คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF KrisLay: 251213Merry Merry Christmas 40%
SF KrisLay: Merry Merry Christmas
“คริสเก่อๆ ตื่นๆๆๆๆ” เสียงปลุกแสนหวานพร้อมแรงเขย่าตัวเบาๆจากบุคคลร่างโปร่งเรียกสติของตุ้ยจางร่างสูงให้ลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่ยังง่วงอยู่
“แมร์รี่คริสต์มาสครับพี่” ริมฝีปากอิ่มเอ่ยทักทายด้วยคำอวยพรในวันแสนพิเศษ
จากนั้นเลย์ก็รีบจัดการหอมแก้มร่างสูงเบาๆ ก่อนจะรีบเดินหนีออกไปจากห้องของคริส ร่างสูงที่พึ่งตื่นเต็มตามองตามร่างโปร่งพร้อมเอ่ยพูดตามหลังให้จอมขโมยแก้มได้ยิน
“ย๊า! จางอี้ชิงเดี๋ยวนี้นายจะทำตัวน่ารักเกินไปแล้วนะ”
เสร็จจากตารางงานวันนี้เมื่อไหร่นายเหนื่อยแน่ ไม่เช้าฉันไม่ปล่อยให้นายนอนจริงๆด้วยอี้ชิง!!...
“อ่า...ทั้งเหนื่อยทั้งสนุกวู้ๆ” เสียงซูโฮดังขึ้นทันทีที่พวกเขาเดินทางกลับมาถึงห้อง ร่างเล็กของลีดเดอร์แห่งเอ็กโซเดินโซเซเข้าไปนั่งบนโซฟาก่อนล้มตัวนอนหนุนตักตุ้ยจางร่างสูงที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“นั่น่ะสิฮยอง คอนรวมกับรุ่นพี่เอฟเอ็กยังสนุกขนาดนี้ถ้าเรามีคอนของเราเองคงสนุกมากกว่านี้แน่ๆ ผมอยากให้เรามีคอนเป็นของตัวเองเร็วๆจัง” บีเกิ้ลบยอนเอ่ยสมทบ ก่อนล้มตัวลงนั่งบนโซฟาอีกตัว
“อ่า...เจ็บขอจัง ลู่เก่อทำน้ำอุ่นเผื่อผมด้วยสิ” เฉินตามเข้ามาติดๆเอ่ยพูดกับพี่รองที่กำลังยุ่งอยู่กับการทำน้ำอุ่นไว้ดื่มโดยมีมักเน่คอยยืนป่วนอยู่ข้างๆ
คริสนั่งมองการกระทำอันแสนวุ่นวายของเหล่าเมมเบอร์ หลังจากจบคอนของค่ายแต่ละคนบ่นอยากอยู่ต่อ อยากเล่นกับแฟนๆต่อ แต่พอมาถึงหอเท่านั้นแหละต่างพากันแบตหมดทิ้งตัวลงนอนทับถมกันอยู่บนพื้นห้อง บางส่วนก็ยังเดินสวนสนามกันอยู่จนคนมองชักจะเวียนหัว
“คริส” ซูโฮที่นอนเงียบไปสักพักลุกขึ้นมานั่งพิงพนักแล้วเอ่ยเรียก
“ว่า?” คริสถามกลับด้วยเสียงที่เย็นชา
“ข้าวเกรียบอร่อยป่ะ?” ซูโฮพูดขึ้นพลางพยายามกลั้นหัวเราะกับภาพเหตุการณ์เมื่อไม่กี่ชม.ที่แล้ว
“นั่นสิตุ้ยจาง ผมพึ่งรู้นะเนี่ยว่าข้าวเกรียบคือสไตล์ของพี่” แบคฮยอนพูดเสริม
แล้วทั้งลีดเดอร์และเมนเสียงก็พากันไฮไฟว์อย่างถูกใจที่แกล้งตุ้ยจางคนเย็นชาให้หลุดมาดคุณชายอู๋ได้สำเร็จ
“พวกนายนี่นะ ไม่เห็นว่าฉันเป็นพี่เลยรึไง” คริสบ่นพึมพำแต่ก็ไม่ได้คิดติดใจอะไร ตาคมหันไปมองนาฬิกาที่ติดอยู่พนังห้อง มันบอกเวลาว่าเกือบเที่ยงคืนแล้ว
ดึกแล้ว แต่วันนี้เขามีนัดกินกระต่ายน้อยนี่...
คริสรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดส่งข้อความหาเมเนเจอร์ฮยองทันที
คริส: ฮยองคืนนี้กลับมานอนหอมั้ยครับ
เมเนเจอร์ฮยอง: ไม่อ่า ฉันมีงานที่ต้องเคลียร์คืนนี้ค้างที่บริษัท
คริส: ครับ แมร์รี่คริสต์มาสครับฮยอง
เรียวปากบางกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ นิ้วเรียวเปลี่ยนไปกดส่งข้อความส่งหาร่างโปร่งที่นอนหนุนท้องของเทาอยู่บนพื้นห้อง
“เอ๋?” เลย์อุทานเบาๆหลังจากมองชื่อคนที่ส่งข้อความมาหาเขา นัยน์ตาใสหันมองร่างสูงที่นั่งคุยกับซูโฮและแบคฮยอนก่อนหันกลับมาอ่านข้อความในโทรศัพท์
...ไปรอฉันที่ห้อง ฉันมีอะไรจะให้...
เลย์เก็บความสงสัยเกี่ยวกับของขวัญของร่างสูงโดยที่เขาลืมนึกไปว่าเมื่อเช้าพึ่งก่อวีรกรรมอะไรไว้แล้วอาจจะโดนเอาคืน ร่างโปร่งลุกขึ้นนั่งพลางบิดตัวไล่ความง่วง
“อี้เก่อจะไปนอนแล้วหรอ มาอาบน้ำเป็นเพื่อนผมก่อนสิ” เทาที่เห็นเลย์ลุกขึ้นเหมือนเตรียมตัวจะไปนอนรีบเอ่ยรั้งไว้
“ไม่เอาอ่ะ นายไปอาบกับซูโฮฮยองสิ” เลย์ปฏิเสธทันทีโดตไม่ต้องคิดให้วุ่นวาย
“อี้เก่อใจร้ายว่ะ” เทาพูดเสียงเหมือนจะงอนแล้วนอนตะแคงหันหน้าหนีพี่ชายร่างโปร่ง
“ไว้วันหลังละกันนะน้องชาย วันนี้พี่ง่วงมาก” เลย์ตบบ่าน้องเบาๆ ก่อนลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปในห้องคริสตามที่ร่างสูงบอก
ยังไม่ทันที่เลย์จะปิดประตูห้องร่างสูงผู้เป็นเจ้าของห้องก็เดินแทรกเข้ามาก่อนจัดการปิดประตูและล็อคลูกบิดเสร็จสรรพ
“พี่ล็อคห้องทำไมครับ?” เลย์เอ่ยถาม แถมยังทำหน้ามึนใส่จนคริสอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปโอบกอบเอวบางไว้
“อยากล็อค” คริสตอบกวนๆ ให้เลย์เกิดอาการมึนเข้าไปอีก
คริสเห็นอาการเอ๋อน่ารักของคนตรงหน้าเกิดอาการอยากจับฟัดซะเดี๋ยวนี้แต่เขาก็ทำแค่หอมแก้มใสไปฟอดใหญ่ๆ
ของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป ...
