คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #89 : ตอนที่ 8 สร้างอาวุธ
ตอนที่ 8 สร้างอาวุธ
พอถึงตอนเช้าน้องแกก็สลึมสลือตื่นขึ้นมา แล้วก็เกิดมหกรรมถาม-ตอบนิดหน่อย เมื่อน้องไม่มีคำถามอะไรแล้วผมก็แนะนำให้รู้จักกับลุงแกเอียว ลูกสาวของท่าน และภรรยา จากนั้นก็ขอฝากเนื้อฝากตัวน้องสาวให้กับลูกสาวแกดูแลก่อน เพราะร่างกายน้องแสตมป์ยังฟื้นฟูไม่เต็มที่ จากนั้นผมก็หันไปพูดกับลุง
“นี่ลุง วันนี้ต้องพาผมไปร้านอาวุธนะ ห้ามผิดสัญญาล่ะลุง” ผมกล่าวกำชับ
“เออๆๆ รู้อยู่แล้วน่า ข้ากำลังจะพาไปนี่แหละ” ว่าแล้วลุงแกก็ไปหยิบหนังเสือที่ล่าเมื่อวานมาผืนหนึ่ง
“ลุงเอาหนังเสือไปทำไมอ่ะ เอาไปขายเหรอ” ผมถาม
“จะเอาไปแลกกับอาวุธที่เอ็งจะเอามาใช้ไงล่ะ ที่หมู่บ้านนี้การแลกเปลี่ยนแบบปกติไม่ได้ใช้เหรียญเหมือนในเมืองหรอกนะ โดยเฉพาะร้านของตาแก่มูฮานนั่น ต้องใช้แร่เหล็ก หรืออะไรก็ได้ที่มีค่าพอไปแลกเอา ซึ่งข้าก็จะเอาหนังเสือนี่ไปแลกไงเล่า” ลุงแกตอบเนือยๆ
“แล้วเอาหนังอย่างอื่นไปแลกไม่ได้เหรอ”
“จะได้มันก็ได้อยู่หรอก แต่ไอ้หนังเสือนี่มันมีค่าเยอะกว่า แถมบางทีเจ้าอาจจะได้อาวุธดีๆมาใช้ก็ได้นะ ถ้าตาแก่นั่นถูกใจ ฮ่าๆๆ ไปๆๆ ไปกันได้แล้ว อย่ามัวช้า” ลุงแกพูดแล้วนำทางไปเฉยเลย ส่วนผมก็สะพายกระเป๋าของผมตามไปติดๆ
ลุงแกเอียวพามาจนถึงท้ายหมู่บ้าน ซึ่งตรงหน้ามีบ้านหลังหนึ่งที่ทำด้วยวัสดุที่ดูแล้วน่าจะมีความทนทานไม่น้อย แถมยังหลังใหญ่อีกด้วย ปล่องควันมีควันลอยออกมาตลอดเวลา นี่สินะ ร้านอาวุธ
ไปถึงลุงแกก็เคาะประตูเหล็ก แล้วก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งมาเปิดประตูให้
“เอ้า สวัสดีครับท่านแกเอียว วันนี้มีธุระอะไรเหรอครับ” ชายคนนั้นถาม
“ตาแกนั่นอยู่ไหมฮัสต์” ลุงแกเอียวถามชายหนุ่มตรงหน้า
“ตอนนี้ท่านมูฮานกำลังทานข้าวอยู่ครับ เข้าไปรอข้างในก่อนเถอะท่านแกเอียว” ว่าแล้วเขาก็เชิญพวกผมเข้าไปอย่างนอบน้อม
ข้างในบ้านประดับไปด้วยอาวุธนานาชนิด ทั้งวางบนแผง ติดฝาผนัง รวมไปถึงวางบนแท่นเฉพาะก็มีอีกเยอะ แต่ละอย่างถูกตีขึ้นมาอย่างดีทั้งนั้น แต่มันไม่เข้าตาผมหรอก เพราะอาวุธเหล่านี้หากผมใช้เดี๋ยวมันก็พัง ผมต้องการจะมายืมห้องตีอาวุธต่างหาก
รอไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ลุงคนหนึ่งที่มีร่างกายกำยำก็เดินออกมาทักทาย
“ว่าไงแกเอียว มีธุระอะไรกับข้ารึ หากต้องการอาวุธก็เชิญเลือกตามสบาย” ลุงแกพูดแล้วผายมือไปยังแท่นวางอาวุธต่างๆ
“ข้าพาหลานชายมาเลือกอาวุธนั่นแหละ เพียงแค่อยากจะให้เจ้าช่วยแนะนำอาวุธให้มันหน่อย” แกเอียวพูด
“หืม ได้สิ วันนี้ข้าว่างทั้งวันอยู่แล้ว ว่าแต่เจ้าจะอยู่ด้วยไหมล่ะ” ลุงมูฮานพูด
“ไม่ล่ะ ข้ามีธุระต้องไปทำอยู่ งั้นเอานี่ไปก็แล้วกัน น่าจะพอสำหรับค่าอาวุธล่ะนะ” ลุงแกเอียวโยนหนังเสือให้ลุงมูฮานแล้วแกก็เดินออกประตูไปเฉยเลย เฮ้ย!ลุงนี่กะจะเอาผมมาทิ้งมาขว้างที่นี่เลยเรอะ
“เห หนังเสือเหรอ อืม ถ้าอาวุธดีๆก็พออยู่แล้วล่ะ แล้วเจ้าล่ะเจ้าหนุ่ม สนใจอาวุธประเภทไหนเป็นพิเศษล่ะ เดี๋ยวข้าแนะนำให้” ลุงมูฮานพูด
“จะว่าสนก็สนหลายประเภทอยู่เหมือนกันนะครับ แต่ที่ผมต้องการจริงๆก็คือ” ผมพูดแล้วหยุดประโยคดื้อๆ
“แล้วเจ้าต้องการอะไรล่ะ” ลุงแกพูดยิ้มๆ
“ต้องการใช้ห้องตีอาวุธของลุงได้ไหมครับ” ผมพูดตรงๆ
“ห๊ะ นี่เจ้าอยากจะตีอาวุธขึ้นมาเองเรอะ” ลุงแกแสดงท่าทีตกใจ
“ครับ ผมต้องการตีอาวุธเองครับ” ผมตอบตรงๆ ลุงแกคิดทบทวนแล้วมองดูตั้งแต่หัวจรดเท้า
“อืมๆ ก็ได้ๆ เห็นแก่หนังเสือของแกเอียว แต่ข้ามีข้อแม้นะ” ลุงแกพูดดักไว้
“อะไรเหรอครับ”
“ข้าจะให้เจ้าใช้ห้องตีอาวุธของข้า สามารถใช้วัตถุดิบที่อยู่ในนั้นได้ แต่เจ้าต้องตีอาวุธให้ข้า 1/1 พูดง่ายๆก็คือ หากเจ้าสร้างอาวุธหนึ่งชิ้น เจาต้องตีให้ข้าอีกหนึ่งชิ้น จะเหมือนหรือไม่เหมือนเดิมก็ได้ หรือว่าจะทำอาวุธต่างชนิดกันก็ได้ ข้าไม่ว่าหรอก ส่วนอีกข้อ ข้าขออยูดูเจ้าสร้างอาวุธด้วย” ลุงแกพูด แล้วหัวเราะ
“ได้สิครับ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” ผมพูดยักไหล่
ส่วนฮัสต์เมื่อได้ยินก็ส่ายหัวหน่ายๆให้กับท่าทีของลุงแก แล้วส่งสายตาสงสารผมห่างๆ เพราะห้องตีอาวุธของลุงแกมันร้อนมากนะสิ ถ้าเป็นห้องปกติก็ว่าไปอย่าง
เมื่อเจรจากันเสร็จลุงแกก็พาผมเข้าไปยังห้องๆหนึ่ง เป็นห้องเล็กๆ แต่พอเปิดประตูแล้วความร้อนก็พุ่งกระจายออกมาอย่างรุนแรงทันที ผมยิ้มอย่างดีใจ ต้องแบบนี้สิถึงจะสามารถสร้างอาวุธเก๋าๆได้
