#อร่อยไปแดก

ข้อมูลเบื้องต้น

เมื่อแท็ก #อร่อยไปแดก ที่หลายๆคนนำเสนอร้านและอาหารที่แสนอร่อย แซ่บๆจนน้ำลายไหลในทวิตเตอร์ ถูกนำมาสร้างเป็นเรื่องสั้น จะเกิดอะไรขึ้น มาอ่านดูกันเล๊ยยยยยย

เนื้อเรื่อง

#อร่อยไปแดก

ช่วงเย็นวันหนึ่งในกรุงเทพมหานคร หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลที่พึ่งไปย้อมมาเพื่อต้อนรับเทศกาลสงกรานต์ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้ ผิวขาวสวยสไตล์คนเอเชีย เธอมีชื่อว่า น้ำแข็ง หญิงสาวกำลังนั่งเล่นอยู่แถวๆด้านหน้าของสยามพารากอน ศูนย์การค้าของวัยรุ่นที่ชอบไป หลังจากที่เดินช้อปปิ้งมาตั้งแต่ช่วงบ่ายกับเพื่อนสาวทั้งสองคนคือ ออมสิน และปุยฝ้าย ตอนนี้ทั้ง 3 กำลังหาที่ทานข้าวอร่อยๆอยู่ แต่ก็ไม่รู้จะไปทานี่ไหนดี

“แก หิวข้าวแล้วง่ะ ร้านแถวนี้ก็ทานมาหมดละ จะให้ทานอีกก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ ฉันเบื่อ...” ออมสินเอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าบิดหน้างอใส่เพื่อนทั้งสอง

“ไอ้แข็ง ไอ้ฝ้าย.... มัวแต่ก้มๆดูๆอยู่นั่นแหละ ฉันหิวนะ จะไปทานข้าวร้านไหน....” ออมสินบ่นขึ้นเมื่อเพื่อนทั้งสองมัวแต่ก้มดูโทรศัพท์จนไม่ฟังที่เธอเอ่ยขึ้นมาเมื่อกี้

“ฉันเข้าดูในเน็ตแล้วนะ ร้านที่อร่อยๆแถวนี้เราก็ไปมาหมดละ ส่วนไอ้ที่ยังไม่ไปก็อยู่ตั้งไกล”ปุยฝ้ายพูดจบก็เก็บโทรศัพท์แล้วมาเลียไอศกรีมที่อยู่ในมือต่อ

“นี่ฉันหิวจนจะเลียมือตัวเองแล้วนะเนี่ย แกว่าไงไอ้แข็ง ไปทานที่ไหนดี” ปุยฝ้ายพูดพร้อมกับเลียไอศกรีมต่อ

“เอ่อ.... ดูแท็กนี้ยัง ในทวิตเตอร์เนี่ย ดูสิๆ” น้ำแข็งเอ่ยจบแล้วยื่นโทรศัพท์ไปให้เพื่อนสาวดู

“แท็กบ้าอะไร แท็กในทวิตเตอร์ของแกมันกินได้มั้ย” ปุยฝ้ายแขวะทันที

“แต่มันทำให้เราได้ที่กินข้าวที่อร่อยๆนะยะ ดูซะ” น้ำแข็งพูดจบก็ยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนทั้งสองดู

”ไหนๆ.... ไอ้ #อร่อยไปแดก นี่น่ะหรอ” ออมสินถามอย่างสงสัย

“มันคืออะไรอ่ะ อร่อยไปแดก แนะนำร้านอาหารหรอ” ปุยฝ้ายถามต่อ

“ใช่ และที่เค้าแนะนำมาก็มีแต่ร้านอร่อยๆ อืม... เฮ้ยแก ดูตัวนี้สิ พี่คนนี้พึ่งทวิตแน่ะแก ถ่ายรูปมาด้วย อร๊ายยย หล่อ ” น้ำแข็งทำท่าทางจะละลายเมื่อเจอรูปผู้ชายที่ตัวเองแอบชอบทางทวิตเตอร์

