Short fiction ของฝากจากญี่ปุ่น [นทแอป]

เนื้อเรื่อง

“อยากหอม...ทุกครั้งที่เธอชิดใกล้ กลิ่นกายของเธอช่างมีความหมาย และตรึงติดภายในใจข้างใน ลึกเข้าไป แค่เพียงเธอยอม ฉันขอหอมเธอก่อน ได้ไหม....”

สาวสวยหุ่นนางแบบขับรถสปอร์ตสีขาวคันหรู ฮัมเพลงตามเสียงเพลงที่เปิดจากเครื่องเล่นในรถ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้นมาขัดจังหวะ

“ฮัลโหล... พี่นทมาถึงแล้วเหรอ รอแอปแปปนึงนะคะ แอปกำลังจะไปถึงสนามบินแล้วล่ะ รอแอปเดี๋ยวเดียวนะ”

เฮ้อ...10 วันแล้วนะที่พี่นทไปทำงานที่ญี่ปุ่น ความรู้สึกของแอปชีสตอนนี้มันคิดถึงนทพีมากมายซะเหลือเกิน ตอนนี้ 3 ทุ่มกว่าแล้ว ถ้าวันนี้ฝนไม่ตก รถไม่ติด ฉันควรจะไปถึงสุวรรณภูมิตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

“แอปเปิ้ลลลลลล มาช้ามากเลยอ่า ไหนบอกจะมารอพี่ตั้งแต่เครื่องบินยังไม่ออกจากญี่ปุ่นไง” พอขึ้นรถมาได้ พี่นทก็โวยวายเสียงดัง ทำท่าเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆ

“เอ่อ...5555 พี่นท เชื่อแอปก็บ้าแล้ว จากญี่ปุ่นมากรุงเทพมันตั้ง 5 ชั่วโมงไม่ใช่เหรอ ใครจะมารอพี่นทตั้ง 5 ชั่วโมงกันเล่า”

“งั้นที่แอปบอกพี่ว่าคิดถึงกัน มันก็เชื่อไม่ได้ใช่มะ” พี่นทเอ่ยออกมาเบาๆ เบนสายตามองออกไปกระจกด้านข้าง

“พี่นทอ่ะ แอปขอโทษ แต่ที่แอปบอก ว่าคิดถึงพี่นท มันก็หมายถึงแอปคิดถึงพี่นทมากจริงๆนะ”

ฉันยิ้มและหันมามองพี่นทที่ขี้โวยวาย เอาแต่ใจในตอนต้น และปิดท้ายด้วยความแสนงอน พี่นทยังคงไม่หันหน้ากลับมา ถึงพี่นทคนนี้จะอายุมากกว่าฉันเกือบ 2 ปี แต่ก็ไม่ได้ทำให้พี่นทมีความเป็นผู้ใหญ่กว่าเลย เวลาไม่พอใจพี่นทเป็นเด็กขี้โวยวาย ขี้งอน เวลาอารมณ์ดีๆพี่นทก็เป็นสาวหวานน่ารักคนนึงเลยทีเดียว และเวลาทำงานพี่นทก็จริงจัง มีเหตุผล และด้วยความมีหลายบุคลิกนั่น ก็คงเป็นเสน่ห์ของพี่นทสินะ ที่ทำให้ฉันหลงรักผู้หญิงคนนี้มาโดยตลอด ฉันขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโดใจกลางเมือง หลังจากที่เราเงียบกันมาสักพัก ฉันก็ทำลายความเงียบ ด้วยหวังว่าบรรยากาศในรถจะดีขึ้นมาบ้าง

“พี่นท ซื้ออะไรมาฝากแอปบ้างล่ะ ได้อาราเล่มาหรือเปล่า”

“.......”

