ปัญหาการแกล้งและการโต้ตอบด้วยสติปัญญาและความรัก
ชื่อของผมคือ...คเชนต์ ไม่พูดคำหยาบ ซื่อตรง และ ผมโดนแบนโดยไร้สาเหตุ... แต่โลกนี้ก็มีด้านที่ไม่มีเหตุผลอยู่เสมอ
ในเช้าที่สุดห่วยอีกวันเเละทุกวันที่เหมือนนรก ผมเรียกมันว่าวันปกติของผม
นางฟ้า ในชุดนักเรียนได้ปรากฎตัวขึ้นและถามผมว่า"จำดิชั้นได้ไหมคะ..." ผมสีดำและแววตาใสแจ๋ว
"ที่อยู่กลุ่มเดียวกับคุณที่งานคัดเลือกค่ายอัจฉริยภาพไงคะ"เธอทำให้ผมนึกออก เธอที่คนที่ตกรอบสุดท้ายในตอนนั้นทั้งฉลาดและมีน้ำใจ
"ชั้นจะมาช่วยคุณค่ะ ชั้นประทับใจคุณ"ประโยคนั้นของเธอทำให้สายลมสงบลงไปชั่วขณะในความรู้สึกของผม
ผมลองสู้ดูเเล้วจากทุกวิธีแต่มันก็...ไม่มีปาฎิหารก์
"เธอกลับไปเถอะ... ผมไม่ใช่คนที่เธอตามหาหรอก"หัวของผมมันตันไปหมดนึกอะไรไม่ออกมีแต่ความรู้สึกที่ดำมืด ผมกลับไปได้ไหมในช่วงเวลานั้น
เธออ้อมหลังผมมาอย่างช้าๆ"ความเศร้าทำให้คนเราคิดอะไรไม่ออกนะคะ เรามาแก้ด้วยกันเถอะค่ะ เพราะที่ชั้นเห็นตอนนี้ชั้นก็ยังเห็นคุณเป็นอัจฉริยะคนเดิมนะคะ ก็แค่มีเรื่องให้ต้องจัดการเท่านั้นเอง"เธอพูดด้วยเสียงอ่อนโยน
"เมื่อทุกอย่างจบลงเเล้ว เราจะไปแข่งด้วยกันอีกครั้ง"นั่นทำให้สมองของผมโล่งบางส่วนมันเหมือนลั่นเป๊าะไปกับคำพูดที่อ่อนโยนและท่าทางที่เข้าใจ
ในวันนั้นผมได้คิดอะไรบางอย่างออก และนั่นคือจุดเริ่มของบันทึกการดิ้นรนต่อสู้ที่เปี่ยมด้วยความหวังของผมและเธอคนนั้น
ชื่อของเธอคือ...
มินทิรา ผู้หญิงธรรมดาหนึ่งคนที่ทำให้ผู้ชายธรรมดาหนึ่งคนจดจำตลอดไป.........
คเชนต์
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น