รัก 3 ฤดู....Season of love(Bom story)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ยิ้มทั้งน้ำตาไปกับเรื่องราวความรัก 3 เรื่อง ในฤดูที่แตกต่าง 

          ฤดูร้อน......อ้อมกอดแห่งรัก

                      ฤดูฝน......Butterfly my love

                                ฤดูหนาว......The beast

                        

เนื้อเรื่อง

..........ฤดูร้อน..........

อ้อมกอดแห่งรัก

“บอมมี่....ฉันรักเธอ”

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ฉันสะดุ้งตื่นทันทีที่เสียงหวีดแหลมดังลั่นห้อง ฉันรีบเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกเจ้าปัญหาก่อนที่มันจะแผดเสียงนานกว่านี้แม่นะ...แม่ บอกให้เปลี่ยนเป็นอันอื่นยังจะเอาเจ้านาฬิกาปิศาจเครื่องนี้มาตั้งไว้อยู่ได้

ฉันรีบลุกขึ้น ความงัวเงียไม่หลงเหลืออยู่ต่างจากทุกๆวัน ที่ฉันมักจะเสียเวลาอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มอีกกว่าชั่วโมงถึงจะตื่นขึ้นมาได้

ทำไมนะเหรอ....ก็วันนี้ฉันมีนัดสำคัญน่ะสิ นัดสำคัญกับคนพิเศษที่เพิ่งจะบอกรักฉันในฝันเมื่อสักครู่นี้ไง คำบอกรักที่ยังคงดังก้องในหูส่งผลให้ฉันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

ฉันคว้าผ้าเช็ดตัวสีหวานแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ต้องทำเวลาหน่อยล่ะ เดี๋ยวจะแต่งสวยไม่ทัน สายน้ำเย็นฉ่ำปลุกให้ฉันมีชีวิตชีวา กลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพูและสบู่เหลว ทำให้ฉันย้อนไปถึงเดทแรกกับเค้าคนนั้น

“ทำไมตัวเธอถึงมีกลิ่นเหมือนผลไม้เลยล่ะ....บอมมี่”

“พี่ไม่ชอบเหรอ” ฉันรีบถอยห่างออกมารู้สึกไม่มั่นใจอย่างบอกไม่ถูก

“ไม่ใช่อย่างนั้น” เค้ารีบแย้งขึ้นเพราะกลัวฉันเข้าใจผิด

“มันหอมมาก หอมเหมือนผลไม้อะไรสักอย่าง”

“สตอร์เบอรี่” ฉันตอบออกไป

“งั้นหรอกเหรอถึงว่าคุ้นๆ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏบนใบหน้าทำเอาฉันอดที่จะถามไม่ได้

“พี่ยิ้มอะไรน่ะแล้วที่ว่าคุ้น คุ้นอะไร”

“เธอนี่ไม่รู้อะไรเลย ก็ผลไม้ที่ฉันชอบที่สุดน่ะ ก็กลิ่นเหมือนเธอนี่ไง งั้นสตอร์เบอรี่ลูกนี้ ฉันขอชิมล่ะนะ”

อ๊า...เขินจัง เค้าน่ะ ชอบแกล้งให้ฉันอายอยู่เรื่อยเลย ไม่เอาล่ะ...ถ้ามัวแต่คิดถึงเรื่องนี้อยู่ สงสัยต้องช้าไปกว่านี้แน่ ฉันรีบอาบน้ำให้เสร็จเพราะนี่เหลือเวลาอีกไม่มากนัก เค้ายิ่งไม่ชอบคนที่ไม่ตรงต่อเวลาอยู่ด้วย

ฉันหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาเป่าลมเบาๆเพื่อให้ผมที่ชื้นอยู่แห้งสนิท ต่อด้วยการบำรุงผิว เพื่อที่ฉันจะได้เริ่มลงมือแต่งแต้มสีสันลงบนใบหน้าได้ทันที วันนี้ฉันตั้งใจแต่งหน้าอ่อนๆ สีชมพูหวานถูกเติมลงเปลือกตาตามด้วยอายไลด์เนอร์เส้นบาง ฉันปัดขนตาอีกนิดหน่อย ตาของฉันก็ดูสดใสขึ้นเป็นกอง สีชมพูอมส้มของบรัชออนถูกแต่งแต้มลงบนพวงแก้มอย่างเบามือ และสุดท้ายลิปติกสีชมพูหวานก็เคลือบอยู่บนริมฝีปาก โอ.เค เสร็จไปอีกหนึ่งอย่าง