“อ่ะ...มาหอมแก้มผมทำไมเนี่ยคริสเก่อ ไหนล่ะของขวัญที่พี่บอกจะให้ผมน่ะ” แก้มใสขึ้นสีชมพูจางๆ อย่างเขินอายกับการจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว เขารีบพูดเข้าเรื่องทันที
“นี่ไงของขวัญ” คริสยกข้อมือที่มีโบว์ผูกอยู่ขึ้นมาให้อีกคนเห็น
“ห๊ะ? หมายความว่ายังไง” เลย์มองหน้าคริสสลับกับมองโบว์ที่ผูกอยู่ที่ข้อมืออีกคนอย่างงงๆ
“ของขวัญของนายคือฉันไง อี้ชิง” คริสอธิบายให้คนตรงหน้าที่ไม่เข้าใจอยากฟัง พลางส่งสายสื่อความหมายเป็นส่วนประกอบบทล่อกระต่ายเข้าปากราชสีห์
“อะไรของพี่เนี่ย ขนลุกอ่ะ” เลย์แกล้งทำหน้าเลี่ยนกับมุขเสี่ยวของตุ้ยจางร่างสูงทั้งๆที่เขากำลังเขินแทบบ้า
“ถ้าพูดแล้วไม่เข้าใจก็คงต้องใช้ร่างกายพูดแล้วล่ะอี้ชิง” ร่างสูงดันตัวอีกคนให้ล้มตัวนอนบนเตียงนุ่ม แล้วตามเข้าไปประกบไม่ให้เลย์ได้ทันตั้งตัว
“พี่คริส เดี๋ยวเมเนเจอร์ฮยองก็เข้ามาเห็นหรอก” เลย์เริ่มรู้ชะตากรรมของตัวเองแล้วรีบเอ่ยหาเหตุผลเพื่อให้ตัวเองรอดจากคนข้างบน
“ไม่ต้องกลัวไปหรอก วันนี้เมเนเจอร์ฮยองไม่เข้าหอฉันส่งข้อความไปถามแล้ว” คริสยิ้มกริ่มทันทีที่เห็นสีหน้าจนมุมหาทางเอาตัวรอดไม่ได้ของร่างโปร่งตรงหน้า
“คนเย็นชาแม่งเจ้าเล่ห์” พอหาทางเอาตัวรอดออกจากอุ้มมือเสือไม่ได้ก็ต้องยอมจำนนแต่ไม่วายบ่นตามหลังให้อีกคนได้ขำออกมา
“แล้วเมื่อเช้าใครใช้ให้นายมาแหย่คนเย็นชาอย่างฉันให้อยากกินนายกันล่ะ” คริสแกล้งถาม ริมฝีปากอุ่นทาบทับปากอิ่มหวานของอีกคนหนักๆก่อนถอนออกเพื่อฟังคำตอบ
“ซูโฮฮยองครับ” เลย์เอ่ยตอบแผ่วเบา ตาใสหลบตาคมหื่น
“ซูโฮทำไม?” เสียงเบสต่ำถามกลับ ใบหน้าหล่อคมก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอหอมจนคนไหวต่อสัมผัสต้องย่นคอหนี
“อ่ะ อย่าสิครับ” มือเรียวผลักออกแกร่งเบาๆให้คนขี้แกล้งเงยหน้ามาคุยกับตน
“ตกลงว่าไง” คริสอดกลั้นกับความรู้สึกที่เริ่มปะทุตั้งแต่ได้สูดดมความหอมจากตัวอีกคนอยากจะรีบฟัดร่างขาวเนียนนี่เร็วๆแต่ถ้าทำอย่างนั้นกระต่ายน้อยตรงหน้าได้ตื่นกลัวแทนที่จะมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาแน่ๆ
เขาแกล้งเล่นพูดคุยไปกับอีกคนแต่มือหนาก็ยังคงซุกซนวนเวียนอยู่แถวๆเอวบางที่ไร้เสื้อยืดบดบัง
“ก็เมื่อเช้าพวกผมเล่นเกมเป่ายิงชุบกัน ใครแพ้ต้องเข้ามาปลุกพี่ให้ตื่นด้วยวิธีแปลกกว่าการปลุกธรรมดา” เลย์เล่าถึงเหตุการณ์ช่วงเช้าด้วยเสียงอันแผ่วเบาเพราะอาการวาบหวิวจากสัมผัสที่ร่างสูงกำลังกระทำ
“วิธีของนายนี่ปลุกฉันให้ตื่นจริงๆ ไม่ใช่แค่ตื่นจากความง่วงนะอย่างอื่นก็ตื่นด้วย”
!!!!!!!!!
