แอบรักนะยายฮ้าวเกิ๊น

ข้อมูลเบื้องต้น

ตื้นเช้าขึ้นมาด้วยอารมณ์อันแจ่มใสมันก็แน่อยู่แล้วแหละวันนี้มันวันเลือกชมรมของโรงเรียนฉันจะต้องเลือกให้ได้ชมรมเดียวกับรุ่นพี่ที่ฉันชื่นชอบเขาเป็นคนที่น่ารัก  เรียนเก่ง   หน้าตาดี  บ้านรวย  โอ้ยตรงสเป็กสุดๆอะ
แต่แล้วความตั้งใจก็จบสิ้นเมื่อมีรุ่นพี่คนหนึ่งเดินมาบอกว่าน้องเป็นผู้จัดการทีมบาสใช่มั้ยคะ 
ฉันถึงกับงงเลยอะ
"ไม่ใช่นะคะพี่  พี่เข้าใจผิดแล้วอะ"
"พี่จะเข้าใจผิดได้ไงก็ชื่อน้องมันปรากฎอยู่บนบอร์ดอะ" ฮะชื่อฉันมันไปปรากฎบนบอร์ดอะไร  ตั้งแต่เมื่อไร
ฉันงงอะ
"น้องไม่เชื่อไปดูที่โรงยิมดิ"พอพี่เข้าพูดจบฉันกับเพื่อนในกลุ่มก็รีบวิ่งไปดูเลยอะ  จริงด้วยอะชื่อฉันคนแรกเลยอะ พอเห็นอย่างนั้นอะต่อมปรีดมันพพุ่งเลย
"ไม่................ฉันไม่ยอม  ฉันไม่อยู่...................."

เนื้อเรื่อง

ตอนที่1
"เฮ้ยเล่นไปก่อนนะเว้ยขอพักเป็ปนึง"ผมไม่เคยเล่นบาสแล้วเหนื่อยขนาดนี่มาก่อนเลยอะสงสัยช่วงนี้ผมทุ่มเทกับการจีบสาวๆมากไปหน่อยอิ...อิ  ก็ผมออกจะรูปหล่อ  บ้านรวยแล้วยังเป็นเพลบอยอีกสเป็กสาวๆทั้งนั้นอะ  สาวๆเลยตรอมกันเหมือนแมงวันตอมขี้  แต่เดี่ยวก่อนนะผมก็ต้องเป็นขี้ดิไม่อาวอะอย่างผมอะมันต้องขนมหวานแล้วสาวๆก็คือมด 55+เป็นไงปรัชญาชีวิตของผมล้ำลึกปะ
"โอ้ยยยยยยยยยยย"ใครมันเหยียบมือของผมอะ  ผมก็นั่งเอามือท้าวไปข้างหลังอยู่ดีดีอะดันมีใครฝากพระบาทาเป็นรอยรักไว้ให้ผมล่ะ   ม้ายยยยยยยยยยยย ผมไม่ยอมหรอกพอเงยหน้าขึ้นไปก็มีผู้หญิงเดินผ่านไป2คนอะต้องเป็นพวกเธอแน่ๆเลย 
หน้อยยยยยยยยเหยียบมือผมแล้วจะจสฃากไปเฉยๆเหรอไม่มีทาง อย่างงี้มันต้องเคลียย์
"นี่เธอ!!"เฮ้นยังไทม่หยุดอีกอะคนเรา
"นี่เธอ!!"
"เรียกฉันเหรอ"เธอยังมีหน้ามาถามผมอีกอะ ไม่เรียกเธอแล้วผมจะเรียกหมาตัวไหน  ยัยบ้านี่
"ใช่!! เมื่อกี้เธอเหยียบมือฉันเธอยังไม่ขอโทษเลยนะ"ผมยกมือให้เธอดูที่เธอฝากรอยแค้นไว้ที่นิ้วอันเรียวงามของผม
"โอ้ว*_*" มันแดงมากเลยอะ"เธอรีบจับมือผมขึ้นมาดูนิ้วอย่างตกใจ  อืมมือของเธอนุ่มมากเลยอะ
"ใช้มันแดงมากเลย"ผมกัดฟันพูดอย่างแค้นใจ (แต่เมื่อกี้แก่ยังชมว่ามือเค้านุ่มอยู่เลยอะ)
"แต่มันไม่ใช่นิ้วฉันช่างมันเถอะ"แล้วเธอก็สะบัดมือผมออกจากจากการจับกุ่มของเธออย่างแรง  โอ้ยยัยบ้าผมเจ็บนะเว้น
"อ้าวพูดอย่างงี้ได้ไงก็เธอเป็นคนทำร้ายนิ้วของฉันนะ"ผมเริ่มจะปรี๊ดแล้วนะ  ปกติผมจะคุมอารมณ์อยู่นะแต่พอเจอยัยนี่ผมปรี๊ดแตกเลยอะ
"ก็บอกแล้วอะว่ามันไม่ใช่นิ้วฉัน  และอีกอย่างมันก็เป็นรอยแดงแค่นิดเีดียว นายอย่ามาโวยวายทำเป็นแต๋วแตกไปหน่อยเลย" ผมก้มลงมองดูนิ้ว  แดงแค่นิดเดียวเหรอ  มาว่า ว่าเป็นแต๋วอีก
"ยัยบ้า ยังไงซะเธอก็ต้องรับผิดชอบ"ผมเงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะพูดกับเธอแต่เธอก็เดินจากผมไปแล้วอย่างไม่ยัยดี  ผู้หญิงใจร้าย  ไร้มารยาทที่สุดเลยคอยดูผมจะทำให้เธอมาขอโทษผมให้ได้เลย  คอยดู
"อ๊ากกกกกกกกกกกยัยผู้หญิงบ้ากลับมาขอโทษฉันเดียวนี้เลยน๊าาาาาาาา"ปรี๊ดแตกแล้วครับพี่น้อง


