คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Playground [HyoMark]
Playground
Cast: Hyoyeon x Mark
So I want you be my only one
영원한 나의 랩소디
ยอวอนฮาน นาเอ แรบโี
ุะเป็นบทเพลที่ลึึ้อผมลอไป
이제야 난 깨달았어 네가 바로 wonderland
อีเยา นาน แาลราอ นีา บาโร wonderland
อนนี้ผมรู้แล้ว ุือ wonderland
“ สวัสี่ะ...ิันื่อิมฮโยยอนนะะุมาร์ ะมาเป็นพยาบาลส่วนัวอุ ฝาัว้วยนะะ” ฮโยยอนในุพยาบาลสีาวโ้ัวให้นที่นั่เหม่อออนอหน้า่า
“ ออไป!!!” เาวาเสียัลั่น
“ ุแม่ ุพ่ออุเป็นน้าิันมา...เพราะะนั้น ันะออ่อเมื่อุพ่อุแม่อุไล่เท่านั้น่ะ”
“ ันบอให้ออไปไ!!!” มาร์วาัลั่น มือลำไปบนโ๊ะเวี้ยอสิ่หนึ่ไปที่เธอ
“ เพล้!” แ้วน้ำที่มาร์ว้ามาลพื้นแ เศษแ้วระายโนาอฮโยยอนทำให้เลือึมแ่เธอไม่สนใลับ้มลเ็บวาเศษแ้วนหม
“ ุรอัน่อนนะะเี๋ยวันะลับมา” ฮโยยอนบอ่อนเินออไปเอาเศษแ้วไปทิ้และทำแผล่อนะลับเ้ามาใหม่และเินเ้าไปใล้ๆเา
“ ....” เสียฝีเท้าที่้าวเ้าใล้มาร์มาเรื่อยๆ่อนเาะรู้สึถึารเลื่อนไหวที่รถเ็น
“ นี่เธอะทำอะไร” มาร์โวยวาย
“ ัน็ะพาุออไปูโลภายนอไะ” ฮโยยอนบอ่อนะเ็นรถเ็นออไปเรื่อยๆ นมาหยุอยู่ที่แห่หนึ่....เารู้สึถึแอุ่นๆ เสียนร้อและลิ่นอไม้หอมอ่อนๆ
“ อนนี้เรามาอยู่ในสวนอบ้านุนะะ เป็นไะ? ีว่าเ็บัวในห้อมั้ย”
“ .....”
“ ุมาร์ะ...” ฮโยยอนุเ่าลหน้าเาึมืออเาไปับ เารู้สึถึวามอบอุ่นอมือเล็ทีุ่มมือเานทำให้ใเ้นแร
“ ่อานี้ไป่อนทีุ่ะลับมามอเห็น...ันะเป็นวาใหุ้เอนะะ” ฮโยยอนบอ่อนะลุึ้นไปยืน้าๆเา
“ วันนี้ท้อฟ้าสใสมาเลย่ะ แอ่อนๆ ลมพัเย็นสบาย...ุอบมั้ยะ” ฮโยยอนพูอย่าสใส
“ อืม”
“ ุอยาลอเินมั้ยะ?”
“ เธอว่าไนะ?”
“ ันถามว่าุอยาลอเินมั้ยะ ันะ่วยพยุุเอ”
“ ็ี” มาร์บอ่อนฮโยยอนะ่อยๆพยุให้เาลุารถเ็น
“ เี๋ยวุเหยียบบนเท้าันเลยนะะ” ฮโยยอนบอ่อนมาร์ะ่อยๆเหยียบบนเท้าเธอโยมีฮโยยอน่วยพยุให้เาเิน
“ เิน้าๆนะะเี๋ยวล้ม” ฮโยยอนพยุเ้าเินเรื่อยๆนเาเริ่มสามารถเินเอไ้
“ แเริ่มร้อนแล้วเ้าไปในบ้านันเถอะ่ะ” ฮโยยอนเ็นรถเ็นมาร์ลับเ้าไปในบ้าน เ้าไปในห้ออเา
“ ุมาร์ะ...่อานี้ถ้าุมีปัหาอะไร ุ็ึเือนี้เลยนะะ..มันเื่อมไปที่เียัน” ันับมือเาไปับที่เือที่เื่อมาหัวเียเาไปที่เียอันที่อยู่้าๆห่าาเียเาไปสี่-ห้า้าว
“ อืม” เาพยัหน้าเบาๆ
“ ั้นเี๋ยวันอไปามนมาอาบน้ำุ่อนนะะ ะไ้ลไปทาน้าวัน” ฮโยยอนบอ่อนะเินออไปามพ่อบ้านให้ไปอาบน้ำให้มาร์ส่วนเธอ็ไป่วยแม่บ้าน้าล่าเรียมอาหาร
.
