คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Day I รักลับๆของสองหนุ่มเตรียมทหารฯ [เซนเกม]
Day I รักลับๆของสองหนุ่มเตรียมทหารฯ
(เซนเกม)
ณ หอชายของโรงเรียนกวดวิชาสำหรับนักเรียนที่ต้องการจะสอบเข้าเตรียมทหารฯชื่อดังแห่งหนึ่ง
กริ๊งงงงงงงงง.... กริ๊งงงงงงงงงงงงง.......
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นส่งผลให้สองร่างที่กำลังนอนหลับอย่างสงบอยู่บนเตียงนอนขนาดกลางงัวเงียตื่นขึ้น
ปึก! เสียงของบางอย่างกระแทก พร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุกที่เงียบลงด้วยมือของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ยกมือขึ้นตบนาฬิกาอย่างเต็มแรงในขณะที่มืออีกข้างเขย่าไหล่ร่างเล็กที่นอนอยู่ข้างกันเบาๆเพื่อให้ร่างเล็กตื่นขึ้นตื่น
“อะไรอีกว่ะ ไอเชี่ยเซน” ร่างบอบบางของเกมงัวเงียขึ้น พลางเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้า
“ตื่นได้แล้ว ตีห้าแล้ว”
“แล้วทำไมมึงไม่ไปอาบน้ำก่อนว่ะ?” ร่างบางยังคงงัวเงียถามโดยไม่มีวี่แววจะลุกขึ้นเลยแม้แต่น้อย
“ไม่เอาหนาว มึงเชิญก่อนเลย” ร่างสูงใหญ่ของเซนเอ่ยพลางขยับตัวเพื่อหาความสบายแล้วดึงผ้าห่มมาฝั่งตนมากขึ้น
“ไม่เอา มึงไปก่อนดิ กูเพิ่งได้นอนเนี่ยยยยยยยยยย....” ร่างบางยังคงนอนต่อไป
“โห่! ไอเชี่ยเกม กูกับมึงก็ได้นอนพร้อมกันเนี่ย” เซนเองก็ยังคงนอนต่อเช่นกัน
“แต่กูเหนื่อยกว่า!” เกมเถียงหัวชนฝาเพื่อให้เซนไปอาบน้ำก่อนให้ได้
“เหนื่อยเชี่ยไร มึงแค่อยู่เฉย กูสิเหนื่อย” ไม่ว่าเปล่าหนุ่มร่างสูงยังยักคิ้วกวนๆใส่เกม ส่วนเกมนั้นตอนนี้หน้าเห่อร้อนไปหมดสุดท้ายเลยจำใจรีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป และยิ่งออกมาอีกครั้งเพื่อบอกว่า ”มึงไปซื้อนาฬิกาปลุกให้ใหม่ด้วยนะโว้ย!”
ด้วยปฏิกิริยาน่ารักของเพื่อนทำให้เซนอดยิ้มขำไม่ได้ แถมยังเอ่ยแซวต่ออีกว่า “ให้กูไปช่วยอาบน้ำมั้ย?” และแน่นอนเสียงที่ตอบกลับมาย่อมเป็นสิงสาราสัตว์มากมายที่ออกมาเดินกันจนจะเปิดสวนสัตว์ได้อยู่แล้ว
เมื่อทั้งสองอาบน้ำเสร็จจึงรีบลงมาฝึกตอนเช้าในเวลา 6 นาฬิกา แต่เนื่องจากทั้งคู่มัวแต่ทะเลาะกันอยู่จึงมาฝึกในเวลาเช้าสายจนได้.... นั่นทำให้ทั้งคู่ต้องถูกทำโทษหลังจากฝึกเสร็จ
หลังจากการทำโทษเสร็จทั้งคู่จึงรีบโบกตุ๊กๆเพื่อที่จะไปโรงเรียน
“ชิพหายแล้ว แม่ง! อีก 5 นาทีโรงเรียนเข้าไอเชี่ยเซน เพราะมึงคนเดียวเลย!” เกมบ่นยาวเหยียดเมื่อขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว จนคนตัวโตต้องพูดปลอบ
“โห่มึงทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ วันนี้กีฬาสีนะเว้ย จับสายคงช้าแหละ จะกลัวไรนักหนาว่ะ”