“อ่าว นี่มันพี่หมอกแฟนไอ้ฝ้ายนี่” ออมสินพูดขึ้นแล้วส่งโทรศัพท์ให้ปุยฝ้ายดู

“เฮ้ย จริงด้วย อย่าบอกนะว่าไปกับกิ๊ก เอ้... นี่ไปกับผู้ชายอีกคนด้วยนี่”ปุยฝ้ายเอ่ยขึ้นเมื่อเจอรูปแฟนตัวเองในนั้นกับผู้ชายอีกคน

“แฟนแกมีกิ๊กเป็นเกย์ป่ะ เอ๊ะอย่าบอกนะสุดหล่อที่ฉันชอบเป็นเกย์ O.o ” น้ำแข็งพูดขึ้นพรางทำหน้าตกใจ

“ปากเสีย ไหนขอซูมสิ เอ่อ... นี่มันพี่บุ๊คนี่นา เห้อ โล่งอก ”ปุยฝ้ายพูดจบแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

“พี่สุดหล่อชื่อ บุ๊คหรอ เพื่อนพี่หมอกของแกด้วย ว้าวว อยากเจอจังเลย ><” น้ำแข็งทำท่าเขินๆบิดตัวไปมา

“อืม.. พึ่งเอาลงเมื่อ 5 นาทีก่อนหน้านี้เองนะ” ออมสินที่เอารูปไปดูอีกครั้งก็พูดลอยๆไป แต่ปุยฝ้ายที่มองมายังเพื่อนสองคนแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ไอ้ฝ้าย.. อย่าบอกนะว่าแกจะไปที่นั่น” ออมสินพูดอย่างรู้ทัน

“ชัวร์ ป่ะ ไปกันเลยยยยย” ปุยฝ้ายพูดจบก็ลากแขนเพื่อนสาวไปที่รถ ตรงบรึ๊นไปที่ร้านนั้นทันที

เมื่อมาถึงร้านซึ่งใช้เวลาแค่ 5 นาทีในการเดินทาง บวกกับรถที่ไม่ติดเท่าไหร่ ทั้งสามก็รีบตรงเข้าไปข้างใน พร้อมมองหาแฟนของปุยฝ้ายและพี่บุ๊คทันที

 “แล้วนี่อยู่ตรงไหนน้า หรือพี่เค้าไปกันแล้ว เอ๊ะนั่นไง” ออมสินหันไปเจอรุ่นพี่ทั้งสองที่กำลังทานข้าวอย่างสนุกสนานในโซนวีไอพี ปุยฝ้ายจึงรีบลากเพื่อนไปตรงนั้นทันที

“บังเอิญจังเลยยย มาร้านเดียวกับที่รักด้วย” ปุยฝ้ายทำเสียงหวานสุดจะเลี่ยนแล้วนั่งลงข้างๆพี่หมอก

“งั้นก็ทานด้วยกันเลยเน๊าะ นะไอ้บุ๊ค” พี่หมอกเอ่ยชวน พร้อมกับขอความเห็นจากผู้ร่วมโต๊ะอีกคน

“อืม ได้สิ ทานกันเยอะๆสนุกดี” พี่บุ๊คพุดพรางยิ้มหวานมาทางฉันและออมสินที่ยังยืนอยู่ หล่อลากค่ะท่านผู้อ่าน แอบกรี๊ดในใจ ไม่คิดว่าตัวจริงจะหล่อขนาดนี้ คนอะไรจะหล่อแบบไม่มีขอบเขตได้ขนาดนี้ เช็ดปากยังหล่อเลย >< แล้วออมสินก็ดันหลังน้ำแข็งให้มานั่งข้างๆพี่บุ๊คและตัวเองก็นั่งอยู่หัวโต๊ะ อั๊ยย่ะ เขินจัง พี่บุ๊คเขยิบให้ด้วย

