ที่อิตาลี สัปดาห์หน้าเค้าจะกลับมาเมืองไทย พี่ว่าจะพาพี่เค้าเที่ยว แอปไปด้วยกันนะ”

“แอปไม่คุ้นกับพี่เค้า พี่นทพาพี่เค้าเที่ยวเถอะ แอปกลัวพี่เค้าอึดอัด”

พี่นทยิ้ม

“ได้ๆ”

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกรอบ คราวนี้พี่นทรับทัน เพราะโทรศัพท์ยังอยู่ในมือ

“ฮัลโหล...พี่เต้ยจริงๆด้วย โทษทีค่ะ เมื่อกี้นทรับสายไม่ทัน”

“ค่ะ เดี๋ยวนทพาเที่ยวเอง พี่เต้ยอยากไปเดินชิลๆที่ไหนล่ะ”

“ไม่เป็นไร มาอยู่กับนทก่อนก็ได้”

“นานแค่ไหนก็ได้”

“หืม...หนาวขนาดนั้นเลยเหรอ พี่เต้ยต้องใส่เสื้อหนาๆนะ เดี๋ยวไม่สบาย”

พี่นทวางสาย จบบทสนทนาไปแล้ว แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันไม่จบ

“แอป พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”

“แอปจะไปด้วย”

“หา...ไม่ได้นะ พี่อาย” พี่นทเอามือปิดคอเสื้อไว้

“โธ่...พี่นทททท แอปหมายถึงถ้าพี่นทจะพาพี่เต้ยเที่ยวอ่ะ แอปจะไปด้วยทุกที่เลย”

“อ้าว ทำไมเปลี่ยนใจล่ะคะ”

“แอปเพิ่งนึกได้ว่า แอปอยากไปด้วยค่ะ”

พี่นทยิ้มแบบงงๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

______________________________

สัปดาห์ต่อมา พี่นทขับรถไปรับพี่เต้ยที่สนามบิน ด้วยรถสปอร์ตคันหรูสีขาวของพี่นท แน่นอนว่าฉันต้องขอไปด้วย

“โน๊ท นท นท” พี่เต้ยโบกมือไปมา แล้ววิ่งเข้ามากอดพี่นท

“นท...พี่ซื้อตุ๊กตาแช่น้ำมาฝากด้วยน๊า”

“เย้ๆๆ” พี่นทรับของฝาก ท่าทางดีใจ กระโดด เหมือนเด็กๆ

 

“แอปเปิ้ล นี่พี่เต้ย เป็นเพื่อนพี่ที่เพิ่งกลับจากอิตาลีค่ะ”

พี่เต้ยยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร พี่เต้ยเป็นผู้หญิงที่สวยน่ารักมาก หน้าคล้ายพี่นท ดูใจดี

“สวัสดีค่ะ” ฉันกล่าวทักทายพี่เต้ย

“แอปเปิ้ล เป็น...เอ่อ น้องสาวนทค่ะ” พี่นทแนะนำตัวฉันให้พี่เต้ยรู้จักบ้าง

หืม...มาถึงตอนนี้เริ่มจะอารมณ์ไม่ดีแล้วล่ะ

“คบกันมาตั้งนาน เคยเห็นแต่น้องชายนท ทำไมพี่ไม่รู้เลยว่านทมีน้องสาวด้วย”

“แอปเปิ้ลเป็นเพื่อนของนท เป็นน้องสาวที่นทสนิทมากค่ะ”

“อ๋อ” พี่เต้ยยิ้มให้

อืม...คำอธิบายเพิ่มเติมของพี่นทไม่ทำให้รู้สึกดีขึ้นสักนิดเลย

ฉันยืนหน้านิ่งๆ พี่นทเหลือบตามาแอบมองฉันนิดนึง

“ไปกันเถอะนะ” พี่นทพูด เราจึงช่วยกันยกกระเป๋าพี่เต้ยขึ้นรถ

ฉันงอนพี่นทมาก เลยเปิดประตูรถไปนั่งที่เบาะหลัง

“พี่ว่าจะไม่รบกวนนทนานหรอก แค่อาทิตย์เดียวพ่อกับแม่พี่ก็จะลงมาจากเชียงใหม่แล้ว”

เอ่อ...ฉันนึกว่าพี่นทจะขับรถไปส่งพี่เต้ยที่บ้าน เพิ่งรู้ว่าพี่เต้ยจะไปอยู่คอนโดพี่นท 1 อาทิตย์เต็มๆ