.
.
อนนี้็เป็นเวลาเือบหนึ่เือนเ็มๆแล้วที่ฮโยยอนูแลมาร์ และมันทำให้เาเปลี่ยนไปมาานใร้อน ี้หุหิเพราะมอไม่เห็นเลยทำอะไรไม่ไ้าม้อาร..็ลายมาเป็นนใเย็นล มีเหุผลมาึ้น
“ วันนี้มีอะไรินหรอรับุแม่” มาร์ที่นั่อยู่้าๆฮโยยอนถาม
“ วันนี้มี้าว้มปลาะ...ั้นแม่ให้ป้าฮยอนนาั้โ๊ะเลยนะ” ุแม่อมาร์อบ่อนาม้าว้มะมาเสิร์ฟหน้ามาร์
“ ทานสิ๊ะ...แม่ป้อน” ุแม่อมาร์ย้อน่อที่ปา
“ ุท่านะ..อย่าทำแบบนั้น่ะ ้อสอนใหุ้มาร์ินเอ่ะ เ้าะไ้่วยัวเอไ้” ฮโยยอนบอ่อนุแม่อมาร์ะวา้อนลในถ้วยามเิม
“ ั้น็ไ้ะ”
“ ุมาร์ะ..นี่้อนนะะ” ฮโยยอนยืน้อน้านหลัมาร์ับมือเาให้มาับ้อน
“ แล้วเวลาัุ็ันิๆ ะเอา...แล้ว็เป่าเบาๆแล้ว่อยเอาเ้าปานะะ” ฮโยยอนบอับมือเา มาร์เป่าเบาๆ่อนฮโยยอนะับมือให้เาป้อนเ้าปาเาเอ
“ ทำไ้ใ่มั้ยะ?” ฮโยยอนปล่อยมือเาออ
“ อืม” มาร์ั้าว้มิน่อ้วัวเอ พ่อและแม่อเามออย่าพอใ
“ มาร์..แม่เพิ่นึไ้ว่าแม่มี่าวีะบอ”
“ อะไรรับ” มาร์ถามโยมีฮโยยอนเ็มุมปาที่เลอะให้
“ ือุหมอประำัวอลู...เาหาวาที่เ้าู่ับลูมาไ้แล้วนะ ลูะลับมามอเห็นเหมือนเิมไ้แล้ว”
“ ริหรอรับ?” มาร์ถามอย่าีใ
“ ริสิลู...ุหมอนัไปรว่อนพรุ่นี้แล้วะนัวันผ่าอีที”
“ รับ”
“ ั้นลู็รีบไปอาบน้ำพัผ่อนเถอะ พรุ่นี้ะไ้ื่นมามีแร”
“ รับ” มาร์พยัหน้า่อนยืนึ้น้วยาร่วยอฮโยยอน เธอยื่นมือให้เาับ
“ ฝา้วยนะ๊ะหนูฮโย” ุแม่อมาร์บอ ฮโยยอนโ้นิๆแล้วพยุมาร์เ้าไปในห้อ
“ เอ่อ..วันนีุ้พ่อบ้านมีธุระ เลยอลับบ้าน่อน...เอ่อ..ันเลยะเป็นนเ็ัวใหุ้ ุมาร์โอเใ่มั้ยะ” ฮโยยอนถามแ้มเริ่มึ้นสี
“ อะ...อืม” มาร์อบแอบหน้าแเล็น้อย
“ ะ..ั้นันอถอเสื้อุแล้วนะะ” ฮโยยอนบอ่อยๆแะระุมเสื้อมาร์ออทีละเม็นหม ่อนะเินเ้าไปในห้อน้ำหยิบผ้าุบน้ำมาเ็ัวให้เา...มืออฮโยยอนที่เ็ถูไปามลำัวอมาร์ ทำเอาร่าายอเาเริ่มรู้สึร้อนวูบๆึ้นมาทันที
