ย้อนรอย…รัก
หวนคืนหลับฝันสิ่งนั้นยากแยกแยะ รักแค้นยากลืมเลือน มีท่านและข้าเท่านั้นที่รู้ ท่านจะรักข้าหรือท่านจะแค้นข้า เป็นท่านที่ต้องเลือกเอง ตัวข้ายังรักท่านมิเปลี่ยน แต่ตัวข้ามิอาจตายไปพร้อมท่านได้อีก
ผู้เข้าชมรวม
68,865
ผู้เข้าชมเดือนนี้
11
ผู้เข้าชมรวม
มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สวีอันหลางและมู่หรงอวิ๋นรั่ว คู่สมรสสวรรค์สาปด้วยคำเล่าลือที่ผู้คนกล่าวถึง
หนึ่งคือแม่ทัพปีศาจตัดหัวศัตรูนับหมื่น ดื่มเลือดต่างน้ำแล่เนื้อเถือหนังคนเช่นของเล่น ผู้คนขยาดเกรงกลัว
อีกหนึ่งคือสตรีงามดั่งมารจิ้งจอกเก้าหาง ร้ายกาจเหี้ยมโหดและแพศยา ล่อลวงสังหารบุรุษเพื่ออำนาจของสามี
ทั้งสองตายพร้อมกันด้วยธนูเพีียงดอกเดียวพุ่งทะลุหัวใจทั้งคู่
วันหนึ่งหิมะตกหนัก
สวีอันหลางในวัยยี่สิบเป็นเพียงบุตรชายแม่ทัพแห่งเป่ยเจียง มู่หรงอวิ๋นรั่วในวัยสิบสามคุณหนูสามแห่งจวนจิ้งกั๋วกง ตื่นจากฝันร้ายนั้นพร้อมกัน
สวีอันหลางจดจำความรักสุดลึกซึ้งไว้ในใจ ชาติภพนี้สัญญากับตนเองจะไม่ให้เขาและนางมีจุดจบเช่นเดิม
มู่หรงอวิ๋นรั่วหวาดกลัวความฝันในความทรงจำนั้น นางรักเขามิแปรเปลี่ยนแต่นางมิอาจให้เขาและนางต้องสิ้นใจเช่นเดิม
คนหนึ่งตามหา คนหนึ่งพยายามหนี
ทั้งสองจะบรรจบกันตรงไหน
“เจ้าทำอันใดอีก ยาโถวน้อย”
แม่ทัพหนุ่มมองมือที่เปราะเปื้อนไปด้วยเลือด เสื้อผ้าที่มีสีแดงกระจายเป็นจุดๆถึงจะเป็นสีแดงชุดเจ้าสาวก็ยังเห็นรอยชัดเจน แม้แต่ใบหน้างามผุดผ่องของอีกฝ่ายยังมีเลือด
มือใหญ่กรีดรอยเลือดบนแก้มน้องน้อยออกช้าๆ
“ข้า…… ตัดมัน” เสียงเล็กๆตอบเหี้ยมเกรียม ยกมือขึ้นให้ดู ด้วยในมือยังถือสิ่งที่ตนเองตัดออกมา
ใกล้กันนั้นมีชายร่างใหญ่โตนอนมือกุมเป้าร้องโอดโอยท่ามกลางเลือดที่ไหลนองแดงฉานบนพื้น
“ดี ดียิ่ง” เอ่ยชม “ทิ้งของสกปรกนี้เสีย มือของเจ้าสูงส่งเกินไป”
ดึงของสกปรกในมือน้อยๆโยนทิ้งออกไป โดยไม่สนใจว่าสิ่งนั้นจะตกตรงไหน
นี่คือนิยายรักแบบโชกเลือด หวานแบบเจ็บๆ ตับไตพังเล็กน้อย
นิยายเรื่องนี้มิอ้างอิงประวัติศาสตร์ของชาติใดหรือยุคสมัยใด
เนื้อหาและเหตุการณ์ต่างๆเป็นเพียงเรื่องสมมุติ
ขออภัยหากยังมิถูกจริตในบางสำนวน
ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ maeprimprow ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ maeprimprow
ความคิดเห็น