คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 03 : Fate & Destiny
03
Fate & Destiny
ฮู้เร่! ในที่สุดวันหยุดก็มาเยือน
ฉันนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงอย่างอารมณ์ดี สงสัยเหรอว่าทำไม? ฉันไม่ต้องไปโรงเรียน ไม่ต้องเจอเจลโล่ ไม่ต้องเจอคนที่ทำให้ฉันใจเต้นแรงไงล่ะ!
แต่ถึงจะพูดอย่างงั้น...ฉันก็รู้สึกเหมือนอยู่กับเขาทุกวันอยู่ดี
ผนังห้องเต็มไปด้วยโปสเตอร์และรูปถ่ายโพลาลอยด์ของบีเอพี ข้างเตียงนอนก็มีกรอบรูปเจลโล่ วอลเปเปอร์คอมพิวเตอร์ก็ยังเป็นรูปเจลโล่ หน้าจอโทรศัพท์ก็เป็นรูปกระต่ายโทโทมาโท ใต้ชั้นวางโทรทัศน์ก็เต็มไปด้วยอัลบัมเพลงของเขา ยังไม่นับรวมโฟโต้บุคและเสื้อที่สั่งทำมาเหมือนกันเป๊ะ ๆ ทุกระเบียบนิ้วอีกนะ อ่าห์...ขนาดระเบียงห้องก็ยังปลูกกุหลาบซึ่งเป็นดอกไม้ที่เจลโล่ชอบอีกด้วย
ไงล่ะฉัน! ปากบอกไม่ชอบแต่การกระทำมันโคตรจะสวนทาง (ยังไม่ยอมรับตัวเองสักที)
"ไปซูเปอร์มาเก็ตหาของมาตุนไว้ดีกว่า" เมื่อนึกได้ฉันก็เด้งตัวจากเตียงนอน โดยไม่ลืมหยิบกระเป๋าตังค์และกุญแจห้องไปด้วย
กริ๊ก!
ฉันกดล็อกประตูห้องพร้อมกับคล้องแม่กุญแจเสร็จสรรพถึงแม้จะออกไปไม่ไกล ใช้เวลาไม่นานแต่ก็ต้องรอบคอบไว้ก่อนล่ะนะ
จุดหมายปลายทางคือซูเปอร์มาเก็ต Let's Go!!!
"Help me help me help me, นอล โบมยอน ซุมมี กาปา, Help me help me help me, นอล โบมยอน นุนนี บุชยอ, ชิมจังมัน กุงกวัง กุงกวัง ตวีโก นอล ชัชโก, Where you are~ นอล คีดารยอ" ฉันเดินฮัมเพลงตลอดทางมาซูเปอร์มาเก็ต เมื่อมาถึงก็พุ่งไปหยิบตะกร้าก่อนเป็นอันดับแรก
อ่าห์...ฉันคงซื้อไม่เยอะขนาดต้องใช้รถเข็นหรอกมั้ง
30 นาทีผ่านไป
"นายไม่จำเป็นต้องซื้อวัตถุดิบไปเยอะขนาดนั้นก็ได้นะเจลโล่"
"ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าเราต้องใช่เท่าไร? ฮิมชานฮยองก็ไม่ได้เขียนบอกเอาไว้ด้วย" เสียงของใครบางคนดังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงยืนนิ่งไม่ไหวติง ใจจริงก็อยากจะหันไปมองให้แน่ใจว่านั่นไม่ใช่คนที่ฉันกำลังคิดถึงอยู่
ต้องไม่ใช่เจลโล่! เจลโล่จะมาอยู่ในที่แบบนี้ได้ยังไง!?! (พยายามหลอกตัวเอง)
"อ๊ะ! ผมว่าผมเจอคนรู้จักล่ะ เดี๋ยวผมมานะฮะ" ฉันว่าฉันได้ยินเสียงเจลโล่ล่ะ...ใกล้มากแล้วก็ชัดเจนมากด้วย
ยะ อยู่ไม่ได้แล้วค่า!!!
ในเสี้ยววินาทีนั้นฉันตัดสินใจวางตะกร้าแล้วโกยแนบแบบไม่คิดชีวิต
จะให้เขาเห็นฉันในสภาพนี้ไม่ได้นะ!
ไม่ใช่ว่าห่วงภาพลักษณ์หรืออะไรทำนองนั้นแต่เป็นเพราะเสื้อแขนยาวตัวโคร่งที่สกรีนคำว่า ZELO96 นี่น่ะสิ! ฉันไม่น่าใส่มันออกมาจากบ้านเลย พลาด...พลาดมาก!!!
จนแล้วจนรอดฉันก็กลับมายืนหอบอยู่หน้าอพาร์ตเมนต์โดยไม่ได้อะไรติดมือเลยสักอย่าง ทั้งเสียแรง เสียเที่ยวและก็เสียเวลาอย่างถึงที่สุด
"อ่าห์...ฉันจำคนไม่ผิดจริง ๆ ด้วย ยงกุกฮยองฮะ นี่ไงเบบี้ที่ผมพูดถึงเมื่อกี้น่ะ" เสียงของเจลโล่ตามมาหลอกหลอนฉันอีกครั้งเมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเขาจริง ๆ !!