"เป็นไรวะมิลินหน้าเหมือนหมาเหม็นขี้ฟันตัวเองเลย"
"ป๊อปหน้าเหม็นขี้ฟันเป็นไงวะฉันไม่เคยเห็นอะ"
"ก็เหมือนมิลินไงมิลล์55+"เออหัวเราะกันเข้าไปยัยมิลล์  ไอป๊อกอย่าให้ถึงตาฉันมั้งก็แล้วกันจะเอาให้หน้าแหงนเลย
"แหนะไอมิลินแอบด่าฉันในใจแน่เลย หน้าแก่มันดูเคลิ้มๆสะใจอะ  แล้วตกลงแก่เป็นอะไรมา"เฮ้ยไอป๊อกมันรู้ได้ไงว่าฉันแอบด่ามันในใจอะ  ไอนี้เซ็นต์มันแรงเว้ย
"อืม ก็เมื่อกี้อะ"ฉันกำลังจะเล่าอะยัยมิลล์ก็ขัดขึ้นมา
"แล้วพัดไปไหนอะ"ฉันทำตาเหลือกขึ้นฟ้าอย่างคนหมดอารมณ์เลยอะ   คนจะเล่า
"พัดไปซื้อน้ำอะ"ฉันตอบออกไๆปอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก
"อืมมิลินแล้วตกลงเรื่องมันเป็นยังไงอะ"ป็อกมันก็ยังวกกลับมานะ ฉันก็กำลังจะเล่าต่ออะแต่
"จะมีใครขัดอีกมั้ย"ฉันถามออกไปเลย ก็ฉันมันเป็นคนตรงอะและอีกอย่างเวลาเล่ามันต้องใช้สมาธิรวบรวมลมปรานทั้งกี่จุดไม่รู้ในการเล่า  ดูแล้วเริ่มเลื่อนเนอะกลับมาเหอะแม่นางเอก  เพื่อนฉันทั้งมิลล์และป๊อกต่างทำหน้าเอ่อส่ายหน้า  แสดงว่าไม่มีคนขัดฉันแล้ว