“พี่นทอ่า เลิกงอนแอปได้แล้ว”

หันมาอีกทีก็พบว่าพี่นทงอนจนหลับไปซะแล้ว อีก 20 นาทีต่อมาฉันขับรถเลี้ยวขึ้นมาจอดที่ชั้นจอดรถของคอนโด

“พี่นทหลับสบายเลยนะ ตื่นได้แล้ว ถึงคอนโดแล้วววววว”

“พี่ง่วงนอนอ่ะ แอป ขอพี่กินเชอรี่อีกหน่อยนะ อืม... อร่อยๆ” พี่นทพูดทั้งๆที่ยังหลับตา

“เอ่อ...555 พี่นทละเมอเหรอ ถึงคอนโดแล้ว ตื่นเถอะ จะได้ไปอาบน้ำนอน”

“ไม่อาบหรอก หนาว”

“พี่นททททท”

ฉันเรียกและเขย่าตัวพี่นท พอมือแตะตัวพี่นท จึงรู้ว่าพี่นทไม่สบายซะแล้ว

“พี่นทตัวร้อนมากเลย รู้ตัวเปล่า เฮ้อ...ป่วยก็ไม่ยอมบอกกันเลย”

ฉันดึงแขนพี่นทมาโอบเอวตัวเองไว้ แล้วค่อยๆพยุงออกมาจากรถ พี่นทยังงัวเงียอยู่ เอาหัวซบกับไหล่ของฉัน ระหว่างอยู่ในลิฟท์

“แอปเปิ้ลลลลล...จะกลับเลยเหรอ”

“คืนนี้แอปไม่กลับหรอก พี่นทไม่สบายเดี๋ยวแอปอยู่เป็นเพื่อนพี่นทเอง”

พี่นทยังคงหลับตา เอาหัวพิงกับไหล่ฉันไว้ คงจะเพลียเพราะพิษไข้ หน้าของพี่นทตอนนี้แดงมาก ฉันเอามือไปอังที่หน้าผาก แก้ม ร้อนมาก

“พี่นทยืนดีๆก่อนนะ แอปจะหากุญแจห้องก่อน”

ลักษณะของพี่นทตอนนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าพี่นทจะยืนอยู่ได้ด้วยตนเอง พี่นทเอาแขน 2 ข้างโอบเอวฉันไว้ แล้วเอาหัวมาซบที่หลังของฉัน ขณะที่ฉันหากุญแจห้องจากกระเป๋าถือ อยู่ๆก็รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมากะทันหัน ตอนนี้กลัวมาก กลัวพี่นทจะได้ยินเสียงหัวใจที่มันเต้นแรงเป็นจังหวะแปลกๆ หลังจากควานหากุญแจห้องอยู่นาน ในที่สุดก็หาเจอ ฉันพยุงพี่นทผ่านห้องนั่งเล่น ไปนอนที่เตียงนอนขนาดคิงส์ไซส์ในห้องนอน

“ไม่อาบน้ำนะแอป”

“แอปรู้แล้ว เดี๋ยวเช็ดตัวแล้วนอนเลยเนอะ เอ้อ...ต้องกินยาลดไข้ก่อนด้วย”

ฉันเดินไปหายาลดไข้ในตู้ยา มาพร้อมน้ำ ส่งให้พี่นท พี่นทส่ายหน้าไปมา ทำท่าขัดขืนฉันเลยต้องดึงพี่นทขึ้นมาแล้วจัดการป้อนยาป้อนน้ำให้ พอกินยาเสร็จพี่นทก็นอนหันหลังให้

“พี่นท...สลบไปแล้วเหรอ มาให้แอปเช็ดตัวก่อนนะคะ”

_____________________________________________________________________________

หลังจากแอปเปิ้ลจับตัวฉันขึ้นมา เอายาและน้ำกรอกปากให้ ฉันก็อยากหลับตานอน เพราะรู้สึกเพลียมาก จริงๆแล้วเป็นไข้มาตั้งแต่อยู่บนเครื่อง อดทนมาจนถึงเมืองไทยได้แต่ก็ทรมานมากเลยทีเดียว  

“พี่นท...สลบไปแล้วเหรอ มาให้แอปเช็ดตัวก่อนนะคะ”

หืม...แอปเปิ้ลนี่เธอจะเช็ดตัวให้ฉันหรือเนี่ย เธอไม่คิดว่าฉันจะอายบ้างหรือไง

“ไม่เอา พี่จะนอนแล้ว”

“ไม่ได้นะคะ พี่นทตัวร้อนมาก แอปปล่อยให้พี่นทนอนหลับทั้งๆตัวร้อนอย่างงี้ไม่ได้หรอก
แอปขอโทษนะคะ”

พอพูดจบจู่ๆแอปเปิ้ลก็ถือวิสาสะ เอามือสอดเข้ามาที่ด้านหลัง ปลดตะขอบราออก แล้วเอาผ้าขนหนูชุบน้ำ เช็ดหลังให้ พอเช็ดเสร็จก็มาเช็ดแขน แล้วมาเช็ดหน้า

