คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #161 : Blue Blossom in the heart 4
ตอนนี้ ขอกลับมาหาเออาจังบ้างนะ
~*~*~*~*~*~
พรายหนุ่มรูปงามคมคายตัดสินใจสาวฝีเท้าออกจากต้นโอ๊กที่ตนเองยืนอยู่ และนั้นทำให้เออาเรนดิลได้ยิน
“ กวานัวร์ - นานา ” ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยยิ้มแป้นอย่างไร้เดียงสา ร่างเล็กป้อมวิ่งไปจับมือเรียวใหญ่ของน้าชาย
“ กวานัวร์ - นานาครับ เออายังอยากคุยกับท่านอยู่พอดีเลย ”
เจ้าชายพรายอันดับที่หนึ่งยิ้มเล็กน้อย มือซ้ายลูบเรือนผมสีทองบลอนด์เหยียดตรงของเด็กชายด้วยความเอ็นดู
“ เจ้าอยากคุยกับน้าเหรอ ? ”
“ อาฮ่ะ เออาจะไปโรงรียนพรุ่งนี้แล้ว เออาก็เลยมีเรื่องอยากขอให้ท่านแม่กับท่านน้าเล่าให้หน่อยงั้ย ”
ดวงตาสีนิลของพรายหนุ่มฉายแววอ่อนโยน มือแกร่งจับมือนิ่มของเออาเรนดิลไว้
อิดริลจึงเอ่ยว่า “ กลับมานั่งบนม้านั่งกันซิ ”
ฮาล์ฟเอลฟ์น้อยกลับมานั่งและอยู่ระหว่างของท่านแม่อิดริลและท่านน้ามายกลิน
ขาน้อยทั้งสองข้างก็แกว่งไปมา “ เออาน่ะ อยากรู้ว่าแค่ว่าตอนที่นานารักกับอดา ท่านน้าน่ะเป็นไงบ้าง ? ”
“ อาร์ดามีเร ” เจ้าหญิงอิดริลเน้นน้ำเสียงต่ำลง ขณะที่มายกลินกลับหัวเราะระรื่น
“ พี่หญิง ข้าไม่เป็นไรหรอก ” มือแกร่งโอบไหล่บางของฮาล์ฟเอลฟ์ “ น้าก็แค่รู้สึกยินดีที่แม่เจ้ารักกับทูออร์ ”
เออาเรนดิลน้อยก็พยักหน้ารับ “ นั้นซิครับ ” ศีรษะสีทองก็เลื่อนมานอนตักของพรายหนุ่ม
“ เออารู้ดีว่าตัวเองก็มีความเป็นเอไดน์เหมือนอดาอยู่กึ่งหนึ่งเช่นเดียวกับการเป็นเอลดาร์เอลฟ์ แต่ว่า...
เออาก็อยากอยู่กับทุกคนตลอดไป เพราะเออารักบ้าน รักเมืองกอนโดลินมากเลย ”
เจ้าหญิงพรายผู้ทรงโฉมก็ยิ้มให้กับคำพูดของโอรสน้อย แต่นางกลับเห็นว่าฝ่ายอนุชา...แม้เขากำลังยิ้มให้
หากไม่มีแววอ่อนโยนในดวงเนตรสีนิลคู่นั้น...ยามที่เขามองหนุ่มน้อยของนาง...เขาคิดอะไรนะ ?
“ ท่านน้าก็คิดเหมือนเออาใช่ไหมล่ะ ? ” เออาเรนดิลถามเสียงใส
เจ้าชายหนุ่มก็ตอบว่า ใช่ มือแกร่งลูบไล้ใบหน้านวลผ่องเบาๆ พอดีนั้นเองก็มีเสียงใสเรียกขึ้นจากด้านหลัง
“ จ๊ะเอ๋ ! มาหลบกันอยู่ที่นี้เองเหรอ ? ”
ท่านหญิงขาวแห่งนครลับแลวางมือบนไหล่ของพรายหนุ่มในชุดสีดำเรียบร้อย
“ เสด็จยาย ! ” เออาเรนดิลหัวเราะกิ๊ก เมื่อได้รับการยกขึ้นจากตักของพรายหนุ่ม
แล้วร่างน้อยขึ้นมาระดับหน้าของพระนาง ท่านหญิงขาวแห่งนครกอนโดลิน
“ ตัวหนักขึ้นแล้วนะ ว่าที่นักเรียนคนใหม่ ”
เออาเรนดิลก็ตอบว่า “ ก็เออาโตแล้วนี่นาครับ ”
“ งั้น ยายคนนี้คงอุ้มเจ้าไม่ได้แล้วซิ ” ท่านหญิงอาเรเดลกล่าว
“ แต่เสด็จยายก็ยังอุ้มนานาและกวานัวร์ - นานา มาแล้วเลยนี่นา ตอนนี้ท่านกลับมาอุ้มเออาแทนซินะ ”
เจ้าหญิงอาเรเดลก็วางจูบลงบนกระหม่อมของนัดดาน้อย “ พวกเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ยายอุ้มไม่ได้หรอกจ๊ะ”
ทั้งสองยายหลานต่างหัวเราะเสียงใสกังวานราวกับเสียงพิณหวานในวังหลวงนั้น
โดยไม่ได้ทันสังเกตสายตาของอีกสองคนที่อยู่เบื้องหน้า
...เขาเหมือนอาหญิงมากกว่าข้า โดยเฉพาะเวลาที่เราสองตึงเครียดแบบนี้...