=KrisLay Cut=
ช่วงสายของวัน
เลย์ตื่นขึ้นมาก็พบว่าร่างสูงที่เคยนอนอยู่ข้างๆหายไปแล้ว เขาลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบากเพราะอาการเจ็บสะโพกจากกิจกรรมหลายยก เลย์ส่ายหัวไปมาเพื่อไล่ความง่วงและเมื่อยล้าก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมเพื่อจะออกไปอาบน้ำ
พอเปิดประตูออกมาจากห้องของร่างสูงสายตากรุ้มกริ่มจากพี่ๆน้องๆที่นั่งกันอยู่ตรงห้องโถงทำเอาคนถูกมองรู้สึกประหม่าทันที
“ไงฮยองเมื่อคืนกี่ยกล่ะครับ” หัวหน้าบีเกิ้ลคิมจงแดเปิดปากคนแรก
“นั่นน่ะสิ เล่นเอาซะผมแทบจะมีอารมณ์ร่วมไปด้วยเสียดายที่ชานยอลมีตารางงานไม่งั้น...” แล้วลูกสมุนแบคฮยอนก็ร่วมแซวด้วยอีกคน
พอแบคฮยอนพูดถึงตารางงานของชานยอลเขาก็พึ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้คริสก็ต้องไปตามตารางนั้นเหมือนกัน...ขนาดมีงานเช้ายังมามีกะจิตกะใจแกล้งให้เขาโดนพี่ๆน้องแหย่อีกนะไอ้พี่คริส
“พวกนายเงียบๆไปเลย” คนถูกแซวทำได้มองค้อนสองตัวป่วน เขากะจะรีบเดินเข้าไปหมกตัวอยู่ในห้องน้ำแต่ดีโอมายืนขวางไว้ก่อน
“อ่ะ” คนตัวเล็กยื่นแก้วที่บรรจุน้ำยาสมุนไพรให้เลย์
“อะ...อะไรเนี่ย?” เลย์รับมาถือไว้แล้วยกมันขึ้นมาดมนิดๆ รู้เลยว่ากลิ่นเหม็นเขียวขนาดนี้ต้องโคตรขมแน่ๆ
“ยาสมุนไพรของลู่หานฮยอง เค้าบอกเป็นยาบำรุงหลังจากหมดน้ำ” ดีโอตอบบอกอย่างใสซื่อ แต่คนอื่นๆที่ได้ยินนี่ขำก๊ากกันเป็นแทบๆ
“คยองซูน้อยของเราเยี่ยมมาก” พี่ใหญ่ของวงเอ่ยปากชมพร้อมทั้งหัวเราะจนแทบน้ำตาไหล
“เฮ้! เลย์รีบบอกให้แม่ของเจ้านั่นมาขอนะระวังท้องก่อนแต่งแล้วจะยุ่ง” ลีดจุนร่วมสุมหัวแกล้งแซวคนของตุ้ยจางจอมวางมาดด้วยอีกคน
“เจอศึกหนักมาเกือบทั้งคืนขนาดนี้ จะไปทำงานไหวมั้ยล่ะครับฮยอง” ไคร่วมวงด้วยอีกคน
“...” เลย์ไม่คิดยืนต่อปากต่อคำให้มันเข้าตัว ขาวยาวรีบเดินดุ่มๆไปขังตัวในห้องน้ำด้วยความเขินอาย
เพราะพี่คริสคนเดียวเลยชอบทำให้ผมโดนเมมเบอร์แกล้ง ต่อไปผมจะไม่ให้พี่กอดผมแล้วคอยดู!!!....
แต่หลังจากนั้น
“อ๊ะ...พี่คริส อื้อ...”
“อ่า..กระต่ายน้อยของฉันน่ารักจริงๆ”
...เลย์ยังต้องรับหน้าที่เป็นเมนเต้นที่แสนเท่ห์บนเวที และเป็นเมียตุ้ยจางที่แสนเร้าร้อนบนเตียงต่อไป...
The End
เนื่องจากไรต์พบคำผิดเยอะมากจึงต้องตรวจทานก่อนเอามาลง
ฉากเอ็นซีอยากได้ โปรดเม้นและแปะเมล์
Merry Christmas!!!
ความคิดเห็น