“ พะ...พอแล้ว” มาร์พูัึ้น หอบหายใแร..ระบายวามร้อนในัว
“ ปะ..ไปเอาเสื้อมาใส่ไ้แล้ว ระ...เริ่มหนาวแล้ว” มาร์พูะุะั่อนฮโยยอนะไปหยิบุนอนมาให้เา
“ เอ่อ..แล้วาเ” ฮโยยอนถามสั่นๆ้วยวามอาย
“ ะ..เี่ยวันลอใส่เอ” เาบอ่อนฮโยยอนะส่าเให้เา
“ ะ..ั้นเี๋ยวันะหันหลัไป เสร็แล้ว็เรียนะะ” ฮโยยอนบอแล้วรีบหันหลั
“ อืม” มาร์อบ่อนเาะถอาเัวเ่าออและพยายามใส่าเัวใหม่เ้าไป
“ เสร็แล้ว” มาร์บอ่อนฮโยยอนะหันไปแล้ว็....
“ ว้าย!!!!” ฮโยยอนร้อลั่นเอามือปิา
“ ร้อทำไม?”
“ ะ..ุไม่ไ้รูิปาเ” ฮโยยอนพูโยไม่ยอมเอามือที่ปิาออ มาร์หน้าแรีบวานหาัวิปแล้วรูึ้นทันที
“ ราวนี้เรียบร้อยแล้วริๆ” มาร์บอ ฮโยยอน่อยๆลมือที่ปิาล็เห็นว่าเาแ่ัวเรียบร้อยแล้วริๆ
“ ั้นไปนอนเถอะ่ะ” ฮโยยอนพยุมาร์ไปที่เีย ทันทีที่มาร์นอนลเธอ็ห่มผ้าให้เา
“ ฝันี่ะ” บอฝันีแล้วเินไปปิไฟ่อนะเินไปนอนที่เียนเอ
“ ฮโยยอน” มาร์เรียื่อเธอ
“ ะ” ฮโยยอนอบ
“ ผมนอนไม่หลับ ุ่วยวนุยหน่อยสิ”
“ อืม..ันไม่รู้ะวนุุยเรื่ออะไรี ั้นันอถามุแทนไ้มั้ยะ”
“ อือ...ถามมาสิ ถ้าอบไ้็ะอบ”
“ เอ่อ...ทำไม?ุถึาบอไ้หล่ะะ ถ้าไม่อยาอบ็ไม่เป็นไรนะะ”
“ สอเือน่อนหน้านี้..ผมเพิ่เรียนบมาใหม่ๆเลยออไปลอับเพื่อน ผมเมามาแ่็ยัฝืนับรถลับบ้าน ระหว่าทามีรถับปาหน้าผม ผมหัหลบเลยไปนับเสาไฟฟ้า้าทา...อนนั้นสภาพร่าายผมโอเทุอย่า ยเว้นาที่พร่ามัวนมอไม่เห็นอะไร...ทันทีที่ผมไปถึโรพยาบาล หมอ็บอผมว่า..ผมาบอั่วราว”
“ เพราะแบบนี้เอุถึเอาแ่เ็บัวเียบไม่ยอมออไปไหน”
“ ใ่...ผมไม่อยาออไปไหน เพราะผมลัวนูถูนาบออย่าผม”
“ ุไม่้อลัวหรอ่ะ เพราะอีไม่นานุ็ะลับมามอเห็นไ้แล้ว” ฮโยยอนให้ำลัใ
“ อบุนะ” มาร์บอ
“ ไม่เป็นไร่ะ...ุมาร์รีบนอนเถอะ่ะ พรุ่นี้เรา้อไปหาุหมอแ่เ้า” ฮโยยอนพู่อนทั้ห้อะเียบล
.