ฉันหันไปมองชุดที่แขวนเตรียมไว้ มันเป็นชุดโปรดของเค้า เดรสสีชมพูอ่อน ผ้าชีฟองบางเบา ทุกครั้งที่ฉันสวมมัน รอยยิ้มที่คุ้นเคยจะปรากฏบนหน้าและคำชมก็จะถูกเอ่ยตามมาเสมอ

“เธอสวยจริงๆเลยบอมมี่”

ฉันอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้เมื่อนึกถึงคำพูดนั้นของเค้า อืม...อยากได้ยินอีกจัง

        ฉันมองเงาในกระจกอีกครั้ง หญิงสาวในชุดเดรสสีชมพูหวานส่งยิ้มที่สวยที่สุดกลับมาให้ฉัน ฉันสำรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย เค้าจะชอบไหมนะ ฉันหวังว่าเค้าคงจะชอบล่ะกัน

        อากาศวันนี้แจ่มใสเหลือเกิน แสงแดดจ้าแม้จะทำให้อุณหภูมิสูงขึ้นแต่กลับอุ่นสบายจนฉันไม่ต้องสวมเสื้อคลุมเหมือนทุกที ฤดูร้อนมันดีอย่างที่ใครๆเค้าพูดกันจริงๆด้วย เค้าคนนั้นก็เป็นอีกคนที่หลงรักแสงแดดและท้องฟ้า ในฤดูนี้เหลือเกิน

        “บอมมี่รู้ไหมทำไมฉันถึงชอบฤดูร้อนที่สุด”

        “ทำไมเหรอค่ะ”

        “ก็ท้องฟ้าในตอนนี้ สดใสเหมือนรอยยิ้มของเธอ” คนตัวใหญ่เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ สองแขนแข็งแรงโอบกอดรอบเอวฉันไว้

        “และที่สำคัญมันอบอุ่น เหมือนตอนที่ฉันกอดเธออยู่นี่ไงล่ะ...บอมมี่”

        ปริ๊น...ปริ๊น เสียงแตรรถทำให้ฉันกลับมาช่วงเวลาปัจจุบัน รถยนต์สีดำคันโตถูกส่งมารับเฉกเช่นทุกปี ที่จริงครั้งนี้ฉันอยากจะไปยังจุดนัดหมายด้วยตัวเอง แต่ก็ขัดใจทางบ้านเค้าไม่ได้

        เมื่อฉันก้าวเข้าไปในรถ รอยยิ้มอบอุ่นของหญิงใจดี ส่งมาทักทายอย่างคุ้นเคย รอยยิ้มแบบนี้คงถ่ายทอดมาทางสายเลือดแน่ๆ เหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูกเลย

        “รีบไปกันเถอะจ้ะ เท็ดดี้รอพวกเราอยู่จ้ะ”

        ฉันพยักหน้ารับ พร้อมส่งยิ้มสดใสกลับคืนไป อีกไม่นานเราจะได้เจอกันแล้วนะคะ…ที่รัก

        ฉันมองวิวทิวทัศน์ข้างทางในขณะที่รถเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ จากตึกใหญ่และผู้คนที่พุกพล่าน ตอนนี้สองข้างทางกลับเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ยืนตระหง่านดูร่มรื่นย์ ยิ่งเราไกลจากความวุ่นวายในเมืองมากเท่าไหร่ จิตใจฉันก็ยิ่งสงบเท่านั้น

        แต่พอรถเลี้ยวผ่านเสาหินสูงใหญ่สองต้น ที่เป็นสัญญลักษณ์บอกว่าใกล้ถึงที่นัดหมายแล้ว หัวใจของฉันถึงกับพองโต ความปิติที่จะได้เจอเค้าอีกครั้งฉายออกมาทางแววตา จนคุณแม่ของเค้ายังอดยิ้มไม่ได้