ไม่รอช้าผมก็เดินเข้าไปทันทีโดยไม่สนความร้อนที่รุนแรงนั่น เพราะมันไม่ระคายผิวนะสิ
ลุงมูฮานเห็นอย่างนั้นก็หัวเราะชอบใจ
“ฮ่าๆๆ น่าสนใจ น่าสนใจ” แล้วลุงแกก็ตามเข้าไป
ในนี้มีโรงหลอม โรงถลุงแร่อยู่ และเป็นแบบพิเศษเสียด้วย ส่วนค้อนตีอาวุธก็มีหลายขนาด รวมถึงอุปกรณ์ต่างๆครบถ้วน
ผมเดินไปกลางห้องแล้ววางกระเป๋าลง จากนั้นก็หยิบวัตถุดิบสำหรับสร้างอาวุธออกมา
อย่างแรกคือ เขาทั้งสามของเสือยักษ์สีฟ้านั่น
อย่างที่สองคือ เขาของลูกสมุนของมัน ซึ่งเป็นสีดำ
อย่างที่สาม ก็คือหนังของบอสมัน หรือหนังของอสูรเสือยักษ์นั่นแหละครับ
ลุงมูฮานเห็นวัตถุดิบแล้วก็ตกใจตะโกนถามโดยทันที
“เจ้าหนุ่ม เจ้าไปเอาของพวกนี้มาจากไหน” ลุงแกไม่ถามเฉยเข้ามาดูเขาของบอสยักษ์ แล้วลองยกดู อย่างทุลักทุเล เพราะมันมีน้ำหนักเยอะยิ่งกว่าอะไรเลยนะสิ
“นี่เป็นเขาของตัวอะไรรึ” ลุงเขาถามด้วยความสนใจ
“ไปเอามาจากไหนก็ล้มมันในถ้ำที่ป่าอะไรไม่รู้ ส่วนเป็นของตัวอะไร มันมีลักษณะคล้ายเสือ มีเขาสามเขาอยู่บนหัว แตกแขนงเหมือนเขากวางอย่างที่เห็นนี่แหละ ตัวมันเปล่งแสงสีฟ้าตลอดเวลาด้วยนะ” ผมตอบยิ้มๆ
“พลังแฝงอะไรเนี่ย มันอัดแน่นอยู่ในเขานี่มหาศาลเลย เกิดมาข้าไม่เคยเจอของแบบนี้มาก่อนเลย แล้วเขาสีดำนี่เป็นของตัวอะไรเหรอ ถึงแม้ว่าจะมีพลังแฝงอัดน้อยกว่าแต่แค่เขาสีดำนี่ข้าเคยเจอพลังที่อัดขนาดนี้ครั้งที่สองของชีวิตเลยนะ” ลุงแกถามไม่หยุด
“ลูกน้องของเจ้าของเขาสีทองนั้นแหละลุง ผมจะเริ่มสร้างอาวุธแล้ว หากอยากจะลักจำก็ดูดีๆอย่าให้ตากระพริบล่ะ” ผมตอบกวนๆ แล้วยกเขาบอสอันหนึ่งขึ้นมาพิจารณา
“อืม แข็งแกร่งและยืดหยุ่น เหมาะสำหรับทำดาบ และคันธนู ถ้าเป็นของเราล่ะก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าเป็นของน้องเราก็ต้องใช้วิธีที่ละเอียดกว่าหน่อย ในการทำให้น้ำหนักมันเบา ไม่สิ ทำให้มันเบาเฉพาะตอนอยู่กับน้องเราเท่านั้น อาวุธเฉพาะที่คนอื่นไม่สามารถยกเบาเหมือนน้องเราได้ นอกจากจะมีพละกำลังมหาศาลล่ะก็นะ” ผมพูดไปพิจารณาไป
ลุงมูฮานก็ดูอย่างใจจดใจจ่อ
“จะเริ่มทำล่ะนะลุง” พอผมบอกลุงแกแล้วยืนหลับตาสงบนิ่งสักครู่ เรียบเรียงข้อมูลต่างๆ สร้างแบบแปลนในหัวอย่างรวดเร็ว เป็นแบบแปลนที่ละเอียด ซับซ้อน และก็ใช้เฉพาะวิธีที่วิเศษเท่านั้น