“เฮ้อ... มึงไม่คิดไรมากเลยเนอะ เฮ้ยๆถึงแล้วจ่ายค่าตุ๊กๆด้วยนะเว้ย” เมื่อรถจอดสนิทเกมที่นั่งริมจึงกระโดดลงและวิ่งลิ่วไปที่สีตัวเองทันที ทิ้งให้เซนต้องกระวีกระวาดล้วงกระเป๋าเอาเงินมาจ่ายแทบไม่ทัน พร้อมกับคาดโทษร่างเล็กไว้ ก่อนจะเดินเข้าสีอีกสีไป เนื่องจากเขากับเกมอยู่คนละสีกัน แถมวันนี้พวกเขายังต้องแข่งกันในกีฬาแชร์บอลอีกด้วย
โดยเมื่อคืนทั้งคู่ได้ตกลงบางอย่างกัน โดยที่เกมต้องแลกกับอะไรบางอย่างซึ่ง... ทางเราต้องขอเก็บเป็นความลับ...อิอิ
หลังจากจากประกวดกองเชียร์หน้าแถว และการประกาดผลคะแนนต่างๆจบลง นักกีฬา และกองเชียร์ของแต่ละสีจึงแยกย้ายไปทำหน้าที่ตามจุดต่างๆที่ได้แบ่งหน้าที่กันไว้เรียบร้อย
“เฮ้ย! ไอเหี้ยเกม ไปซ้อมกันป่าวว่ะ?” เสียงมิกซ์เพื่อนร่วมทีมแชร์บอลเดียวกันเอ่ยเรียกร่างเล็ก
“เออได้ๆ แล้วแข่งกี่โมงว่ะ?” ร่างเล็กเอ่ยถาม
“9โมงครึ่ง เห็นว่าแข่งก่อนทีมโรงเรียนหญิงล้วนว่ะ พี่เค้าบอกมา กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
“งั้นรีบซ้อมดีกว่า เวลาเหลือนั่งพัก”
เมื่อตกลงกันได้แล้วทั่งคู่จึงเดินไปรวมกลุ่มกับทางนักกีฬาแชร์บอลสีม่วงทันที
ในขณะที่เกมและทีมกำลังซ้อมกันอยู่นั้น ทางฝ่ายของเซนก็กำลังวางแผนกับทีมของเขาอยู่เช่นกัน
“กูว่านะคนที่ลงจะต้องมีไอ............” หัวหน้าทีมสีน้ำเงินเอ่ยรายชื่อคนที่คิดว่าน่าจะลงแข่ง
“มือปัดแม่งโดดโคตรสูงอ่ะไอสัส กี่ลูกกี่ลูกแมร่งปัดออกตลอด”
“แต่ตระกร้ามันไม่ค่อยดีว่ะ รับไม่ค่อยได้”
“สีนี้กูว่ามีแต่คนบางๆว่ะ”
เสียงเสนอความเห็นมากมาย ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มวางแผนกันต่อไปจนถึงใกล้เวลาการายงานตัวมีเหล่ากองเชียร์มากมายเริ่มทยอยกันมานั่งรอบๆสนามแชร์บอล ไม่ว่าจะเป็นทั้งผู้หญิงหรือผู้ชาย
“ขอให้นักกีฬาแชร์บอลชายของคณะสีน้ำเงิน และสีม่วงมารายงานตัวที่เต็นท์อำนวยการด้วยค่ะ” เสียงประกาศดังขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงประกาศเหล่าทีมนักกีฬาทั้งสองคณะสีจึงเริ่มทยอยมาบริเวณกองอำนวยการ
“เฮ้ย! กุจองเบอร์นี้”
“ไอสัส เบอร์นี้ของกุ”
“เมิง ตัวนั้นกุจองงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!”
เสียงแย่งเสื้อประจำตัวดังลั่นไปทั่ว จน....
“ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!” กรรมการจำต้องเป่านกหวีดเพื่อหยุดความโกลาหลนี้.... “โว้ย! น้องครับ ทีมอื่นแข่งอยู่ เบาๆได้มั้ย!!!!?”
“พี่แกอ่ะดังสุดในนี้แล้ว ดูดินักกีฬาแมร่งหันมองกันทั้งสนาม” เสียงกระซิบแผ่วเบาจากใครซักคนหนึ่งในสองสีนี้...
.
.
.