“นี่ถ้าไม่รู้ว่าไอ้ฝ้ายเป็นแฟนพี่หมอก ออมก็คิดว่าคู่เกย์มานั่งทานข้าวสวีทกันแล้วนะเนี่ย” ออมสินพูดอย่างกวนๆเพราะสนิทกับพี่ๆทั้งสองคนนี้อยู่แล้ว เพราะเวลาปุยฝ้ายอยากมาหาพี่หมอก ก็มักจะชวนแต่ออมสินไป ซึ่งปุยฝ้ายเคยชวนฉันนะ แต่ฉันไม่ไปตลอด กว่าจะเจอพี่หมอกตัวเป็นๆได้ก็ตอนนี้เนี่ยแหละ และเมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้ติดตามคนหล่อคนหนึ่งในทวิตเตอร์ ฉันแอบชอบเขามาได้สักพักละ และพึ่งมารู้เมื่อกี้เองว่าพี่บุ๊คคือเพื่อนพี่หมอกแฟนเพื่อนตัวเอง -  -“

“อร๊ายย พี่ก็เขินเป็นนะ ใช่มั้ย บุ๊คกี้” พี่หมอกทำเป็นเล่นตามน้ำไป เรียกเสียงหัวเราะได้ดีเลยมีเดียว ทำเอาคนที่ถูกเรียกชื่อว่า บุ๊คกี้ ทำหน้าบูดทันที น่ารักจัง ><

“พอๆๆ แล้วน้องชื่ออะไรครับ พี่ไม่เคยเห็นหน้าเราเลย” พี่บุ๊คที่ตอนนี้นั่งข้างฉันอย่างแนบชิดสนิดเนื้อ(?) เอ่ยถามขึ้น

“น้ำแข็งค่ะ” พูดไปเขินไป ระยะใกล้แค่นี้ละลายได้เลยนะเนี่ย ><

“น้องน้ำแข็ง^^ น่ารักจัง” พี่บุ๊คพูดทวนชื่อฉันแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ แต่คำต่อมาพี่เค้าพูดเสียงเบามาก ซึ่งฉันได้ยินไม่ค่อยถนัด อะไร รังจังนะ

“อะไรนะคะ” ฉันหันไปมองพี่บุ๊คอีกครั้ง พร้อมทำคิ้วขมวดเข้าหากัน แทบจะผูกเป็นโบว์ได้ รังจัง อะไรคือรังจัง

“ระวังแก่เร็วนะ รีบทานดีกว่า ไม่หิวหรอ” พี่บุ๊คเอามือมาจับคิ้วฉันแยกออกจากกันแล้วเอามือชี้ไปที่อาหารเป็นการบ่งบอกว่า เมื่อไหร่น้องจะทาน ไม่งั้นพี่ซัดเรียบนะ (ไม่ใช่ละๆ5555)

“เค้าคงลืมแล้วมั้งว่ามีพวกเราสามคนนั่งอยู่ด้วยเน๊าะ”พี่หมอกเอ่ยขึ้นอย่างตัดบทตัดความ

“อ่าว ก็ทานสิ ใครปิดปากแกไว้หรอ” พี่บุ๊คที่พึ่งคีบกุ้งเข้าปากไปก็หันไปกัดกับพี่หมอกต่อ น่ารักจังเลย><

“ปุยฝ้าย” พี่หมอกตอบแบบหน้าตาเฉยแล้วคีบปลาหมึกขึ้นมาทานบ้าง พอทุกคนได้ยินเสียงแบบนั้นก็หันควับไปมองพี่แกทันที แต่พี่แกก็ตีหน้าตาย ส่วนคนที่หน้าแดงคงหนีไม่พ้นเจ้าของชื่อ

“อร่อยจัง><” ออมสินที่พึ่งซัดอาหารตรงหน้าไปเกือบครึ่งจานพร้อมกับเล็งจานที่ 2 ไว้แล้ว

