[Feel it]? รอยยิ้มใต้หน้ากาก ตัวตนผันแปร

ทุกคนมีหน้ากากเป็นของตัวเอง เป็นตัวตนที่ทุกคนอยากให้คนอื่นเห็น รวมถึงตัวตนที่อยากให้ตัวเองเป็นและรู้สึกแบบนั้น...

ไม่ว่าความรู้สึกไหนก็ย่อมเปลี่ยนไป และนี่คือเรื่องของความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลง คงอยู่ หรือสลายไป ภายใต้ฉากหน้าของสังคมที่คงเดิมของคนกลุ่มหนึ่ง

[ความรู้สึกกำหนดตัวตนของคน บางทีผู้คนก็คิดว่าความรู้สึกของพวกเขานั้นจริงแท้ต่อสิ่งเร้าที่เขามา คนบางคนรู้สึกไม่ตรงต่อความจริง บางคนพยายามคิดว่าพวกเขารู้สึกแบบนั้น คิดว่าพวกเขามีความสุขเต้นรำเเละยิ้มกลางกองเพลิงเย็นเชียบ บางคนกินแอปเปิ้ลยาพิษด้วยรอยยิ้ม บางคนอาบน้ำกรดด้วยความรู้สึกที่อบอุ่น แต่ก็นั่นล่ะชีวิต]

[คนบางคนยื่นกุหลาบให้กับคนอีกคนด้วยมือที่อาบด้วยเลือดที่โดนหนามตำทั้งรอยยิ้ม บางความสัมพันธ์ก็อยู่ในรูปนั้น]

[บอกตัวเองว่าอย่าร้องไห้น้ำตาก็ไหลออกมา บอกว่าเองว่าให้ร้องออกมากลับทำได้เพียงยิ้มเฝื่อนๆเท่านั้น]

[เพราะมีเพียงแค่หัวเราะเท่านั้นที่ไม่มีใครห้ามได้ ดังนั้นผมจึงหัวเราะมันซื่อสัตย์กับผมไม่มีใครพรากมันไปจากผมได้ ผมจึงหัวเราะให้แก่ผู้คน หัวเราะให้แก่โลกที่น่าขันใบนี้ หากมีเสียงหัวเราะของผมอยู่เเม้เพียงเสียงเล็กๆอาจสร้างความรู้สึกให้แก่คนที่ได้ยินมัน ผมชอบเสียงหัวเราะเเละรอยยิ้มของตัวผมเอง "ชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุข"น่ะมีแต่ตัวผมเองที่สามารถให้พรนี้กับตัวเองได้ ด้วยการปล่อยให้ตัวเองหัวเราะครับ]