คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : ดอกไม้ที่ร่วงหล่น 18 ( fallen flower )
+++++++++++
ในห้องโถงที่ด้านบนประดับโคมไฟระย้าคริสตัลและเงินมิธริล
ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองเข้มหยักศกก็หยิบหนังสือภาษาเควนยามาอ่าน
“ ฟิริมา แนร์ ( พ่อหนุ่มมนุษย์ ) “ เสียงของหญิงคนหนึ่งเรียก
ทูออร์ก็ลุกขึ้นคำนับ อย่างสุภาพ “ พระขนิษฐาอาเรเดล “
ดวงหน้าเรียวแสนงามราวกับเทพธิดา...เป็นต้นเค้าของเอลฟ์หนุ่มผู้เป็นโอรส
เรือนผมสีดำสนิทราวกับย้อมด้วยมะเกลือ และดวงตาสีเทากระจ่างชวนหลงใหล
พระกรรณเรียวแหลมสวยของนางนั้นประดับด้วยต่างหูสีเงินและไข่มุกอันเลอค่า
และนางก็มอบรอยยิ้มให้แก่เขา....อันที่จริง ถ้าไม่นับรอยแห่งวัยกว่าพันปีของนาง
อาเรเดลก็ดูเป็นพี่สาวของเจ้าชายมายกลิน...มากกว่าตัวอิดริลเองเสียอีก..
“ ไม่ต้องมากพิธีจ๊ะ “
“ กระหม่อมต้องยกย่องท่าน” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเรียบ “ เพราะท่านคือพระปิตุจฉา
ของอิดริล “
“ เรียบร้อยแบบนี้ก็ดีแล้ว “ พระนางก็วางมือบนบ่าแกร่งของชายหนุ่ม เหมือนว่าเขาเป็นลูกชาย
“ ข้านะเห็นนางหนู มีความรักเสียที แต่...มายกลินซิ “
ทูออร์ก็ทรุดลงบนโซฟาสีน้ำตาลนุ่ม “ เขาไม่ชอบกระหม่อมเลย “
“ ลูกข้า เค้ายังโกรธฮูรินและฮูออร์อยู่มั้ง มายกลินไม่อยากให้พวกเขา
ไปลำบาก แต่ว่า.. “ ท่านหญิงขาวกล่าวเสียงครือ “ พวกเขาก็จากโลกนี้ไปแล้ว “
“ พระนาง.. “
อาเรเดลทรงยิ้มเล็กน้อย “ ลูกมายกลิน เหมือนข้าแค่ภายนอก บุตรแห่งฮูออร์
แต่นิสัยและความคิด ข้ารู้ว่าเขาได้มาจากดาร์กเอลฟ์คนนั้น “
“ ท่านพ่อขององค์ชาย..? “
“ ข้าไม่พูดแล้วล่ะ ผ่านมาและผ่านไปเถอะ “
พวกเขาปิดบังข้าเรื่องอะไรเนี่ย ??... ทูออร์นึก
อาเรเดลก็แตะแขนแกร่งของอีกฝ่าย “ ไปเดินล่นกับข้าก็ได้ “
ชายหนุ่มก็รู้สึกซาบซึ้งในความเมตตาเอ็นดูของท่านหญิงขาวแห่งนครกอนโดลิน
......กระหม่อมก็หลงใหลในพระโอรสของท่าน แต่เขาไม่ชอบ.....
พระนางอาเรเดล อาร์เฟนีเอลจะช่วยข้า ให้มายกลินดีกับข้าได้ไหม ??
+++++++++++++
ลอร์ดเอคเธลิออนก็เดินยกกองเอกสารจำนวนหนึ่งมายังที่หน้าระเบียง
สายตาสีเงินของเขาก็เห็นร่างสูงโปร่งของมายกลิน ฟุบนอนอย่างไร้สติอยู่บนโต๊ะ
กระดาษแผ่นต่างๆ กระจายปลิวว่อน เขาจึงไปปลุกเอลฟ์หนุ่มผมดำทันที
" องค์ชาย..." และเขาก็ต้องตกใจ เมื่อดวงหน้างดงามนั้นซีดขาวราวกับหิมะ
" ใครน่ะ ?.. "
" เอคธี่เองขอรับ " ขุนนางหนุ่มก็หยิบกระดาษหนึ่งแผ่นมาพัดให้
" ข้า..ข้า...ไม่ทราบว่า พี่หญิงรักกับเอไดน์คนนั้น เพราะอะไร ? "
เอลฟ์หนุ่มถามเสียงแผ่วเบา และเมินหน้าหนี
" อย่ากังวลเลย " เอคเธลิออนก็กุมมือเรียวหนาของมายกลิน
" ข้าอยู่เป็นสหายขององค์ชาย ไม่ว่าท่านจะต้องทุกข์ใจ พี่เอคธี่คนนี้จะช่วยท่านเอง "
" แต่เรื่องนี้ ท่านพี่ช่วยไม่ได้หรอก " เอลฟ์หนุ่มกล่าว
เอคเธลิออนก็ขบกรามหนาของตนไว้....องค์ชาย ท่านไม่รู้เหรอว่า ข้าเป็นห่วงเป็นใยท่าน....ทำไมท่านต้องหงุดหงิดด้วยล่ะ..
" องค์ชายมายกลิน " ท่านลอร์ดก็รีบจักแจงแผ่นกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ
" พี่เอคธี่ ? "
ขุนนางหนุ่มรูปงามก็ตัดสินใจฝืนยิ้มให้กำลังใจ " ทำงานกันเถอะ ! "
พี่เอคธี่ผู้แสนใจดี ทำไมท่านใจดีกับข้า ทั้งๆ ที่ข้าก็ไม่ใช่น้องของท่านนะ
มายกลินก็คว้าข้อมือแกร่งของอีกฝ่าย " แต่ข้าจะเล่นงัดข้อกับท่านพี่ "
เอคเธลิออนก็รู้สึกหัวใจของตัวเอง เต้นดังซ่า เหมือนน้ำพุดนตรีที่เขาสร้างเองฉะนั้น...
+++++++++
หนุ่มทูออร์ซึ่งเดินมากับท่านหญิงอาร์เฟนีเอล ก็เห็นภาพที่บาดตาบาดใจ
คือเจ้าชายรูปงามแห่งนครกอนโดลินงัดข้อกับท่านเสนาบดีคู่พระทัยขององค์ทัวร์กอน
" เอ้า มายกลิน และเอคธี่ เล่นกันอยู่นี่นา " อาเรเดลทรงกล่าวเสียงหวานใส
แต่ว่าอีกฝ่ายกลับคิดตรงกันข้ามกับพระนาง...
องค์ชายให้แต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะกับท่านเสนาบดีคนนั้น....สุขใจนักหนา...หนอย
ข้าไม่ชอบ..ไม่ชอบ...มือแกร่งก็กำหนังสือในมือ จนยับเยิน...
ดวงตาสีฟ้ามีประกายวาวโรจน์....เพลิงรักเริ่มขึ้นแล้ว...
++++++++++++
ปล. แล้วเจอกัน พี่เอคธี่น่ารักๆๆๆๆ ^_^
ความคิดเห็น