พอลืมตาขึ้นวงเวทย์มากมายก็ปรากฏ แล้วก็มีโดมแก้วล้อมรอบลุงแกเพื่อไม่ได้โดนผลจากความร้อน ฝาผนัง เครื่องมือทุกอย่างถูกฉาบไปด้วยวงเวทย์เล็กๆมากมายดั่งเม็ดทราย
ไฟในห้องแปรเปลี่ยนเป็นสีดำ ค้อนและอุปกรณ์มากมายลอยรอบตัวผม จากนั้นก็เรืองแสงเจิดจ้า
การสร้างอาวุธด้วยวิธีที่พิเศษได้เริ่มขึ้นแล้ว เสียงสนั่นปานแผ่นดินไหวดังขึ้นอย่างรวดเร็วต่อเนื่อง วงเวทย์ แสงพลังสีต่างๆพุ่งวกไปวนมาสลับซับซ้อนกัน ลุงมูฮานมองตาค้างไม่สามารถจับจุดได้ว่าอะไรเป็นอะไร
“นะ นี่มันอะไรกัน การสร้างอาวุธแบบนี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน” ลุงแกพูดตะกุกตะกัก ไม่ยอมกะพริบตาเหมือนจะจดจำภาพทุกวินาทีเลยทีเดียว
ลุงมองไม่เห็นผมแล้ว เพราะการเคลื่อนไหวของผมมันรวดเร็วมาก ไปนู่นนี่นั่นวกวนปนกันไปหมด ทั้งการสร้างสายธนูจากเขา แต่ไม่ใช่แค่นั้นหรอก
ผมดึงโซ่ใสของผมมาสร้างธนูให้น้องแสตมป์ชิ้นละข้อ และสร้างให้น้องแกถึงสองชิ้นด้วยกัน
ชิ้นแรกสำหรับใช้ในโลกนี้
อีกชิ้นสำหรับใช้ในโรงเรียน
ผมสร้างดาบ และธนูเฉพาะของผมที่เน้นความเร็วและรุนแรง รวมไปถึงน้ำหนักเป็นพิเศษ พลังในร่างกายถูกดึงออกมาเป็นส่วนประกอบ เพราะแค่เขาของอสูรยักษ์มันกระจอกเกินไป จึงต้องใช้ข้อโซ่เล็กๆเป็นส่วนประกอบ
แค่โซ่ข้อเล็กๆก็เพียงพอแล้วล่ะ น้ำหนักของโซ่นี่ 1 ข้อ หนัก 1 ล้านตัน คิดว่ามันพอไหมล่ะ
การสร้างดำเนินไปอย่างรวดเร็ว โดยใช้เวลาแค่ 2 ชั่วโมง
และตอนนี้ ก็รอให้อาวุธมันปรับสภาพ
พอสลายพลัง อุปกรณ์ของลุงแกที่ผมจับมาใช้ก็สลายทันที
แต่ก็นะ ผมรู้อยู่แล้วล่ะ
จึงใช้เขาของเสือดำ ลูกน้องบอสเสือบ้าบอมาทำเป็นอุปกรณ์ให้
แต่ก็ได้แค่ไม่กี่ชิ้นเอง
นั่นก็คือ ค้อน แท่น ลิ่มตอก
ส่วนอาวุธที่สร้างให้ลุงก็มี หอก ดาบ และโล่
ผมไม่ลืมทำธนูให้ลุงแกเอียวหรอกนะ เพียงแต่ทำคุณภาพต่ำพอๆกับอุปกรณ์ตีอาวุธของลุงมูฮาน
อาวุธทุกชิ้น มีส่วนประกอบของหนังบอสเสือเพื่อใช้เป็นที่จับ เพราะมันถูกทำให้นุ่มมือ และมีสรรพคุณในการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บภายใน