.
“ หมอะนัุมาร์ผ่าเปลี่ยนระาวันเสาร์หน้านะรับ เรียมัวและใมาให้พร้อมนะรับ”
“ ถ้าผมผ่าแล้วผมะลับมามอเห็นเหมือนเิมใ่มั้ยรับ”
“ ถ้าระาที่เปลี่ยนมันเ้าู่ับาอุ...แน่นอนรับ”
“ อบุรับ” มาร์อบ่อนฮโยยอนะเ็นรถเ็นเาออมาาห้อรวแล้วเ็น่อไปยัลานอรถ
“ ผมัวลัเลยรับ” ู๋ๆมาร์็พูึ้นในะที่ทั้สอำลัเินทาลับบ้านโยรถยน์ที่ ฮโยยอนเป็นนับ
“ ไม่้อัวลหรอ่ะ ุหมอยอูเป็นหมอที่เ่ ุะ้อหายแน่ๆ” ฮโยยอนบอ
“ รับ” มาร์พยัหน้า่อนนั่เียบๆวิัวลับัวเอนลับมาถึบ้าน
“ ทำไมุเียบลอทาเลยหล่ะะ” ฮโยยอนถามเมื่อูมือเาเ้ามาในบ้านและำลัรไปยัห้อนอนอเา
“ ผมแ่ลัว”
“ ลัวทำไมะ? ไม่้อลัวหรอ่ะ ารผ่าัะ้อเป็นไปไ้ี...เื่อันเถอะ”
“ .....”
“ ุมีวามฝันมั้ยะ?”
“ ทำไม? ู่ๆ ุถึถามเรื่อนี้”
“ ันอยารู้หน่ะ่ะ..ว่าถ้าุมอเห็นแล้ว ุอยาะทำอะไร อยาะไปที่ไหน”
“ วามฝันอผมหรอ?”
“ ่ะ..วามฝันอุ”
“ วามฝันอผมือารมอเห็นหน้าอุ....ฮโยยอน” เาพู
“ ุมาร์...” ฮโยยอนเรียื่อเาอย่าะลึ หัวใเ้นระรัว หน้าแ่ำ
.
.
.
“ พรุ่นี้ถึวันผ่าัแล้ว ุีใมั้ยะ” ฮโยยอนถามมาร์ที่นั่อยู่บนเียโยมีเธอนั่้าๆ
“ ีใสิรับ...ผมอยาเห็นใบหน้าอุ”
“ ถ้าุเห็นันแล้วุอาะผิหวั็ไ้นะะ”
“ ไม่มีทาหรอรับ...ุะเป็นยัไ ผม็รับไ้....เพราะุเป็น ‘วามฝัน’ อผม” มาร์พู ำพูอเาทำให้ฮโยยอนยิ้มออมา
“ ผมอยาสัมผัสใบหน้าุั...ให้ผมไ้สัมผัสไ้มั้ย” เาถามยื่นมือไปรหน้า
“ ไ้สิะ” ฮโยยอนับมือเาให้มาแนบแ้มเธอ มาร์ใ้นิ้วไล้ไปเรื่อยๆ หน้าผา า มู่อนะมาหยุ้าที่ริมฝีปา
“ ....” เาลูบริมฝีปาเธอ่อนะ้มลมาแล้วประทับริมฝีปาลบนลีบปาสีมพูอ่อนนุ่มอฮโยยอน ในะทีู่บมืออเา็ลูบแ้มอฮโยยอนอย่าทะนุถนอม่อน่อยๆสอลิ้นเ้าไปวาหาวามหวานในโพรปานุ่ม
“ อื้อ” ฮโยยอนราออมาเบาๆเมื่อเริ่มหายใไม่ออ มาร์ผละออ้าๆ
“ ผมอยาเห็นหน้าุเร็วๆั” เาบอลูบแ้มอฮโยยอนอย่าอ่อนโยน
“ -\\-“ ฮโยยอนเินนพูอะไรไม่ออ
“ ืนนี้ผมอนอนอุนะ”
