คิโบนี่...ปิดตำนานนักพยากรณ์กับคำทำนายครั้งสุดท้าย

คิโบนี่

ปิดตำนานนักพยากรณ์กับคำทำนายครั้งสุดท้าย

เพร้ง 

เกิดอะไรขึ้นค่ะคุณย่า โอ้ไม่! ลูกแก้ว!...ลูกแก้วพยากรณ์ ทำไมถึงได้..?

          ไม่มีอะไร เบยา ยังไม่ต้องเก็บ มันไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว

หญิงชรานั่งบนเก้าอี้นวมลายดอกสีตุ่นๆ เธอกล่าวกับหลานสาวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือด้วยความตกใจ แต่พยายามควบคุมสติไว้

 แต่ลูกแก้วเป็นของรักของคุณย่า แล้วทำไมมันถึงได้ตกแตกได้ล่ะค่ะ

เด็กสาวถามด้วยเสียงงุนงง มันเป็นของเก่าตกทอดมา ถ้าไม่ได้รับอนุญาตเธอก็ไม่สามารถแตะต้องได้เลย

 ไม่จำเป็นต้องมีลูกแก้วพยากรณ์อีกแล้ว

หญิงชราเอนลงกับพนักพิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบ

ถ้าอย่างนั้น คุณย่าจะล่วงรู้อนาคตได้อย่างไรค่ะ เบยาก็ยังสงสัย

สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นจะเป็นอนาคตครั้งสุดท้าย หลานรัก ย่าเคยบอกรักหลานไหม โอ้!เบยา สิ่งที่ย่าอยากบอกหลานก็คือ หลานคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของย่า แต่ตอนนี้ ตอนนี้ อ้า.....

เธอยืนประจันหน้ากับหลานสาว แล้วหลับตาลง ราวกับจะกล้ำกลืนความลำบากใจไปให้หมดสิ้น เบยาเข้าไปประคองย่าของเธอ

นั่งลงก่อนค่ะ คุณย่าเห็นอะไรค่ะ คุณย่าค่อยๆบอกหนูน่ะค่ะ

ย่ากำลังจะสูญเสียทุกอย่างแม้แต่ตัวย่าเองและก็หลาน ไม่ซิ! เรา! เราทั้งหมดต่างหากที่กำลังจะสูญเสีย

          คุณย่าหมายความว่าอะไรค่ะ หนูไม่เข้าใจ

        ลูกแก้วไม่จำเป็นต้องมีอีกแล้ว ย่าเห็นทั้งหมดจากในนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างย่าจำได้ขึ้นใจ แม้จะไม่มีลูกแก้วแล้ว แต่ย่าก็ยังสัมผัสได้ของจุดจบของทุกสิ่ง

        จุดจบอะไรค่ะ?

        สังขารไม่เที่ยง ไม่มีสิ่งใดจีรัง มีเกิดย่อมมีดับแต่จะมีการดับครั้งยิ่งใหญ่

สตรีสูงวัยพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามปลงชีวิต

        เราจะทยอยกันดับ ไม่ใช่ทีล่ะหนึ่งหรือสอง สิบยี่สิบ ร้อยหรือพัน แต่...แต่มากกว่านั้น

        คุณย่าพูดถึงอะไรค่ะ หนู..หนูไม่เข้าใจ คุณย่ากำลังทำให้หนูกลัว

สาวน้อยมองย่าของเธออย่างตะลึง ราวกับไม่เคยรู้จักหญิงชรามาก่อน

        ย่ากำลังพูดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น การทำลายครั้งยิ่งใหญ่ หลานหรือใครๆอาจไม่มีโอกาสได้รู้สึกใดใด้นอกจากกลัวและสิ้นหวัง สิ่งที่กำลังจะมามันกำลังจะพรากการมีชีวิตจากเราไป พวกเขาเริ่มงานแล้ว ทั้งตัวย่าและหลานแล้วยังผู้คนในโลกกำลังทำให้เกิดจุดจบ แต่พวกเรากระตุ้นให้เกิดเร็วเกินไป ย่ารู้ ย่ารู้ว่ามันจะเกิดแต่ไม่คิดว่าจะเร็วอย่างนี้

        คุณย่าหมายถึงวันสิ้นโลก!...เหรอค่ะ เบยาสะอึกด้วยความตกใจมือปิดปากโดยอัตโนมัต

สายตาหญิงชราเหม่อลอยและเบิกกว้างราวกับพบมัจจุราชยืนยิ้มกับหายนะอยู่เบื้องหน้า

        พวกเขากำลังล้างบัญชี มันเริ่มแล้ว! มันกำลังจะมา โอ้ไม่! มันเริ่มขึ้นแล้ว ที่นั่น มันเกิดขึ้นที่นั่น ไม่ใช่! และที่นั้น และที่นั่น ที่อื่นด้วย ไม่ว่าตรงนั้นหรือที่ไหนๆ มันกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว เกิดขึ้นๆ มันมาจาก...

Free CursorsMyspace LayoutsMyspace Comments

>