“เอ่อ...แอปพี่ว่าจริงๆแล้ว ต้องเช็ดหน้าก่อนไม่ใช่เหรอ”

“อ้าว...แอปลืมอ่ะพี่นท เดี๋ยวแอปไปเอาผ้าผืนใหม่ดีกว่าเนอะ”

_____________________________________________________________________________

เวลาที่ฉันกับพี่นทมาอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ บางทีก็อาจทำให้สติเลอะเลือนทำอะไรไม่ค่อยถูกลำดับ

“พี่นท เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้า แปรงฟัน เช็ดหน้านิดนึงนะ แล้วก็จะได้นอนแล้วค่ะ”

ฉันค่อยเอาผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆเช็ดลงบนใบหน้าของพี่นท เวลานี้พี่นทนอนหลับตา เหมือนเด็กว่าง่าย ปล่อยให้ฉันเช็ดหน้าไปเรื่อยๆ พอเช็ดเสร็จ ฉันค่อยๆสำรวจใบหน้าหวานๆของพี่นท ทั้งตา คิ้ว จมูก และก็มาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูนั่น ที่สร้างรอยยิ้มให้ใครต่อใครต้องละลาย

“พี่นทคะ...”

“........”

พี่นทคงจะหลับไปแล้ว ฉันเอานิ้วเกลี่ยขนตาพี่นทเล่น และแล้วก็เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ฉันค่อยๆโน้มหน้าลงไปใกล้พี่นทมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งริมฝีปากของเราสองคนประกบกัน ความรู้สึกของฉันเบาโหวง เหมือนจะลอยได้ ใจเต้นเป็นจังหวะๆ หนักแน่น และแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันค่อยๆชิมความหวานจากริมฝีปากนั้นอย่างแผ่วเบาที่สุด พี่นทเป็นจูบแรกของฉัน และแน่นอนนี่เป็นจูบแรกของเรา ก่อนที่พี่นทจะรู้สึกตัว ฉันจึงต้องหยุดเพียงเท่านี้

“ฝันดีนะคะ ที่รักของแอป”

ฉันค้นตู้เสื้อผ้าเพื่อหาชุดนอนของพี่นท ที่ฉันจะต้องขอยืมใส่ในคืนนี้ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ นอนแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ  คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา พี่นทไม่เคยชัดเจนในความสัมพันธ์ของเรา มีคนอื่นๆอีกมากมายที่เข้ามา มาใกล้พี่นท นอกจากน้องสาวคนสนิทแล้ว แอปเปิ้ลคนนี้ก็คงไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดไปไกลกว่านั้น ความรู้สึกในใจที่มันมีมากจนจะล้นเอ่อก็คงได้แต่เก็บไว้ และวันนี้มันก็คงเก็บไว้ไม่ไหว บ้าจริงๆที่เราทำแบบนั้นกับพี่นทไป ถ้าพี่นทรู้ เราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย เหอ...เครียด  ตอนนี้ไม่กล้าออกจากห้องน้ำแล้ว บ้าจริงๆเลย

ฉันใช้เวลาไปในห้องน้ำนานถึง 1 ชั่วโมงเต็ม ใจก็เป็นห่วงกลัวพี่นทจะไข้ขึ้น ก็เลยต้องออกมา

“แอปอาบน้ำนานจังเลย”  

ทันทีที่ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็พบพี่นทนอนลืมตาแป๋วอยู่ที่เตียง  

“เอ่อ..พี่นทตื่นนานแล้วเหรอ”

“พี่...เพิ่งตื่นเมื่อกี้”

แล้วไปที่เพิ่งตื่น เอ...แล้วรู้ได้ไงหว่า ว่าเราอาบน้ำนาน

ฉันปิดไฟที่หัวเตียงแล้วนอนลงข้างๆพี่นท บนเตียงพี่นทมีผ้าห่มผืนใหญ่ผืนเดียว พี่นทเลยดึงผ้าห่มที่ตัวเองห่มอยู่มาห่มให้

“ถ้าไม่กลัวติดหวัดพี่ ก็ห่มด้วยกันนะแอป”

