ใบหย่านี้มอบแด่ท่าน

คำโปรย

ทันทีที่เข้าสวมกอดแนบอกแกร่งของผู้เป็นสามี นางรู้ได้ทันทีว่าอ้อมกอดนี้ไม่ใช่ของนางอีกต่อไปแล้ว อ้อมกอดแสนอบอุ่นที่คะนึงหามาเนิ่นนาน ทว่าตอนนี้กลับเย็นเฉียบประหนึ่งแผ่นน้ำแข็งก็มิปาน อีกทั้งสายตาของเขาที่มองมายังเรียบเฉยเสียจนหัวใจของนางเริ่มสั่นคลอน 

ครั้นมองเห็นสตรีอีกผู้ถึงได้เข้าใจว่าคนที่เขารักไม่ใช่นางเหมือนดั่งเคย นี่น่ะหรือคือผลตอบแทนของนางที่รักมั่นต่อเขาผู้เดียว สุดท้ายถึงได้เข้าใจว่าความรักระหว่างชายหญิงหาได้ยั่งยืนเหมือนดั่งคำพูดแสนหวานที่เขาเคยพร่ำบอก เมื่อเขาไร้ใจมิได้รักใคร่นางเหมือนวันวานคงไม่มีเหตุผลใดที่ต้องฉุดรั้งเขาไว้อีก ไม่มีอีกแล้วหยดน้ำตาและความเสียใจ ต่อแต่นี้นางขอหย่าขาดจากเขา

***ตั้งแต่นิยายเรื่องนี้ไปไรท์จะเปลี่ยนมาใช้ชื่อนามปากกาว่า เม่ยซูเหม่ย แบบถาวรค่ะ