อาวุธของน้องแสตมป์ ก็มีธนู 2 อัน กับลูกธนู 3 ดอก ทำจากเขาของบอสเสือ 2 ดอก และทำจากเสี้ยวเล็กๆของข้อโซ่ 1 ดอก
โดย ดอกที่ทำจากเขาบอส 1 กับเสี้ยวโซ่ 1 จะเอาไปให้ในโลกจริง
อาวุธผมก็เป็นธนูกับดาบ และมีดแล่เนื้อ 1 เล่ม
พอเสร็จแล้วผมก็หันไปยิ้มให้ลุง
“ลุง ตามทันไหมนั่น” ผมพูดกวนๆ
“ไม่ทัน แต่แค่ได้เห็นก็เพียงพอแล้วล่ะ อย่างน้อยข้อก็ได้รูว่าการสร้างอาวุธมันไม่ได้ง่ายอย่างที่ข้าคิด” ลุงแกตอบ
“ก็คงจะอย่างงั้นแหละครับ เอาล่ะ อาวุธปรับสภาพเสร็จแล้ว ผมขอโทษที่ทำให้อุปกรณ์ลุงพังด้วยนะครับ” ผมก้มหัวกล่าว
“ไม่เป็นไร ข้าไม่ติดใจอะไรหรอก ถึงจะทำพังทั้งห้องข้าก็ไม่ว่าอะไร” ลุงแกตอบด้วยอาการอิ่มใจ
ผมจัดการเก็บอาวุธของผมใส่กระเป๋า แล้วเหลืออาวุธที่สร้างให้ลุงแกไว้บนโต๊ะ
“ลุง ที่อยู่บนโต๊ะนั่นของลุงนะ ผมไปล่ะ ขอบคุณที่ให้ใช้ห้องนะลุง” ผมไม่พูดเปล่าเดินออกจากห้องทันที
ลุงแกก็ยังอิ่มใจกับการได้เห็นการสร้างอาวุธอยู่จึงไม่ได้คัดค้านอะไร
“เออๆ ตามสบายๆ” ลุงแกพูดแล้วโบกมือตามหลัง
เมื่อผมออกจากบ้านไปแล้วลุงแกก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“สุดยอดจริงๆเลยนะ วิธีการสร้างอาวุธนั่น โชคดีเหลือเกินที่ข้ามีโอกาสได้เห็น” ลุงแกพูดยิ้มๆแล้วเดินไปดูอาวุธที่ผมทิ้งไว้ให้ เขาหยิบดาบขึ้นมาพิจารณาดู
“อืม สร้างได้ประณีตมาก ข้าไม่สามารถตรวจสอบพลังที่อัดแน่นอยู่ในนี้ได้เลย ส่วนน้ำหนักก็เยอะพอสมควร อืม...จะมีคนเหวี่ยงไหวไหมนะ” ลุงแกไม่พูดเปล่า ลองเหวี่ยงดาบดู
ฟูม!!!
ตูม!! ครืน!!!ๆๆ
เกิดคลื่นพุ่งเป็นเส้นตรงตัดผ่านห้องแกออกไปด้านนอก แรงกระแทกอัดแกจนกระเด็นติดผนังดังตูม! ข้าวของล้มระเนระนาด
ฮัสต์ที่รับรู้ถึงความผิดปกติรีบวิ่งเข้ามาดู
“ท่านมูฮาน เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ” ฮัสต์วิ่งเข้ามาด้วยความร้อนรน
“ฮะๆ ฮะ ฮ่าๆๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สุดยอด!!! สุดยอดจริงๆ อานุภาพของอาวุธนี่ ข้าไม่รู้ว่าในโลกนี้จะมีใครสร้างได้ ข้านึกไม่ออกจริงๆ ฮ่าๆๆ” ลุงแกยกดาบขึ้นพิจารณาแล้วหัวเราะด้วยความดีใจอีกครั้ง
“เจ้าหนู ข้าจะเก็บของพวกนี้ไว้จนกว่าจะมีผู้ที่คู่ควรมาถึง” ลุงเขาตอบแล้วนำดาบไปวางไว้ที่เดิม
ความคิดเห็น