พี่เต้ยกดปุ่มเปลี่ยนเพลงที่เครื่องเล่นไปมา

“นท ยังชอบฟังเพลงนี้ เหมือนเดิมเลยนะ”

พี่นทเอื้อมมือมาปรับเสียงเพลงให้ดังขึ้น ไปๆมาๆพี่นทกับพี่เต้ยก็มือชนกันจนได้ พี่นทกับพี่เต้ยชักมือกลับพร้อมกัน

ฉันคิดว่า ตัวเองคิดถูกนะที่มาด้วย

“พี่นทคะ แอปบอกแล้วไง เวลาขับรถน่ะ ต้องมองไปข้างหน้า ถ้าจะปรับเสียง ก็ปรับตรงปุ่มที่พวงมาลัยสิคะ”

“ค่าๆ พี่แอป” พี่นท ตอบแบบล้อเลียน และส่งสายตาทะเล้นมาที่กระจกมองหลัง

ฉันง่วงมาก แต่ก็พยายามฝืนที่จะไม่หลับ แต่สุดท้าย มารู้ตัวอีกทีก็ถึงคอนโดพี่นทแล้ว

______________________________

เราช่วยกันขนของพี่เต้ยขึ้นลิฟท์มาที่ห้องพี่นท ฉันเปิดประตูห้องนอนที่ว่างอยู่ แล้วลากกระเป๋าพี่เต้ยเข้าไป

“น้องแอป เอากระเป๋าพี่ไว้ห้องนี้ก็ได้ค่า พี่ไม่อยากนอนคนเดียว เหงา” พี่เต้ยชี้ไปที่ห้องนอนพี่นท นี่พี่เต้ยรู้ด้วยเหรอว่าพี่นทนอนห้องไหน พี่เต้ยคงเคยมาที่นี่แล้วสินะ

“เออ...พี่เต้ย..คะ แอปอยู่ห้องนั้นกับพี่นทแล้วค่ะ”

“อ้าวเหรอ...งั้นไม่เป็นไรค่ะ พี่อยู่ห้องนี้ได้” พี่เต้ยตอบยิ้มๆ แล้วลากกระเป๋าเข้าห้องว่างไป

พี่นทเดินตามเข้ามายื่นแก้วน้ำผลไม้ให้ฉันและพี่เต้ย

“พี่เต้ย จะอยู่ห้องนี้เหรอ นอนห้องนทได้นะคะ”

“ไม่เป็นไรนท ก็นทแอปอยู่ห้องนั้นสองคนแล้ว พี่อยู่ห้องนี้ดีกว่า”

“หืม...” พี่นททำหน้างงๆ แล้วมองมาที่ฉัน

“พี่นท มาช่วยแอปหาของหน่อยสิ” ฉันจูงมือพี่นทเข้าไปในครัว

“อะไรยังไงเหรอ พี่งงอ่ะแอป”

“พี่นท...ทำไมพี่นทไม่บอกแอปก่อนล่ะ ว่าพี่เต้ยจะมาอยู่กับพี่นท”

“ก็พี่คิดว่ามันไม่ได้...อื้มมม”

ฉันจูบพี่นท ด้วยความรู้สึกอยากแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งๆที่ฉันกับพี่นทก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน จะบอกรักฉันซักครั้งก็ยังไม่เคย ตอนแรกพี่นทดูจะตกใจ แต่ตอนหลังนี่สิเริ่มจูบตอบ มือไม้ก็เริ่มซุกซนอยู่ไม่สุข มือของพี่นทที่โอบเอวฉันไว้ ค่อยๆเลื่อนลงไปเรื่อยๆ และดันตัวฉันไปพิงกับตู้เย็น

แต่แล้วก็เป็นฉันเองที่...

“เดี๋ยว หยุดๆ...หยุดก่อนพี่นท”

ฉันดันตัวพี่นทออก

“ทำไมล่ะคะ...แอปเป็นคนลวนลามพี่ก่อนนะ”

พี่นทยิ้มแบบทะเล้นๆ แล้วยักคิ้วซ้ายให้ฉันทีนึง

ก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ จนจมูกพี่นทสัมผัสกับแก้มของฉัน

“แอ๊ด...”

