[REBORN AG 2718] Love stage ร้ายดีนักเจอรักหน่อยเป็นไง

   

“ฉันมาถึงบ้านก่อนนายเพราะฉะนั้น ฉันมีสิทธิ์เลือกห้องนอน!” จีอ๊อตโต้เชิดหน้าขึ้น ทั้งยังยักคิ้วใส่ผู้ชายร่างหนาที่เพิ่งก้าวลงมาจากรถอย่างกวนๆ อเลาดิได้แต่มองร่างโปร่งด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนจะยกยิ้มมุมปากแล้วทำการปล่อยน้องหมาออกจากปากใส่คนตรงหน้าทันที

“หึ ตาบอดหรือไง?”

“ว่าไงนะ ไอ้บ้านี่!! นายด่าฉันเหรออเลาดิ!?”

“นี่ผมชมคุณจากก้นบึ้งของหัวใจเลยล่ะ - - แหกตาดูข้อตกลงในสัญญาด้วย! สมองบรรจุอะไรอยู่เนี่ย?”

ไม่พูดเปล่า ร่างหนาก็ยกมือขึ้นก่อนจะใช้นิ้วยาวจิ้มหัวร่างโปร่งหลายๆที จีอ๊อตโต้โวยวายก่อนจะสะบัดหน้าหนีแล้วรีบกางสัญญาของบ้านหลังนี้ทันที ดวงตาสีฟ้าสดใสมองทั่วทุกตัวอักษรก่อนจะเบิกตากว้างจนตากลมโตแทบถลนออกมา เมื่อเห็นสัญญาข้อหนึ่งที่คาดว่าตัวเองคงมองผ่านไปแน่ๆ

“บ้านนี้มีห้องนอนห้องเดียวงั้นเหรอเนี่ย!? โฮฮฮฮฮ นอนกับนายก็ฝันร้ายแน่ๆ ขอให้มันเป็นเตียงเดี่ยวทีเถอะ”

“แน่นอน คิดว่าคุณจะฝันร้ายคนเดียวหรือไง ผมสิจะฝันร้ายมากกว่า”

อเลาดิพูดก่อนจะยกกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองเข้าไปด้านใน ปล่อยให้นายแบบแสนดี(ต่อหน้าสื่อ)กระทืบเท้าเร่าๆอยู่ข้างนอก ถ้าไม่ติดว่านี่คืองานละครเรื่องแรกล่ะก็ จะวีนแตกให้งานพังไปเลย แค่เล่นคู่กันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว ยังต้องมาร่วมชายคาร่วมห้องเดียวกันอีก จีอ๊อตโต้อยากจะลงไปดิ้นอ่ะ! >O<

   


 

 “เคียวยะครับ เจอกันอีกแล้ว ช่างเป็นพรหมลิขิตจริงๆนะครับว่าไหม?”

“เหรอ? ฉันเรียกว่าเวรกรรมมากกว่า” เคียวยะเบ้ปากใส่อีกฝ่ายก่อนจะหันหลัง หมายจะเดินหนีคนที่หน้าด้าน หน้าทนที่สุดในโลกคนนี้  สึนะโยชิรีบก้าวไปเดินเคียงข้างดีไซเนอร์คนสวยก่อนจะฉีกยิ้มที่สาวๆแถวนั้นถึงกับเพ้อส่งให้ร่างบางที่หันมามองเขาด้วยสายตาที่จะสื่อว่า ‘ไปไกลๆซักที’

“เคียวยะอย่าไล่ผมไปไหนเลยนะ วันนี้เฮียอเลาดิก็ไม่อยู่ ผมไม่อยากนั่งแกร่วอยู่ในห้องซ้อมคนเดียว น้า เคียวยะครับ สงสารผมหน่อยน้า”

หมับ!

ร่างสูงคว้ามือขาวเอาไว้ก่อนจะจับมันขึ้นมาแล้วเอาหน้าหล่อๆของตัวเองถูไถมันไปมาเหมือนสัตว์เลี้ยงอ้อนเจ้าของ เสียงเข้มก็พูดด้วยน้ำเสียงเหงาหงอยซะเต็มประดา นั่นมันไม่ใช่ประเด็นในตอนนี้ ร่างบางพยายามจะดึงมือตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของชายหนุ่มเมื่อสายตาหลายคู่กำลังมองมาทางนี้ และบางคนก็กำลังยกโทรศัทพ์ขึ้นมาถ่ายรูปอีกต่างหาก

“ปล่อยนะ ฉันบอกให้ปล่อยไงสึนะโยชิ!”

“ไม่เอาครับ ขืนปล่อย เคียวยะก็ทิ้งผมกินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ซ้อมกลองคนเดียวน่ะสิ  ไม่เอาๆ”

“โอเค!  โอเคฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนาย ปล่อยมือได้แล้ว!”

เมื่อเห็นว่าร่างสูงไม่ยอมปล่อยแน่ๆ ร่างบางเลยหลับหูหลับตารับปากว่าจะอยู่กับมือกลองประจำวงของพี่ชายตัวเองออกไปเพื่อให้เจ้าตัวเลิกยุ่มย่ามกับตัวเองสักที  ทันทีที่ได้ยินว่าคนสวยจะอยู่ด้วยสึนะโยชิก็ปล่อยมือขาวให้เป็นอิสระแล้วเลื่อนมาโอบไหล่บอบบางแทน ริมฝีปากได้รูปฉีกยิ้มสดใสก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากก่อนหน้านี้ลิบลับ

“ขอบคุณนะครับที่ยอมเดทกับผมสักที ^O^”

=[]=!! อะ อะ ไอ้ปลาทูน่าราดพริก!! นี่นายหลอกฉันเหรอเนี่ย!!? 

 



  

  



  





 

Owen :D