“ทานให้เยอะๆเลยนะ วันนี้ไอ้บุ๊คเลี้ยง 555555555” พี่หมอกพูดโผงผางขึ้น

“อ่าวเฮ้ย พูดตอนไหนวะ เห้อ.. ก็ได้” พี่บุ๊คที่ตอนแรกทำท่าจะไม่ยอม แต่ก็ต้องยอม

“ขอบคุณคร่า” เสียงจากสามสาวเอ่ยขึ้น

เมื่อทานข้าวสุดแสนจะอร่อยที่ #อร่อยไปแดก จากทวิตเตอร์แนะนำมา ก็ถึงเวลาแยกย้ายกลับบ้าน ออมสินก็ขอตัวแวะไปเช็คของที่ร้าน ส่วนปุยฝ้ายก็จะกลับกับพี่หมอก แล้วก็ชิ่งกลับไปทันที ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวอย่างนี้ไม่ได้นะ นี่ก็มืดละ รถก็ไม่ได้เอามา TT

“อ่าว น้ำแข็งคนอื่นไปไหนกันหมดแล้วล่ะ” พี่บุ๊คที่ฉันลืมไปว่าพี่แกไปเข้าห้องน้ำก็เดินออกมาพร้อมหันซ้ายแลขวาหาบุคคลทั้ง 3 คน

“กลับค่ะ” ฉันตอบเพียงสั้นๆอย่างไม่สบอารมณ์ ไอ้เพื่อนบ้า ทิ้งกันได้ไง จะกลับยังไงเนี่ย

“แล้วนี่น้ำแข็งจะกลับยังไง ให้ใครมารับไว้รึเปล่า” บุ๊คเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นรุ่นน้องมัวแต่ทำหน้าบูดบึ้ง

“ไม่รู้ค่ะ และก็ไม่ได้บอกใครไว้ด้วยสิ” ฉันพูดจบก็ถอนหายใจเฮือกให้ นี่ฉันคงต้องรอแท็กซี่แถวนี้สินะ

“มา เดี๋ยวพี่ไปส่ง บ้านอยู่ไหนล่ะเราน่ะ” O.o น้ำแข็งอึ้งกับคำพูดเมื่อกี้ พร้อมมองแผ่นหลังคนตัวสูงที่ตอนนี้กำลังลากเธอไปที่จอดรถ

“เอ่อ.. รังสิตค่ะ” พอน้ำแข็งตอบไปแบบนั้นเธอก็ถูกรุ่นพี่ตัวดีจับยัดเข้าไปในรถสปอร์ตคันหรูทันที ดูก็รู้ว่ารวยโคตร

ตลอดเวลาที่อยู่บนรถจนถึงตอนนี้ เราสองคนต่างก็เงียบกันมาตลอดทาง ไม่มีใครปริปากพูดอะไรเลยสักคำ น้ำแข็งที่เป็นคนมีความอดทนต่ำกับเรื่องแบบนี้ก็เอ่ยขึ้นอย่างชวนคุย

“เอ่อ.... พี่บุ๊คไปทานร้านนั้นบ่อยมั้ยคะ”

“ร้านที่ทานมาเมื่อกี้น่ะหรอ อืม... บ่อยนะ อาหารอร่อย บรรยากาศก็ดี คนก็น่ารักด้วย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นแลดูมีความสุข และ คน ที่เขาพูดถึงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาตอนนี้

“หือ... คน  พนักงานหรอคะ?” น้ำแข็งที่ยังคงนั่งงงกับคำพูดของอีกฝ่ายเมื่อกี้อยู่สักพักจึงเอ่ยขึ้น

“มั้งครับ 555555 ”ชายหนุ่มที่อดขำไม่ได้กับความซื่อ(บื้อ)ของรุ่นน้องคนนี้ก็หัวเราะออกมา

แล้วเราทั้งสองคนก็คุยเรื่องเยอะแยะอีกมากมายแก้เบื่อระหว่างรถติดบ้าง พ้นแยกนั้น ก็มาติดแยกนี้ กว่าจะถึงบ้านเราสองคนก็สนุกปากมาก พี่เค้าดูเป็นคนขี้เล่น พูดเก่ง ยอมเล่าเรื่องแม้กระทั่งตอนเด็กๆให้ฟัง แล้วก็มาถึงบ้านของฉันซึ่งอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรจนได้ ตอนนี้เวลาก็ปาไปเกือบ 3 ทุ่มแล้ว