“ มะ...” ฮโยยอนยัไม่ทันไ้ปิเสธเา็ึเธอให้นอนลแล้ว็อเธอไว้แน่นหน้าอเธอุลับออุ่นๆอเา
“ ฝันีนะรับ... ‘วามฝัน’ ที่ใล้ะเป็น ‘วามริ’ อผม” เาบอนในอ้อมอ
“ เี๋ยวหมอะเปิผ้าพันแผลออแล้วนะรับ” ุหมอบอ อนนี้็ผ่านไปแล้วสอสัปาห์หลัารผ่าัอเาสิ้นสุล...และวันนี้็เป็นวันที่เาั้ารออย วันที่เาะไ้เห็น ‘วามฝัน’ อเา
“ .....” ผ้าพันแผลรอบวาอเา่อยๆเปิออทีละั้นนหม เาระพริบาถี่ๆ่อนะลืมาึ้นมอรอบๆ
“ เป็นยัไบ้ารับ” ุหมอถาม มาร์วาสายารอบๆ่อนไปสะุับผู้หิร่าอวบในุพยาบาลที่ยืนยิ้มอยู่รประู...นๆนั้นือฮโยยอนหรอ? แม้ะผิหวัเล็น้อยที่เห็นเธอเป็นแบบนั้นแ่็รับไ้เพราะเธอือนที่อยูแลใส่ใเามาลอ...และเป็นนที่โมยหัวใเาไปไ้เ็มๆ
“ ผม....มอเห็นแล้วรับ” มาร์ยิ้มว้าอย่าีใ
“ ั้นหมออัว่อนนะรับ” ุหมอเินออาห้อไป พยาบาลนนั้นๆ่อยเินมา้าเีย
“ เอ่อ..ุือิมฮโยยอนหรอรับ” มาร์ัสินใถามออไป
“ ไม่ใ่่ะ...ันื่อฮันโยูล พยายามิมวานให้มา่วยูแลุั่วราวหน่ะ่ะ...เพราะเอมีธุระ้อไปทำ”
“ แล้วเธอะลับมาอนไหนรับ”
“ เอ่อ...”
“ แอ๊~” เสียประูถูเปิออ มารืและโยูลหันไปมอ
“ นั่นไะพยาบาลิม” โยูลบอ่อนฮโยยอนะเินเ้ามาพร้อม่ออุหลาบสีเหลือ
“ ั้นันอัว่อนนะะ” โยูลโ้แล้วเินออไป มาร์มอผู้หิผมสีน้ำาลสว่าที่เินมาใล้เียเาอย่า้าๆ้วยใเ้นรัว
“ ยินี้วยนะะุมาร์ที่ลับมามอเห็นอีรั้” เธอยื่น่ออไม้ให้เา น้ำเสียอเธอเาำไ้ี...
“ ุฮโยยอน” มาร์มอเธอ...เธอสวยว่าที่เาิไว้มา
“่ะ...ันิมฮโยยอนเอ เอ่อ..ุไ้เห็นันแล้วผิหวัรึเปล่าะ”
“ ใรว่าหล่ะรับ? เินว่าที่าเลยรับ...ุสวยมา”
“ อบุนะะ”
“ ุฮโยยอนรับ”
“ ะ?”
“ ุะ่วยเปลี่ยนา ‘วามฝัน’ อผมเป็น ‘วามริ’ อผมไ้มั้ยรับ” เาุมมือเธอ
“ .....”
“ .....” ทั้สอมอหน้าัน่อนฮโยยอนะ่อยๆยิ้มออมา
“ ่ะ...” ฮโยยอนอบแล้วโผเ้าอเา มาร์ยิ้มแล้วอเธอลับ่อนระิบเบาๆที่้าหู
“So I want you be my only one”
ความคิดเห็น