"น่ะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" ฉันพูดเสียงสั่นราวกับจะร้องไห้
"ก็เพราะการถ่ายทำครั้งนี้มันต้องใช้เวลานานพอสมควร ทางบริษัทเลยอนุญาตให้ฉันมาอาศัยที่นี่ชั่วคราวน่ะ ขืนไป ๆ มา ๆ ก็คงจะลำบากแย่ อ๊ะ! เสื้อเธอ..." เจลโล่ชะงักเมื่อสายตาสังเกตเห็นชื่อตัวเองอยู่บนเสื้อของฉัน
พังค่ะชีวิต!
"งั้นฮยองเอาของไปเก็บก่อนแล้วกันนะ อ่าห์...ยินดีที่ได้พบนะครับ" ยงกุกโอป้าหันมายิ้มให้ฉันแล้วเดินนำขึ้นไปบนอพาร์ตเมนต์
"ฮยองรอผมด้วยสิ..." เจลโล่ตะโกนบอก "ฉันอยู่ห้อง 123 ถ้ามีอะไรมาหาได้ทุกเมื่อเลยนะ" เจลโล่กระซิบที่ข้างหูก่อนจะรีบวิ่งตามฮยองของเขาไปทิ้งให้ฉันยืนสติแตกอยู่คนเดียว
โชคชะตากำลังเล่นตลกกับฉันใช่มั้ย...อยู่โรงเรียนก็นั่งเรียนโต๊ะข้าง ๆ อยู่บ้านก็ดันมาอยู่ห้องข้าง ๆ กันอีก! เบบี้อยากจะร้องกรี๊ด!!!
17.45 น.
"ชิ กยอ อู แน กิน STOP! My love story!, แน มา มึล ชอน ฮัล ชู อิซ ซึล กา, คือ รอบ นึน โก มิน yeah!, โอ นึล โด แม ชอม กา ชอ ปัง งึล ฮา นา ชัซ ซอ, โก ชัก แค ซึล ชู อิซ นึน เก..." ฉันยืนรดน้ำให้ต้นไม้พร้อมกับร้องเพลงให้มันฟังไปด้วย
ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากจะออกมากจากห้องสักเท่าไรหรอก ก็ตอนนี้บีเอพี ย้ำ! บีเอพีย้ายมาอยู่ห้องข้าง ๆ ทำให้ฉันปรับตัวไม่ทันเป็นอย่างมาก
อยากจะผูกคอตายใต้ต้นกุหลาบให้รู้แล้วรู้รอด
"อี เก ดา รา ชอ, อิ กอล บา ดือ มยอน เน กา โช อา ฮัล กา, อา นิม บัท ชิ อัน โก บัน แด โร, โด รา กัล กา, นัน แพก ชอล โกง ชู ยอ พึล, แมม โด นึน นัน แชง งี พยอล บู ริล ออบ นึน นา ชิ มัน, นอ มัน ชิ กิล ชู อิซ ซอ my baby" และคนที่ฉันไม่อยากเจอก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ระเบียงข้างห้อง
อ่าห์...อย่าโผล่มาบ่อย ๆ ได้มั้ยเจลโล่
"ฉันร้องเพลงเสียงดังเกินไปหรือเพราะนายแอบฟังกันแน่เนี่ย?"
"แล้วแต่จะคิดสิ" เขายิ้มทะเล้นแล้วใช้สายตาแปลก ๆ มองมาทางฉัน
ร้องเพลงของเขา แถมยังเป็นท่อนของเขา เสื้อก็สกรีนชื่อเขา...ทำไมฉันต้องมาพลาดท่าตอนอยู่ต่อหน้าเขาด้วยนะ!?!
"ถะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันเข้าห้องก่อนนะ นายเองก็รีบ ๆ เข้าไปได้แล้วเดี๋ยวยุงกัดหรอก" ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะเจลโล่จ้องฉันนานเกินไปจึงต้องรีบตัดจบให้เร็วที่สุด
"…ฝันหวานนะครับเบบี้"
ตัดจบฉับ! ถ้ามันค้างขอโทษนะตัวเอง
ช่วงนี้ไรท์ปวดหัวมากเลยอ่ะ ตั้งแต่เปิดเทอมมาก็แบบ…เหนื่อยโฮก! เลิกสี่โมงเกือบทุกวัน การบ้านก็เยอะ
ถ้าไม่เครียดไม่บ่นให้ฟังเลยนะเนี่ย! ตอนนี้ไรท์อยู่ ม. 3 แล้วไง ต้องมีติวโอเน็ทอะไรอีก คณิตเสริม วิทย์เสริม เตรียมต่อ ม.4 บลา ๆ เกือบท้อล่ะ ฮอลลล u.u
แต่ไรท์สัญญาว่าจะมาอัพให้ทุกวันศุกร์! ขอบคุณทุกคอมเมนต์ เค้าปริ่มจริงอะไรจริง ขอบคุณมาก ๆ ก๊าบ *ซับน้ำตา*
ความคิดเห็น