ทางเลือกที่ไม่เคยมี

เนื้อเรื่อง

กาลเวลาของข้าหมุนเลยผ่านไปเรื่อยๆ ไร้วันหวนกลับ วันที่สุขของข้าเหมืนจะมีเพียงเสี้ยวเดียวของชีวิต แต่ความทุกข์ยากกลับมีมากมายมหาศาลเหลือคณานับ มันเริ่มตั้งแต่โรงเรียนของข้า เพื่อนหลายคนเกลียดข้า ทำไมนะ ในเมื่อสิ่งที่เจ้ากลัวมันติดตัวข้ามาตั้งแต่เกิด ข้าแก้ไขอะไรไม่ได้ ข้าเฉยชากับคนอย่างพวกเจ้า เพราะข้าไม่เหลือแล้วซึ่งความไว้ใจ ข้าไม่สนสิ่งเร้าที่พวกเจ้าสร้าง ในเมื่อเจ้าโง่งมงายที่มัวแต่กลัวข้า แทนที่จะมาถามข้า วิชา เคล็ดลับ สูตร อัดแน่นเต็มหัวสมองของข้า

พวกเขาเลือกที่จะเกลียดข้า ชิงชังข้า ข้าไม่ได้ขอร้องให้พวกเขาเกลียด พวกเขาเกลียด พวกเขาถอยห่างจากข้าไปเอง ข้าไม่เคยขอให้ใครมารัก ความรักของแม่ที่มอบให้ข้านั้นพอแล้วสำหรับข้า พวกเขาโง่ พวกเขาไม่มีอะไรที่จะให้ข้ายอมรับได้ ยกเว้นท่านผู้นั้น ท่านโอเรี่ยน แรนด๊อฟ ผู้เป็นประธานสมาชิกสภาเวทย์แห่งปราชญ์ เขามาเป็นครูในโรงเรียน ข้ารู้จักเขา เขาเป็นครูของข้าเหมือนกับที่เป็นครูของคนอื่น เขาสอน เขาตัดสินใจ เขาเด็ดขาดเหมือนพ่อข้า แต่ดีกว่านับพันประการ เขารู้ว่าสิ่งใดควรหรือไม่ควร เขาถนัดใช้สมอง เข้ามีเวทย์แกร่ง เขาฉลาด

ในตัวข้ามีเลือดบริสุทธิ์ เลือดที่ทำให้ทุกคนถอยห่างออกจากตัวข้า เลือดของพ่อ เลือดชั่วๆข้าเกลียดนัก อยากจะรีดมันให้ออกจากร่างไปให้หมด เลือดบริสุทธิ์ในตัวข้า แม้นมีเพียงครึ่ง แต่ก็พอที่จะสาปแช่งให้คนตายได้ เลือดบริสุทธิ์ของข้าเหมือนกับเลือดขัตติยาของเมืองล่าง ข้ามีอำนาจ ข้าใช้ศาตรามืดได้เหมือนกับคนมีอำนาจในเมืองล่างที่สามารถฆ่าคนให้ตายทั้งเป็น ส่วนเวทย์บริสุทธิ์ที่เป็นของแถมติดมากับเลือกเนื้อเชื้อไขนั้นก็สามารถต่อต้านกระแสเวทย์มนต์ทั้งปวงไม่ให้มีผลต่อข้า แต่เวทย์ขั้นสูงจนสามารถดำรงตำแหน่งที่ข้าเป็นอยู่นั้น มันเป็นเพราะข้าไม่ใช่เพราะเลือดชั่วที่ข้าไม่เต็มใจรับมา เพราะตัวข้าเอง ข้าไม่ต้องการ ข้าไม่จำเป็นต้องพึ่งเลือดชั่วนั่น ข้าเก่งได้โดยไม่ต้องใช้อำนาจของพ่อข้า อำนาจที่ข้าไม่ต้องการ

เวทย์ของพ่อสร้างเกราะป้องกับข้า รวมถึงสร้างเกราะกีดกันเพื่อนออกไปจากข้าอีกด้วย ทำไมเขาเลือดเวทย์แบบนี้ให้ข้า ข้าคนเดียวที่มีฤทธิ์จนถูกใช้เป็นเครื่องมี ข้าเกลียด โลกนี้ข้าไม่มีพ่อ ข้าไม่มีพ่อ ข้าไม่ต้องการมีพ่อ พ่อที่ยัดเหยียดเวทย์สกปรกมาให้ข้า เวทย์ที่ข้าไม่ต้องการ เวทย์ที่ทำให้คนเกลียดข้าและรักข้า เกลียดตัวข้า แต่รักอำนาจเวทย์ของคนที่ขึ้นชื่อว่าทำลายข้าตั้งแต่ข้ามีความสามารถแบบเขาอยู่ในตัว แม้เพียงครึ่งเดียวก็ตาม