ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทเพลงรักแห่งกอนโดลิน [ Love lysics of Gondolin ]

    ลำดับตอนที่ #46 : ดอกไม้ที่ร่วงหล่น 19 ( fallen flower )

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 178
      1
      23 ส.ค. 54

    กลินคุง แหะๆ รีดเดอร์ มาแล้วนะครับ

    AAAAAAAAA

    ท่านหญิงขาวอาเรเดลก็ทรงหันมาที่พระโอรสและท่านลอร์ดเอคเธลิออน

    หนุ่มๆ ให้ข้าเล่นงัดข้อเป็นเพื่อนไหม ? “

    ท่านแม่ “ เจ้าชายแห่งกอนโดลินลุกขึ้น และโค้งคำนับลง

    ท่านเอคเธลิออนก็ทำตามด้วยความเคารพบ้าง ทักทายว่า

    " ท่านหญิงอาร์เฟย์นีเอล  มาแล้วหรือ พระเจ้าข้า ? "

    แต่สายตาสีนิลที่เป็นประกายของเอลฟฺหนุ่มนั้น  ก็ฉายแววถึงความไม่พึงพอใจมาที่
    ทูออร์  บุตรแห่งฮูออร์  ซึ่งเดินตามหลังพระมารดามาด้วย

    กล้าประจบประแจงนานา...เชียวนะ..เจ้าคนน่ารังเกียจ....

    อาเรเดลก็ทรงเอือมพระหัตถ์สีงาช้างไปจับมือเรียวของพระโอรส

    " องค์ชายรูปงามน่ารักของแม่ "  ริมพระโอษฐ์สีแดงอิ่มแย้มยิ้มแสนละมุนตา
    และทรงหันมาที่ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองหยักศก

    " ทูออร์  เล่นงัดข้อกับลูกข้าไหม ? "

    " เฮ้ยยยย !!!! "  ชายหนุ่มทั้งสองอุทานพร้อมกันอย่างไม่คาดคิด
    ส่วนมายกลินก็รีบส่ายหน้าไปมา  " ไนย ! นานา ( ไม่ ! ท่านแม่ ) "

    " เอาน่า..จะเป็นพี่เป็นน้องกันอยู่แล้ว "

    " กลินไม่ต้องการเห็นเจ้านี้เป็นน้อง ! "  เจ้าชายหนุ่มตวาด

    แต่พอเห็นดวงตาสีเทาแสดงถึงความดุดันของพระมารดา จึงรีบเงียบและนั่งลงทันที

    ทูออร์นั้น  กลับรู้สึกว่า ตัวเองได้โอกาสใกล้ชิดมายกลินอีกแล้ว...

    ท่านหญิงขาวทรงเข้าข้างกระหม่อม  รู้ใจดีเหลือเกิน...

    ริมฝีปากหนาได้รูปฉายฉีกรอยยิ้มกว้าง  และมีเลศนัย....

    ส่วนเอคเอคเธลิออนก็ยิ่งนิ่ง  หลังแกร่งของเขาพิงเสา พลางคิดว่า

    " คงไม่เกิดปัญหาขึ้นอีกนะ  ข้าไม่อยากเคลียร์ให้แล้ว...องค์ชาย "


    มายกลินก็มองที่ท่านหญิงขาวผู้เป็นพระชนนีที่รักยิ่งก่อน  และหันมาที่ผู้นำสารหนุ่ม

    อย่างชั่งใจ  " ข้าไม่อยากขัดพระทัยของราชธิดาแห่งฟิงโกลฟิน "

    แขนเรียวด้านขวาของพรายหนุ่มก็ตั้งฉากกับพิ้นโต๊ะ  " มาซิ  ฟีริมา แนร์ "

    ทูออร์ก็เผลอปะทะไหล่ของเอคเธลิออนแบบไม่เจตนา

    " ขอรับ  คุนดู ' นิน "

    เอคเธลิออนก็เลยปรามอย่างตระหนกว่า 
    " อู้ยยย...ท่านหญิงขาว   ท่านอยากเห็นพวกเขาทะเลาะกันหรือไรน่า ?? "

    " อือ  เอคธี่... "  ดวงตาสีเทาคู่งามหันมา  " เจ้าว่าอะไรนะ ? "
    เสนาบดีก็รู้สึกตัวว่าตนกล่าวอะไรไป  มือแกร่งจึงรีบปิดปาก  " เปล่าๆ กระหม่อม "

    +++++++++++
    มือเรียวเข้าบีบมือแกร่ง  หยาบกระด้างของอีกฝ่าย  ด้วยพละกำลังของกล้ามเนื้อ
    ทุกมัดเกร็งที่ตนมี  พรายหนุ่มผมดำ ยังใช้ดวงตาแสนคมของตัวเอง
    ประจันกับดวงตากลมใหญ่สีเดียวกับท้องฟ้าและท้องทะเลมารวมกัน
    ......เขาคล้ายกับฮูออร์  และองอาจเหมือนฮูริน  ธาร์ลิออน...เจ้าตัวโต....
    ส่วนน้ำเสียงที่อ่อนโยนนั้น  เป็นพรที่เขาได้มาจากเทพอุลโมหรือไร ??...

    " องค์ชายครับ  รีอัน คู่หมั้นของข้าน่ะ  ร้องเพลงเพราะมากๆ "
    "เชอๆ  ฮูออร์ น้องเรา  มอร์เวนสวยจริงๆ สวยกว่ารีอันแนะ  "

    .....แล้วทำไมพวกเจ้าต้องออกจากกอนโดลิน  และถึงแก่กาลไปด้วย....

    เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในมโนภาพ...." ดาวดวงใหม่จะเกิดขึ้น  จากวงศ์วานของเรา..."

    แต่เสียงของคนที่ข้ารักกลับบอกว่า  " ทูออร์คือผู้ได้รับพร  ผิดกับเจ้า  มายกลิน !"

    " เจ้าจะต้องได้รับความขมขื่นจากคนที่เจ้ารัก  เพราะเจ้าทำลายรักของพ่อ !! "
     ท่านพ่อ..อดา..ข้าไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น  ท่านแช่งข้าไม่ได้ ! ไม่ได้ !

    ++++++++++

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×