        “บอมมี่ หนูเข้าไปก่อนเลยนะจ๊ะ แม่ขอไปทำธุระแป๊ปนึง เดี๋ยวค่อยตามไป”

        คุณแม่ของพี่เท็ดดี้เอ่ยออกมา ฉันรู้เลยว่าคุณแม่คงอยากเปิดโอกาสให้เราสองคนอยู่ด้วยกันมากกว่า

        ฉันเดินขึ้นไปบนเนินสีเขียวอ่อน ใจนึกอยากถอดรองเท้าแล้วเดินเล่นบนหญ้าอ่อนนุ่มนี้จังเลย แต่ติดที่ว่าตอนนี้ฉันต้องรีบไปเจอเค้าคนนั้นให้ทันเวลาเสียก่อน

        ในที่สุดก็ถึงสักที ฉันก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ อืม...ทันเวลาพอดี

        “พี่ค่ะ วันนี้ฉันไม่สายแล้วนะ 10 โมงตรง เห็นมั้ยล่ะ” ฉันยื่นข้อมือออกไปตรงหน้า ตั้งใจเต็มที่ที่จะโชว์ว่าตัวเองน่ะรักษาเวลาแค่ไหน

        “พี่จะมาว่าฉันอีกไม่ได้แล้วนะ”

        รอยยิ้มอบอุ่นส่งมาที่ฉัน สายตาที่มองมาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่ปิดยังไงก็ไม่สามารถปิดซ่อนไว้ได้

        “วันนี้อากาศดีจังเลยเนอะ หน้าร้อนนี่มันดีจริงๆ ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมพี่ถึงหลงรักฤดูร้อน ฉันเองก็เริ่มจะหลงรักมันแล้วล่ะ แล้วพี่รู้ไหมว่าเพราะอะไร” ฉันอมยิ้ม รู้สึกเขินเหมือนกันที่อยู่ๆก็มาพูดอะไรแบบนี้ออกไป

        “ก็หน้าร้อนน่ะ อบอุ่นเหมือนอ้อมกอดของพี่ไง”

        “พี่ค่ะ...กอดฉันหน่อยได้ไหมค่ะ” ฉันหลับตาลง รู้สึกเขินเหมือนกันที่ขออะไรไปแบบนั้น แต่เพราะนี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานเหลือเกินกว่าที่เราจะได้พบกัน ความอายที่มีมันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ฉันต้องการ

        ฉันรู้สึกได้ถึงสองแขนที่โอบล้อมรอบตัวฉันไว้ ความอบอุ่นแพร่ผ่านจากร่างกายไปสู่หัวใจ ตอนนี้ฉันมีความสุขเหลือเกิน

        “พี่ค่ะ...ฉันรักพี่ค่ะ”

        “ฉันก็รักเธอ...บอมมี่”

        สิ้นเสียงกระซิบ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น ภาพของเค้าจางหายไปเหลือไว้เพียงแค่ป้ายหินที่ตั้งสง่าอยู่ตรงหน้า

        

R.I.P

Teddy ParK

19xx - xxxx

I will be there for you,
when the blue sky will come and the sun will shine.



        ฉันวางดอกเบญจมาศสีขาวลงบนแท่นหินตรงหน้า และมอบรอยยิ้มที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาให้เค้า

        หนึ่งปีในวันครบรอบที่เค้าจากไป หนึ่งปีที่เวียนมาบรรจบในฤดูร้อนที่เค้าหลงรัก และหนึ่งปีที่ฉันจะมีโอกาสได้สัมผัสถึงเค้าอีกครั้ง ช่วงเวลาสั้นๆแต่มีความหมายเหลือเกิน

        อ้อมกอดแห่งฤดูร้อน อ้อมกอดแห่งรัก


        ‘พี่ค่ะ...แล้วพบกันใหม่ค่ะ’


___________________________________________________

ตัวอย่างตอนต่อไป



         ฤดูฝน.........Butterfly my love



         \"ทำไมเธอถึงเกลียดผีเสื้อล่ะ บอมมี่ พวกมันสวยจะตาย\"


         \"เพราะปีกแสนสวยมีเอาไว้ล่อหลอก พอเราลุ่มหลงก็ทิ้งให้โดดเดี่ยว ฉันเกลียดมัน เกลียดมันจริงๆ\"