"เรื่องมันก็มีอยู่ว่า................."ฉันก็เราตั้งแต่ฉันเดินไปกับพัดไปเหยียบมือของผู้ชายคนหนึ่งเข้าซึ่งฉันไม่รู้จัก แล้วก็มาโวยวายว่าจะให้ฉันรับผิดชอบ  ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจอะแต่ว่าปฏิกิรกยาของฉันมันออกจะแมนไปซะหน่อยก็เลยพูดออกไปแบบนั้นอะแต่ผู้ชายคนนั้นคงจะปรี๊ดแตกอะเพราะตอนที่ฉันชวนพัดเดินมาอะเขายังตะโกนมาอีกอะ  'อ๊ากกกกกกกกกกยัยผู้หญิงบ้ากลับมาขอโทษฉันเดียวนี้เลยนะ'  มีเหรอฉันจะกลับไปขอโทผษเสียหน้าแย่  จบ
"เรื่องนี้แก่ผิดเต็มๆ"อ้าวยัยพัดมาตอนไหนอะ
"ใช่ยังไงแก่ก็ต้องขอโทษเข้า แก่ผิด" ยัยป็อกอีกคน
"...."ฉันรีบเอามือปิดปากยัยมิลล์ไว้ก่อนเลย  ฉันรู้ว่าคำตอบมันไม่แตกต่างกันเท่าไหร่อหรอกเพราะพ่อของยัยนี่อะเป็นผู้ผดุงความยุติธรรมแล้วเชื้อมันก็แรงซะด้วย
"โอเคฉันผิดพวกแก่พอใจปะ  แต่เรื่องมันผ่านไปแล้ว แล้วมันก็คืออดีตตอนนี้คือปัจจุบัน คนเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้เพราะฉะนั้นเรื่องทั้งหมดมันก็ควรเป็นโมฆะ"เป็นไงฉันสรุปที่เดียวจบเรื่องอะไรฉันต้องขอโทษ  ฉันกับนายนั้นไม่รู้จักกันและก็คงจะไม่เจอกันอีกแน่นอน  ฉันนั่งกอดอกแล้วยิ้มให้กับความคิดของตนเองแต่เพื่อนฉันนี่หน้าเหวอไปเลย55+


ตอนเย็นของวันนั้น
"เฮ้ยวันนี้เลือกชมรมนี่หว่า  ป๊อกแก่ไปจองตำแหน่งผู้จัดการทีมบาสชายยังอะ" ฉันรีบหันไปถามมันเลยอะเพราะมันรอตำแหน่งนี้มานานตั้ง5ปีแหละและปีนี้ก็ปีสุดท้ายแล้วด้วย มันก็สมัครทุกปีอะนะแต่ไม่เคยได้เขาต้องคัดตัวด้วยอะแต่มันวิ่งไม่ทันมั้งเลยไม่ได้  ฉันเคยสงสัยนะว่ามันจะไปสมัครทำไมนักหนาเหนื่อยก็เหนื่อย  กลับบ้านก็เย็น  แถมยังอยู่ในดงผู้ชายอีก แหวะ!!! คำตอบของมันนะเหรอ อยากฟังปะแต่ถ้าไม่อยากก็จะบอก 'ก็มีแต่คนหน้าตาดี  หุ้นระดับเทพ แล้วเวลาเล่นเสร็จนะเหงื่อเขาจะออกอะมองแล้วมันดูเซ็กซี่มากๅ' เหอะเซ็กซี่ของมันซกมกล่ะซิ
"ยังเลยวะแก่  ไม่ได้การแล้วฉันต้องรีบไปสมัครก่อนเดียวคนเต็ม"แล้วมันก็รีบวิ่งแจ้นไปเลย
"ขอให้มันสมหวัง"อยู่ๆพัดก็พูดขึ้นมา เออก็จริงอย่างที่พัดพูดพอยืนไว้อาลัยเอ้ยให้กำลังใจไอป๊อกเสร็จพวกเราทั้ง3ก็ระเห็ดไปเลือกชมรมกันแล้วจะเลือกชมรมอะไรดีล่ะ  ทุกปีฉันก็จะเลือกไอที่มันอยู่ง่ายๆไม่ต้องทำอะไรมากอย่างเช่น  ชมรมพับกระดาษอะไรประมาณเนี้ย(เพื่ออนาคตต้องพับถุงกล้วยแขกขาย) แต่ฉันว่าปีนี้จะเปลี่ยนแล้วอะเบื่อปีนี้ก็ปีสุดท้ายแล้วมันต้องทำอะไรที่เร้าใจหน่อย  แล้วฉันจะเลือกชมรมอะไรดีล่ะ  ระหว่างที่ฉันกำลังเลือกชมรมอยู่ก็ได้ยินเสียงของไอป๊อกมั้งแว้วๆ  พอหันไปข้างหลังใช้ด้วยไอป๊อกเรียนจริงๆมันวิ่งมาด้วยความเร็วสู.ส่งสัยจะรีบ มันทำหน้าเหมือนหมาตกใจอะ