ฉันนอนหันหลังให้พี่นท เพราะความรู้สึกข้างในก็ยังเขินอยู่มากในเรื่องที่ทำลงไปตอนที่พี่นทหลับ แต่จู่ๆพี่นทก็เข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง

“พี่ขอบคุณแอปมากนะคะ ที่มาดูแลกันแบบนี้ พี่รู้สึกดีที่มีแอปมาอยู่ใกล้ๆกัน พี่ไปญี่ปุ่นมา 10 วัน พี่ถึงได้รู้ว่าจริงๆแล้ว พี่ไม่อยากไปไหนเลย นอกจากอยู่กับแอปเท่านั้นเอง”


         

_____________________________________________________________________________

 

 “พี่ไม่อยากไปไหนแล้ว...” พี่นทพูด และกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ตอนนี้หน้าของพี่นท เข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนกระทั่งฉันรู้สึกว่าพี่นทหอมที่ผมของฉัน

“..............”

ตอนนี้ฉันทั้งตกใจ แล้วก็เขินมากจริงๆ ไม่กล้าพูดอะไรออกไป บางทีฉันอาจจะหยุดหายใจไปแล้วด้วยซ้ำ ในขณะที่หัวใจกลับเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่กล้าแม้แต่จะกระดุกกระดิกตัว ฉันเลยคิดว่าแกล้งหลับไปเลยจะดีกว่า

“ถ้าแอปหลับไปแล้ว พี่ก็คิดว่าแอปคงเป็นคนที่หลับเร็วที่สุดในโลกเลยล่ะ”

“............”

พี่นทคลายอ้อมกอดออก วางมือลงบนไหล่ของฉัน แล้วเลื่อนมือลงไปตามแขน ในที่สุดมือของพี่นทก็วางลงบนหลังมือของฉัน แล้วนิ้วของเราสองคนก็สอดประสานกัน

มือของฉันเย็นมากในขณะที่มือพี่นทแสนอุ่น

“มือแอปเย็นมากๆเลย....หนาวหรือเปล่าคะ” พี่นทเอาฝ่ามือลูบที่หลังมือ และแขนของฉันเบาๆ ด้วยหวังว่ามือและแขนของฉันจะอุ่นขึ้น แล้วขยับให้มือและแขนของเราสองคนอยู่ใต้ผ้าห่ม

พี่นทขยับเข้ามาให้เราใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น กอดแน่นมากขึ้น ได้ยินเสียงเพลงหวานๆ เล็กๆของพี่นทที่ข้างหู

“อยากจะเจอกับเธอเฝ้ารอมาหลายที มันนานไปแล้วที่เราไม่เจอกันซักที ทรมานจนฉันรู้ดี...ขอหอมเธอสักครั้ง คอยลูบหลังให้เธอก่อนนอน คืนนี้ฉันมีคนรัก อยู่ข้างกายและเธอกำลังพักผ่อน

อยากโอบกอดรัดเธอไว้แนบกายให้ฝันดี จดจำคืนนี้เอาไว้อีกนาน นานหลายปี ก็อยากหอมเธอ ทุกนาที...”

“ขอบคุณนะคะ ที่พี่นทกลับมา คืนนี้จะเป็นคืนที่แอปหลับฝันดี”

 

หัวใจของฉันยังคงเต้นเป็นจังหวะรัวๆ และมันก็คงเป็นจังหวะเดียวกันกับเจ้าของเสียงเพลงหวานๆนั่น



___THE END___
 

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่ง ไม่คิดว่าจะมีใครหลงเข้ามา แล้วอ่านได้จนจบเลย  ^ ^”

ขอบคุณชาวเห็ดทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

ตอนแรกตั้งใจว่าจะตัดจบตั้งแต่ตอนที่พี่นทสารภาพแล้วล่ะว่าการไปญี่ปุ่น 10 วันครั้งนี้

ทำให้พี่นทรู้ใจตัวแค่ไหน และนั่นก็คือของฝากจากญี่ปุ่นที่พี่นทเอากลับมาให้แอป

อัพใหม่คราวนี้มาดูว่าแอปของเราจะเขินได้แค่ไหนกัน

ปอลอ ทำโค้ดให้ youtube เล่นซ้ำไม่เป็นค่ะ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ฟังเพลง คืนนี้ขอหอม
ไประหว่างอ่านฟิคด้วยนะคะ