“วันนี้สนุกมากเลยเน๊าะ ทั้งที่เราพึ่งรู้จักกันแท้ๆ ก็สนิทกันเร็ว คุยเก่งเหมือนกันนะเราเนี่ย” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงหวาน พร้อมกับส่งถุงต่างๆคืนให้เจ้าของ

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ^^ แข็งจะคุยแบบนี้แต่กับคนสนิทเท่านั้น แต่พี่บุ๊คเป็นคนแรกเลย ที่แข็งพึ่งรู้จักแท้ๆ แต่กลับดูสนิทกันอย่างที่พี่ว่า ” เวลานี้ชายหนุ่มตรงหน้าช่างดูหล่อเหลาทวีคูณจากที่เจอก่อนหน้านี้มาก ทำไมกันนะ เวลาสบตาเค้ากลับรู้สึกมีความสุข ดีใจ สนุก รู้สึกดี และเธอกำลังคิดว่าเธอจะไม่ได้แค่ชอบรุ่นพี่คนนี้เฉยๆซะแล้ว

“จริงดิ ” ชายหนุ่มถามอย่างสงสัยแต่ใบหน้าที่ยิ้มออกมานั้นมันยิ่งดูน่ารักสำหรับเธอ

“จริงสิ หรือพี่ไม่ชอบเล่า แข็งจะได้ไม่พูดดีๆกับพี่ 55555” หญิงสาวหัวเราะกลบเกลี่ยนอาการเขินที่ตอนนี้ชายหนุ่มมัวแต่จ้องหน้าเธออยู่

“แบบนี้ก็น่ารักอยู่แล้ว... พี่ว่าพี่ชักจะชอบเราแล้วสิ^^ ” หน้าเริ่มชาว๊าบทั้งทีที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้

แบบนี้ก็น่ารักอยู่แล้ว  น่ารักอยู่แล้ว... น่ารัก..

พี่ว่าพี่ชักจะชอบเราแล้วสิ จะชอบเราแล้วสิ ชอบเราแล้วสิ ชอบแล้วสิ.. ชอบ

สักพักชายหนุ่มก็เอื้อมขวามาจับที่ไหล่ของเธอเบาๆ พร้อมก้มลงมากระซิบที่ข้างหู

“ฝันดีนะ ยัยตัวเล็ก” แล้วก็เดินไปขึ้นรถสปอร์ตพร้อมกับขับออกไปโดยทันที ปล่อยให้เธอที่ยังคงอึ้งกับประโยคที่ผ่านมาเมื่อกี้ยังไม่หาย

ทั้งที่ตอนแรกเจอทวิตเตอร์ชายแปลกหน้าแต่หน้าไม่แปลก เธอก็เอาแต่กรี๊ด หลงใหลในความหล่อ รูปหน้า รูปลักษณ์ภายนอก แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอรู้มากกว่านั้นภายในที่ดูสดใส น่ารัก ไม่ใช่แค่รู้สึกดีเวลาที่อยู่ใกล้ มันยังรวมไปถึงความอบอุ่นที่ถูกส่งออกมาจากภายใน จากคนแปลหน้ากลับกลายมาเป็นคนสนิท ขอขอบคุณทวิตเตอร์ และ #อร่อยไปแดก ที่ทำให้ฉันได้รู้จักเขา...

……………………………………………………………………………………………………………….

การ ที่ คุณ รู้ จัก ใคร สัก คน

ไม่ได้หมายถึง คุณรักเขาและการที่คุณไม่รู้จักใคร

ไม่ได้หมายถึง คุณมิอาจรักใครได้ คุณอาจตกหลุม

รัก ชาย แปลก หน้า โดย ทัน ที

ห า ก เ พ ร า ะ ว่ า พ ร ะ เ จ้ า

กำหนดทางสายนั้นให้คุณ ดังนั้นจึงเปิดใจต่อคนแปลกหน้า

ให้มากขึ้น เพราะคุณไม่สามารถทราบได้ว่าเมื่อใดที่พระเจ้า

จะจับคุณโยนลงบนเส้นทางนั้น

เฮเธอร์โกรฟ

(อ้างอิงจากหนังสือ Story of Love เรื่องราวของความรัก : หน้า 21)