เมื่อการแข่งขันชุดที่แล้วจบลง...ต่อด้วยแข่งขันของคณะสีม่วง และสีน้ำเงิน ซึ่งเป็นรอบชิงชนะเลิศ นักกีฬาทั้งสองฝ่ายต่างทยอยลงสนาม และประกาศชื่อผู้เล่น เมื่อประกาศเสร็จ ทั้งสองฝ่ายจึงเดินเข้าทักทายกันเล็กน้อย เนื่องจากส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนกันอยู่ก่อนแล้ว
“เฮ้ย มึงอย่าลืมทำตามที่สัญญากันไว้นะเว้ย” เกมกระซิบเบาๆกับเซน
“มึงก็อย่าลืมรางวัลของกุแล้วกัน” เซนกระซิบตอบ ก่อนทั้งคู่จะผละออกจากกันเพื่อไปยังทีมฝั่งตนเอง
“ไอเกม มึงไหวแน่นะ เอวมึงน่ะไหวเปล่า?” มิกซ์เพื่อนร่างสูงเพรียวเอ่ยถาม
“ไหวดิวะ แล้วทำไมกุจะไม่ไหววะ?”
“เอ้า! ก็เมื่อคืนไม่ได้โดนลิดรอนพลังกายมาเหรอวะ”
“ลิดรอนเหี้ย ไรของเมิง”
“ก็ไอที่.....” ไม่ทันที่มิกซ์จะได้พูดต่อเสียงโค้ชคุมทีมก็เรียกไปรวมพลังและลงสนาม
“เอ้าน้อง ฮึดกันหน่อยนะ! ม่วงสู้! ม่วงสู้! ม่วงสู้!เฮ้!!!!” ก่อนที่ทุกคนจะวิ่งลงไปยังตำแหน่งของตนเอง
“ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงนกหวีดเริ่มการแข่งขัน มีการส่งตัวแทนมาจั๊มป์บอล ซึ่งคนๆนั้นก็คือเซน และเกม
ทั้งคู่มองตากันเพื่อส่งสัญญาณบางอย่างก่อนกรรมการจะโยนลูก
เกมย่อตัวตัวลงเมื่อเห็นกรรมการกำลังจะโยนลูก และเมื่อกรรมการโยนลูกขึ้นเขาก็สปริงตัวตามลูกไปทันที เขาโชคดีเล็กน้อยที่กรรมการโยนลูกเอียงมาทางเขาเล็กน้อยทำให้เขาสามารถส่งบอลให้กับทีมฝั่งตัวเองได้
“เยี่ยมเกม!” เพื่อนในทีมเขาเอ่ย ก่อนจะรับบอลไว้แล้วเริ่มส่งต่อให้เพื่อนในทีมเพื่อเริ่มทำเกมรุกทันที!
การส่งบอลเป็นไปในทางค่อยข้างทุลักทุเล เนื่องจากโดยอีกทีมดักไว้ทำให้ยากต่อการส่ง ทางฝ่ายสีม่วงจึงตัดสินใจชู้ตลูกไกล โดยตัวชู้ตไม่ใช่ใครที่ไหน เกมนั่นเอง!
“เกม!!!!” เกมที่รออยู่แล้ว รับลูกแล้วกระโดดจัมป์ขึ้นสูงก่อนจะชู้ตลงตระกร้าไปในที่สุด
“โห!นี่ถ้าเป็นบาสนะ ได้ 3 แต้มไปแล้ว!!!!” โค้ชเอ่ยชม
เกมดำเนินต่อโดยสีน้ำเงินเป็นฝ่ายส่งลูก แต่โดยฝั่งสีม่วงฉกลูกไปได้ ก่อนที่สีน้ำเงินจะกลับมาได้ลูกแล้วเดินเกมรุกอีกครั้ง
“วิ่งขึ้นหน้า!!!!” รักบี้ตะโกน ก่อนที่ทุกคนจะวิ่งขึ้นหน้าเพื่อที่จะส่งต่อบอลไปเรื่อยจนถึงบริเวณเขตชู้ต
“ชู้ตเลย!!!!!” ใครคนหนึ่งกระโดดชู้ตสูงก่อนที่ลูกจะ....
“ฮึบ!”