เสียงประตูห้องพี่เต้ยเปิดออก ทำให้ฉันกับพี่นท ต้องผละออกจากกัน พี่นทเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมารินใส่แก้วดื่มแก้เก้อ ส่วนฉันทำอะไรไม่ถูกยืนหน้าแดงอยู่เฉยๆ

“หาของเจอไหม” พี่เต้ยตะโกนถาม

พี่เต้ยชะโงกหน้าเข้ามาในครัว

“หาอะไรกันเหรอ”

“เอ่อ...หาของในตู้เย็นค่ะ”

ฉันตอบออกไปด้วยเสียงเบาๆ ใจยังเต้นโครมครามแบบผิดจังหวะอยู่

คิดผิดไปจริงๆที่ไปแหย่พี่นทก่อน

พี่เต้ยหันไปมองพี่นทที่ยังคงขะมักเขม้นกับการดื่มน้ำ

“นทไม่สบายหรือเปล่าอ่ะ หน้าแดงมากเลย” พี่เต้ยพูดพร้อมเอามือมาแตะหน้าผากพี่นท

“นทไม่เป็นไร สบายดี ดีมากๆเลย” พี่นทพูดแล้วยิ้ม ก่อนจะรีบเดินออกไป

______________________________

ฉันกับพี่นทนั่งดูทีวีกันที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ส่วนพี่เต้ย jet lag จากการเดินทางข้ามทวีป เลยเข้าห้องนอนหลับไปเรียบร้อย

“พี่เต้ยหลับไปแล้ว เราไปเก็บเสื้อผ้าที่คอนโดแอปกันไหม”

“เอ่อออ...” ฉันเริ่มลังเล เพราะเหตุการณ์จากในห้องครัวยังทำให้ฉันใจเต้นโครมครามอยู่ จนถึงตอนนี้

“อยู่ดีๆแอปก็บอกพี่เต้ยว่าจะอยู่ที่นี่ แต่ไม่บอกพี่สักคำ ไม่งั้นเมื่อเช้าเราจะได้เอาเสื้อผ้าแอปมาด้วยเลย”

“แอป ขอคิดดูก่อนนะคะ”

“อ้าว...” พี่นททำหน้างงๆ

“เดี๋ยวพี่ไปเตรียมอาหารกลางวันก่อนนะ” พี่นทเอามือมาขยี้ผมฉัน ก่อนจะลุกเข้าครัวไป

ส่วนฉันตามองทีวีไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ไม่ได้ตั้งใจดู ได้แต่คิดว่าเอาไงต่อดีนะ

ซักพักพี่เต้ยก็เปิดห้องออกมา

“โน๊ทททท ทำอะไรอ่ะ หอมจัง”

พี่เต้ยเดินออกมาด้วยชุดน่ารักเป็นเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น เดินผ่านฉันไปหาพี่นทที่เคาน์เตอร์ครัว ฉันจึงเดินตามพี่เต้ยไป พี่เต้ยหยิบไอโฟนออกมา ถ่ายรูปอาหารลง instagram อย่างสนุกสนาน

“แอปถ่ายรูปให้พี่หน่อยนะ” พี่เต้ยยื่นโทรศัพท์มา

“ค่ะ”

พี่เต้ยยืนข้างพี่นท ยกจานอาหารขึ้นมา แล้วทำท่าเหมือนจะจุ๊บแก้มพี่นท หน้าของทั้งสองคนห่างกันแค่ 2 เซนติเมตรเท่านั้นเอง

มือฉันสั่นมาก

“พี่นท แอปจะไปเก็บเสื้อผ้า ตอนนี้เลย”

______________________________

พี่นทจูงมือฉันลงมาที่รถ ทั้งๆที่ยังไม่ได้กินอาหารกลางวันกัน

“แอปขอโทษนะคะ ที่วุ่นวาย แอปไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ มันรู้สึกแปลกๆ”

“บางทีแอปอาจจะหวงพี่นทก็ได้นะคะ” พี่นทตอบฉัน และส่งยิ้มละลายโลกมาให้

“ไม่ๆๆ ...ไม่ใช่นะ แอปไม่หวงพี่นทหรอก แค่อยากลองมาอยู่ที่นี่ดูบ้าง แค่นั้นเอง”

“ค่ะๆ” พี่นทตอบ ยิ้มให้แบบกวนๆ ก่อนจะออกรถไป แล้วพูดว่า

“แอปจ๊ะ...พี่จะพยายามเชื่อนะคะ ว่าแอปไม่หวง ไม่หวงพี่นทเลย สักนิดเดียว”

________THE END_________


เอ่อ...ปากบอกไม่หวง แต่พี่นทเค้าก็รู้หรอกนะว่าหวงมาก

ปอลอ เห็นนทตัดผมม้าเทว่าน่ารักแล้ว เจอผมสั้นแบบใน Hamburger เข้าไป

โอ้...หล่อน่ารักแบบเกาหลีมากมาย

เหมือน L เรื่อง death note เลย ว่าป่ะ...

.
.
.