...เขาเหมือนนานามากกว่าข้า มากเกินไป...และข้าเองก็จะให้เขาฟังข้า...ฟังข้าคนเดียว...
เมื่อท่านหญิงขาวอาเรเดลก็วางหลานชายผู้เป็นฮาล์ฟเอลฟ์ลง นางก็ยืนกอดอก แล้วมองมาที่ “ เด็กสองคน ”
“ หลานรัก ลูกรักของข้า มานั่งเล่นกันจนไม่รู้เหรอว่าใกล้ถึงมื้อค่ำแล้ว ”
อิดริลจึงมองยังท้องฟ้าเบื้องบน นางก็พบว่ามันผลัดสีจากสีฟ้าเป็นสีส้มอ่อนแกมเหลือง
“ ขออภัยเพค่ะ อาหญิง อิดริลคนนี้สะเพร่านักไม่ได้ดูเวลาเลย ”
เมื่อดวงตาสีเทาอมครามของท่านหญิงมองยังพระโอรสร่างสูง ก็สังเกตว่าพรายหนุ่มนั่งก้มหน้าลง
“ โลมีออนลูกรัก เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า ? ”
“ นานา ! ท่านเป็นห่วงข้าอยู่เรื่อยเลย ” พรายหนุ่มทำสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วเดินมายืนข้างท่านหญิงขาว
“ เพราะข้าเป็นแม่เจ้าใม่ใช่เหรอ ? ” มือเรียวลูบโหนกแก้มได้ส่วนของภาคิไนยมายกลิน
ขณะที่อิดริลกำลังเก็บตะกร้าใบน้อยขึ้นมาคล้องแขน เออาเรนดิลก็วิ่งไปเกาะกระโปรงของนาง
“ เออาจะเดินไปกับท่านแม่นะ ”
ราชธิดาแห่งทัวร์กอนก็ตอบว่า “ กลับเข้าวังกันลูกรัก ”
หากดวงตาสีฟ้าใสก็มองขึ้นยังนภาเช่นกัน “ เดี๋ยวก็ได้เห็นดวงดาวเต็มฟ้าแล้ว ไม่รู้ว่าเอลวิงกับพี่หนูกิล
จะมองเห็นดาวชัดเจนเหมือนที่นี้ไหม ? ”
อิดริลลูบผมนุ่มของบุตรชายอย่างทะนุถนอม “ ท้องฟ้าของท้องทะเลจะเห็นดาวได้ชัดเจนมากนะลูก ”
“ ใช่จ๊ะ นานา...ทะเลสีคราม...ทะเลสีคราม ...สีฟ้าใส... ”
แต่ว่าเออาเรนดิลก็รู้สึกว่าสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องตัวเองด้วยความเย็นชา...ดวงตาสีดำของท่านน้า...
รวมถึงดวงตาเรียวกลมมนของท่านหญิงขาวจึงเปลี่ยนเรื่องทันที
“ อือม เออาหิวแล้วด้วย ”...เสียงท้องร้องดังขึ้นเป็นหลักฐานพิสูจน์ได้...
เจ้าหญิงพรายลำดับสองแห่งกอนโดลินหัวเราะ “ จ้า อาร์ดามีเร ไปหาพ่อเจ้ากันเถอะ ”
“ อ่า..คร้าบบบ...นานา ”
เมื่อสองแม่ลูกที่ต่างมีเรือนผมสีทองดุจเดียวกันกำลังเดินไปบนถนนลาดยาวนั้น...
อาเรเดลก็แตะเรียวแขนแกร่งของพระโอรส “ อย่ากังวลสิ่งใดให้มากนักเลย โลมีออน ”
มือเรียวของพรายหนุ่มกุมหัตถ์เรียวสวยของมารดาไว้ แล้วยกขึ้นมาจุมพิต
“ ข้าทราบดี นานา ข้าเข้าใจดี ”
“ เข้าใจเรื่องอะไรบ้าง ? ”
“ ก็ทุกเรื่องนั้นแหละ ”
“ แม้แต่เออาเรนดิลใช่ไหม ? ลูกต้องเข้าใจว่าเขามีเลือดมนุษย์อยู่ในกายและเขาก็อาจจะ...”
“ ไม่หรอกท่านแม่ สักวันหนึ่ง ข้าจะหาวิธีให้เขาเป็นชาวเอลดาร์เต็มตัวให้ได้ ให้เขาเหมือนเรานะ ”
ท่านหญิงขาวปัดผ้าคลุมศีรษะลูกไม้ของนางเบาๆ “ แน่ใจเหรอ ? โลมีออน ”
“ เสด็จลุงก็เคยรับสั่งไว้ แต่...ข้าเชื่อว่า...เออาเรนดิลต้องอยู่กับเราตลอดไป...”
แล้วสักวัน...เขาก็จะยอมรับข้าเป็นบิดา พี่หญิงเองก็ต้องพ่ายแพ้ ในวันที่เจ้าทูออร์นั้นดับสิ้นไป...
ถ้าเออาเรนดิล อาร์ดามีเร กล้าปฏิเสธเจ้า ไม่ยอมรับเจ้า หนีเจ้าไปล่ะ ? มายกลิน โลมีออน
ข้าก็ถือว่าวันนั้น...ความผูกพันทางสายเลือดของเราทั้งสองคนขาดกัน!...
~*~*~*~*~*~
เอิ๊กกกๆ น้ากลินคิดมากอีกแล้วนะ แต่ว่าคิดถึงเออาจริงๆ วันนี้เลยว่าโชว์ความแป๋วหน่อยนะ ^O^
ความคิดเห็น