ปัก! ถูกปัดออกจนไม่ลงตะกร้า แต่ฝ่ายสีน้ำเงินยังไม่ยอมแพ้กระโดดคว้าลูกก่อนจะชู้ตลงอีกครั้งในขณะที่ แบงก์ มือปัดกำลังตั้งท่าสำหรับรับแรงกระแทกในการลงอย่างรวดเร็ว
“เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ถึงตาสีน้ำเงินเป็นฝ่ายเฮบ้างแล้ว
ตอนนี้คะแนนเป็น 2-2 โดยตานี้สีม่วงเป็นฝ่ายส่งลูก
ทั้งสองพลัดเป็นฝ่ายรุก ฝ่ายรับตามสถานการณ์ จนกระทั่งกรรมการเป่าบอกหมดครึ่งเวลา โดยสีน้ำเงินนำสีม่วงเป็นคะแนน 14-10 ว่าง่ายๆคือสีน้ำเงินทำแต้มนำไป 2 ลูกนั่นเอง
ใครขณะเวลาพักครึ่ง เหล่าโค้ชต่างพากันวางแผนในทีมของตนเอง
ขออนุญาตเอนเอียงมาทางฝั่งของเชียร์
“เฮ้ย! มึงมือปัดสีม่วงแมร่งโคตรเก่งอ่ะ” สาวห้าวประจำกลุ่มสาวๆจากโรงเรียนหญิงฝั่งตรงข้ามเอ่ยชื่นชมมือปัดสีเดียวกัน
“กุรู้จักๆ มันชื่อแบงก์ โดดสูงสัสๆ” สาวผมหยิกรีบเสนอตัวบอก
“ไอปี้กุเห็นมึงรู้จักทุกคนอ่ะ“แล้วไอที่หน้ามันใสๆตัวเตี้ยๆอ่ะ ใครว่ะเมิง เคะสัสมาก” เครซเอ่ยถามพลางชี้ไปยังหนุ่มหน้าใสที่ยืนเช็ดหน้าอยู่
“รุกกี้!!!! เพื่อนเก่ากุเอง มันชื่อรักบี้ รุกกี้อ่ะฉายามัน หน้าใสสัสๆ รุ่นน้องรุ่นพี่โรงเรียนเราจีบเต็ม” สเลอปี้ สาวผมหยักศกเข้าขั้นหยิกคนเดิมรีบบอก ตั้งแต่ภารโรงยันหมาในโรงเรียน” หัวหน้ากลุ่มผิวเข้มเอ่ยแซะ สเลอปี้ สาวผมหยักศกเข้าขั้นหยิก
“เออ กุก็ว่างั้นอ่ะ เฮ้ย! มึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันเช็ดหน้าให้กันอ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เครซ จดไว้ๆเดี๋ยวเอาไปแต่งฟิค” ข้าว สาวตัวเล็กสุดแก่นกรี๊ดกร๊าดพลางไปเขย่าสาวห้าวที่นั่งอยู่ใกล้ๆกันไปมา
“โอ๊ย..... ข้าว จดอยู่ๆจายเย็นๆ”
“อ๊าย! มันกินน้ำแก้วเดียวกัน อ้ายๆๆๆๆๆ”
“กุว่าอิข้าวท่าทางจะบ้า”
“เชี่ยตวยเมิงหุบปากกกกกกกกกกกกก”
เอ่อ....อยู่กับสาวๆไปก็ไม่ได้อะไรกับมาทางฝั่งนักกีฬาดีกว่า...
“เอาล่ะน้อง น้องทำดีกันแล้ว แต่...พวกน้องส่งลูกไม่สูง ไอพวกสีน้ำเงินมันตัวยักษ์กันทั้งนั้น” โค้ชประจะสีม่วงเอ่ยบอกทุกคนในทีม
“น้อง น้องอย่าพยายามส่งลูกต่ำๆนะ เดี๋ยวมันจะฉกลูกได้” โค้ชฝั่งสีน้ำเงินเอ่ยบอกกับทีมบ้าง
โค้ชทั้งสองทีมนัดแนะนักกีฬาอีกเล็กน้อยก่อนกรรมการจะเป่าหมดเวลาพัก
นักกีฬาทั้งสองทีมลงสนามอีกครั้ง และประจำยังตำแหน่งตัวเองฝ่ายสีม่วงคนที่กระโดดจั๊มป์ยังคงเป็นเกมเหมือนเดิม และฝั่งสีน้ำเงินคงยังคงเป็นเซนเช่นกัน
ทั้งสองจ้องตากันเนิ่นนานในขณะที่รอกรรมการโยนบอล
“กุว่าอีกไม่นานไอ้เชี่ยเกมแม่งโดนเชี่ยเซนอุ้มขึ้นห้องชัวร์”
“กุว่านะ ถ้านานกว่านี้ไอเชี่ยเซนท้องชัวร์” แว่วเสียงกระซิบ(ไม่)เบาๆจากข้างสนามโดนสองหนุ่มเพื่อนซี้บ๊อบและเบส
“ไอเหี้ยผัวเมียตัวบอพวกมึงหุบปาก!” เซนและเกมหันมาด่าพร้อมกัน
“เอ่อ....น้องพี่จะโยนแล้วนะ” กรรมการผู้น่าสงสารเอ่ย อย่างหวาดๆ
...ไอสองตัวนี้แมร่งจะกระโดดงับหูกุมั้ยT^T...
“ก็โยนดิ!!!” สิ้นเสียงกรรมการจึงรีบโยนบอลขึ้นสูงทันที เพราะกลัวว่าถ้าเกิดช้ากว่านี้สิ่งที่โดนโยนจะเป็นเขา...
ครั้งนี้โชคไม่ได้เข้าข้างเกมเหมือนครั้งที่แล้ว เนื่องจากกรรมการเร่งรีบ(?)ในการโยนบอลมากทำให้บอลที่โยนขึ้นไปค่อนข้างสูง และเอียงไปทางฝั่งเซนค่อนข้างเยอะ ทำให้เขาเขาไม่สามารถเอื้อมมือไปปัดบอลได้ บอลจึงตกเป็นของฝ่ายสีน้ำเงินไปอย่างง่ายดาย
“เจ๋ง!!!!” ฝั่งสีน้ำเงินเมื่อได้ลูกก็รีบบุกเกมรุกทันที
“ไอสัส โยนเอียงชิพหาย” ใครสักคนในสีม่วงสบถด่ากรรมการก่อนจะเริ่มดำเนินเกมรับ
ฝั่งสีน้เงินค่อยๆส่งลูกมาข้างหน้าเรื่อยๆจนลูกตกอยู่ในมือเซน เกมรีบวิ่งขึ้นมาดักเพื่อไม่ให้ร่างสูงส่งบอลได้ เซนพยายามหลบเอียงซ้ายเอียงขวา แต่ก็โดนร่างเล็กดักไว้หมด เขาจึงตัดสินใจส่งหลัง เมื่อเห็นเช่นนั้นเกมจึงรีบพุ่งมาดักไว้แต่ไม่ทันบอลตกไปอยู่ในมือผู้เล่นคนอื่นเสียแล้ว ส่วนตัวเขานั้นพุ่งเข้าหาร่างสูงโดยไม่ทันหยุดทันที!!!
โครม! เกมจนเข้ากับเซนอย่างจังจนล้มลงไปกองกันทั้งคู่
ทั้งสองอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างหมิ่นแหม่โดยเกมทับอยู่ข้างบน หน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ
“อยากจูบกุขนาดนี้เลยเหรอว่ะ” เซนเอ่ยหยอกเย้าข้างในหูเล็กที่แดงระเรื่อยอย่างน่ารักเมื่อเขาพูดจบ
“พ่อมึงดิ!!!!” เกมตะโกนลั่นก่อนรีบลุกออกจากตัวร่างสูงแล้ววิ่งไปเล่นต่อทันที
“น่ารักจริงเมียกุ...” เซนยิ้มขำกับปกติกริยาของคนตัวเล็กตรงหน้าก่อนจะเข้าร่วมเจมเกมนี้ต่อ
เกมยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆโดยทั้งสองฝ่ายผลัดกันได้แต้ม
ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
เสียงนกหวีดดังบอกหมดเวลาการแข่งขัน ตามด้วยเสียงของกรรมการประกาศคะแนนการแข่งขันของแชร์บอลม.ต้นรอบชิงชนะเลิศ
“ผลคะแนนแชร์บอลม.ต้นชายรอบชิงชนะเลิศสีน้ำเงินชนะสีม่วงไปด้วยคะแนน 24 ต่อ 18 ขอเชิญนักกีฬาทั้งสองฝ่ายจับมือกันด้วยครับ และต่อไปจะมีการประกาศรางวัลนักกีฬายอดเยี่ยม”
“ไอเชี่ยเซน มึงไม่ทำตามที่กุบอก” เกมกระซิบระหว่างที่พวกเขาจับมือ
“ก็ของรางวัลมึงไม่ค่อยสะใจ แต่ยังไงมึงก็ต้องโดนลงโทษ” เซนกระซิบตอบด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“ไอห่า! ไม่ทำตามสัญญาแล้วมาลงโทษห่าอะไรกุมิทราบ”
“หึหึหึ เดี๋ยวมึงก็รู้ หึหึหึ” เซนหัวเราะอย่างมีเลศนัย ก่อนทั้งคู่จะผละไปยังสีของตัวเอง
กรรมการประกาศชื่อนักกีฬายอดเยี่ยม โดย รักบี้ เด็กหนุ่มผิวขาวร่างเล็กปราดเปรียวจากคณะสีน้ำเงินได้ตำแหน่งผู้เล่นยอดเยี่ยมเนื่องจากแต้มส่วนใหญ่ที่ได้นั้นเจ้าตัวเป็นคนทำทั้งสิ้น ส่วนอีกรางวัลหนึ่งคือรางวัลมือปัดยอดเยี่ยมได้แบงก์ชายหนุ่มผิวคล่ำร่างสูงโปร่งซึ่งทุกคนก็เห็นสมควรเนื่องจากเขาสามารถปัดหลายๆลูกไม่ให้ลงตะกร้า และตำแหน่งผู้เล่นยอดเยี่ยมอีกรางวัลหนึ่งนั้นได้ฟยอร์ดเด็กหนุ่มจากคณะสีเหลือง
หลังจากประกาศผลและรับรางวัลเสร็จทั้งหมดจึงแยกย้ายไปทำกิจกรรมอย่างอื่น ไม่ว่าจะเป็นแข่งกีฬาชนิดอื่น ไปนอนเล่น รับประทานอาหาร หรือกิจกรรมอื่นๆที่สามารถจะสรรหาได้ เซนกับเกมเองก็เช่นกันโดยกิจกรรมของพวกเขาคือโดดกลับหอ เนื่องจากพวกเขาเช็คชื่อกับพี่ที่คุมกีฬาแล้วจึงไม่จำเป็นต้องอยู่เช็คชื่อตอนเย็น
ทั้งสองนั่งรถตุ๊กๆกลับหอ และเซนก็เป็นคนจ่ายเงินเช่นเดิม เมื่อมาถึงห้องเกมก็รีบกระโดดล้มตัวลงเตียงทันทีด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการแข่งวันนี้
“แหม! มึงอยากขนาดนั้นก็ไม่บอก มา! มึงยั่วขนาดนี้เดี๋ยวกุจัดให้” เซนเมื่อเห็นร่างบางของเกมนอนแผละลงบนเตียง เขาเดิมตามไปที่เตียง แล้วค่อยๆคร่อมเกมไว้ด้านบน
“ไอเหี้ย!!!! ออกไปเลยไอสัส! คดีมึงยังไม่เคลียร์นะ!!!” เมื่อเห็นว่าตนถูกคุกคามเกมรีบเอาขาถีบหมีควายตรงหน้าจนตกเตียง
“โอ๊ย! ก็มันช่วยไม่ได้ สีมึงก็ได้ตั้งที่ 2 นะเว้ย!” เซนเถียงกลับ เขาชักโมโหตะงิดๆที่โดยเตะจนตกเตียง
“แต่มึงสัญญากับกุแล้วนะ” เกมเอ่ยโดยที่หางเสียงเขาออกแนวสะบัดงอนเล็กน้อย
“มึงงอนกุ?”
“กุไม่ได้งอน!”
“ไม่เอาน่ากุ ไม่ใช่คนนำสักหน่อย ถ้ากุเป็นหัวหน้าทีม กุอาจช่วยได้มากกว่านี้” เซนเริ่มใช้ไม้อ่อน เขาพูดพลางค่อยลุกขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆคนตัวเล็กที่สะบัดหน้าหนีไปทางอื่น
“อย่าน้อยมึงก็ไม่ควรชู้ต ให้ไอรักบี้ ไม่ก็คนอื่นชู้ตไปดิ” เกมที่ยังคงหันหนีพูดต่อ
“ก็ลูกมันจบที่กุ เกมกุขอโทษที่กุผิดสัญญา”
“ถ้ากุไม่ให้อภัย?” คนตัวเล็กถามอย่างกวนๆ
“กุก็จะปล้ำมึงไง” ไม่พูดเปล่า เซนกระโดดตะครุบร่างเล็กตรงหน้าก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรัก
และแล้วในห้องของนักเรียนดตรียมทหารแห่งนี้ก็เป็นไปด้วยเสียงครางหวานหู และกลิ่นไอสีชมพูของความรักอบอวลอยู่เต็มห้อง...
-THE END-
-----------------------------------------------------------------------------------------
ไม่รู้คู่อื่นจะยาวแบบนี้มั้ย ถถถถถถถ+ ความจริงก็ไม่ยาวมากหรอก คู่อื่นกำลังแต่งอยู่นะคะ รอไปก่อน ^^
ช็อคมีคนมาเม้นต์ แต่ให้เดาก็รู้ว่าใคร +5555 ขอบคุณที่เม้นนะคะ
ความคิดเห็น